Lesbók Morgunblaðsins - 11.03.1989, Blaðsíða 13

Forboðinn tjaldstaður. Halldór Björnsson t.v., höfundur, Gunnar
Guðmundsson t.h.

Við Faxafít.
Ævintýraferðir:
Jeppaferð um afrétt
S kaftártungna 1988
Ferðin hófst sunnudaginn 24. júlí og kom ég heim að kveldi
þess 30. en flest samferðafólkið sólarhring síðar. „Dagbók" mín
nær yfir alla dagana en hér er aðeins lýst, 27. júlí. Daginn áður
hafði verið ekið yfir Kirkjufellsósinn þar sem hann fellur í
Tungnaá (austan Landmannalauga). Þaðan var ekið að Græna-
lóni og þvínæst um Hnjúka og inn með Tungnaá að sunnan. Þar
eru vegleysur. Næturstaður var svo valinn við Faxafit sem er
gróðurblettur við Tungnaá gegnt Snjóöldunni í Veiðivötnum.
« .
Þátttakendur voru: 1) Bjarn-
héðinn Guðjónsson (Héðinn) brú-
arsmiður á Hellu. Ok hann einn
á Chevrolet pick-up. Hús var á
palli bílsins sem hann notaði sem
eldhús og til að sofa í. 2—4) Björn
Halldórsson og Kristín Bjarna-
dóttir fv. búendur í Snjallsteins-
höfða í Landsveit. Þau óku í bif-
reið af gerðinni Chevrolet Subur-
ban. Með þeim var ellefu ára son-
ur þeirra, Halldór að nafni. 5—6)
Guðbjartur Björnsson frá Efra-
Seli í Landsveit og Ragnhildur
Antonsdóttir ættuð frá Dalvík.
Þau eru verslunarmenn í Keflavík.
Þau óku á Lada Sport. Guðbjartur
er af kunnugum hér eystra sjaldan
annað nefndur en Baddi frá Sel-
inu. 7) Sigurþór Amason fv. odd-
viti Landmanna frá Hrólfsstaða-
helli. Hann var farþegi í stærri
bílunum. 8) Gunnar B. Guð-
mundsson frá Heiðarbrún, sá er'
þessar línur ritar, farkostur
Chevrolet Blazer.
Úr dagbók á fjöllum
— stytt —
Miðvikudagur 27. júlí 1988.
Um morguninn vom allir til-
búnir til brottfarar og var lagt
upp í svolitlum vindsveljanda.
Brátt blasti við — handan
Tungnaár — „Tröllið“ í Veiðivötn-
um. Eftir að Kattarhryggir vom
að baki tók við fjallið Faxi. Aust-
an við Faxa fellur fram gil sem
við nú ókum niður í og nú lögðum
við lykkju á leið okkar, skildum
bensínbílana eftir, fómm yfir gilið
og háa sandöldu. Nú vomm við
komin að Botnlanganum sem er
stórt lón við Tungnaá, þar sem
Lónakvísl fellur í ána. Hérna fyrst
sáum við nýleg bílför enda er
vatnið veiðilegt og Skaftfellingar
eiga þama veiðihús sem sjáanlega
heldur bæði vatni og vindi. Hins
vegar þyrfti að þrífa húsið ef fólk
ætti að hafa ánægju af því að
gista í því. En það er svo, að í
flestum þeim húsum til fjalla, þar
sem ekki er starfandi eftirlitsmað-
ur, er ekki gistandi fyrir sóðaskap
og fúkkalykt. Og sumt fólk, þó
það sé þokkalega til fara og með
hreinan viðleguútbúnað, sér ekk-
ert athugavert við að leggjast
ofan í „svínastíuna“. Frá Botn-
langalóninu horfðum við norður
yfir Tungnaá og sáum Rústar-
höfðann sem útilegumannahrey-
sið er í. Bjamhéðinn telur að hell-
ismunninn þar hafi sést.
Keyrt var til baka að hinum
bílunum og því næst ekið upp
eftir þröngu gili ofan við Faxa.
Þama er aflíðandi halli upp í mót
en ekki brattlendi og á stöku stað
var lítils háttar sandbleyta er ofar
dró. Efst uppi á hæðunum þama
austur af var staðnæmst og litast
um, en það var oft gert á ferðalag-
inu, og alltaf birtist sjónum okkar
eitthvað nýtt. Að þessu sinni sást
í stórt vatn í suðvestri. Sannfærði
það mig um að við værum á kór-
réttri leið en vatn þetta hefur á
seinni tímum verið nefnt Volga-
lón. Áfram var ekið og stefnt
meira í norð-austur. Skyndilega
birtust okkur Kvíslarlónin og
veiðihúsið. Lónin eru þrjú og
renna hvert í annað og tengjast
svo Lónakvíslinni.
Ljóst var, að einhvem tima
kynni að taka að finna þá leið sem
ætlunin var að aka austur að
Sveinstindi. Þvi fómm við Björn
og Halldór sonur hans á honum
„Dreka“ mínum til að leita fyrir
okkur hvar hægt mundi að kom-
ast áfram en hitt samferðafólkið
GUNNARB.
GUÐMUNDSSON