Lesbók Morgunblaðsins - 24.01.1981, Blaðsíða 11

Islendingar eiga bágt með að trúa sinum eigin augum, j)egar þeir sjá verðið á
nýlegum og ágætlega útlítandi bílum á bílasölunum. Þessi Cadillac, nýlegur og
vel útlítandi kostar t.d. 1260 dollara, eða liðlega 8 þúsund nýkrónur.
l
m i . .
SnctucfecftMy POtatoM Aeoltosiaw
VOUSAVEIOC mm
ArbyKRoMkBMt 1.1« 1.28
Artoyy Sufwr l.t« 1.88
Artv-Q» 2.1 3 1.38
BMf * ChMdar 2.2 9 1.3 5
Aftoý% Jr. * .8 8
Artoy’s Ctub 2.4 2 1.8*»
TufMyOMim 2.3 3 1.88
HtmÍOlNM 2.3 3 1.5 8
fTIEWS
Potato CMm .2 3 f.5 4
French rrtts .4 S .17
Cot» Sttm .3 3
Arby% Saujjp/Hocsoy Stuct .8 0 .8 0
. JLfL.
Amerísk þægindi í veitingabransanum: Taflan a tarna er utan á húsi, þú ekur
þar framhjá, opnar rúðuna og segir hvað þú vilt, ferð síðan og leggur hílnum og
pöntunin verður tilbúin á borðinu, þegar þú kemur inn.
ur í Florida, ef með þyrfti. Þá er betra að
líta ekki einu sinni inn úr dyrum í
verzlunum, en gista á ódýru móteli, sem
að haustlagi og framundir miöjan des-
ember kostar ef til vill ekki meira en
15—20 dollara. Þaö er hægt aö sleppa
því aö vera á bílaleigubíl, en stunda
sjóinn og sólina af þeim mun meira
kappi — og kaupa svo í matinn og elda
heima. Með þessu móti virðist mér að
hægt væri að komast af með svo sem
40 dollara á dag fyrir tvo. En auðvelt er
að auka sér útgjöld meö ýmsu móti.
Mér var sagt, aö góð viömiðun væri aö
hafa 100 dollara fyrir daginn og þá ekki
reiknaö meö neinni verzlun í því. En mér
þykir það óþarflega vel í lagt; útkoman
hjá okkur hjónum varð um 80 döllarar á
dag. í þeirri tölu er bíllinn tekinn meö í
reikninginn, svo og bensínið á hann.
Útkoman veröur að sjálfsögöu bezt, ef 5
einstakir eöa tvenn hjón geta tekið bíl
saman. Miðlungsbíll kostar um 20 dali á
dag, aö viöbættu bensíni, sem kostaði í
nóvember síöastliönum 1,80 nýkrónur
lítrinn. Skiptist sá kostnaöur t.d. í
tvennt, kostar bíllinn 33 Nýkr. á dag.
Hitt er svo annað mál, aö þegar veriö
er á bíl, þykir sjálfsagt aö nota tíkina og
þetta ódýra bensín. Frá St. Petersburg
er dágóöur bíltúr uppeftir rifinu til
Clearwater og Tarpon Springs, en
einnig og ekki síður skemmtilegt að aka
í suðurátt; yfir risabrúna, sem hrundi aö
hluta í fyrra, þegar skip sigldi á eina
undirstöðuna. Þá er komiö til Bradenton
og síöan til Sarasota, sem er þekktur
dvalarstaöur meö urmul af hótelum og
mótelum. Þar úti fyrir er rifið Long Boat
Key meö glæsilegum hótelum í rööum,
en Sarasota er, aö mér finnst, öllu
viðkunnanlegri staöur en St. Petersburg
og ekki eins svefnbæjarlegur.
í þriðja lagi er tæprar klukkustundar
akstur noröaustur til Tampa, sem er
eitthvað hátt í að vera milljónarborg.
Þar hafa veriö krossgötur frá gamalli tíö
og langt síðan þar tók aö myndast borg.
Þeir, sem eru ökuglaöir, láta sér ekki
duga slíka smábíltúra. Þeim þætti nær
lagi aö taka 6 tíma í að aka allar götur
suöur til Miami, eöa noröur til Jackson-
ville, sem telst höfuöborg fylkisins.
Höfrungar
með mannsvit
Flestir taka þó annan kúrs; nefnilega
austur til Orlando, sem er borg á
miðjum skaganum, um það bil 3 tíma
akstur frá St. Petersburg. Ekki er þaö
þó borgin sjálf, sem dregur aö sér
féröamenn, heldur þau firn önnur af
manna völdum, sem þar í nágrenni er
aö sjá. Þar er fyrst aö telja ævintýrareit-
inn Disney World, einnig sædýrasafnið
Sea World, sem mun vera þaö frægasta
sinnar tegundar í heiminum — og sumir
leggja leið sína út á Kennedy-höföa á
Atíantshafsströndinni til aö berja augum
Kennedy Space Center og allt þaö
kram, sem notaö er til tunglferða.
Geimtól þessi og alla þá stassjón lét
ég eiga sig og get ekki lýst því hér. En
mér þótti eftirminnilegt aö koma í Sea
World og sjá seli, sem virtust ekki
aöeins hafa mannsaugu, heldur og
mannsvit. En skemmtilegastir eru höfr-
ungarnir, þessar gáfuöu og góölátlegu
skepnur, sem virðast sækjast eftir blíöu
mannsins eins og hundar. Sjálft trompið
er stór hvalur, en þó ugglaust eitthvaö
skyldur höfrungum. Hann tekur m.a.
þjálfara sinn framan á kjaftinn og gæti
aö sjálfsögöu gleypt hann gegnum
annað munnvikiö, — en lætur það alveg
vera og syndir þess í staö í bólakaf meö
manninn; síðan á mikilli ferö og stekkur
hátt í loft upp og skutlar manninum
ennþá hærra.
Ævintýrin hjá
óvini mannkyns
Disney World er annars eðlis; þar
ræöur ævintýriö og fantasían ríkjum og
skemmtilegt aö ganga þar um dag-
stund, þó ekki væri nema til þess aö sjá,
hvaö margt er hugvitsamlega fram-
kvæmt. Ekki veitir af degi til aö sjá þaö
helzta og ætti aö höföa til þeirra, sem
ekki hafa misst útúr sálinni hina upp-
runalegu tilfinningu fyrir því ævintýra-
lega. Hér voru aðeins skógar og vötn
áriö 1965, þegar Walt gamli Disney fékk
augastað á Florida og ákvaö aö skapa
þar annað Disneyland. Haustið 1971 var
Disney World opnaö og ótrúlega stór
hluti af þeim 20 milljónum túristum, sem
árlega gista Florida, koma viö í Disney
World. Svæðið er allt á stærð við
dágóöan bæ og margt er þar reist á því,
sem engilsaxneskir kalla nostalgiu; þaö
er lotningarfullri eftirsjá eftir því liöna.
í þeim anda er dæmigerö aöalgata úr
bandarískum bæ frá því snemma á
öldinni: Main Street meö öllum þeim
föstu liöum, sem þar áttu heima.
Búðirnar eru innréttaöar eins og hjá
Duus eöa í Thomsens Magasíni um
aldamótin og fólk í þeirrar tíöar klæöum
afgreiöir handunnar vörur í stíl viö
þennan löngu liðna tíma. Þetta er partur
af ævintýrinu, en annaö byggir aftur á
móti á framúrstefnutækni og vísar
veginn til framtíðarinnar. Höll Ösku-
busku, sem gnæfir yfir allt saman, er
fallegur hrærigrautur úr evrópsku miö-
aldavirki og höll frá Endurreisnarskeið-
inu, — en bregöur engu aö síöur
ævintýralegum svip á umhverfið. Walt
Disney er H.C. Andersen síns tíma og
talar á því máli, sem jafnt nær til barna
og fullorðinna og langflestir skilja nú á
dögum, hverrar þjóöar sem þeir eru.
Til eru þeir á vinstri kantinum, sem
sjá í Walt Disney mikinn höfuöfjanda
mannkyns, svo sem fram kemur í
Disneyrímum Þórarins Eldjárns til dæm-
is. Áhyggjur Svía útaf Andrési Önd eru
líka vel kunnar. En eftir aö hafa gengið
um ævintýraland Disneys finnst manni
dálítiö með ólíkindum, að mannkyns-
frelsarar skuli ekki hafa áhyggjur af
einhverju öðru og nærtækara.
Að sjá ekki skóg-
inn ffyrír trjánum
Aö endingu nokkur orö um þjónustu
flugfélaganna. Einhverntíma á dögunum
hitti ég íslending að máli; hann var
nýkominn aö vestan og varö tíörætt um
þann mun, sem hann taldi á þjónustu
um borö í bandarískum flugvélum
annarsvegár og vélum Flugleiöa hins-
vegar. í þeim samanburöi hallaði mjög á
Flugleiöir. Við flugum suöur til Florida
meö Delta, en noröur til New Vork meö
Eastern; hvorttveggja eru stór flugfélög
í bandarísku innanlandsflugi. Þarna var
sá háttur hafður á veitingum í flugi, sem
er þó jafn langt og héðan frá íslandi til
London, aö farþegar fengu lítinn matar-
pakka, innvafinn í plast. Þaö vár kalt
kjöt og eitthvað fleira heldur þurrt og
ólystugt og ekki einu sinni gaffall og
hnífur úr plasti, sem varla kostar mikiö.
Maöur átti sem sagt aö stýfa þessar
veitingar úr hnefa og eitthvað ófagurt
yröi trúlega sagt, ef okkar menn byöu
uppá annaö eins.
Til samanburöar vil ég geta þess, aö
Flugleiöir framreiöa heitan mat, sem var
að minnsta kosti í þessi skipti úrvals-
góöur. Þar er aö auki sá höfðingsskapur
viö hafður, aö rósavín er veitt meö
matnum, en annaöhvort koníak eöa
líkjör meö kaffinu. Mér flaug í hug, aö
ummæli farþegans, sem fyrr er getið,
endurspegla þá íslenzku áráttu og
minnimáttarkennd, aö allt útlent sé
betra, hversu bágboriö sem þaö annars
kann aö vera, — samanber sóöaskap-
inn í Frakklandi, sem telst afsakanlegur
og jafnvel hrífandi, vegna þess aö hann
er þar.
Ef til vill væri hann þaö einnig á
Florida, en glöggskyggn gestur mætti
lengi leita áður en hann yröi var við
eitthvað slíkt. Florida hlýtur aö vera
eitthvert hreinasta land á þessari jarð-
arkringlu. Á fjölförnum götum eöa
baðströndum sést ekki bréfsnifsh ekki
einu sinni sígarettustubbur. Og enginn
fær þar í magann af illa tilreiddum mat.
Eini óþrifnaöurinn eru skiltin sem kepp-
ast um aö æpa á athygli vegfarandans,
svo maöur sér ekki skóginn fyrir
trjánum.
Gísli Sigurðsson