Morgunblaðið - 17.01.2003, Blaðsíða 31

elskulegheit í minn garð í gegnum
árin. Þú reyndist mér eins og besta
móðir þegar ég kom ung á heimili
þitt og kunni ekki neitt og alltaf
stóðst þú með mér.
Sú minning sem mér er efst í
huga þegar ég hugsa til baka, er
þegar þú varst að hlúa að blómunum
þínum. Oft varst þú fram á nótt að
snyrta garðinn þinn með sauðaklipp-
unum þegar aðrir voru sofnaðir. Þú
hugsaði líka vel um börnin og alla
sem í kringum þig voru.
Dugur í djörfum huga
drengskap þinn sýndi lengi,
byrði þó bera yrðir
um brautir ævi og þrautir.
Munu þig lengi muna
mínir vinir og þínir.
Um aldir fegurst æ faldi
fold yfir þínum moldum.
(S.A.F.)
Hafðu þökk fyrir það sem þú
varst mér og mínu fólki.
Far þú í friði.
Þín tengdadóttir
Margrét (Magga).
Ástarfaðir himinhæða,
heyr þú barna þinna kvak,
enn í dag og alla daga
í þinn náðarfaðm mig tak.
(Þýð. Steingr.Thorsteinsson.)
Mig langar í örfáum orðum að
minnast tengdamóður minnar Mar-
grétar Jósavinsdóttur, eða Möggu
eins og hún var alltaf kölluð. Nú hef-
ur Guð almáttugur tekið hana í sinn
líknandi faðm og veitt henni hvíld
frá öllum þrautum hennar. Mig
langar að þakka henni af alhug alla
þá elsku og hlýju, sem hún veitti
mér og börnunum mínum þremur.
Hún var fríðleikskona, dökk og brún
á brá, og voru augun hennar ein-
staklega falleg. Mér fannst hún allt-
af vera eins og hefðarkona, þegar
hún var uppábúin.
Elsku Magga mín, ég og Guð-
mundur sonur þinn eigum minn-
inguna um þig, sem enginn getur frá
okkur tekið, og oft mun verða vitnað
í þig. Það var svo margt, sem þú
fræddir okkur um og kenndir.
Þakka þér fyrir allar góðu stund-
irnar okkar saman.
Guð blessi minningu þína.
Þín tengdadóttir
Sigrún Franzdóttir.
Elsku amma.
Ég hef alltaf sagt að það séu for-
réttindi að hafa fengið að alast upp í
sveit en það eru ekki síður forrétt-
indi að alast upp með afa og ömmu
svo nálægt sem ég fékk. Ég á ótal
minningar um það þegar ég var lítil
og kom inn til ykkar, þegar ég horfði
á þig steikja kleinur eða spinna, þó
ég skildi aldrei hvers vegna þú hélst
að ég gæti ekki spunnið sjálf. Eða til
að stelast til að spila á gamla orgelið
þitt þó fæturnir næðu varla niður til
að stíga það. Hnapparnir þínir og
tölurnar og voru leikföngin mín,
þessar litlu voru lömbin og þær
stóru ærnar, og sumar á ég enn.
Einnig man ég hvað mér fannst
gaman að snúa skilvindunni, þá kom
svo skemmtilegt hljóð. Óteljandi
oft fékk ég lánaðar bækur hjá þér,
sumar oft. Líka var gott að fá kand-
ís eða döðlur úr búrinu til að gæða
mér á og fátt smakkaðist betur en
sítrónusúpan þín. Gaman var líka
að leika í fallega garðinum þínum.
Ef eitthvað bjátaði á var alltaf
hægt að leita til þín og alltaf tókstu
málstað þess sem minni máttar
var.
Nú hefur þú fengið langþráða
hvíld amma mín en ég mun ætíð
minnst þín því þú varst fyrirmynd-
in mín og besta manneskja sem
litla ömmustelpan þekkti.
Takk fyrir allt.
Birgitta.
Þá er hún Margrét Jósavinsdótt-
ir á Staðarbakka fallin frá. Konan
sem stóð meðan stætt var og jafn-
vel lengur. Konan, sem yngri börn-
in mín kalla ömmu, þótt óskyld séu.
Minningar mínar um Margréti
eru jafn gamlar fjölskyldutengslum
okkar. Hún var þá komin á sex-
tugsaldur, húsfreyja á sínu heimili
að íslenskum sveitasið.
Hún kom mér fyrir sjónir sem
náttúrubarn. Náttúrubarn sem
unni sínum og sínu nánasta um-
hverfi af heilum hug. Hún var at-
hugul á umhverfið og gaf gaum að
smáatriðum. Snyrtimennska var
henni í blóð borin. Garðurinn henn-
ar var sannkallað augnayndi.
Blómabeðin bein og vel hirt og
grasflötin slegin reglulega. Innan-
dyra allt í röð og reglu. Metnaður
hennar var að gera allt eins vel og
hún gat.
Ferðalög um landið voru Mar-
gréti upplifun, helst með allt sitt
nánasta skyldulið með í för. Stansa
oft og víða og veita öllum vel í mat
og drykk, þá held ég að frú Mar-
grét hafi notið sín til fulls. Að sjá
hvernig búskaparhættir fólks í öðr-
um byggðarlögum voru, þótti henni
forvitnilegt og fræðandi. Skoða
skrúðgarða og flytja með heim
hugmyndir um hvernig hún sjálf
gæti breytt og bætt í sínum ranni.
Árin sem þau systkinin Guðdís
Helga og Hrafn Þór voru svo lán-
söm að fá að dvelja á Staðarbakka,
hvort á eftir öðru í skjóli Sigurðar
sonar hennar og Margrétar konu
hans, föðursystur þeirra, verða
seint fullþökkuð. Náin samvinna
var á heimilunum tveim þar sem
bústörfin voru unnin af öllu heim-
ilisfólkinu, eftir því sem aðstæður
leyfðu hverju sinni. Guðmundur
yngri sonurinn óx úr grasi og hélt
heimili með foreldrum sínum og
síðan Margréti eftir fráfall Skúla.
Börnin mín komu heim úr sveitinni
með þá vissu að á Staðarbakka
væru þau hluti af fjölskyldunni
allri. Þetta viðmót skapaði þau
tengsl að þeim fannst sjálfsagt að
mæta reglulega í sveitina þegar
þau fullorðnuðust og ef þannig stóð
á fylgdu stundum vinir með. Við
hjónin þökkum Margréti á Staðar-
bakka fyrir hennar þátt í uppeldi
barna okkar og þá hlýju sem hún
sýndi okkur alla tíð. Hvíldu í friði
kæra vinkona.
Hrefna Kristbergsdóttir.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 17. JANÚAR 2003 31
✝ Sveinbjörg LindaEinarsdóttir
fæddist í Reykjavík
15. júlí 1954. Hún
lést á gjörgæsludeild
Landspítalans í
Fossvogi 9. janúar
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Ein-
ar Vigfússon, f. 2.
júní 1894, d. 6. júní
1985, og Hulda Að-
alheiður Svein-
björnsdóttir, f. 21.
sept. 1917, d. 10.
sept. 1999. Systkini
Lindu eru Kolbrún Sigurbjörg, f.
18. júlí 1946, og Vignir Þór, f. 26.
desember 1950.
Árið 1972 kynntist Linda Sig-
ursveini Óla Karlssyni, f. 27.
mars 1954, d. 17.12. 1981. Þau
slitu samvistum árið 1975. Linda
og Sigursveinn eignuðust tvö
börn, þau eru: 1) Kristinn, f. 21.
júní 1973, kvæntur Guðbjörgu
Torfadóttur, f. 4. maí 1976, og
saman eiga þau þrjú börn, Elínu
Maríu, Þóreyju og Friðrik Óla. 2)
Hulda Íris, f. 3.
ágúst 1974, gift
Leifi Gauta Sigurðs-
syni, f. 19. febrúar
1973, og saman eiga
þau tvö börn, Hugin
Breka og Héðin
Ísak.
Árið 1977 kynnt-
ist Linda Sverri
Magnúsi Kjartans-
syni, f. 31. júlí 1953,
og gengu þau í
hjónaband 1. sept.
1979. Þau slitu sam-
vistum haustið 1989.
Linda og Sverrir eignuðust tvö
börn, þau eru: 3) Elsa María, f.
16. maí 1978, er í sambúð með
Gísla Birgi Gíslasyni, f. 23. nóv.
1961. 4) Arnar, f. 2. febrúar 1982.
Árið 1998 kynntist Linda eft-
irlifandi sambýlismanni sínum
Sigurbirni Sigfússyni, f. 22. jan-
úar 1968, þau trúlofuðu sig í júlí
2000.
Útför Lindu fer fram frá Víði-
staðakirkju í Hafnarfirði í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Elsku Linda mín, þú komst eins og
engill inn í tómlegt líf mitt og færðir
mér strax lífshamingju til að lifa fyrir.
Ég hef þroskast mikið á þessum rúmu
fjórum árum sem við vorum saman.
Við fórum saman til Þýskalands 1999
og ókum þar um fallegar sveitir. Ég
veit þér þótti það gaman og það var
yndislegt að upplifa það með þér, sér-
staklega að aka niður Svartaskógar-
dalinn. Það var líka skemmtilegur
tími þegar við fórum til Portúgals
2001, en þér fannst of heitt að vera
þar og talaðir þú um að næsta ferð
yrði í svipuðum stíl og Þýskalands-
ferðin. Þú varst svo yndisleg kona og
vildir allt fyrir alla gera meðan þú
hafðir þrótt til. Ég þakka Guði fyrir
að hafa kynnst þér. Þú varst mér allt í
lífinu og ég mun ávallt elska þig og
minnast meðan ég lifi, elsku Linda
mín.
Þinn einlægur
Sigurbjörn.
Það er erfitt að setjast niður og
skrifa minningarorð um látinn ástvin,
því að það eru svo margar minningar
sem ég geymi í huga mínum frá þess-
um tæpu 30 árum sem við áttum sam-
an.
Þó að síðasti spölurinn hafi verið
erfiður fyrir þig og þú orðin mjög veik
þá ætla ég samt að vera aðeins eig-
ingjarn því að mér finnst að þú hafir
verið tekin allt of snemma frá okkur.
Ég veit að þú ert hvíldinni fegin og
að þú ert á góðum stað í góðum fé-
lagsskap og ég veit að þú vakir yfir
okkur eins og þú gerðir alltaf.
Ég er þakklátur fyrir þann tíma
sem við fengum saman og ég þakka
þér fyrir allt sem þú gafst mér og
minni fjölskyldu.
Mér þykir vænt um þig, mamma
mín. Guð geymi þig.
Elsku Sigurbjörn og systkin mín,
guð gefi okkur styrk í þessari miklu
sorg.
Þinn sonur
Kristinn.
Elsku amma, okkur langar að
minnast þín með vísunni sem þú
söngst svo oft fyrir okkur þegar við
vorum í heimsókn hjá þér.
Afi minn og amma mín
úti á bakka búa.
Þau eru bæði sæt og fín
þangað vil ég fljúga.
Guð geymi þig, elsku amma.
Elín María, Þórey og
Friðrik Óli.
Elsku frænka. Það er sárt að setj-
ast niður og skrifa minningargrein
um fjörutíu og átta ára gamla konu,
sem undir venjulegum kringumstæð-
um ætti nú að vera í blóma síns lífs.
Þess vegna er söknuðurinn svona
mikill og sorgin svo djúp.
Mér verður hugsað til barna þinna
og barnabarna sem missa móður sína
og ömmu frá sér svona unga. Einnig
verður mér hugsað til alls þess sem
hefði getað orðið ef sjúkdómurinn,
sem hreif þig á brott, hefði haldið sig
til hlés.
Í huga mér koma minningar; þegar
ég var snáði og þú varst litla systir
hennar mömmu sem passaðir mig oft.
Og einhvern veginn man ég ekki eftir
mér án þess að hafa þig nálægt. Síðan
líða árin með öllum sínum breyting-
um og það var ég sem þá passaði
stundum fyrir þig börnin þín þegar
þannig bar undir.
Ég man eftir því fyrir nokkrum ár-
um þegar þú misstir móður þína og ég
ömmu mína, hversu sárt þú saknaðir
hennar. Þið höfðuð verið mjög nánar
og ég held að missir þinn og söknuður
hafi þá verið meiri en þú lést uppi. Þú
varst líklega ein þeirra sem, þrátt fyr-
ir veikindi þín, barst harm þinn í
hljóði. Svo þegar færi gefst á að setj-
ast niður og hugsa aftur í tímann fer
ég ósjálfrátt að leiða hugann að því að
ef ég hefði vitað hversu veik þú varst,
hefði ég gert mér oftar ferð inn í
Hafnarfjörð til þess að heimsækja
þig. En samt sem áður verður maður
að hugsa til þess að dauðinn gerir
ekki alltaf boð á undan sér.
Elsku Linda mín, mig langar til
þess að þakka þér innilega fyrir allt
sem þú gafst mér og mínum nánustu,
allt frá því ég var pínulítill. Einnig
þakka ég þér fyrir þann tíma þegar ég
bjó á heimili þínu á Sauðárkróki sum-
arlangt, fyrir allnokkrum árum síðan.
Þeim tíma gleymi ég aldrei. Og minn-
ing mín um þig – sem góða og dugandi
húsmóður með börnin þín öll á því fal-
lega heimili sem þú bjóst þeim þar,
hverfur mér aldrei úr huga.
Þinn frændi
Einar S. Guðmundsson.
Jæja, Linda mín, núna er erfiðri
baráttu hjá þér lokið og þú ert eflaust
komin á góðan stað. Þrátt fyrir að það
hafi ekki verið mikið samband milli
okkar síðustu ár hefur okkur aldrei
hætt að þykja vænt um þig og er við
fréttum að þú hefðir fengið hjartaáfall
var okkur mjög brugðið. Læknar og
hjúkrunarfólk á Landspítalanum sem
önnuðust þig gáfu ekki upp vonina og
gerðu allt fyrir þig sem hægt var en
sum stríð verður maður að heyja einn
og að lokum varðst þú að láta í minni
pokann. Við munum sakna þín, svo og
litlu strákarnir okkar. Við munum
varðveita í minningu okkar allar þær
góðu stundir sem við áttum með þér.
Guð geymi þig, Linda.
Leifur Gauti Sigurðsson.
Yfir okkur vakir vera
er verndar og styrkir líf og önd.
Hver má sína byrði bera
þá byrði léttir drottins hönd.
Blessi drottinn burtför þína,
beini ljósi á þína leið.
Hann við þér taki í vörslu sína
svo verði þér æ förin greið.
Hvíl þú í friði.
Elsku Kristinn, Hulda Íris,
Elsa og Arnar, megi drottinn
styrkja ykkur í sorg ykkar.
Þóra Björg Garðarsdóttir.
SVEINBJÖRG LINDA
EINARSDÓTTIR
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
SIGRÍÐUR ANNA SIGURÐARDÓTTIR,
Smyrilsvegi 29,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni mánu-
daginn 20. janúar kl. 13.30.
Árni Kr. Þorsteinsson,
Anna Árnadóttir,
Ásta Árnadóttir, Böðvar B. Kvaran,
Þorsteinn Árnason, Hrefna Leifsdóttir,
Sveinn Árnason, Sigurlína Vilhjálmsdóttir,
Erna Þ. Árnadóttir, Benedikt Sigmundsson,
Ingibjörg H. Árnadóttir, Finnbjörn V. Agnarsson,
barnabörn og langömmubörn.
Ástkær eiginkona mín, dóttir og systir,
ARNDÍS RAGNARSDÓTTIR
frá Súðavík,
lést á Landspítalanum Fossvogi fimmtudaginn 16. janúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðlaugur Þorsteinsson.
MORGUNBLAÐIÐ birtir afmælis- og minningar-
greinar endurgjaldslaust alla útgáfudagana, frá
þriðjudegi til sunnudags. Greinunum er hægt að skila
í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfvirkt um leið og grein hefur borist), á disk-
lingi eða í vélrituðu handriti. Ef greinin er á disklingi
þarf útprentun að fylgja. Nauðsynlegt er að síma-
númer höfundar og/eða sendanda (vinnusími og
heimasími) fylgi með. Bréfsími fyrir afmælis- minn-
ingargreinar er 569 1115. Tekið er á móti afmælis- og
minningargreinum á 1. hæð í húsi Morgunblaðsins,
Kringlunni 1 í Reykjavík, og á skrifstofu Morgun-
blaðsins Kaupvangsstræti 1 á Akureyri. Ekki er tekið
við handskrifuðum greinum.
Minningargreinum þarf að fylgja formáli með upp-
lýsingum um hvar og hvenær sá sem fjallað er um er
fæddur, hvar og hvenær dáinn, um foreldra hans,
systkini, maka og börn og loks hvaðan útförin verður
gerð og klukkan hvað. Ætlast er til að þetta komi að-
eins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í
greinunum sjálfum. Um hvern látinn einstakling birt-
ist ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en
aðrar greinar séu um 300 orð eða 1.500 slög (með bil-
um) en það eru um 50 línur í blaðinu (17 dálksenti-
metrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við
eitt til þrjú erindi. Einnig er hægt að senda örstutta
kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virð-
ingu án þess að það sé gert með langri grein. Grein-
arhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
Ef birta á minningargrein á útfarardegi (eða í
sunnudagsblaði ef útför er á mánudegi) verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrr. Ef út-
för hefur farið fram eða greinin kemur ekki innan til-
tekins skilafrests er ekki unnt að lofa ákveðnum birt-
ingardegi. Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að
fresta birtingu greina, enda þótt þær berist innan hins
tiltekna frests.
Birting afmælis-
og minningargreina