Heimilistíminn - 13.05.1976, Blaðsíða 29

Greifingi
bættist í
fjölskylduna
Á hverju kvöldi kemur hann inn og
þiggur mat, einkum ost. Hann er líka
orðinn góður vinur heimiliskattarins
og þeir snæða oft saman
— Pétur! Komdu nú Pétur! Komdu, þá
færðu gráðost!..Kári Karlsen hallar sér
út fyrir dyrastafinn og kallar, en ekki
mjög hátt. Hann réttir fram ostinn og það
rikir mikil spenna inni i húsinu. Kemur
Pétur i kvöld, eða hefur hann andúð á
blaöamonnum? Nei, hann er svangur og
varlega læðist hann inn i forstofuna og
áfram inn i stofu. Hann verður að fara
svolitið varlega en ef matur er i boði, er
Pétur ánægður.
Pétur er greifingi. Já, greifingi! Karl-
sensfjölskyldan á Maistange i Kragerö i
Noregi fær á hverju kvöldi greifingja i
heimsókn inn i stofu til sin og dýrið gegnir
nafninu Pétur, — eftir aðeins þrjár vikur.
— Þetta byrjaði i fyrra, segir dýravin-
urinn Kári Karlsen. — Ég sat hérna og
horföi á sjónvarpið, þegar tók að glamra
og skrölta i öskutunnunum fyrir utan
gluggann. Ruslið tók að hverfa úr tunnun-
upi og ég sá fljótlega að brauð og ostbitar
virtust sérlega vinsæl fæða hjá þessum
gestum minum. Brátt komst ég að þvi, að
gestirnir voru greifingjar. Einn daginn
voru þeir sjö á ferð og þeir voru glor-
hungraðir.
Dag einn voru útidyrnar opnar og Pétur
gægðist inn. Ég fleygði til hans ostbita, og
kvöldið eftir vogaði hann sér aðeins
lengra inn. Svo kom að þvi aö hann át
matinn kattarins Tomma.
— Hvernig kemur kettinum og
greifingjanum saman?
— Þeir eru farnir að borða af sama fat-
inu hérna inni hjá okkur, og Tommi liggur
og lætur fara vel um sig i bælinu, sem viö
bjuggum til handa Pétri úti i garðinum.
Annars er Pétur ekki einn. Hann tekur
með sér mat handa öðrum greifingja og
við eigum von á að einhvern tima i vor
birtist hann með maka og börn hér á
stofugólfinu.
— Hvernig lizt svo frúnni á að eiga von
á heilli greifingjafjölskyldu inn i stofu?
— Ef þeir vilja koma, þá mega þeir það
sannarlega, svarar frú Karlsen.
— En eru greifingjar ekki mestu sóðar?
— 0, nei, segir Gréta Karlsen, sautján
ára heimasæta. — Allir eru að segja
okkur, að það sé óðs manns æði gö hleypa
greifingja inn i húsið, en Pétur er ákaf-
lega þrifinn. Sjáið bara feldinn.
Þar er rétt hjá Grétu. Pétur gengur vel
að mat sinum. Matseðillinn i dag er
brauð, bleytt upp i mjólk og góður ostbiti i
ábæti.... Þegar hann er búinn, sleikir
hann vandlega út um beggja megin á
röndóttu trýninu, klórar sér á bakinu, lit-
ur aðeins á sjónvarpiö og gengur siöan
einn hring um stofuna i kveðjuskyni. Loks
röltir hann saddur og ánægður niður i
notalega bælið i garðinum. Nú verður gott
að leggja sig svolitið....
— En ég hef alltaf heyrt að það sé óþef-
ur af greifingjum. Ég finn engan óþef.
—- Nei, þarna má sjá, að það er ekki allt
rétt, sem stendur i dýrafræðibókum. Hér
hefur enginn fundið neina vonda lykt af
Pétri. Á hverju kvöldi er þetta hreint að
verða eins og i fjölleikahúsi. Við veröum
bráðum að fara að selja aðgang. Allir
krakkar i grenndinni og margir fullorðnir
setjast inn i stofu og biöa eftir Pétri. En
hann kærir sig kollóttan. Þeir, sem aldrei
hafa séð greifingja áöur, segja hissa: —
En hvað hann er fallegur! Það er eins og
allir búist við að hann sé einhver ófreskja.
— Pétpr erorðinn einn af fjölskyldunni,
segir Kári Karlsen ánægður, — en hann er
að verða dálitið dýr i rekstri, osturinn er
ekkert ódýr hjá okkur um þessar
mundir....
9Q
Pétur litli greifingi er hvergi banginn, heldur kemur alla leið inn I stofu til að láta
klappa sér og þiggur gjarnan ostbita af heimilisföðurnum.