Heimilistíminn - 13.05.1976, Blaðsíða 32

„Ognvaldurinn"
fékk að halda lífi
Atvinnulaus maður svalt til að geta
tamið flækingshundinn. Nú eru þeir
óaðskiljanlegir
I tæplega ár flakkaöi húsbóndalaus,
þriggja ára gamall schæferhundur um i
einbýlishúsahverfi bæjarins Roskilde i
Danmörku. Hundurinn liktist helzt úlfi og
enginn gat nálgast hann, en hann hélt
vöku fyrir fólki með óhugnanlegu ýlfri.
Ekki leiö á löngu unz ýmsar annarlegar
sögur komust á kreik um hundgreyið, og
bæjarbúar urðu skefldari og börn fengu
ekki að fara út. Dýraverndin og lögreglan
reyndu að ná honum i gildrur, setja fyrir
hann eitraðan mat og skjóta hann, en loks
varð það atvinnulaus maður, óvopnaður,
sem náði hundinum — með hlýju viðmóti
einu saman. Með þvi bjargaði hann lifi
dýrsins og lif hans sjálfs öölaðist nýjan
tilgang.
Nú er Dingó, eins og eigandinn kallar
hann, eftirlæti allra i bænum — börn og
fullorðnir geta gælt við hann, án þess að
nokkur hætta sé á ferðum.
— Ég vorkenndi þessum villta hundi,
þegar ég frétti, að það ætti að eitra fyrir
hann eða skjóta hann, segir Erik Rudbæk
Olsen, 45 ára. — Ég hef aldrei átt hund
áður, en alltaf langað til þess. Ég vissi þvi
ekki margt um hunda. t marga mápuði
reyndi ég að lokka hann til min með kjöti,
sem ég keypti fyrir atvinnuleysisstyrkinn
minn. Það varð til þess, að ég varð að láta
mér nægja að borða baunir, en örlög
hundsins skiptu mig meira máli en matur.
Loksins tókst það. Hann var vanur að
hverfa brott um leið og hann haföi rifið i
sig kjötið, en i þetta sinn stóð hann kyrr og
horfði á mig þessum fallegu augum, og
þegar ég talaði til hans, dinglaði hann róf-
unni og kom til min.
Nú erum við óaðskiljanlegir. Tómlegt
lif mitt sem atvinnulaus piparsveinn
hefur nú öðlazt nýjan tilgang og ef ég
skyldi fá vinnu aftur, verður hún að vera
þannig, að ég geti haft Dingó hjá mér.
Schæferhundurinn stóri, sem allir töldu
stórhættulegan, vikur ekki frá Erik. Þeir
búa saman i agnarlitlu risherbergi, og
fara saman út að ganga átta tima á dag.
Lögreglan sem áður átti sér það tak-
mark að drepa hundinn, hefur nú viður-
kennt, að hann sé orðinn eftirlæti allra og
hinn bliðasti i viðmóti — vegna góðs atlæt-
is og vináttu.