Vísir - 15.09.1976, Blaðsíða 2

Miðvikudagur 15. september 1976. VISIR
r
Á SELFOSSI
Ferðu til Reykjavikur til
að versla?
Kristin Þorfinnsdóttir, bankarit-
ari: — Ég geri litið af þvi. Þó
finnst mér betra að kaupa þar,
sérstaklega fatnaðog efni. tJrval-
ið er mun betra.
Elfsabet Pálsdóttir, nemi: — Nei,
ég kemst ekki. Þaö sem ég myndi
helst kaupa þar er fatnaöur.
Sigþór Erlendsson, kennari: —
Já, ég fer til Reykjavikur um þaö
bil hálfismánaðarlega til að versla
Úrvalið er betra þar, sérstaklega
i byggingavörum.
Viö lok sýningarinnar veitti Axel Aspelund viöurkenningu fyrir vel unnin störf i þágu sýningarinnar.
Vel heppnaðri fatasýningu lokið
Fatasýningu ts-
lenskrar iðnkynningar
lauk i gær eftir að hún
hafði verið framlengd
um tvo daga vegna
mikillar aðsóknar. Um
það bil 21.000 manns
sóttu sýninguna, og er
það riflega helmingi
meiri aðsókn en for-
ráðamenn sýningar-
innar höfðu gert ráð
fyrir.
Sýningin þótti takast i alla
staði einstaklega vel og er það
mat flestra sem að fataiðnaði
starfa að hún verði islenskum
fataiðnaði mikil lyftistöng.
Alls sýndu um 30 innlendir
fataframleiðendur framleiöslu-
vörur fyrirtækja sinna á sýning-
unni, og var þetta þvi stærsta
sýning sinnar tegundar sem
haldin hefur verið hérlendis.
Jafnframt þvi að vera sýning
fyrir almenning fór fram á
henni hin árlega kaupstefaa is-
lenskra iðnrekenda.
Tókst kaupstefnan i alla staöi
vel og er það mál manna að i
flestum greinum fataiönaðar
standi islenskar framleiðslu-
vörur ekki að baki þvi sem best
gerist um erlendar vörur.
Sýningin var eins og áður seg-
ir framlengd um tvo daga, og
vegna fyrirhugaðs kappleiks i
höllinni i dag þurfti að taka sýn-
inguna saman i miklum snar-
heitum. Var unnið i alla nótt við
það verk og þvi lokið i morgun.
Bifreiö Sigurgeirs ljósmyndara hjá tmynd vakti óskipta athygli
sýningargesta. Hér sést bifreiöin yfirgefa höilina eftir aö störfum
hennar i þágu isiensks fataiönaðar lauk i gærkvöldi.
Sjöfn Jónsdóttir, simastúlka: —
Nei, yfirleitt ekki. Mér finnst
ágætt aö versla hér.
Sverrir Hjaltason, rafvirki: —Já,
eins og ég get. Þaö er töluvert
ódýrara og meira úrval.

NU SKAL SAFNIÐ TALIÐ
Margir hallast aö pólitlk i
þeirri trú aö i húsi stjórnmál-
anna riki fyrirgreiöslan. Og
þessitrúer ekkiástæöulaus, þar
sem menn, tilnefndir eftir
stjórnmálaskoöunum fremur en
öörum eiginleikum, sitja i
stjórnarstólum allra opinberra
stofnana, þar meö taldir rikis-
bankar. Auk þess ástunda ýmsir
sendimenn flokkanna fjár-
munafyrirgreiöslu sina úr tösk-
um, einkum ef þeir eru eitthvaö
tengdir bankavaldin u. Biöstofur
þessara töskubankastjóra eru
þéttsetnar fólki, sem siöan er
kallaöá vettvang I prófkosning-
um og þviumliku, þar sem at-
kvæöi eru látin hafa einhver
áhrif á það, hverjir skulu vera
sendisveinar á þingi þetta kjör-
timabiliö eöa hitt.
I skjóli svona valdauppbygg-
ingar þróast yfirleitt allt þaö
sem miður fer i stjórnmálalifi
lýöræöisrikja. Samt eru kostirn-
ir yfirgnæfandi, þótt hlutfall
þeirra geti ýmist vaxið eða
þorriö eftir siöferöisástandi
þjóöfélaga. Fjármunaútvegun
flokka, sem þeim er nauösynleg
vegna kostnaöarsamrar starf-
semi, er fengin i hendur fyrir-
greiöslusenium, sem hafa tiu
ráö á hverjum fingri á meöan
ekki kemur aö skuldadögum.
Best væri fyrir óbreyttan
almenning að rikið greiddi
rekstursfé flokkanna aö stærst-
um hluta, enda yrðu þá fyrir-
greiösluséniin og töskubanka-
stjórarnir ekki eins fyrirferöa-
miklir i þjóölifinu og þeir hafa
veriö aö undanförnu hér á landi.
Andrúmsloftið yröi hreinna,
grunsemdirnar ekki eins skaö-
vænlegarog trúin á máttarstoö-
ir lýðræöisins sterkari.
(Jtyfir tekur þegar alvörublöð
fara að ræöa I alvöruleiöurum
sinum meint fjármunabrask I
einhverju Ijósi samanburöar.
Þ.e.: hjá þér eru þeir svona
margir, en hjá mér eru þeir
heldur færri. Aöur en til slikra
skrifa kemur hjá flokkunum,
sem yfirleitt eru heiöarlegar
stofnanir, ættu viðkomandi
skribentar aö athuga, aö þeir
eruað tala frammi fyrir alþjóö i
örvæntingu, sem ekki hæfir
þeirri yfirvegun, sem þeim er
treyst til aö hafa. Viöa er hægt
aö finna óhreinan þvott ef vel er
leitað, en ráöiö er aö skola úr
honum heima hjá sér áður en
hann er hengdur upp á torgum.
Tilefni þessara hugsana er
leiöari i ööru stjórnarblaöanna
siöasta sunnudag, þar sem látiö
eraö þvi liggja, að vlðar sé pott-
ur brotinn i siöferöisefnum en i
Framsóknarflokknum. Vist er,
að Framsóknarflokkurinn hefur
orðið fyrir erfiðri umræöu aö
undanförnu þótt sú umræöa sé
ekki persónulegt vandamál
venjulegra flokksmanna. Og
vist er, að i öörum flokkum
flestum, ef ekki ölluin, er einnig
við ýmis vandamál að striða.
eins og allsstaðar, þar sem flug-
ur sækja aö ljósi, en þaö gerir
enga stoö aö bjóöa upp á
talningu i von um aö vera meö
heldur færri fyrirgreiöslusénl.
Þaö á aö leysa slik vandamál
meö dugnaöi og röggsemi innan
flokkanna, hvenær sem þau
komast á það stig aö ógna ör-
yggi þeirra. Nóg er t.d. til aö
slikri röggsemi i Framsókn, áö-
ur en til talningar kemur, sem
maður gæti hugsað sér aö
byrjaöi þannig: Þaö er einn, þaö
eru tveir, það eru þrir, og siðan
heyrðist kunnuglegt hóstakjölt-
ur i gamla manninum á bak viö.
öhö — þaö eru fjórir.
Stórir fjárbændur töldu aldrei
fé sitt nákvæmlega. Þaö þótti
heldur smásmugulegt. Þeir
höfðu jafnan við orð að þeir ættu
á hinueða þessu hundraöinu og
létu það duga. Drullurollur,
geldær og lambhrúta skáru
þeir, af þvi þeir nenntu ekki aö
hafa slikt fé á fóörum.