Lesbók Morgunblaðsins - 29.10.1961, Blaðsíða 15

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
499
Rignir blóði
FRA alda öðli hafa gengið sögur um
að rignt hafi blóði, og þótti það
ætíð fyrir stórtíðindum. Homer, Virg-
ill og Plutark geta allir um blóð-
regn. Plutark- segir að blóðskúrir
komi eftir mannskæðar orustur. Hygg-
ur hann að blóðið af vígvöllunum
gufi upp í loftið, verði þar að ský-
um og falli síðan sem regn til
jarðar.
Sagnir eru um blóðregn á íslandi.
Fyrir Fróðárundur rigndi blóði og
segir svo frá í Eyrbyggju: En er mjög
leið að nóni, kom skýflóki svartur á
himininn norður yfir Skor og dró
skjótt yfir himin og þangað beint
yfir bæinn. Þóttust menn sjá að
regn mundi í skýinu. Þóroddur’ bað
menn raka upp heyið, en Þórgunna
rifjaði þá sem óðast sitt hey. Ský-
flókann dró skjótt yfir og er hann
kom yfir bæinn að Fróðá, fylgdi hon-
um myrkur svo mikið, að menn sáu
eigi úr túninu á brott og varla handa
sinna skil. Úr skýinu kom svo mikið
regn, að heyið varð allt vott, það
um fyrir borð, ef ske kynni að við
næðum botni, því að þetta var á
grynningum milli álanna. Fórum við
svo fjórir útbyrðis, en tveir voru eft-
ir í bátnum, Bjarni og Jón, því að
þeir voru mikið minni en við hinir.
Eg greip fötu sem eg hafði meðferðis,
um leið og eg fór út. Við botnuðum
allir, en báturinn maraði nú í kafi.
Lagði eg þá til að við skyldum reyna
að halda honum uppi, þótt djúpt væri
á okkur, og fekk Bjarna fötuna og
skipaði þeim að ausa. Við streittumst
við að lyfta undir bátinn, og kom
brátt að því að hann gat flotið með
þá tvo, og að lokum var báturinn
þurausinn. Þá sá eg að við myndum
geta bjargast úr þessum háska, og
skýrði eg félögum mínum frá hug-
mynd minni, en hún var sú, að við
skyldum ekki reyna að komast upp í
bátinn aftur; Bjarni og Jón skyldu
reyna að róa honum suður í Sela-
tanga, en við hinir fjórir vera utan
er flatt lá. Flókann dró skjótt af og
lýsti veðrið. Sáu menn að blóði hafði
rignt í skúrinni. Um kveldið gerði
þerri góðaíi, og þornaði blóðið skjótt í
heyinu öllu öðru en því er Þórgunna
þurrkaði. Það þornaði eigi og aldrei
þornaði hrífan, er hún hafði hald-
ið á.
í Njálu er sagt frá því, að blóð kom
ofan á messuhökul prests að Svína-
felli daginn sem Brjánsbardagi var
háður, „og varð hann úr að fara“.
í Darraðarljóðum kemur og frSm
skoðun Plutarks um að blóð gufi
upp og safnist í ský:
Nú er ógurlegt
um að litast,
er dreyrug ský
dregur með himni.
Mun loft litað
lýða blóði.
Þessi tiðindi gerast öðru hvoru, og
ekki er ýkja langt síðan að blóði
rigndi í Clermont í Frakklandi. Fólk
borðs og halda okkur í bátinn. Þeir
fellust þegar á þetta.
Allt lauslegt, sem við höfðum með-
ferðis, hafði skolast úr bátnum, nema
tvær árar og fatan, sem eg greip.
Reru þeir Bjarni og Jón síðan suður
sundið, stefnuna á Selatanga. Gekk
þetta sæmilega og gaf ekki á, enda
þótt við værum fyrir flötu. Náðum
við svo landi um síðir. Þar settum
við bátinn upp á sand á Selatanga
og hvolfdum honum. Lögðum svo á
stað gangandi austur Reynisfjöru og
náðum í Reynishverfið um miðnætti.
Bjami Pálsson gisti hjá okkur í
Reynisdal um nóttina, því að hann
var hálfdasaður, en hinir heldu áfram
til Vikur.
Eftir helgina fórum við út í Dyr-
hólaey og sögðum okkar farir eigi
sléttar. En þeir Kristján og Briem
ætluðu ekki að trúa því að við hefð-
um verið svona hætt komnir.
Gunnar Magnússon
frá ReynisdaL
þar varð skelfingu lostið og taldi víst
að heimsendir væri kominn! En svo
stytti upp aftur, og heimurinn var
hinn sami og hann hafði áður verið.
Seint í júní 1928 rigndi blóði í
Mongólíu einmitt um sama leyti og
landfarsótt var þar. Fólk er þar fá-
frótt og hjátrúarfullt, og flýði hver
sem mátti eitthvað, undan þessum
ógnum. Regnið stóð í þrjár stundir,
en óttanum linnti ekki fyrir því.
Um kvöldið skutu konur kornabörn-
um sínum út fyrir tjaldskörina. Skyldi
það vera fóm til goðanna til þess að
mýkja skap þeirra. —
Nú er vitað, að ekki getur rignt
blóði, en þrátt fyrir það kemur stund-
um rauð rigning. Telja menn að það
stafi af því, að mikið sé í loftinu af
rauðu sanddufti, sém borizt hefirmeð
vindum utan af eyðimörkum. Þegar
þetta duft blandast rigningunni, verð-
ur regnvatnið rautt á litinn.
___*<★)*—,
Molar
NÝLEGA hefir fundizt „rykbelti",
sem umlykur jörðina í hér um bil 18
km. hæð og er belti þetta um 5 km.
á þykkt. Sýnishorn, sem flugvélar og
loftbelgir hafa tekið úr þessu belti,
voru aðallega smáir „ammonium sul-
fate“ krystallar, blandaðir silicon og
járni. Halda vísindamenn að gufur
upp frá jörðinni muni breytast og
krystaliast þegar þær verða fyrir
sterku sólarljósi. I þessu belti koma
oft fram einkennilegir litir eftir að
sól er sezt, eða áður en hún kemur
upp á morgnana.
— o —
BANDARÍSKUR maður, George W.
Bryan, hefir fundið upp útvarps-
senditæki, sem er einstakt í sinni
röð. Þegar menn tala í tækið, breyt-
ast hljóðbylgjur raddarinnar í raf-
straum, sem nægir til útvarpsins, svo
það þarf enga sérstaka rafhlöðu.
Tekist hefir að útvarpa með þe^u á
100 metra færi, þannig að vel héyrð-
ist, en búist er við að hægt sé að
endurbæta tækið mikið og verði það
mjög ódýrt. Talið er að það muni
geta komið að góðu gagni í björgun-
arbátum er stundir líða.