Heimilistíminn - 30.04.1978, Blaðsíða 22

11
FRAMHALDSSAGAN
Læknir
fyrir
Barböru
inni, og og hingað til hefur fólkið verið
algjörlega á móti þvi, ef við höfum viljað flytja
börnin á sjúkrahúsið.
um leið og þau gengu upp að húsinu i gegnum
snjóskaflana.
örfáir karlmenn sátu á barstólunum þetta
kvöld. Nokkrir unglingar sátu i básunum og
hlustuðu á tónlist frá plötuspilaranum. Eig-
andinn benti dr. Davidson að koma til sin, og
hann yfirgaf Barböru og fór til hans bak við af-
greiðsluborðið. Nokkra stund töluðu mennirnir
alvarlega saman. Þegar John Davidson kom
aftur til Barböru var hann reiðilegur á svipinn.
— Þetta verður ekki auðvelt, sagði hann
þurrlega. Hann útskýrði þetta ekki nánar, og
pantaði mat handa þeim.
Það var ekki fyrr en hann var búinn að klára
úr öðrum kaffibollanum, að hann reyndi að út-
skýra fyrir Barböru, hvers vegna hann var i
svona vondu skapi.
— Hank Miller ólst upp i þessum fjallahér-
uðum, sagði hann. — Hann kann vel að meta
það, sem sjúkrahúsið hefur gert fyrir hann og
fjölskyldu hans. Hinsvegar eru systkini hans
eitthvaðöfugsnúin við hann vegna þess að hann
giftist út fyrir fjölskylduna og sækir kirkju i
borginni. Hann var búinn að tala við manninn,
sem við ætluðum að hitta i kvöld, en hann efast
um, að hann muni vilja hjálpa okkur. Ég
þarfnast hjálpar þinnar.
— Ég skal gera það sem ég get til þess að
telja um fyrir þeim, sagði Barbara. Það var
ekki réttlátt af John Davidson að ætlast til þess
af henni, að hún tæki þetta erfiða verk að sér,
þar sem hann mat ekki gerðir hennar meira en
hann gerði.
Þau luku við að borða og fóru aftur út i des-
ember-nóttina. Þau óku út af þjóðveginum og
fóru nú eftir illfærum vegi, sem lá upp i hæð-
imar. Billinn rann til og frá á veginum, sem
var isilagður og það glampaði á hann i tungls-
ljósinu.
Langt fram undan sáu þau glampa á Ijós, og
loks óku þau upp að stóru ferköntuðu húsi.
John Davidson reyndi að sjá út um glugg-
annn: — Þetta hlýtur að vera staðurinn, sagði
hann.
— Ég skil, sagði Barbara.
Þau voru að aka inn i bilastæðið við veitinga-
húsið, sem þau höfðu borðað á i fyrra skiptið.
— Eigandinn hér, Hank Miller hefur verið
okkur mjög hjálplegur, sagði John Davidson,
Það var engin miðstöð i bilnum, og Barböru
fannst hún vera máttlaus af kulda, þegar hún
reyndi að komast út úr bilnum og i gegn um
snjókófið i áttina að húsinu.
Dyrnar opnuðust þegar þau nálguðust og
22