Heimilistíminn - 18.11.1976, Blaðsíða 26

gera”, sagöi Lísa dauöhrædd. „ó, veslings fal-
lega nefiö”, kallaöi hún upp i örvæntingu, þeg-
ar heljarstór steikarpanna flaug rétt um nef-
brodd barnsins.
„Ef menn skiptu sér ekki af þvl, sem þeim er
óviökomandi, þá myndi jöröin snúast enn hraö-
ar”, sagði hertogafrúin, hás af bræöi.
„Ekki væri þaö til mikils hagræöis, ruglingur
myndi komast á skiptingu dags og nætur”,
sagði Lisa himinlifandi yfir því að fá tækifæri
til að sýna þekkingu sina.„Svo sem kunnugt er,
þarf jöröin 24 stundir til þess að snúast um öxul
sinn —”
„Öxi, já, vel á minnst, höggðu höfuð hennar
frá bolnum!” sagði hertogafrúin.
Lisa gaut augunum tortryggnislega til elda-
buskunnar. Sem betur fór, heyrði hún ekki til
hertogafrúarinnar, þvi að hún var nú aftur far-
in að hræra i súpunni af miklum móði. Lisa hélt
þess vegna áfram: „Ég held, að það séu 24
stundir, eða eru það tólf? Ég —”
26
,,Æ, haltu þér saman, mér hafa alltaf leiðst
tölur”, sagði hertogafrúin. Hún fór nú aftur að
hugsa um barnið og syngja nokkurskonar
vögguvisu. Við lok hverrar hendingar hristi
hún barnið hranalega.
„Nú getur þú haft barnið dálitla stund, ef þú
vilt”, sagði hertogafrúin við Lisu og fleygði til
hennar krakkanum. „Ég verð að fara að tygja
mig, þvi ég ætla að spila kroket við drottning-
una”. Hún strunsaði nú út úr stofunni og elda-
buskan kastaði steikarpönnu á eftir henni.
Lisa átti í miklu basli með krakkann, enda
var þetta mesti óþekktarormur. Veslings barn-
ið æpti og hrein án afláts, teygði sig og spark-
aði, svo að Lisa átti i fyrstu örðugt með að
halda á þvi.
Brátt fann Lisa hina réttu aðferð við krakk-
ann og tók hann þá með sér út. Hún hnýtti hon-
um i einskonar hnút og hélt i hægra eyrað og
vinstri fótinn, svo að hann gat sig ekki hreyft.
„Ef égtek ekki barnið með mér, þá verður það
vafalaust steinrotað innan skamms. Gengi það
ekki glæpi næst að skilja það eftir?” hugsaði
Lisa. Veslingurinn litli var nú hættur að snökta
og hnerra, en fór svo skyndilega að hrina.
„Vertu ekki að hrina, það er slæmur siður og
menn eiga ekki að láta i ljósi tilfinningar sinar
á þann hátt”, sagði Lisa.
Barnið hrein aftur og Lisa leit á það,
áhyggjufull, tilþess að sjá, hvað að væri. Barn-
ið hafði stórt kartöflunef, sem var einkennilega
uppbrett, í rauninni liktist það miklu frekar
trýni en nefi. Augun voru óeðlilega litil og yfir-
leitt geðjaðist Lisu hreint ekki að útliti barns-
ins.
„Ef til vill var þetta aðeins venjulegur grát-
ur en ekki hrin”, hugsaði hún og leit í augu
barnsins, til þess að aðgæta, hvort hún sæi þar
ekki tár.
En þar voru engin tár. „Ef þú ætlar þér að
breytast i gris, þá geturðu siglt þinn eigin sjó,
það máttu vita!” sagði hún alvarlega.
Veslingurinn litli kjökraði aftur eða hrein
(það var erfitt að vita, hvort heldur var). Lisa
hélt áfram göngu sinni og var þögul um stund.
Hún fór að brjóta heilann um, hvað hún ætti
að gera við veslinginn litla, þegar hún loksins
kæmi heim til sin aftur. Allt i einu hrein barnið
svo rækilega, að hún leit á það skelfd. Nei, það
var ekki hægt að vera i neinum vafa lengur.
Þetta var grís og ekkert annað, og Lisu fannst
það óþarfi, að vera að burðast með hann leng-
ur.