Íslendingaþættir Tímans - 04.11.1981, Blaðsíða 5

Sigurður
Haralds-
son
Ing’j aldss töðum
an lfkari þeim mönnum helgum, sem eiga
óöal sitt á himni, en þeirri manngerö sem
oftast ber fyrir sjónir i veraldarsollinum
hlaupandi i blindni eftir þeim auöi sem
mölur og ryö granda. Engum manni hef
ég kynnst sem veraldarvafstur og bjástur
var jafnfjarri sem honum, engum sem
var jafneölilegt aö koma i hvivetna
þannig fram aö ekki væri á annarra hlut
gengiö, engum sem var óeigingjarnari
eöa betri. — Hann var flestum mönnum
hógværari og hlédrægari. Ef til vill olli
hlédrægni þvi aö gáfur hans og hæfileikar
féllu stundum i skugga.
Séra Björn var maöur djúpvitur. í af-
mælisgrein um annan mann sagöi
stilsnillingurinn séra Guömundur Óli
ÓlafssonISkálholti fyrir fáum vikum: ,,...
fyrir mörgum árum komu saman á Hól-
um nokkrir prestar, sem fengið höföu
mætur á fornu tlöahaldi og gömlum hefö-
um i messusöng. Sira Björn Björnsson,
prófastur á Hólum, varpaöi oröum á
þessa menn viö messu i dómkirkjunni.
Vildi ég óska þess, aö þau orö hans væru
einhvers staðar til skráð. Hef ég varla
heyrt Islenskan prest fjalla um mikiö
deilumál af meiri andans spekt né
sannari hógværö.”
Þessi stutta lýsing á dómprófastinum á
Hólum er sönn og segir mikla sögu um
hæfileika og hjartalag þess öndvegis-
manns. Hann var maöur sátta og
samlyndis. Hann sá veraldarbjastriö af
hærri sjónarhóli en flestir aðrir. Þvi var
þaö honum litils viröi og tlöum skoplegt I
augum hans. En þó aö hann hugsaöi
dýpra og sæi betur en margur var hann
engu aö slður glaövær og skemmtinn i
vinahópi. Meö einni stuttri setningu eöa
klmilegri athugasemd gat hann breytt
dauflegri samkomu I gleöifund.
Heimili séra Björns var i samræmi viö
bestu eiginleika hans. Hann var kvæntur
hinni ágætustu konu, Emmu Hansen frá
Sauöárkróki, og voru þau hjónin samtaka
I rausn og höföingsskap. — Þaö er ætfö
stórviöburður aö koma heim að Holum.
Hvergi á landi hér er heimreiö glæsilegri,
hvergi tjá hauður og himinn ferðamanni
greinilegar en þar aö hann nálgist höfuö-
ból, andlegt og veraldlegt heföarsetur.
Mikla mannkosti þarf til að hækka svo
helgan staö. Þaö geröu þau prófastshjón-
in. Prestur haföi ekki setiö á Hólum I
hálfan nlunda áratug þegar þau fluttust
heim eftir. Þá varö þessi fornfrægi helgi-
staöur prestsetur á ný: og vart heföu
getaö valist þangaö hjón sem heföu stýrt
kirkjulegu starfi heima á Hólum meö
nieiri pfyöi en þau.
Hógvær Guös þjónn er genginn inn i
fögnuö herra síns. í hjörtum vina sinna
skilur hann eftir auö sem mölur og ryö fá
ekki grandaö: vitneskjuna um aö I veröld
okkar eru til svo góöir menn aö jafnvel
nheljarhúmiö svart” veröur sólbjartur
dagur I návist þeirra.
ólafur Haukur Árnason.
islendingaþættir
Fæddur 29. maí 1899
Dáinn 15. des. 1980
Sigurður Haraldsson Ingjaldsstööum
varð bráðkvaddur á heimilisinu 15. des-
ember síöastliðinn. Foreldrar Siguröar
voru Haraldur Ingi Hlugason Friðfinns-
sonar frá Ishól, Bárðardal og Rósa Gunn-
laugsdóttir Þorleifssonar frá Krósstööum
i Saurbæjarhreppi I Eyjafirði. Þau giftu
sig 25. okt. 1895 og þegar aðrir flúöu land,
fhittu þau i heiðina. Þangað lá enginn
vegur, heldur kerruslóð og þar var aldrei
slmi. En þar bjuggu þau næstu 40 árin og
komu upp 9 börnum I einni baðstofu.
Baldvin Jónatansson skáld orti þegar
hann kom i Heiðarsel:
Hér eru blómin býsna mörg
Barnahópur er það fagur.
Auöur, Sigrún, Sigurbjckg
Siguröur,Hermann, Ingi.Dagur.
Guörún lék sér á gólfinu en ValgerBur
var ófædd. Nú er HeiBarsel löngu komiB I
eyBi. Þar er aBeins kyrrB og fegurB en fátt
sem minnti á stóran barnahóp. SigurBur
fór ungur aB heiman. Tvo vetur var hann
á unglingaskóla á Ljósavatni. Hann vann
víða viö landbúnaðarstörf og einn vetur á
vertiö á Vestmannaeyjum. Beitarhúsa-
maður var hann frá Einarsstöðum.hélt til
á Fljótsbakka og gekk á beitarhúsin á
Geldingarnesi. 18. júli 1931 kvæntist Sig-
urBur Elinu Gi'sladóttur, IngjaldsstöBum
og hófu þau þar búskap. Þau eignuðust 6
mannvænleg börn sem öll eru gift og eiga
börn. SigurBur og Elin bjuggu á Ingjalds-
stöðum yfir 40 ár og voru mjög samhent.
Margir bæöi gestir og gangandi leituöu
þar athvarfs sumir til að á, eina nótt, aör-
irfyrir lengri ti'ma. Alltaf var pláss á Ing-
jaldsstöðum og eitthvaö i búri til að seöja
svanga. Sigurður byggði útihús og stækk-
aði túnið fyrst einn en siBar uxu synir
hans og dætur og hjálpuðu til við búskap-
inn. Hann var góður bóndi og hygginn og
fórsvo vel meö skepnur aö til fyrirmynd-
ar var. Mikið orð fór af þvihve vel honum
fórst aB hjálpa skepnum sem gekk illa að
fæBa. Var leitað til hans frá flestum bæj-
um isveitinni og jafnvel lengra aB. Gefur
auga leið hversu mikinn tíma þetta hefur
tekiö og þaö á mesta annatfma ársins, því
það varli'ka sauöburöur á Ingjaldsstööum
og ekki alltaf hægt aö fara á bil, heldur
varð að notast við hesta. Stundum var
sagt að hann hefði erft ljósmóöurhendur
Sigurbjargar Sigurðardóttur fööurömmu
sinnar, en hún tók á móti öllum börnum
þeirra Haraldar og Rósu og sat hjá sum-
um nágrannakonum sinum og var með
eindæmum f arsæl i starfi. Hún var ólærð.
Siguröi fórst eins og Sveini landlækni
forðum að ánægjan yfir vel unnu verki og
þakklæti manna og dýra voru honum næg
laun. Hann varmikillhúmoristiog hrókur
alls fagnaðar i góðra vina hópi. Það var
líka gott aö leita til hans ef á móti blés.
Hann var forðagæslumaður i mörg ár,
einnig sá hann um bööun. Allir áttu að
baöa og átti hver kind að vera 3 min. ofan
i. Lét hann gjarna einhverja gamansemi
fylgja hverri kind.stundum kastaði hann
fram vfsu t.d. um útlitærinnar eða ef eitt-
hvaö fór úrskeiöis. Þannig gerði hann erf-
itt og sóðalegt verk að dálitlu ævintýri.
Hann fylgdist vel meö öllum framförum I
landbúnaði. Síöustu árin sem hann lifði
bjó hann meö nokkrar kindur í skjóli dótt-
ur sinnar, Kristinar og Atla tengdasonar
sins og andaöist þar i faðmi fjölskyldunn-
ar álngjaldsstöðum. Elin var farin á und-
an. Sigurður haföi þá búið á Ingjaldsstöö-
um f tæp 50 ár.
Vertu sæll frændi,þökkum samfylgdin a,
það vargottaðmega hafa þigsvona lengi.
Sara og Rósa
Kveðja
Svo óvænt fórstu elsku frændi minn
en áfram lifir um þig minningin.
1 hljóðri bæn þér sendi hjartans þökk
er hugsa ég tilþín, þá verðég klökk.
Með englum himins heldur þú nú jól
með horfnum vinum vermdur kærleikssól
Ég veit að þú þráöir þennan endurfund
og þetta verður eilif gleðistund.
Við hinstu kveðju klökk ég felli tár
þvi kveöjustundin er svo fjarska sár.
En ég gleð6t af þvi, að úti var þin þraut
er þreyttur lagöist þú i drottins skaut.
Rósa
5