Tíminn - 26.09.1968, Blaðsíða 5

I
FIMMTUDAGUR 26. sept. 1968.
TÍMINN
5
Árbækur Ferða-
félagsins
Helgi Hannesson. Strönd,
Rangárvöllum. skrifar:
„Árbækur Ferðafélags ís-
lands eru snotur rit á að líta,
vel prentaðar á gióðan pappír,
með mörgum og oftast mjög
vel gerðum myndum.
Oftast hafa árbækur — held
ég — verið vel skrifaðar. —
Stundum — og raunar alloft
— prýðilega. Svo var um Heklu
bók Guðmundiar Kjartanssonar.
Svo var um tvær Húndvatns-
sýslubækur Jóns heitins Eyþórs
sonar — og Norður-Þingeyjar-
sýsluhók, sem Gísli Guðmunds-
son reit. Auik þess að hún er
mjög vel skrifuð. held ég að
ókunnugir geti fundið hvern
bæ, sem þar er nefindur, þótt
þeir hafi ekki annað en þessa
árbók að styðjast við. Þar er
glögg leiðsögn og landlagslýs-
ing, haglega prýdd og hófsam-
lega, með byggðarsögu — bæði
fornri og nýrri.
Svo vel getur ekki annar
gert, en sá. sem er góður rit-
höfundur. elskar það hérað,
sem um er ritað — og er þar
nákunnugur.
Þetta hefur stjórn Ferðafé-
lagsins alltaf verið Ijóst, ef
marka má. Héraðslýsingar ár-
bókanna eru nærri því allar
samdar af mönnum sem höfðu
þetta til brunns að bera.
Móðgun við
Rangæinga
Því verr var vikið frá fyrr-
greindri reglu, þegar ákveðið
var að semja ferðafélagsbók um
Rangárþing. Þar rak þó engan
veginn nauður tii. Rangæing-
ar áttu- og eiga menn til að
skrifa um sýslu sina, miklu
betur en sá. gerði. sem til þess
var valinn!
Árbókin, sem út kom 1966,
er að undirtitli kölluð: Rang-
árvallasýsla vestan Markar-
fljóts“. — Hún mun hafa vald-
ið Rangæingum meiri gremju
en nokkur önnur bók. H^r við
má bæta því. sem margir
hugsa: Hún væri betur ósam-
in enn í dag! — Ferðafélagið
verður að ráða hæfan mann
til að endursemja h'ana!
Aðalhöfundur þessarar bók
ar er Haraldur Matthíasson á
Laugarvatni. Hann mun vera
mikill lærdómsmaður, en svo
ókumnugur í Rangárþingi, að
hann segir þar margsinnis
rangt til átta. Auk þess vaða
ýmsar villur uppi í frásögn
hans.
Bókin er skrifuð af handa-
hófi — eins og raun ber vitni:
Af rúmlega hundrað lesmáls-
síðum, sem höfundur hafði yfir
að ráða fórnar hann rúmlega
tveim blaðsíðum fyrir tvær
blómlegar sveitir; Landeyjar
eystri og vestri. — Tvær blað-
Síður helgar hann Hvolhreppi
öllum! Fjórar blaðsíður glóp
aldalegri göngu á Þríhyming.
Fjórar blaðsíður Keldum og
Keldnamönnum. Sex blaðsíður
Odda og Oddaverjum. Og sex-
tán blaðsíður skrifar hann þar
um sögustaði Njálu! Nálega
einungis emdursögn sögunnar
sjálfrar — og fjarri því að
taka henni fram á nokkurn
hátt.
Mér finnst bókin svo mis-
heppnuð, að þar sé það skást,
sem höfundur vanrækti að
skrifa — um Hvolhrepp og
Landeyjarnar. — að mdnnsta
kosti er þar engu spillt.
Bezti hluti bókarinnar er að
vonum Fljótshlíðanþáttur Odd
geirs bónda í Tungu. Hann er
á átta blaðsíðum. Hefði þó
þurft að vera þriðjungi lengri.
Háðung á háðung
ofan
Nýlega frétti ég, að Harald-
ur væri farinn að semja Ferða-
félagsbók um Eyjafjöllin. Þá
gat ég ekki lengur orða bund-
izt! — Þótti Ferðafélagi ís-
lands ekki nóg að gert? Var
Ramgæingum ekki skapraunað
nóg, með hinni fyrri misheppn
uðu bók? Eða finnst því Har-
aldur þessi, líiklegur til að rita
betur um Eyjafjöll og Rangár-
þing, en Þórður Tómasson.
Sýn-ist kannski Haraldi sjálfum
svo?
Fyrir munn flestallra sýsl-
umga minna. skora ég á stjórn
Ferðafélagsins að létta þessari
raun af Rangæingum — og
ráða til þess Þórð í Skógum,
eða annan hæfan Rangæing, að
skrifa nýjar bækur um Rangár-
þing“.
Við munum ekki taka
því með þögn
Að lokum segir Helgi:
.,Ferðafélagið er fjölmennt
á félagsskrá. Líklega ráða þó
fáir menn flestu hjá því. En
sjaldan virðist það hafa komið
að sök. Þar voru lengstum vald
ir menn í stjórn. — Höfuðmark
mið félagsins hefur verið: Áð
fjölga kynnisferðum fólks um
landið — jafnframt því valdi
það rétt annað verkefni. —
Að gefa út vandaðar leiðsögu
bækur um byggðir og öræfi ís
lands. Þær hafa heppnazt ágæt
lega, þegar snjallir menn lögðu
þar alhug á.
Ferðafélagsbókin á árlega
vísa 6—7 þúsund festa kaup-
endur. Sá kaupendaskari krefst
þess skýlaust, að hver bók sé
sh'illdarrit.
Við Rangæingar unum ekki
öðru. en að bækur um Rangár
hérað séu afbragðsrit að aliri
gerð. Við afbiðjum okkur þá
óvirðingu, að aðsendir hroð-
virkir hraðritarar, spilli þeim
með fingraförum sínum.
Við tökum því hvorki með
þögn né þakklæti. verði okkur
skapraunað öðru sinni eins og
í hittiðfyrra!!“
1. sept. 1968.
Skólavörðustíg 3 A II. hæð
Sölusími 22911
SELJENDUR
Látið okkur annast sölu á fast- i
eignum yðar. Áherzla lögð j
á góða fyrirgreiðslu. Vinsamleg j
ast hafið samband við skrif- :
stofu vora er þér ætlið að
selja eða kaupa fasteignir sem
ávallt eru fyrir hendi í miklu
úrvali hjá okkur.
JÓN ARASON, HDL.
Sölumaður fasteigna:
Torfi Ásgeirsson.

A VlÐAVANGI
Boðið fil veizíu
Alþýðuflokkurinn er að senda
út boðsbréf þessa dagana og
býður til veizlu einkum huaim
týndu sonum. Fyrirsögn Alþýíht
blaðsins yfir þvera síðu í gær
er þessi: „Alþýðuflokkurinn er
opinn öllum lýðræðissinnuðum
sósíalistum, sem segja skilið við
kommúnista.“ Venjulegu fólki
finnst það satt að segja varla til
efni stórfrétta að skýra frá
því, að Alþýðuflokkurinn sé
opinn öllum lýðræðissinnuðum
sósíalistum. Fyrir hverju ætti
hann að vera opinn, ef ekki
þeim? Ætii bræðraflokkunum á
Norðurlöndum þætti þetta ekki
smáskrítin yfirlýsing? Hér á
íslandi geguir kannske öðru
máli eftir að Alþýðuflokkurinn
hefur þjónað undir íhaldið í ára
tug og dregur uú orðið slíkan
dám af sessunautnum, að hann
þekkir ekki lengur sjálfan sig,
hvað þá að aðrir þekki hann fyr
ir sama flokk. Flokksstjórninni
finnst meira að segja nauðsyn
legt að benda fólki á það í aðal
málgagni flokksins, að hann sé
nú þrátt fyrir aila íhaldsþjón-
ustuna „opinn öllum lýðræðis
sinnuðum sósíalistum“, en auð
vitað er hann ekki svo óskamm
feilinn að segja, að flokkurinn
sé raunverulega hinir lýðræðis
sinnuðu sósíalistar í laudinu.
En af leiðaraskrifum Alþýðu
flokksforingjanan undanfarið
verður þó ekki ráðið, að flokk
urinn sé að bjóða lýðræðissinn
uðum sósíalistum til erfis-
drykkju eftir „viðreisnar”
stjórnina, heidur miklu fremui
í koparbrúðkaup hinna ágætu
viðreisnarhjóna. en það verður
nú vafalaust haldið hátíðlegt
á þessu hausti.
ÞjóSviliinn og
Verkamaðurinn
Svo ber við um þessar mund
ir, að Þjóðviljinn hefur eignazt
nýjan andstæðing, sem hann
snýst gegn með margefldum fit
onsanda hvað eftir annað a»
miklu meiri neift en sjálfri rik
isstjórninni. Þessi nýi fjandi
Þjóðviljans er blaðið Verkamað
urirm á Akureyn, málgagn 41
þýðubandalagsins þar nyrðra.
Það, sem vakið hefur ofsareiði
Þjóðviljamanna, er afstaða
Verkamannsins til airæðis Sós-
íalistaflokksins iiiiiau þessara
samtaka, eu Verkamaðurinn
birti nýlgga t viðtali m. a. eftir
farandi umsögn þeirra Vestfirð
inga:
„Þar sem at þessu er sýnt
orðið, að Sósialistaflokkurinn
Reykjavík, nieð sinum sambönd
um úti í dreifbýlinu, hefur þau
tök á málefnum Alþýðubanda
lagsins í heild að ekki er við
unandi, og hann hyggst áfram
misbeita því vaidi sínu, svo
sem nýútkomið lagafrumvarp
ber með sér, en þar segir
fyrstu grein: „Alþýðubandalag
ið er flokkur íslenzkra sósíal
ista“ og þar mcð er spornað við
því, að lýðræðissinnuð öfl
landinu sameiuist Alþýðubanda-
laginu. jafnframt því sem skoð
anir aimarra aðíija innan Al-
þýðubandalagsins eru hundsað-
ar.
Teljum við, að sjónarmið þau.
er við höfðum að stefnumarki
við stofnun Alþýðubandalagsins
hafi algerlega verið fótum troð
in og sjáum bví ekki ástæðu til
að sitja þessa ráðstefnu Iengur“
Þjóðviljinn teiur það dauða
sök, Verkamaðurinn skuli dirf
ast að birta og taká undir skoð
anir vestfirzkra Alþýðubanda-
Framhald á 12 síðu.