Alþýðublaðið - 15.11.1984, Blaðsíða 6

6
Fimmtudagur 15. nóvember 1984
Kúrekar
norðursins
Kúrekar norðursins
Heimildarkvikmynd um kántríhá-
tíð á Skagaströnd.
Stjórn: Friðrik Þór Friðriksson.
Myndataka: Einar Bergmundur
Arnbjörnsson og Gunnlaugur Þor
Pálsson.
Klipping: Sigurður Snæberg Jóns-
son.
Sýningarstaður: Regnboginn.
við virkilega svona? Svo safnast
nokkrir mótsgestir saman inn í
tjald og kyrja kátirvorukallar á
meðan flaskanfríð gengur á milli og
í huga manns leiftra minningar. Jú,
við erum svona það fer ekkert á
milli mála.
En er það þá eitthvað til að
skammast sín fyrir? Nei, afhverju
það? í þynnkunni daginn eftir söfn-
umst við aftur saman fyrir framan
sviðið og hlustum á prestinn lesa úr
heilagri ritningu og yfir höfði hans
hangir skilti, sem á er letrað „Hið
villta vestur er hér“. Mene mene
tekel. Og presturinn lítur yfir söfn-
uð sinn og predikar að í upphafi
hafi guð skapað himin og jörð. Org-
anistinn Ieggur af stað í heljarmikl-
um forleik að áframkristmenn-
krossmenn og fipast kla'ufalega í
tónaflúrinu. A maður að hlæja eða
finna til með fólkinu? Væri um
gamanmynd að ræða héldi ekkert
Skjótari en skugginn að
skjóta
Fyrir nokkrum árum gerði Frið-
rik Þór Friðriksson kvikmyndina
„Rokk í Reykjavík". Hlaut hún
verðskuldaða athygli, enda merki-
leg heimild um blómlegt tónlistarlif
meðal unglinga á höfuðborgar-
svæðinu þegar kvikmyndin var
gerð. Hún veitti innsýn í hugsanir
þessarar kynslóðar, sem barmafull
af orku og sköpunargleði píndi
fram lifandi tónlist, oft á tíðum
mettaða reiði og angist, úr hljóð-
færum sínum. Tónlistarflutningur-
inn var stundum meir af vilja en
getu en eitt áttu flytjendurnir sam-
eiginlegt, en það var stoltið yfir því
sem þeir voru að gera. Það sama
mátti segja um þá sem gerðu kvik-
myndina og voru þeir vel að því
stolti komnir, því kvikmyndin
speglaði vel lífsþrótt, sem hrærðist í
rokkheimi Reykjavíkur á þeim
tíma.
Kúrekar norðursins eru alger
andstæða Rokksins. Kántrítónlist-
areftiröpun sú sem Hallbjörn
Hjartarsson, Johnny King og fleiri
norðlenskir „kúrekar" fremja á
kántríhátíðinni á Skagaströnd, er
jafn dauð og rokkið var lifandi.
Það er kannski tímanna tákn að
Friðrik skuli gera kvikmynd um
miðaldra raulara, sem halda að þeir
séu að flytja countrytónlist.Engin
ástæða er til að veitast að þeim því
þetta eru viðkunnanlegir menn,
sem hafa auðsjánlega gaman af því
sem þeir eru að gera. Þeir eru bara
stórir strákar i kábojleik og þó ein-
kennilegt sé þá er þó nokkur hópur
manna, sem hefur gaman af kú-
rekaleik þeirra og tekur þátt í hon-
um. Ekki er það samt næg ástæða
fyrir aðstandendur íslensku kvik-
myndasamsteypunnar, til að þeysa
norður og gera þessa kvikmynd.
Hvað vakti eiginlega fyrir mönnun-
um?
Varla hafa þeir fundið peninga-
lykt af fyrirbærinu, þvi þó Hall-
björn Hjartarson eigi dyggan aðdá-
endahóp, þá er hann varla það stór
að aðsókn þess hóps gefi nægan
ágóða til að standa undir kostnaði
við gerð myndarinnar.
Friðrik Þór hefur látið hafa eftir
sér að honum hafi þótt Hallbjörn
svo orginell náungi að hann hafi
langað til að gera kvikmynd um
hann. Nú finnst undirrituðum
Hallbjörn ekkert sérstaklega frum-
legur, hvorki hann né sú tónlist sem
hann flytur, en sínum augum litur
hver silfrið. Það frumlega hjá Hall-
birni hlýtur að vera hvað hann er
yfirmáta venjulegur. Kannski þar sé
komin ástæðan til þess að Friðrik
og aðrir fulltrúar íslensku kvik-
myndasamsteypunnar ruku norður
í sumar og kvikmynduðu kántríhá-
tíðina á Skagaströnd.
Þó kvikmyndin virðist vera sam-
ansafn af mistökum, sem dæmi má
nefna að viðtölin við Hallbjörn
Hjartarsson eru ekki í fókus, þá er
því ekki að leyna að hún hefur ým-
islegt sér til ágætis. Stundum tekst
kvikmyndagerðarmönnunum að
afhjúpa fólkið á miskunnarlausan
hátt. Pelafylleríin í móunum kring-
um Skagaströnd þessa helgi eru í
engu frábrugðin slíkum fylleríum á
héraðsmótum eða öðrum skemmt-
unum á iandsbyggðinni að sumar-
lagi. Við höfum bara aldrei áður
upplifað það á tjaldinu, nokkrum
sinnum í raunveruleikanum, af og
til í leiknum myndum en aldrei neitt
í líkingu við þetta. Maður veit ekki
hvort maður á að hlæja eða gráta.
Að lokum hrjáir mann vanlíðan
fyrir eigin hönd og annarra. Erum
aftur af áhorfendum; þeir inyndu
veltast um af hlátri. En er það ekki
ofurskiljanlegt að manninum fip-
ist, hann er óvanur því að kvik-
myndaauganu sé beint að honum
og því eðlilega á tauginni.
Það er fyrst og fremst í þessurn
tveim atriðum sem mér finnst Frið-
rik Þór standast þær kröfur, sem
maður verður að gera til hans. Þessi
atriði eru áleitin og láta áhorfand-
ann ekki í friði. Það sem verður
ekki sagt um sjálf skemmtiatriðin á
hátíðinni. Maður kæfir geispann
og bíður eftir að þeim Ijúki.
Inní skemmtiatriðin eru klippt
viðtöl við Hallbjörn Hjartarson og
Johnny King öðru nafni Jón Vík-
ingsson. Það pirraði undirritaðan
að Hallbjörn var út úr fókus en
kannski var það ætlunin hjá að-
standendum kvikmyndarinnar.
Frh. á bls. 22
I
SOLBAÐSSTOFAN
GRETTISGÖTU 57, ©6214 40
OPNUNARTÍMI
Mánud. - Föstud. 09.00—25.00
Laugardaga 10.00-25.00
Sunnudaga 13.00-23.00