Vísir - 02.04.1976, Blaðsíða 2

Notar segulband í stað-
inn fyrir blað og blýant
A skrifborði Halldórs Rafnar eru kassettutæki og blindraritvél i stað pappirs og penna sem
venjulega fljóta út um allt á skrifstofum. Ljósm. Loftur.
„fcg hef fengið nokkuð af mál-
um til úrlausnar sfðan skrifstof-
an var opnuð” sagði Halldór S.
Rafnar, lögfræðingur hjá Ör-
vrkjabandalagi islands.
„Þetta eru helst fjárhagsmál.
Kólk hefur áhyggjur af gömlum
sköttum, er óöruggt með eftir-
launin sln og fleira þess háttar.”
Halldór kvað Öryrkjabanda-
lagið hafa iengi hal't áhuga á að
skapa einhvers konar lögfræöi-
lega þjónustu fyrir örvrkja.
Halldór missti sjónina fyrir
þremurárum og sáu menn • sér
leik á borði og réðu hann starfa
fvrir bandalagiö.
Ráðleggingar og smærri
fyrirgreiðslur eru veittar
ókeypis, en ef um málarekstur
fyrir fatlað fólk að leita þangað.
Siðar er fyrirhugað að lögfræði-
skrifstofan flytjist i Hátún 10.
Simi skrifstofunnar er 26405.
Öryrkjum fínnst
betra að leita
til öryrkja
„öryrkjar eiga oft talsvert
erfitt með að leita til annarra
eftir hjálp. Hvort sem það er af
hlédrægni eða öðru, þá virðist
þeim veitast auðveldara að leita
til annarra öryrkja. Þar sem ég
er blindur, finnst öryrkjum að
þeir séu að leita til manns, sem
stendur likt á fyrir og þeim
sjálfum.
Þegar ákveðið var að hefja
þessa starfsemi, var jafnframt
ákveðið að veita öldruðu fólki
færi á þessari þjónustu, þar sem
margt gamalt fólk er að nokkru
leyti öryrkjar.
Það eru ekki hálögfræðileg
mál eingöngu, sem koma til
minna kasta hér. Margir virðast
vera i hálfgerðum vandræðum
með að vita hvert þeir eigi að
snúa sér með hin margvisleg-
ustu mál. Þess vegna er hluti af
starfi minu hér að benda fólki á
það hvert sé heppilegast fyrir
það að snúa sér. Þessar ráð-
leggingar veiti ég bæði á skrif-
stofunni og svo er mjög algengt
að fólk snúi sér til min i gegnum
simann.”
Halldór getur vitaskuld ekki
skrifað niður upplýsingar um
mál þau sem til hans koma.
Þess i stað notar hann blindra-
ritvél til að taka niður minnis-
atriði sem verða að vera ná-
kvæm, s.s. nafn, heimilisfang og
númer.
Með kasettutœki
í brjóstvasanum
Að öðru leyti styðst hann aðal-
lega við segulbönd. Hann ber
alltaf á sér litil kassettutæki
sem hann segist hafa i brjóst-
vasanum i staðinn fyrir minnis-
blokk og blýant.
„Svo hef ég hérna mitt „Wat-
ergatetæki”,” segir Halldór og
kimir. „Það er stærra kassettu-
tæki sem ég get sett i samband
við simann, svo ég geti haft þar
minnisatriðin.
Ég vinn yfirleitt allt á kassett-
ur. Þegar málinu er lokið er það
siðan þurrkað út og kassettan
notuð aftur.”
Vélritunin er
vandasöm
„Skrifstofan er opin milli 10
og 12 á morgnana. Siðan vinn ég
úr málunum eftir hádegi. Menn
geta pantað tima hjá mér á
þeim tima ef þeim hentar það
betur en morguntiminn. Hins
vegar þarf ég á þessum tima að
halda i verkefni sem ég þarf
næði við.
Þar sem ég er einn á skrifstof-
unni, þarf ég að vélrita sjálfur
bréf og annað sem til þarf. Það
gengur sæmilega vel þegar ég
hef algert næði, en sé ég truflað-
ur i miðju kafi, veit ég ekkert
hvar ég er staddur, þar sem ég
get ekki lesið vélritun.
Þegar komin er reynsla á
þessa starfsemi kemur i ljós
hvort grundvöllur er fyrir öðr-
um starfskrafti á skrifstofuna.
Þangað til bið ég hina og þessa
að lesa vélritunina eftir mig,
annars gætu menn haldið að
bréfið væri á kinversku,” sagði
Halldór Rafnar.
—SJ
Föstudagur 2. april 1976.
VISIR
Öli Klein, bilvelavirki: Það geng-
ur alltaf m jög vel, ég er sennilega
svona andlega friskur.
N'úmi Þorbergsson, algreiöslu-
maður: Það gengur alveg prýði-
lega allan ársins hring. Þetta er
sennilega vani, ég hef alltaf farið
snemma á fætur frá þvi ég man
eftir mér — jafnvel þótt ég eigi
fri.
Hvemig gengur þér að
vakna á morgnana?
Jósep Sigurðsson sendibilsstjóri:
Mér gengur vel að vakna alla
morgna. Það er bara gaman að
fara á fætur, þótt ég fari seint að
sofa. Ég þarf svo takmarkað að
sofa.
Hralnkell (iuömundsson, bifvéla-
virki: Það gengur ágætlega eftir
aö fer að birta, verra i svartasta
skammdeginu.
Jafnstaðin kyn að lögum
Asmundur (íuöbjörnsson, pipu-
lagningarmaður: Mér gengur
ágætlega að vakna alla morgna,
það skiptir mig ekki svo miklu
máli hvort er bjart eða dimmt.
Stundum ber við f oröaleit
vegna stórfelldra umbreytinga,
aö mönnum finnstað vart muni
„orö á islensku til um allt sem
erhugsaðá jörðu”. Menn detta
ekki niður á orð eins og „þota”
eða „þyrla” eða „hyrna" eða
„ferna” alveg fyrirhafnarlaust,
en þessi nýyrði eru smámunir
hjá þeirri nýyrðasmið sem
stundum fer fram á Alþingi, þar
sem reynt er að fclla anda heilia
lagabálka i eina nafngift. Það
mundi engum á þvi þingi lengur
detta i hug að flytja lög um ,,af-
kynjanir og vananir” eöa nefna
slika bálka getnaðarlög, heldur
hétu þau samkvæmt þingtisk-
unni Lög um afnám fjölgunar-
getu eöa eitthvað ámóta.
Nú liggja jafnstöðulög fyrir
Alþingi. Kinhverntima varðaði
eitthvað af þeim jafnrétti kynj-
anna svo sem eins og launajafn-
rétti og jafnrétti til starfa. Hin
nýju stöðulög eru auðvitað
lramsett i þeim góða tilgangi að
tryggja ja fnrétti kynjanna. Aft-
ur á móti, getur, vegna jafn-
stöðu nafngiftarinnar, ýmislegt
farið úrskeiðis i meðförum og
þá allra sist til framgangs hinu
góða málefni.
Jafnréttismálin hafa löngum
þótt ágætt þrætuefni. Af sinni
vcnjulegu frekju vikur maður-
inn sér að konunni, um það bil
sem jafnstöðulögin koma til
þriðju umræðu á Alþingi og seg-
ir:
— Ert-þú jafnstaðin og ég.
— Alls ekki, segir konan
— Ég hefði nú samt haldið að
þú værir jafnstaðin og ég.
— Hvernig geturöu sagt þetta,
maður, eftir allt sem á undan er
gengið, segir konan, og á auð-
vitað við það óréttlæti, sem kon-
ur hafa mátt búa við frá þvi
á tertier-timanum.
— Ég skil ekki af hverju þú
getur ekki viðurkennt að þú sért
jafnstaðin og ég. Eða ertu kann-
ski eitthvað að gamna þér?,
segir maöurinn.
— Þetta er fullkomin ósvifni,
segir konan. Ég hef aldrei verið
jafn staðin og þú og það veistu,
og ég er ekkert að gera að
gamni minu.
- Vist erum við bæði jafnstað-
in, segir maðurinn.
— Hvcrnig geturðu sagt þetta,
einsog inargt er eftir óuppgert.
Og hvað um uppvaskið?
— Ég get nú ekki séð hvað
uppvaskiö kemur þessu við,
segir maðurinn. Maður er jafnt
staöinn hvort maður þvær upp
eða ekki.
— Jæja, en ég álit að uppvask-
iö skipti máli, segir konan.
— Það grunaði mig ekki, segir
maðurinn. Hvernig?
— Þú átt að gera það lika, seg-
ir konan.
— Ég er alltaf til i að gera það
lika, segir maðurinn.
— Það er helst, segir konan.
— Jæja, segir maðurinn. Hef
ég ekki verið jafnstaðinn og þú.
— AIls ekki, segir konan. Þú
ert langstaöinn.
— Þetta grunaöi mig, segir
maðurinn.
— Ég á ekki að þurfa að segja
þér svona augljósan augljósa
hluti.
— Sést það utan á mér, segir
maðurinn.
— Allir karlmenn bera þaö ut-
an á sér, segir konan.
— Er það nú jafnrétti, segir
maðurinn.
Svarthöfði
Oeir Kristjánsson, aðstoðarbak-
ari: Ja, ég vakna nú ekkert á
morgnana, ég vakna á nóttunni
um 3 eða 4. Þessi fótaferðatimi
venst, það er verst á veturna en
allt i lagi á sumrin.