Morgunblaðið - 03.02.2002, Blaðsíða 40

MINNINGAR
40 SUNNUDAGUR 3. FEBRÚAR 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Berg ValdimarAndrésson
fæddist á Norðfirði
21. september 1909.
Hann lést í sjúkra-
húsinu í Neskaup-
stað 29. janúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Helga
Jónsdóttir, ættuð úr
Vöðlavík, og Andrés
Runólfsson, sem átti
ættir að rekja til
Helgustaða í Reyð-
arfirði. Fósturfor-
eldrar hans voru
Vilborg Þorsteins-
dóttir og Björn Eiríksson á Norð-
firði. Valdimar átti sjö bræður og
eina systur, samfeðra. Eignaðist
Andrés fimm börn með fyrri
konu sinni, Maríu Elísabetu
Nielsdóttur Beck, þau Andrés
Björgvin Eyjólf, f. 1900, Kristin
Eyjólf, f. 1901, Björgvin, f. 1902,
Einar Lars, f. 1904, og Soffíu, f.
1906. Með seinni konu sinni, Mar-
íu Kristjánsdóttur, eignaðist
hann þrjú börn, þau Harald
Bergljót, f. 1911, Sumarliða, f.
1913, og Kristján, f. 1914. Þau
eru öll látin.
Valdimar kvæntist árið 1939
Pálínu Hildi Ísaksdóttur, f. á
Raufarhöfn 5. febr. 1909. For-
eldrar hennar voru Ísak Friðriks-
son og Rannveig Stefánsdóttir.
Valdimar og Pálína eignuðust
fjóra syni og einnig fæddist þeim
andvana stúlkubarn 19. apríl
1947: 1) Sigurjón Björn skip-
stjóri, f. 29. október 1938, kvænt-
ur Unni Jónsdóttur þroskaþjálfa,
f. 12. júní 1945. Synir þeirra eru:
Berg Valdimar tannlæknir, f. 13.
sept. 1974, kona hans er Berglind
geir, Jóhann Óli og Axel Rúnar.
Sonur Hugrúnar og fóstursonur
Ólafs er Ísak Fannar Sigurðsson.
c) Pálína Hildur hárgreiðslukona,
f. 7. sept. 1969, gift Þórhalli
Helgasyni sjómanni, f. 8. apríl
1968. Dætur þeirra eru Kristín
Salín, Jóhanna Rannveig og Þór-
hildur Ösp. d) Guðrún Valdís, f.
23. jan. 1976, gift Magnús Baldri
Kristjánssyni byggingatækni-
fræðingi, f. 25. mars 1974, dóttir
þeirra er Embla Rán. e) Helena,
f. 10. nóv. 1962, dóttir Ísaks fyrir
hjónaband með Geirlaugu Þor-
grímsdóttur, f. 6. febrúar 1937.
Synir Helenar eru Guðmar Val-
þór Kjartansson og Adrian
Freyr. 3) Hjörvar Guðjón, starf-
maður á netaverkstæði, áður
skipstjóri, f. 23. sept. 1941,
kvæntur Sesselju Lúðvíksdóttur
húsmóður, f. 25. nóv. 1932. Dóttir
hennar og fósturdóttir Hjörvars
er Ingibjörg Magnúsdóttir há-
skólanemi, f. 7. apríl 1956. Dóttir
hennar er Margrét Róbertsdóttir
hárgreiðslunemi, f. 6. maí 1984.
4) Helgi Geir skipstjóri, f. 21.
sept. 1948, kvæntur Guðríði
Kristjánsdóttur kennara, f. 28.
apríl 1943. Dætur þeirra eru Jó-
hanna stjórnmálafræðingur, f.
13. apríl 1977, sambýlismaður
Valdimar Fjörnir Heiðarsson
matreiðslumeistari, f. 19. marz
1969; og Dagbjört menntaskóla-
nemi, f. 6. febrúar 1983. Sonur
Guðríðar og fóstursonur Helga
er Kristján Halldórsson rafeinda-
virki, f. 4. apríl 1968, sambýlis-
kona Lisbeth Borg fóstra, f. 3.
febr. 1971.
Valdimar var búsettur í Nes-
kaupstað alla sína tíð og stundaði
sjómennsku í tugi ára og vann
síðan í landi við saltfiskvinnslu til
áttræðisaldurs.
Útför Valdimars fer fram frá
Norðfjarðarkirkju á morgun,
mánudaginn 4. febrúar, og hefst
athöfnin klukkan 14.
Harpa Sigurðardóttir
háskólanemi, f. 28.
nóv. 1975, og eiga
þau einn son, Sigur-
jón Svavar; og Jón
Hafliði háskólanemi,
f. 1. maí 1981. Synir
Unnar með fyrri eig-
inmanni sínum, Kára
Guðmundssyni flug-
umferðarstjóra, sem
lést í flugslysi 18. júlí
1972 eru: a) Tómas
stýrimaður, f. 29.
ágúst 1965, kona
hans er Dagmar
Helga Traustadóttir
hárgreiðslukona, f. 10. febrúar
1970, börn þeirra eru Alexandra,
Unnur Ólöf og Kári. b) Ágúst,
stýrimanns- og vélstjóramenntað-
ur, f. 27. sept. 1966. Sonur hans
með Guðrúnu Sigríði Guðmunds-
dóttur, f. 2. maí 1962, er Guðmar.
Ágúst býr í Taivan ásamt eig-
inkonu sinni Ning. c) Kári flug-
maður, f. 29. desember 1971.
Kona hans er Ragnhildur Reyn-
isdóttir hjúkrunarfræðingur og
ljósmóðir, f. 21. nóvember 1971.
Dætur þeirra eru Birta og Sunna.
Sonur Ragnhildar og fóstursonur
Kára er Kristinn Þorri Þrastar-
son. 2) Ísak Randver skipstjóri, f.
19. ágúst 1940, kvæntur Jóhönnu
Axelsdóttur húsmóður og leið-
beinanda, f. 2. okt. 1945. Börn
þeirra eru: a) Axel viðskiptafræð-
ingur, f. 22. sept. 1964. Kona
hans er Þuríður Jónsdóttir við-
skiptafræðingur, f. 31. jan. 1968.
Sonur þeirra er Andri Gunnar. b)
Hugrún verslunarmaður, f. 22.
febrúar 1966, gift Ólafi Gunnari
Guðnasyni stýrimanni, f. 29.okt.
1966. Synir þeirra eru Guðni Val-
Heiðursmaður er fallinn frá.
Heiðursmaður eins og þeir gerast
beztir. Maður sem ekki vissi hvað
kynslóðabil var í samskiptum við
annað fólk. Skipti hann engu máli
hvaða titlum menn skreyttu sig
með, persónan sjálf, hin mannlega
vera var sú sem var samskiptanna
virði, ekki tildur og prjál.
Tengdafaðir minn, Berg Valdimar
Andrésson, eins og hann hét fullu
nafni, bjó alla sína ævi á Norðfirði.
Foreldrar hans, Helga Jónsdóttir
saumakona og Andrés Runólfsson,
stofnuðu ekki heimili saman og á
unga aldri var Valdimar settur í
fóstur til hjónanna Vilborgar Þor-
steinsdóttur og Björns Eiríkssonar
á Norðfirði. Móðir hans, Helga,
vann í svokölluðu Stefánshúsi og
fluttist síðan til Reykjavíkur og
vann þar við saumaskap og dó þar.
Fósturforeldrar hans bjuggu í
litlu tvíbýlishúsi, sem var þar sem
kaupfélagshúsið stendur nú í Nes-
kaupstað. Leið honum vel hjá fóst-
urforeldrunum þótt efnin hafi ekki
verið mikil. Ekki naut hann fóstur-
föður síns lengi, því hann drukknaði
þegar Ötull, bátur sem hann var á,
fórst. Þá var Valdimar ellefu eða
tólf ára gamall. Bjuggu þau áfram í
húsinu, Vilborg og hann, eftir að
Björn dó. Fjaran og bryggjurnar
voru leikvöllurinn hjá tengdaföður
mínum. Sagðist hann hafa verið
blautur í lappirnar á hverjum degi í
sjö eða átta ár og hafa dottið tvisvar
eða þrisvar í sjóinn og verið bjargað
af Fransmanni í eitt skiptið og af Ís-
lendingi í annað og vissi hann ekki
hversu hætt hann var þá kominn.
Hann fór ungur á sjó og var hann
viðloðandi hann, eins og hann sagði
sjálfur, í um það bil 50 ár. Hann var
15 ára þegar hann hóf sjósóknina og
fyrsti báturinn sem hann reri á hét
Gauti og því næst á stærri bát,
Birninum. Báta þessa átti Gísli
Kristjánsson. Hann og Fanney
Ingvarsdóttir, kona hans, bjuggu á
Bjargi, sem er inn með Norðfirði, og
bjó Valdimar, ásamt öðrum sjó-
mönnum þeirra, hjá þeim. Hann var
um 10 ár í vinnu hjá þeim. Lét hann
vel af dvölinni hjá þeim og virti þau
mikils og var á honum að heyra að
það hafi verið gagnkvæmt. Valdi-
mar stundaði sjó á ýmsum bátum
eftir það. Um miðjan fjórða áratug-
inn, í upphafi kynna þeirra Pálu og
Valda, voru þau saman í vinnu á
Hornafirði, hún sem ráðskona í
landi við bátinn en hann á sjó.
Pála hafði flutzt með foreldrum
sínum frá Raufarhöfn til Norðfjarð-
ar 2. júní 1923.
Í mörg ár fór hann á vertíð á
Hornafirði og einnig fór hann á ver-
tíð í Hafnarfirði. Seinni árin var
hann á gamla Barða, Berki, Bjarti
og Birtingi og var hann á sjó með
öllum sonum sínum. Og í lokin
stundaði hann sjó á trillu.
Kominn í land fór hann að vinna
við saltfiskverkun og saltfiskmat.
Hætti hann ekki störfum fyrr en
hann var orðinn áttræður og sá
mest eftir því að hafa ekki minnkað
við sig vinnu fyrr og geta þá unnið
hluta úr degi áfram.
Pála hefur alla tíð séð um heim-
ilið, en einnig unnu þau saman þrjú
sumur við að verka saltfisk, breiða
og þurrka, þegar synir þeirra voru
ungir. Seinasta árið sem Vilborg,
fósturmóðir Valda dvaldi á Norð-
firði, bjó hún hjá þeim hjónum, fór
síðan til lækninga í Reykjavík, en dó
þar.
Tengdafaðir minn las ógrynni
bóka um ævina og kenndi margra
grasa í bókahillunum. Er ég spurði
hann hvort það væri einhver bók
sem hann langaði til að fá í afmæl-
isgjöf í haust er leið, sagði hann sig
alltaf hafa langað í Vísnabók Káins
og var hann mér innilega þakklátur
þegar mér tókst að hafa upp á henni,
sagðist hafa vitað að hún lægi ekki
lengur á lausu. En reyndar kunni
hann mikið af vísum Káins.
Alla tíð fylgdist hann vel með
þjóðmálunum og mátti ekki missa af
neinum fréttatíma í útvarpi eða sjón-
varpi eftir að það kom á heimilið. Og
alltaf, þegar símasamband var við
skipin sem synir þeirra hjóna hafa
verið á, féll vart úr dagur að hann
hringdi ekki og spyrði frétta af afla-
brögðum.
Hann vann hörðum höndum alla
sína starfsævi. Hann vildi ekki vera
upp á neinn kominn, sjálfstæðið var
dýrmætt. Sjálfstæðisflokkurinn var
hans flokkur, en ekki alla ævina. Átt-
um við oft í góðlátlegum deilum um
áherzlur vinstri manna og sjálfstæð-
ismanna. En hann kom mér á óvart í
síðustu alþingiskosningum, sem
sannaði að hann lét engan segja sér
fyrir verkum, hann var sjálfstæður
maður, því hann lét Sjálfstæðisflokk-
inn lönd og leið, sagðist ekki styðja
flokk sem sýndi ellilífeyrisþegum lít-
ilsvirðingu.
Ung, ellefu ára dama, góð vinkona
dóttur okkar, spurði hana hvað hún
ætlaði að gera um helgina. Svaraði
hún því til að hún ætlaði að fara
austur á land til að fylgja afa sínum
til grafar. Sú litla þagði um stund en
spurði svo: „Var hann skemmtilegur,
hann afi þinn? Og svarið var: „Já.“
Vart þarf að taka það fram að bæði
þau hjón hafa verið barnabörnum
sínum afskaplega góð og viljað allt
fyrir þau gera.
Já, í vinnu sinni í saltfiskinum
vann Valdimar með fólki á öllum
aldri og var góður andi milli hans og
samstarfsmanna. Hann talaði við
unglingana eins og fullorðið fólk og í
sérstöku uppáhaldi voru að sjálf-
sögðu þeir sem kunnu að spila brids
og mun hann hafa kennt mörgum.
Margir af nemendum mínum unnu
með honum og hefur mér heyrzt á
mörgum þeirra að aldur Valda hafi
verið afstæður, hann var jafningi
þeirra. Margur maðurinn hváði, þeg-
ar það fréttist að þau hjón, Valdi og
Pála, 81 árs að aldri, væru flutt úr
einbýlishúsi sínu og í íbúð í Breiða-
blik, þar sem aldraðir búa. Hvers
vegna væri Valdi að fara þangað?
Hann, enn svona ern, hann ætti
varla erindi þangað strax! Þannig
var hann, öðlingurinn, hægt að tala
við hann um alla hluti og minnið
ótrúlegt fram á síðustu stund.
Skólaganga Valdimars var ekki
löng, 10 ára byrjaði hann í barna-
skóla og var þar í fjögur ár. Það
sannast kannski bezt á fólki eins og
tengdaföður mínum, að sitthvað er
menntun og vizka. Þrátt fyrir þessa
stuttu skólagöngu var hans vizka
sízt minni heldur en hálærðra
menntamanna. Lífsins skóli, sem var
oft harður skóli á köflum, hafði veitt
honum þá þekkingu á mannlífinu,
sem fæstir læra í skóla.
Megi Valdimar, tengdafaðir minn,
hvíla í friði með þökk fyrir samfylgd-
ina.
Guðríður Kristjánsdóttir.
Þrátt fyrir háan aldur og eðlilegan
gang náttúrunnar er erfitt að kveðja
mann eins og afa. Hann var bæði
góður maður og frábær persóna eins
og allir afar eru eflaust.
Hann var áhugasamur um um-
hverfi sitt, fólkið sitt og fólk sem
varð á vegi hans og ekki má gleyma
veðrinu. Fyrir honum var veðrið
ekki bara umræðuefni til að brjóta
ísinn heldur skipti það hann máli,
auðvitað vegna starfa sona hans og
áreiðanlega af gömlum vana vegna
fyrri starfa.
Afi gerði ekki mannamun, hvorki
setti hann fólk á stall né leit hann
niður á nokkurn mann. Hann talaði
við alla eins og vini sína, hvort sem
það voru fjölskyldumeðlimir eða aðr-
ir, háir sem lágir, vinnufélagar eða
konurnar í búðinni og ekki talaði
hann illa um nokkurn mann í okkar
áheyrn.
Eins og eðlilegt er í margra ára-
tuga hjónabandi eins og hjá ömmu
og afa skapast hefðir og venjur, en
samt hafa þau verið óhrædd við að
prófa nýja hluti, eins og þegar þau
tóku upp á því að stunda utanlands-
ferðir að verða áttræð. En þau
skelltu sér þrisvar til Kanarí og
höfðu gaman af, þótt þeim þætti gott
að koma heim aftur.
Auk þess sigldi afi í eitt skipti með
syni sínum til Englands til að selja
fisk, orðinn áttræður.
Hann kunni að sjálfsögðu vel að
meta góðan félagsskap og spilaði
hann löngum brids með vinum sínum
og kom það fyrir að þeir vættu
kverkarnar stöku sinnum með guða-
veigum til hressingar í bland. Seinna
fór hann svo að stunda bridskvöld
hjá Bridsklúbbi Norðfjarðar og eign-
aðist ófáa verðlaunagripi í íþróttinni.
Afi keyrði bíl alveg til hins síðasta
og notaði oft ferðina, þegar hann fór
í búð, til að koma við í sjoppunni og
fékk sér þá sæti með öðrum gestum
eða starfsfólki til að spjalla, fá fréttir
og fá sér að reykja, rétt eins og ungt
fólk á kaffihúsunum.
En þá iðju, reykingarnar, sagðist
hann hafa stundað með litlum hléum
frá fermingu.
Bíltúrar með ömmu og afa voru
alltaf skemmtilegir og kenndu þau
okkur nöfnin á bæjunum í sveitinni
og hlýddu okkur svo yfir á leiðinni.
Oftar en ekki var stoppað inni í
sveit við Kirkjubólsána á góðviðr-
isdögum, sest niður og borðað nesti
sem var þá kók og prins póló.
Þolinmóður var hann, og auðvitað
amma líka, við okkur barnabörnin,
sem fengum að gera nánast allt hjá
þeim, sem okkur datt í hug. Og þó að
afi kæmi þreyttur heim úr vinnunni,
gaf hann sér alltaf tíma til að „leita“
að okkur og þóttist alltaf vera jafn
hissa þegar hann fann mann bak við
gardínuna í sjónvarpsholinu og lét
mann halda að maður hefði nú ald-
eilis platað hann.
VALDIMAR
ANDRÉSSON
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Stapahrauni 5, Hafnarfirði, sími 565 5892
www.utfararstofa.is
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sjáum um alla þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður, í samráði við aðstandendur
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Kistur
Krossar
Duftker
Gestabók
Legsteinar
Sálmaskrá
Blóm
Fáni
Erfidrykkja
Tilk. í fjölmiðla
Prestur
Kirkja
Kistulagning
Tónlistarfólk
Val á sálmum
Legstaður
Flutn. á kistu milli landa
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Blómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.