Íslendingaþættir Tímans - 28.09.1974, Blaðsíða 2

miklu fjölbreyttari og meira viö hæfi
nemenda á þessu stigi.
Gunnar tók einnig viö ööru verki, er
Arsæli entist ekki aldur til aö ljúka viö.
Ég á þar við móðurmálsbækurnar
nýju. Móðurmálsbókin fyrir 6. náms-
árið, 12 ára börnin, var ósamin er
Arsæll féll frá. Þaö verk tók Gunnar að
sér. Mér virðist sú bók bera hand-
bragði Gunnars gott vitni.
Gunnar hefur einnig ásamt öðrum
átt mikinn og góðan þátt i að safna úr-
vals efni i lesbækur fyrir börn og ungl-
inga. Um þýðingu góðs lesefnis fyrir
börn og unglinga þarf ekki að fara
mörgum orðum. Góðar lestrarbækur
vikka sjóndeildarhring nemenda,
glæða tilfinningufyrirbókmenntum og
auka orðaforðann.
Gunnar var mjög eftirsóttur próf-
arkalesari. Þar naut sin vel hin næma
máltilfinning hans, nákvæmni og
vandvirkni.
Það er mjög þýðingarmikið, að
barnabækur komist eins réttar og
mögulegt er i hendur barnanna.
Gunnar lagði mikla vinnu I að svo
mætti verða með prófarkalestri fyrir
Rikisútgáfu námsbóka.
Þegar minnzt er á kjarabaráttu
kennara á siðustu áratugum, er ekki
hægt að ganga fram hjá Gunnari. Þar
var hann ötull og skeleggur liðsmaður.
Hann átti sæti i stjórn Sambands is-
lenzkra barnakennara óslitið frá 1956-
72 og um tima var hann formaöur.
Gunnar gerði sér ljóst, að einvalalið
þarf aö skipa kennarastéttina. En slikt
gerist ekki nema stéttin sé vel launuö.
Gunnar hafði ekki þann hátt á að
skrifa hástemmdar blaöagreinar eða
flytja æsingaræður á fundum, enda
vinnast mál sjaldan frekar með þvi
móti. Þaö er hiö þögla og hljóðláta
starf, sem unniö er i kyrrþey að tjalda-
baki, sem oft ber mestan árangur. A
þann hátt starfaði lika Gunnar. Ég er
sannfærður um, að hann haföi meiri
áhrif og kom viöar fram til góös en
margur hefur hugmynd um.
Þó að Gunnar væri mikill mála-
fylgjumaöur og hefði ákveðnar skoð-
anir, þá var hann alltaf sanngjarn og
samvinnuþýður.
Það var sama hvar Gunnar hafði
haslað sér völl, alls staðar hefði hann
staðið framarlega, og getið sér góðan
orðstir.
Mér fannst alltaf sérstaklega gaman
og þroskandi aö eiga orðræöur við
Gunnar. Þaö var sama, hvort við
ræddum við innlenda eöa erlenda
menn og málefni, sögu eöa bókmennt-
ir. Hann var svo skýr I hugsun, vfðles-
inn og fróöur, og átti auðvelt meö að
tjá sig.
Ég minnist samtals við hann
sársjúkan i siðast liönum júlimánuði,
er hann talaði af miklum áhuga um
Rússland og Bandarikin og Sturlungu
Ég vissi ekki fyrr en þá að hann
hafði lesið mikið um Rússland i
enskum timaritum. Sturlungu hafði
hann margsinnis lesið og gjörþekkti.
Þá veitti hann mér nýjan skilning á
einu atriði i sögunni. Um þann þátt og
aöalpersónuna sagði Gunnar, aö sig
hefði lengi langað til að skrifa bók. Þvi
miöur entist honum ekki aldur til þess.
Það er margt . sem hann hefði tekið
sér fyrir hendur og framkvæmt, ef
honum hefði enzt aldur til. Sagan eftir
hann, sem lesin var I útvarpinu núna
fyrir skömmu, sýndi, að á þvi sviði
hefði hann getaö náö langt.
Undirritaöur leitaði oft ráða hjá
Gunnari og ræddi við hann um vanda-
mál, sem upp komu. Eftir slik samtöl
lágu málin jafnan mun ljósar fyrir en
áður. Það varð að vana hjá mér i vax-
andi mæli að sækja ráð til Gunnars.
Ekki eingöngu viövikjandi móðurmáli
okkar, þar sem hann var öllum öðrum
fremri, sem ég hef haft kynni af,
heldur einnig I hinum ýmsu vanda-
málum hins daglega lifs. Ég veit, að
margir hafa svipaða sögu að segja.
Það duldist engum, sem reyndi, hve
úrræða- og tillögugóður Gunnar var.
Kurteisi, viröuleiki og ljúfmennska
einkenndi ætið framkomu Gunnars.
Það var gott að vera undir hans stjórn.
Maður fylltist öryggiskennd i návist
hans. Þaö var eins og manni fyndist
öllu óhætt undir hans stjórn og málun-
um vel borgið I höndum hans.
Margs er að minnast og margt hef
ég að þakka Gunnari Guðmundssyni,
húsbónda mlnum og samstarfsmanni
um aldarfjórðungs skeið.
Lifi okkar má likja við ferðalag. Við
þekkjum öll, hvað það er mikils virði
að hafa trausta og góða ferðafélaga.
Gunnar er sá ferðafélagi, sem mér
finnst hafa haft einna mest þroskandi
áhrif á mig, eftir að ég komst á
fullorðinsár.
Gunnar, ég þakka þér alla
samfylgdina og bið þér guös blessun-
ar.
Ásu Kristinsdóttur eiginkonu hans,
börnum, systkinum og öðru venzla-
fólki votta ég mina dýpstu samúð.
Þorsteinn Ólafsson
f
Kveðja frá Laugarnesskóla.
S.l. fimmtudag fórfram útför Gunn-
ars Guömundssonar, fyrrverandi
skólastjóra. Gunnar tók kennarapróf
vorið 1937. Strax haustiö eftir geröist
hann kennari viö Laugarnesskólann.
Hér starfaði hann óslitiö allt til upp-
hafs siðast liðins skólaárs.
Yfirkennari varð Gunnar 1945. Þvi
starfi gegndi hann i 20 ár, og var skóla-
stjóri siðustu 8 árin eða frá 1965..
Gunnar kom að skólanum aðeins
tveim árum eftir að skólinn hóf göngu
sina. Fullyrða má, að Gunnar Guð-
mundsson hafi, ásamt Jóni Sigurðs-
syni, fyrsta skólastjóra Laugarnes-
skólans, mest mótað þessa stofnun.
Dagleg umgengni Gunnars og öll
framkoma við nemendur og sam-
starfsmenn var til fyrirmyndar. Hún
einkenndist af hógværð, virðuleik og
kurteisi, og honum fylgdi einhver sér-
stakur styrkur og öryggi. Hin einstaka
stundvisi hans, snyrtimennska og
höfðingleg framkoma, settu sérstakan
blæ á allt andrúmsloft i skólanum.
Félagsmálum okkar sýndi hann
mikinn áhuga og var alltaf virkur
þátttakandi. Ef einhvern vanda ber aö
höndum, þótti sjálfsagt að sækja ráð
til Gunnars. Skólaselið Katlagil ber
hæst af sameiginlegum málum. Það
væri ekki orðið það, sem það er nú, ef
hagsýni og framtaks Gunnars hefði
ekki notið við.
Starf Gunnars við Laugarnesskól-
ann veröur seint fullþakkað, og áhrifa
hans mun hér lengi gæta.
Er við að leiðarlokum kveðjum
Gunnar Guðmundsson, húsbónda
okkar og samstarfsmann, viljum við
færa honum hugheilar þakkir fyrir
vináttu hans og ágæta samvinnu á
liðnum árum.
Ásu Mariu Kristinsdóttur eiginkonu
hans, börnum og venzlafólki vottum
við okkar dýpstu samúð.
Kennarar og annað
starfsfólk Laugarnesskólans.
f
Ég rétti fram höndina hljóður,
en hurö er að stöfum felld.
Þótt vant sé nú vinar, Gunnar,
þú vaktir og glæddir þann eld,
sem lýsir jafnt lif og dauöa
meö ljósi, sem ekki dvin.
Það vakir I vonum þeirra,
er völdu sér leið til þin.
Þin gleði var æskunni ávallt
svo innileg, sterk og góð,
aö þar var þinn hugur og hjarta
var hamingja okkar þjóð.
Þú bentir börnunum þinum
á bjartan og sannan stig.
Það var gæfa, Gunnar, að eiga
að góðvini mann sem þig.
Ingólfur Jónsson
frá Prestsbakka.
f
2
Islendingaþættir