Vísir - 02.12.1978, Blaðsíða 5

visra
Laugardagur 2. desember 1978
5
anna, heldur tók á sprett og
hljóp eins og sá, sem á lifiö aö
leysa. Þaö átti ég lika, bókstaf-
lega talaö, þvl aö slfk var
grimmdin i karlinum aö hann
elti mig eins og hann komst, og
ég heyröi hvásiö I honum rétt
fyrir aftan mig. En þegar ég
kem upp á Smiöjustiginn, kem-
ur margt fólk á móti okkur, og
þá þoröi karldjöfullinn ekki
annaö en aö hægja á sér. Ég tók
eftir þvi aö fólkiö, sem ég mætti,
leit til mi'n meö einskonar
spurnarsvip, enda er þaö ekki á
hverjum degi aö menn mæta al-
blóöugu fólki á haröahlaupum
eftir Laugaveginum. Ég hægöi
ekki á mér fyrren égslapp inn i
kjallarann hjá Kalla bróöur, en
þaöan fór ég svo upp á Lauga-
veg, þar sem mamma sáluga
bjó þá.
Mamma sáluga var skap-
manneskja, eins og hún átti kyn
til, og lét aldrei bilbug á sér
finna.Hennihefur sjálfsagt ekki
oröiö um sel, þegar sonur henn-
ar kom á hennarf und heldur illa
til reika og allur klistraöur i
blóði. Þaö var búiö um sáriö, og
þaö greri fljótt og vel. Mamma
sagöi undireins aö ekki kæmi
annað til greina en kæra þetta.
Þaöermikiö talaö um aöréttar-
farið sé ekki upp á marga fiska
núna, en ég held nú að þaö hafi
ekki verið merkilegra þá. Hlut-
aöeigandi yfirvaldspersónur
sögöu mömmu sálugu undir-
eins, aö kæra yröi ekki tekin til
greina nema skrifleg, og þótt ég
sýndi höndina skorna dugði þaö
ekkert. Maöur haföi nú litla
peninga þá, svo aö möguleikar á
lögfræöingsaðstoö voru tak-
markaöir. En viö mamma fór-
um til Gisla heitins Búa, föður
Oskars Gislasonar ljósmynd-
ara. GIsli Búi var lögfróöur
maöur og ég held aö hann hafi
verið lögfræöingur. GIsli var
strax reiöubúinn að liösinna
okkur, skrifaöi kæru, þar sem
allt var hreint upp á gráðu, meö
tilvísunum I hegningarlög frá
átjánhundruöogeitthvaö. Hann
var merkur maöur, Glsli og
þekktur i Reykjavik á sinni tlö.
Um hann var kveöið:
Gisli Búi gekk I salinn,
glaöa sólskin lék um halinn...
Kæran var svo lögö fyrir yfir-
völdin, og þá var karlinn hand-
tekinn. En hann þrætti eins og
berserkur og þvertók fyrir aö
hafa gertmér nokkuö til miska.
Ég haföi ekkert vitni, svo aö
þetta endaöi meö þvi aö honum
var sleppt, þó meö áminningu
um aö hreyfa ekki viö mér eftir-
leiöis.
Fyrirsát i miðbænum
Sú saga komst síöar á kreik aö
karlskrattinn heföi ekki beinlin-
is ætlaö aö drepa mig, heldur
einungis aö ganga þannig frá
málum aö tryggt væri þaöan af
aö ég léti dóttur hans afskipta-
lausa, sem og raunar kvenfólk
yfirleitt. Ég efast nú fyrir mitt
leyti um aö hann hafi ætlaö aö
láta þaö eitt duga, þvl að hann
hélt hnifnum þannig aö ég gat
ekki betur séö en ásetningur
hans væri aö drepa mig hrein-
lega, reka mig I gegn. En
fólskan og grimmdin I þessari
karlskepnu var slik, aö ég heföi
svo sem vel getaö trúaö honum
til þess aö skella undan mér á
eftir, eins og mér er sagt aö þeir
geri sumsstaöar I Afrlku viö
óvini slna, þegar þeir hafa
drepið þá.
Nú liöur og blöur, svo aö fátt
ber til tlðinda. Viö dóttir karls-
ins héldum uppteknum hætti,
enda þótt mér væri orðið ljóst aö
því gat veriö samfara viss á-
hætta fyrir mig. Svo er það ein-
hverntttna, þegarég er aölabba
niður I bæ og kominn niöur aö
Lækjartorgi, aöég veit ekki fyrr
en þeir koma askvaðandi aö
mér, feögarnir allir þrlr, og ætla
bara aö ráðast á mig þarna i
miðjum Miöbænum. Helduröu
aö þaö hafi nú verið, maöur! Ég
tókeftir þeimréttnógusnemma
svo að mér gafst ráörúm til aö
taka til fótanna, áöur en þeir
náðu til mín. Ég hljóp eins og ég'
komst frá þeim og inn I Sápu-
húsiö, sem var viö endann á
Austurstræti. Fólkinu sem
þar var fyrir brá heldur I brún,
þegar ég kom inn með þessum
asa og fyrirgangi, en égsegi þvl
undireins hvernig á þessu
standi, þar séu þarna úti menn,
sem ætli bara aö drepa mig.
Einhver hringdi þá strax á lög-
regluna. Ekki þorðu karlskratt-
inn ogstrákarniraðelta mig inn
Ég beiö þar inni þar
til Palli heitinn póiitl kom á
vettvang. Hannfór meömig upp
á lögreglustöð, þar sem tekin
var af mér skýrsla.
Karlinn var tekinn þarna rétt
fyrir utan Sápuhúsiö, svo aö
hann hefur vist ekki verið búinn
að gefa upp alla von um aö fá
færi á mér. Þaö stóö þá til aö
setja hann inn, en niðurstðan
varö þó aðhonum varenn sleppt
og aftur gegn loforöi um aö sjá
mig I friöi framvegis. Og hann
stóö viö þaö I þetta sinn.
En hann geröi annaö, sem
mér likaði miöur. Hann sendi
sem sé stelpuna út til Danmerk-
ur, til fólks sins þar. Auðvitaö
var þaö gert til aö stia okkur
sundur, þegar ekki dugöi annað.
Þvlaösvoheit varþessi æskuást
aö viö héldum áfram að hlýöa
kalli hennar, meöan til vannst,
enda þótt ég væri búinn aö sann-
reyna aö ég var I bráöri lífs-
hættu af þeim sökum. Viö
reyndum aö vlsuaö foröa okkur
frá háska meö því aö hittast
sem leynilegast. Efnahagurinn
var ekki betri en þaö þá, aö ég
gat ekki haft herbergi út af fyrir
mig, heldur hélt til hjá mömmu
sálugu. Ég gat þvi ekki fariö
meökærustuna heim til mln. En
maöur átti kunningja eins og
gengur, og þeir lánuöu manni
herbergi.
Viö uröum bæði jafn harm-
þrungin, þegar hún færöi mér
þær fréttir aö þaö ætti aö senda
hana út. En ekki tjóaöi aö
spyrna á móti þeim broddum,
þvi aö mótmæli stúlkunnar
voru ekki tekin til greina heima
hjá henni. En við gáfumst ekki
uppog réöum ráöum okkar. Viö
bundum það fastmælum aö ég
kæmi út á eftir henni, jafnskjótt
og ég fengi vinnu og einhverja
aura.
Hún fór út meö Drottningu
Alexandrlnu, sem þá og lengi
slðan gengdi miklu hlutverki i
flutningum á milli Danmerkur
og Islands. Ég kom þá ofan á
bryggju og kvaddi stúlkuna,
eins og viö höfðum talaö um áö-
ur. Þar var mikil mannþröng
eins og jafnan, þegar milli-
landaskip koma og fara, fjöldi
fólks aö heilsast og kveðjast,
faömast og kyssast. Ég átti ekki
von á neinu misjöfnu þar. Viö
stúlkan kvöddumst svo meö tár-
um og gagnkvæmum heitum um
aö gleyma aldrei hvort öðru, ei-
llfan trúnaö og svo framvegis.
En rétt á eftir, þegar hún er fár-
in um borö, sé ég hvar annar
bræöra hennar er aö olnboga sig
gegnum mannþröngina I áttina
til mln. Hann var ólmur af
illsku og ætlaöi hreint og beint
aö ráöast á mig þarna, frammi
fyrir hálfum bænum.
Ég veit ekki hvernig farið
heföi okkar á milli, þvl aöstrák-
urinn var uxi sterkur eins og
karlinn og sveifst þar aö auki
einskis, en ég var að vlsu llka
sæmilega aö manni, þótt ég segi
sjálfur frá. En aö þessu sinni
kom ekki til þess aö ég þyrfti
sjálfur aö verja hendur mlnar.
Þarnavoru nærstaddir margir
vinir minir, þeirra á meöal
Geirjón nokkur, sem slöar varö
lögregluþjónn, ágætur drengur.
Hann var þá ekki nema strákl-
ingur eins og ég, en öngu aö slö-
ur heljarmenni að buröum.
Hann sáaö hverju fór, óöbeint á
strákskrattann og sló hann
niöur eins og skot. Viö þaö slapp
ég i þaö skiptiö, og við Geirjón
gengum heimleiöis.
En karlfóliö fékk öngu aö siö-
ur vilja slnum framgengt aö þvl
leyti, aö ástarsaga okkar dóttur
hans var hér með búin. Þá var
nú annað aö lifa en núna, og þaö
varö biö á því aö ég fengi þaö
mikla aura aö til þess væri
hugsandi aö fara út. Ég frétti
seinna aö stúlkan heföi gifst til
London, Englendingi. Ég hef
ekkert frétt af henni slöan. Ætli
hún sé ekki dauö.
'ARFUM
de TOILETT
SÁPUR
LUBIN
PARIS
parfum
de lubin
LETT OG FERSKT
FRÁ PARÍS
Sími 82700.
LEGO
nýtt lciktang
á degi hverjtim
Byggt.
Þrjár nýjar samstæður
til að velja á milli.
MeÖ LEGO er hægt aö líkja
eftir veruleikanum
-td reisa sjúkrahús
LEGO býður sífellt upp á eitthvað nýtt. Hugmyndirnar
eru sóttar í veruleikann.
Nýju veggeiningarnar valda því að fljótlegt og auðvelt
er að reisa bygginguna. Ný tegund af samskeytum
veldur því að hægt er að opna húsin meðan verið er að
leika sér með þau og loka þegar hætt er.
Og sífellt er hægt að breyta. Það er einmitt megin-
hugmyndin með LEGO kitbbum.