Nýja dagblaðið - 13.03.1938, Blaðsíða 4

'V.V.V.SW.V.WAVV.V.V.SW.V.V.V.V.W.V.W
REYKJAVÍK, 13. MARZ 1938
NYIA DAGBLAÐIÐ
6. ARGANGUR — 60. BLAÐ
V.V.W,romln ■»; ' V.V.V.’
ivw.v. uamla «5io v.w.v
ÓSÍAILEGA ;j
SKAMMBYSSM |j
Sýnd kl. 9. £
Bönnuð fyrir börn. í
Alþýðusýning kl. 6y2: !;
San Franclsco I;
Síðasta sinn. I;
Bönnuð börnum innan I;
12 ára.
Barnasýning kl. 4 y2: I;
Smámyndasafit I. !;
Úrvals teikni-, frétta- og !■
skemmtimyndir. I;
■.v.v.v.v.v.v.v.v.v.w.v.v
§
iMFJELií tnUlflUI
»Fyrírvínnan«
Eftir W. Sommerset Maugham.
Sjónleikur í 3 þáttum.
Sýnlng i kvöld kl. 8.
Lækkað verð.
Aðgöngumiðar seldir eftir kl. 1
í dag.
Maður í fastri stöðu
óskar eftir
2—3 herbergja íluið
ásamt stúlknaherbergi, fyrir 14.
maí n. k.
Tilboð merkt „Fyrirfram-
greiðsla“, sendist í pósthólf 1037.
t 10. — og síðasta sinn.
Bj arní Björnsson
endurtekur skemmtun sína enn einu sinni, í 10. og
allra síðasta sinn, í Gamla Bíó á sunnudag kl. 3.
AÐGÖIVGIJMIÐAR kosta kr. 1.50 —
jafnt alls staðar í húsinu.
í. S. t.
S. R. R.
S"uirx<d.mót
verður haldið í Sundhöll Reykjavíkur dag-
ana 15. og 17. marz, kl. 8.30 e. h.
Keppt verður í þessum sundum:
Síðari daginn:
50 m. frjáls aðferð, karlar.
100 m. bringusund, stúlkur inn-
an 16 ára.
100 m. bringusund, karlar.
100 m. bringusund, konur.
500 m. frjáls aðferð, karlar.
Fyrri daginn:
50 m. frjáls aðferð, drengir inn-
an 16. ára.
500 m. bringusund karlar.
50 m. frjáls aðferð, konur.
400 m. bringusund, konur.
4x100 m. boðsund, frjáls aðferð,
karlar.
Undirokun
Austurríkis
(Frh. af 3. síðu.J
að rétt, þegar hann telur at-
burðina i Austurríki knýja
Mussolini til að leita eftir vin-
áttu BTeta? Hvers vegna mót-
mæla ítalir þá ekki innrás
þýzka hersins í Austurríki, eins
og stjórnir Englands og Frakk-
lands? Hversvegna eru þeir eins
og hlutlausir áhorfendur að
þessum atburðum?
í blaði Blums, Populaire, vaT
síðustu spurningunni svarað fyr-
Aðgöngumiðar seldir í SitnilhöII Reykja-
víkur, að fyrri hluta mótsins á mánu- og
þriðjudag, að síðari hluta mótsins miðviku-
og fimmtudag.
SUNÖRÁÐ RIÍYKJAVÍKIR.
ir nokkru í ritstj órnargrein á
þessa leið:
„Þeir, sem halda að atburðirn-
ir í Austurríki hafi veikt aðstöðu
Mussolinis til að halda áfram
styrjöldinni á Spáni, reikna
skakkt. Enginn þarf að halda að
hann hafi afsalað Austurríki,
án þess að fá einhver hlunnindi
í staðinn. Það er fullkominn
misskilningur“.
í mörgum öðrum blöðum hef-
ir því beinlínis verið haldið
fram, að Mussolini hafi dregið
sig til baka í Austurríki gegn
því loforði, að Þjóðverjar hjálp-
uðu ítölum til að vinna Spán.
Sé svo, hefir Chamberlain
alvarlega misreiknazt.
Hitler og Rismarck.
Mörg blöð halda því hinsveg-
ar fram, að Þjóðverjar hafi
enga samninga gert við ítali
um Austurriki og farið þar sinu
fram, án tillits til Róm-Berlín-
ar-öxulsins svokallaða.
Þau segja að þjóðverjar hafi
ekki talið ítali það hernaðar-
lega sterka heima fyrir, að þeir
þyrðu að koma Austurríki til
hjálpar. Af sömu ástæðu telji
Þjóðverjar líka hagkvæmt, að
ná yfirráðum Austurríkis áður
en nokkurir samningar séu
gerðir milli Ítalíu og Englands,
vegna þess að ítalir muni telja
sig hafa sterkari aðstöðu á eftir.
Þessi blöð halda því enn-
fremur fram, að Hitler sé van-
trúaður á vináttu Mussolinis. í
j þeim efnum líkja þau honum
| við Bismarck. í franska blaðinu
l’Oeuvre er nýlega sagt frá við-
tali, sem Bismarck átti við Sa-
int-Vallier 1880. Þá var Crispi
forsætisráðherra ítala. Hann
óskaði eftir bandalagi við Bis-
marck. Bismarck segir að Crispi
hafi boðið sér að vera með í á-
rás á Frakkland. En hann seg-
ist hafa hafnað því. „Frakkland
verður ekki tekið“, sagði járn-
kanzlarinn, „nema með vopnum
Þýzkalands. ítalir eru einskis-
virði í hernaði og þeir munu þar
.v.-.vwv .V.V.V.
w.v.v Wýja ®»o .V.-.V.V,
Í| ÞAR SEM |i
í LÆVTRKUYIV j
i; syngur ;i
I; drífandi fögur söngvamynd \
:■ frá Wien, leikin af ■:
í MARTHA EGGERTH /
Blæ fegurðar og yndis-
í; þokka slær yfir mynd þessa
/ af hinum dásamlega leik og ;!
;! unaðslega söng leikkon- I;
í unnar. í;
!; Sýnd kl. 7 og kl. 9. ;!

<*■■■■!
\óll í París ;!
Hin óviðjafnanlega mynd, ;!
sem sýnd var fyrir nokkru, \
verður sýnd kl. 5.. ■:
Alþýðusýning. !;
Barnasýning kl. 3: >
ROastöð Mickey’s /
Litskreyttar teiknimyndir, í;
íþróttamyndir o. fl. ;■
.W.W.V.V.V.W.W.W
að auki alltaf standa með
Frökkum, þegar á herðir. Ég
mun ekki hraða því að gera
bandalag við þessa þjóð, því lof-
orð hennar hafa enga þýðingu,
nema því aðeins að hún sjálf
hafi hagsmuni af því að efna
þau“.
Atburðir næstu daga munu
leiða það í ljós, hvort þetta sé
líka álit Hitlers. En það getur
haft meginþýðingu fyrir
heimsfriðinn, hvort atburðirnir
í Austurríki eru gerðir í samráði
við Mussolini eða ekki.
Svarið við þessu verður fyrst
að fá á Spáni.
H
ringurinn
Afmælisfagnaður félagsins verður haldinn í Odd-
fellow-húsnu þriðjudaginn 15. marz og hefst með
borðhaldi kl. 7 e. h. — Listi til áskrifta í Verzl. Gull-
foss og Litlu Blómabóðinni og eru konur beðnar
að rita nöfn sín og gesta sinna á listann og vitja
aðgöngumiða fyrir kl. 6 á mánudagskvöld.
SKEMMTINEFNDIN.
FESTARMEY FORSTJÓRANS 40
okkar, þá gat hann rofið hann, þegar hann vildi, og
sá hann, að ég vildi ekkert frekar, þráði og vonaði, að
hann myndi gera það nú á þessari stund?
„Það er mjög erfitt“, útskýrði ég svo rólega sem ég
gat, í þeirri von að þessi útskýring minnti hann ein-
mitt á þetta „að hitta alltaf á réttan tón og íhuga á
hverju augnabliki, hvernig maður myndi hegða sér, ef
maður væri í raun og veru trúlofaður. Vitanlega er
ég bundin af samningi okkar, en---“
Hér greip hann skyndilega og óvænt fram í og í
þeim tón, sem ég hafði aldrei heyrt áður frá honum.
Já, hann varð svo reiður, að hann sló ofsalega með
stafnum í sakleysislegan þistil, sem óx á vegarbrún-
inni, um leið og honum varð að orði: „Það veit ham-
ingjan, að ég myndi sárlega aumkva þann mann, sem
í raun og veru væri trúlofaður yður“.
Hana nú. Loksins hafði ég fengið hann til að segja
meiningu sína, og sýna sinn innri mann, sem hann
myndi, líklega sízt af öllu, sýna undirmönnum sinum.
Já, og meira en það; ég hafði æst hann til að vera ó-
kurteis við stúlku. Ég gat séð á andliti hans, sem var
blóðrautt, og samanbitnum vörum hans, að hann
vissi, að nú hafði hann hlaupið á sig. Og ég skal á-
reiðanlega sjá um, að hann gleymi ekki þvl, sem hann
hefir sagt.
Ég þagði, og nú kom þögn, sem var enn meira þreyt-
andi en nokkur áður. Við héldum áfram göngunni. Svo
fór hann aftur að tala, og ég sá, að það olli honum
meiri áreynzlu, en hann vildi vera láta.
„Já. Þér sjáið vitanlega, að ég hefði ekki átt að segja
þetta. Ég bið yður fyrirgefningar".
„O — þess þurfið þér ekki. Ég tek mér þetta alls
ekki nærri“, mælti ég. Nú fann ég, að ég átti hægra
með að tala eins og engill, því að nú hafði ég yfir-
höndina. En nú hafði ég ekki lengur löngun til að
kvelja hann. „Þér hafið fullan rétt til að segja það,
sem yður sýnist, alveg eins og Theo“.
Andlit hans, sem var blóðrautt og reiðilegt, var nú
áberandi líkt andliti yngri systur hans. Ég hefi heyrt
sagt um unga stúlku, sem ég þekki: „Hún er ekki
beinlínis falleg, en lítur mjög vel út“, og ef ég hefði
ekki jafn mikla óbeit á forstjóranum og ég hefi, þá
yrði ég að viðurkenna, að þótt hann geti aldrei kall-
ast fallegur, þá lítur hann mjög vel út.
Ég hélt blíðlega áfram: „Móðir yðar og Theo og
Blanche virðast ekki vera á sama máli og þér. Þær
virðast halda að — nú, já — að sá maður, sem ég væri
trúlofuð, væri beinlínis öfundsverður“.
„Já, ég veit það. Þér þurfið ekki að segja mér frá
því. Yður hefir heppnast að gera þær allar þrjár stór-
lega hrifnar af yður“. Þetta sagði hann reiðilega.
Hann lítur sýnilega á það sem móðgun við sig. „Móðir
mín og telpurnar geta heldur ekki séð, hvernig þér, á
þúsund vegu, ætíð með uppgerðar ástúð, minnir mig
á hitt og þetta, sem alls ekki þarf að rifja upp. Þetta
gerir kannske ekki mikið til — en svo getur annað
fólk komið heim, sem ekki er eins auðvelt að villa sýn.
Það gæti máske séð, að eitthvað er ónáttúrlegt — ó-
venjulegt — í framkomu yðar við mig“.
„En — sögðuð þér ekki, að hinni eðlilegu feimni
nýtrúlofaðrar, ungrar stúlku myndi verða kennt um?“
„O, þeir eru víst ekki margir, sem geta sagt, að þér
séuð feimin“. Hann var enn reiðilegri, er hann sagði
þetta. — „Og svo gæti ýmislegt kvisast út, hvernig
öllu væri varið okkar í milli. Þess vegna neyðist ég til
að biðja yður að vera dálítið varkárari“.
„Varkárari“, endurtók ég auðmjúk eins og barn,
sem á að læra eitthvað utan að. „Já, það verð ég að
gera. Ég skal vanda mig betur við að láta allt líta út
eins og við séum trúlofuð“.
Aftur sást þessi svipur — að vísu hvarf hann sam-
stundis aftur — sem sýndi, að honum dauðlangaði til
að hrista mig til.
„Þakka“, sagði hann.
„Þér eigið víst við þennan herra Waters, frænda
yðar, er þér segið „annað fólk“. Það er sá, sem segir
allt, sem honum dettur í hug. — Hann á að koma og
líta á mig? Haldið þér — eruð þér hræddur um að
hann muni kenna svo í brjósti um þann mann, sem
á að vera trúlofaður mér?“
Herra William Waters tautaði eitthvað, sem hljóm-
aði ákaflega likt og orðið: „Bölvuð!“
Ég heyrði það vel.
Ef til vill var það aðeins byrjun setningar, sem átti
að vera „Bölvuð óskammfeilni“. Ég veit það ekki.
En þetta orð heyrði ég að minnsta kosti mjög
greinilega. Og þótt það þýddi, að ég hefði unnið nýjan
sigur og að hans óskeikulleiki hefði aftur hlaupið á
sig, þá naut ég ekki vel sigursins; ég hló ekki einu
sinni með sjálfri mér. Það var komið nóg af þessu,
.... ég varð skyndilega svo þreytt. Tár komu í augu
mér, ég snéri andlitinu undan og horfði yfir limgirð-
inguna á útsprunginn hvitþyrni, sem varð að dans-
andi ringulreið fyrir augum mér.
Hann lét sem hann hefði ekkert sagt.
Stuttu síðar hóf hann máls og íhugaði hvert otö :
„Frændi minn kemur í kveld og annar maður með
honum. Frændi er nokkuð sérkennilegur, en mjög eft-
irtektarsamur og engin tvíræð orð komast óathuguð
fram hjá honum“.
„Já, ég skil“, mælti ég og horfði reiðilega á hvít-
þyrninn, en gætti stöðugt að málrómi mínum. „Þá
verður maður að sleppa öllum slíkum athugasemdum
þegar hann er viðstaddur. Ég gæti til dæmis verið of