Lesbók Morgunblaðsins - 05.01.1941, Blaðsíða 7
iSBÓK MORGUNBLAÐSINS
7
Kínverskar herkonur
Þessar ungu kínversku stúlkur eru í her Chang Kai Sheks, og starfa að ýmsum líknarstörfum,
bifreiðaakstri o. s. frv., í hernum.
og hann klýfur þig í herðar niður,
áður en þjer gefst tími til að
biðjast vægðar“.
Danmörk fór að ráði pílviðarins
gamla, sem sagði: „Lokaðu blóm-
um þínum og beygðu blöð þín“.
Og það sem gerðist í Evrópu síð-
astliðið sumar, hefir nú sýnt það
mjög greinilega, að við fórum
rjett að. Sú óskynsamlega gagn-
rýni, sem fyrst ljet á sjer bera,
var slík, að vjer getum látið oss
hana í ljettu rúmi liggja. Með
jafn ónógum hertækjum og Dan-
mörk átti yfir að ráða og eins og
henni er í sveit komið hefði farið
fyrir oss eins og bókhveitinu sem
eldingin kolbrendi.
En nú lifum vjer í voninni um
það, að fara muni fyrir oss eins
og segir í niðurlagi þessa ævin-
týris Andersens:
„Þegar illviðrið var um garð
gengið, stóð blóm og kornöx hrest
af regninu í kyrru og hreinu loft-
inu‘ ‘.
í þessa von munum vjer allir
sækja styrk til þess að lifa af
þennan reynslutíma. Þegar of-
viðrið er um garð gengið munu
allar þær þjóðir, sem engill storms-
ins nú sækir heim, rjetta við til
nýrra friðsamlegra dáða. Það er
lífsskilyrði fyrir hinar litlu, van-
máttugu þjóðir, að rjettlæti og
orðheldni megi aftur ríkja í við-
skiftum þjóðanna eins og í borg-
aralegu lífi. Við eigum allir, hvort
sem litlir erum eða stórir, okkar
sjálfstæðu lífskjör og getum ekki
viðurkent, að lífskjör annara eigi
meiri rjett á sjer en lífskjör vor.
Vjer heimtum það, að samningar
og nábúarjettur sje í heiðri hafð-
ur. Vjer, smáþjóðirnar, verðum að
setja í það heiður vorn að halda
orð vor og virða rjett nágrann-
ans til að lifa. Að ganga á gefin
loforð og að taka sjálfur skapar
ekki virðingu í samfjelagi þjóð-
anna.
Það er föst von mín og full-
komin vissa mín, að þegar öld
árása og rofinna loforða er um
garð gengin, þá muni danska þjóð-
in og danska ríkið, með rjetti hins
siðferðilega máttar, lifa menning-
arlífi sínu áfram og vera frjálst
og sjálfstætt eins og hingað til í
þúsund ár.
í þessari von skora jeg á þá
landa mína, sem orð mín heyra,
að senda hugsanir heim til allra
þeirra sem okkur er ant um og
til konungs vors og föðurlands.
Biðillinn; Mig dreymdi í nóft,
að jeg bað fallegustu stúlku í
heimi.
Hún: Sagði jeg jáf
★
Dómarinn: Hvernig dirfist þjer
að mæta ölvaður fyrir rjettinum?
Vitnið: Jú — hik — öl er innri
maður.