Íslendingaþættir Tímans - 29.03.1980, Blaðsíða 3

^'6 bæinn á sumrin var þaö dálitil biibdt
.þegár gafst.
Arin liöa, llfiö f Hestgeröi gengur sinn
gang og ánægja rikir i bænum. En þegar
sistskyldi dregur ský fyrir sól. Hún Sigríö
ur hefur tekiö ólæknandi sjúkdóm sem dró
bana til dauöa sumariö 1946. Eiginmaöur
börn stóöu viö dánarbeöinn, máske
nafa þau hugsaö mitt i harmi sfnum,
aannski var þetta best úr þvi sem komiö
var. Sigriöur var á besta aldri og átti þvi
blokiö drjúgum hlut af sinu dagsverki ef
aldur og heilsa heföu leyft. Harmur rikti I
Hestgeröisbænum um sinn, en tfminn
8r®Öiröllsár, minnsta kosti á yfirboröinu
°g svo var hér Dætur ólafs sem heima
^oru tóku viö bústjórninni og þá liklegast
belst Jóhanna þvi hún var eldri þá um
tvitugt.
Þau Sigriöur og ólafur áttu 4 börn, 3
stúlkur og 1 pilt. Rósa alin upp á Brunnum
bjáfrændfólki sinu. Uppkomin fluttist hún
b' Austfjaröa og giftist þar. Maöur henn-
heitir Þorvaldur Einarsson, eiga 5
börn, búa á Noröfiröi. Jóhanna lengst af I
Hestgeröi, ógift á tvö vel gefin börn. Torf-
hildur gift Snorra Jónssyni frá Smyrla-
bíörgum vegaverkstjóri, barnlaus. Búa I
Höfn. Björn Klemens, giftist Bjarnheiöi
Jöhannsdóttur ættaöri austan af Héraöien
®Hi móöurætt i Suöursveit. Langamma
bennar var fróöleikskonan mikla Oddný
Sveinsdóttir frá Geröi. Nú tóku þau Björn
°8 Bjarnheiöur viö búinu i Hestgeröi, en
^öhanna hvarf öörum þræöi aö heiman
bni sinn. Sambúö þeirra Björns og Bjarn-
heiöar varö aöeins þrjú ár, áttu tvö börn,
Piltog stúlku. Hún andaöist 10. ágúst 1969
eHir stutta legu, átti aö flytja hana á
s3úkrahús i Reykjavik, var komiö meö
bana á flugvöllin á Höfn, en var látin áöur
eó hún komst i flugvélina. t dagbók
fbinni segir 15. sama mánaöar. Minn-
ingarathöfn um Bjarnheiöi Jóhannsdóttur
Hestgeröi i Kálfafellsstaöarkirkju sem á
aö flytjast austur á Héraö á sinar æsku
stöövar til greftrunar. (Kirkja ekki
nefnd). Margt fók viö athöfnina. Þetta var
Þúngt áfall fyrir Hestgeröisheimiliö. Hin
Unga húsfeyja var horfin á svipstundu frá
tveimur ungum börnum, ástrlkum eigin
Hanni og ööru venslafólki. Hér þýöir vist
ekki um aö tala, þetta gerist á einum staö
1 dag og öörum á morgun. Nú kom Jó-
hanna afturalkomin heim aöHestgeröi og
tók viö búi meö Birni bróöur sinum og sá
úm uppeldi barna hans meö honum eins
°g besta móöir. Þegar hér er komiö er
Ölafur farin aö eldast en vinnur þó enn aö
böskapnum meö börnum sinum.ólafur vai
greindur maöur en lét litiö yfir sér, hann
var fróöur um margt sem geröist.I hans
samtiö og þaö sem hann haföi lesiö og
beyrt sagt frá liönum árum. Ekki leiö ævi
°iafs svo fremur en margra annarra aö
ekki drægi ský fyrir lifsins sól. Hann og
Stefán bróöir hans ætluöu aö vera sam-
Hmis vinnumenn hjá presthjónunum á
Hálfafellsstaö, séra Pétri og frú Helgu, en
'slendingaþættirf
Inga frá
Sviðnum
látin
Þaö tjáir ekki aö tala um þaö
þó titri veikbyggö stráin.
Eins og ljós sem æskan kvaö,
hún Inga Jóns er dáin.
Eins og hvitur fugl sem fló
þar fjaröarbáran kveöur,
hún átti gleöi, frelsi og fró
og fallegt sólskins veöur.
Hún átti jafna hlýjan hljóm
i hjörtum vina sinna.
Hún átti þrá og eldrauö blóm
og ærsli visna minna.
Hún átti bæöi ljóö og lag
og lund sem einatt brosti.
— Ég get aö margur gráti I dag.
Ég græt aö minsta kosti.
Vertu sæl vina, voriö þig kallar
frá ástvinum — til ástvina á æöra sviö.
Aö lokinni ævi öll viö skulum mætast
þar óskir rætast ef biöjum viö.
Steinunn.
sú samvera varö stutt. 3. mai 1920 á
Krossmessu kom Stefán aö Kálfafellsstaö
en var kallaöur þaöan næsta dag.
Presturinn átti hlut i útsjáar skipinu ,,Sæ-
björgu”. Þeir bræöur Ólafur og Stefán
voru hásetar á Sæbjörgu, sem haldiö var
út frá Bjarnahraunssandi ásamt fleiri
skipum. Þennan dag 4. mal 1920 reri Sæ-
björg og eitt annaö skip. Sjór hækkaöi
skyndilega, Sæbjörgu hvolfdi I lendingu
meö þeim afleiöingum aö tveir menn
drukknuöu og einn lærbrotnaöi. Annar
þeirra sem drukknaöi var Stefán bróöir
Ólafs, sem aldrei rak upp. Hinn var
Magnús Sigurösson I Borgarhöfn, bóndi
þar. Þetta var þó fyrsti skýjabólsturinn
sem dró fyrir lifssól ólafs. Svo kom glatt
skin sem Olafur yljaöi sér i meir en 120 ár.
Þá fór bliku aö draga á loft er fljótiega gaf
tilkynna aö illt mundi viöra út. tlr bliku
þessar myndaöist dimmt ský sem dró
fyrir lifs sól Óiafs, hún Sigriöur konan
hans var látin, þama var hluti af llfs sól
hans sigin, þaö mundu liöa vikur og ár þar
til hann sæi hana skína glatt aftur, aö
þrettán árum liönum dró enn ský fyrir
sðlu, tengdadóttir ólafs ung aö aldri hné I
valinn, þá fyrir fáum árum (þremur) orö-
in húsfreyja I Hestgeröi.
Þetta er kafli úr lifssögu ólafs sem
valdiö hefur honum harmi. Svo koma
kaflar er varpa ljósi yfir llf hans bæöi fyrr
og seinna. Hann sá búskapinn blómgast I
Hestgeröi i höndum barna sinna, og sjálf-
ur studdi hann aö þvi aö svo mætti veröa.
Ræktuninóx i stórum stil, og nýjar bygg-
ingar risu af grunni. Björn sonur hans er
einn aöili aö hinni miklu félagsræktun á
Steinasandi. Aö henni standa niu bændur
sem er þeim og sveitinni til hins mesta
sóma. Þar er rekin þáttur af félagsbúskap
bæöi meö heyöflun og haustbeit fyrir
lömb.
Heimiliö var Ölafi allt, hann hugsaöi
fyrst og fremst um aö byggja þaö upp,
hann vissi aö þaö á aö véra miöstöö starfs
og menningar fyrir fólkiö sem dvelur þar.
Meö þá hugsun I huga gekk Ólafur til
verks aö morgni og til náöa aö kvöldi.
Heilsa ólafs var farin aö bila siöustu árin,
minniö var aö þrjóta og fleiri ellimörk
sóttu aö.
Slöustu daga ævinnar dvaldi hann á elli
oghjúkrunarheimilinu á Höfn, þar andaö-
ist þann 6.2. þetta ár. ólafur var jarösett
ur 15.2. viö Kálfafellsstaöarkirkju. Margt
fólk fylgdi hinum aldna heiöursbónda til
grafar á björtum og fremur hlýjum
þorradegi. Hann Ólafur i Hestgeröi var
horfinn, áreiöanlega meö nokkurn fróö-
leik sem var eftir aö bjarga.
Liföu heill á landinu nýja og afkomend-
um þinum og ööru venslafólki óska ég alls
hins besta um ókomin ár.
Hala 7.3. 1980
Steinþór Þóröarson
3