Lesbók Morgunblaðsins - 09.10.2004, Blaðsíða 13

Lesbók Morgunblaðsins ˜ 9. október 2004 | 13
Þegar This is the Sea, þriðja plata rokk-sveitarinnar The Waterboys, kom útárið 1985 var lýðum ljóst að MikeScott hafði loksins tekist ætl-
unarverkið. Hann hafði fangað „stóru tónlist-
ina“ sem hann hafði rætt um í laginu „The Big
Music“ sem út kom ári fyrr, á plötunni A Pag-
an Place. Í upphafsorðum
þess lags segir m.a.: „I have
heard the big music/And I’ll
never be the same/Some-
thing so pure …“. Þessi orð
lýsa hinum sjarmerandi leiðtoga Waterboys,
Mike Scott, vel. This is the Sea var endur-
útgefin fyrr á þessu ári með aukaefni.
Scott var á þessum tíma eldheitur róm-
antíker, drifinn áfram af djúpstæðum hug-
sjónum. Það segir sitthvað um manninn að eft-
ir þetta meistaraverk hefur hann ekki borið
sitt barr, fyrir utan að Fisherman’s Blues frá
1988 er á sinn hátt viðlíka snilld. Sú plata, sem
var gerð undir sterkum áhrifum frá írskri
þjóðlagatónlist, var enda það fyrsta sem heyrð-
ist í Scott eftir þriggja ára útlegð. Toppnum
var náð með This is the Sea, vinsældir Wa-
terboys voru í hámarki, og í stað þess að
hamra járnið lét Scott sig hverfa. Og enn bíð-
um við eftir því að hæfileikar hans fái að fullu
notið sín – aftur.
This is the Sea er afar tilkomumikið verk,
óskammfeilið í yfirdrifinni dramatíkinni en
kemst algerlega upp með það frá fyrsta lagi til
hins síðasta. Scott er einfaldlega svo heill,
sannur og mannlegur í því sem hann er að
koma til skila að það er ekki hægt að standast
þetta verk, maður er hrifinn glaður með.
„The Whole of the Moon“, þekktasta lag
sveitarinnar, er að finna hér og hefur ekki
misst vott af mikilfengleika sínum. Scott er
skáld innan popptónlistar, líkt og Morrissey og
Mark Eitzel, textar hans oft með trúarlegu
ívafi og þörf hans fyrir eitthvað meira, eitthvað
sannara en það sem hann upplifir hér á jörðu
er sterk. „Man dreams/The spirit lives/Man is
tethered/Spirit is free/What spirit is man can
be,“ segir í „Spirit“. Og í magnþrungnu tit-
illaginu segir „That was the river/This is the
sea“, setning sem felur í sér kjarna verksins.
Ætlunarverk Scotts tókst fullkomlega, eða
svo gott sem, á This is the Sea sem er glæsi-
legur vitnisburður um listamann sem var með
allt sitt á hreinu og það sem meira er, vissi ná-
kvæmlega hvernig skyldi koma því í fram-
kvæmd.
Þessari endurútgáfu fylgir fjórtán laga auka-
diskur en hljóðritun This is the Sea gaf af sér
fjörutíu lög. Hér er að finna mörg lög sem fóru
ekki inn á plötuna á sínum tíma en Scott var á
slíku flugi að gæðastaðallinn í hverju og einu
lagi er einkar hár. Aukadiskurinn er því meira
en forvitnilegur, hann inniheldur tónlist sem
glæpsamlegt hefði verið að halda lokaðri í ryk-
föllnum segulbandakössum. Þá fylgir útgáfunni
skrif eftir meistarann sjálfan þar sem hann
lýsir tilurð plötunnar og einstakra laga.
Stóra Músíkin
Poppklassík
eftir Arnar
Eggert Thoroddsen
arnart@mbl.is
E
in af sterkustu rokksveitunum,
sem komið hefur frá New York
síðustu ár er Interpol. Sveitin
sendi frá sér Antics, sína aðra
plötu í mánuðinum en hún vakti
mikla athygli fyrir frumraun
sína, Turn on the Bright Lights, sem kom út árið
2002. Hljómsveitina skipa Paul Banks, sem syng-
ur og spilar á gítar, Daniel Kessler á gítar, Carlos
D. á bassa og Sam Fogarino á
trommur. Hljómsveitin hefur
starfað frá 1998 en Sam bættist í
hópinn árið 2000 skömmu eftir að
hljómsveitin spilaði á sínum fyrstu tónleikum en
hann tók við trommusettinu af Greg Drudy.
Sam Fogarino er góður fulltrúi hljómsveit-
arinnar. Hann ræðir stefnu og stíl hljómsveit-
arinnar af áhuga og greinilegt er að Interpol leit-
ar dýpra en margar aðrar sveitir.
Upptökur í Connecticut
Byrjum á upptökuferlinu en þar breytti sveitin
ekki mikið til en hún er einbeitt í starfsháttum.
„Það eina sem var öðruvísi er að við höfðum öðl-
ast mikla reynslu af því að vera á tónleikaferðalgi
í samtals 16 mánuði fyrir fyrstu plötuna okkar.
Við héldum alltaf áfram að semja á sama hátt og
áður. Það var öryggisnet til að fara ekki of langt
af leið. Öll lögin voru samin áður en við fórum að
taka upp. Ferlið var því mikið til það sama og á
fyrstu plötunni. Við fórum meira að segja í sama
hjóðverið,“ segir hann en umrætt hljóðver er í
Bridgeport í Connecticut-fylki.
Bæði fannst hljómsveitinni gott að komast út
úr stórborginni við upptökur og vildi vinna í sama
hljóðveri, líkt og áður undir stjórn Peter Catis.
„Ég hef þekkt Peter í nokkur ár og vissi að hann
væri rétti maðurinn í að taka upp tónlistina okkar
og ná einhverju ákveðnu útúr henni. Líka hélt ég
að það væri gott fyrir okkur að komast útúr
venjulegu umhverfi okkar. New York á maður
ekki fyrir sjálfan sig, sama hvar þú ert í borginni
er alltaf fullt af fólki útum allt og mikið af trufl-
unum. Ég hélt það yrði gott fyrir hljómsveitina að
komast burt og búa í þessu húsi þar sem hljóð-
verið er,“ segir Sam en um var að ræða vikt-
oríanska villu.
„Í þetta skipti unnum við í fimm daga og fórum
aftur heim um helgar. Ég held að í þetta sinn vor-
um við ekki eins næmir fyrir utanaðkomandi
truflunum. Kannski eigum við eftir að gera plötu
einhvern tímann í New York.“
Williamsburg-hverfið í Brooklyn í New York
hefur verið umtalað síðustu ár sem miðstöð ungs
og skapandi fólks. „Ég var sá eini sem bjó í Will-
iamsburg en við æfðum þar og báðar plöturnar
voru samdar í Williamsburg,“ segir Sam en
hljómsveit sem hann heldur mikið upp á, TV on
the Radio, sem Íslendingar kynntust á Iceland
Airwaves, á líka rætur að rekja til Williamsburg.
Rak um tíma fatabúð
Sam hefur ekki alltaf einbeitt sér að tónlistinni og
rak um tíma fatabúð með notuðum fötum í þessu
sama hverfi. Búðin heitir Beacon’s Closet og var
þá á Bedford Avenue, aðalgötu hverfisins. Versl-
unin er núna á öðrum stað í hverfinu og er með
þeim þekktari í sínum geira í borginni.
„Ég hætti áður en hún varð svona fræg. Ég hef
áhuga á fötum en mér líkar ekki við tískuiðn-
aðinn. Það að vera í kringum þessa búð mótaði
smekk minn og stíl líka. Það hjálpaði að hafa
svona mikið af fötum fyrir framan sig,“ segir Sam
en hljómsveitin er einmitt þekkt fyrir stællega
framkomu á sviði og í öðru sem hún gerir. Með-
limir eru jafnan uppáklæddir í jakkaföt og eru
rauður, hvítur og svartur litur í uppáhaldi og ber
plötuumslagið vitni um það.
„Allir í hljómsveitinni hafa mikinn áhuga á út-
liti og stíl. Það er engin ákveðin regla í gildi en við
veitum framsetningu mikla athygli. Ekki bara
hvað föt varðar heldur líka lýsingu á sviði, alla
listræna vinnu í kringum plötualbúm og mynd-
bönd. Við erum allir uppteknir af því hvernig
hlutirnir líta út,“ útskýrir Sam og hefur það verið
þannig allt frá upphafi.
„Það er áhugavert að á fyrstu tónleikum mín-
um með hljómsveitinni sagði enginn við mig að ég
þyrfti að vera með bindi eða eitthvað í þá áttina.
Ég mætti bara í mínum fötum og einhvern veginn
passaði sá stíll við hina,“ segir hann en þessi
heildarstíll sem er yfir hljómsveitinni virðist
leggja áherslu á hljómsveitina sem heild en ekki
einstaklingana og vera henni til framdráttar.
Sérstök Interpol-gallerí opnuð
Þessi listræna heildarstefna hljómsveitarinnar
kemur berlega í ljós í því að hún kynnir nýju plöt-
una á nýstárlegan hátt. Interpol starfrækir gall-
erí tímabundið í London, París og New York
vegna útgáfunnar. Rýmið er tileinkað listrænni
sýn sveitarinnar og vinnur hún með ýmsum lista-
mönnum að þessu. „Við vorum að velta fyrir okk-
ur hvað við gætum gert til að kynna plötuna, sem
hafði ekki enn verið gert. Þetta er ekki Interpol-
gallerí heldur staður sem er undir áhrifum af því
sem við gerum,“ segir hann en hljómsveitin vann
að þessu m.a. með listamanninum Shepard Fair-
ey, sem Sam kallar „auglýsingahryðjuverka-
mann“. „Þetta verður opið í um mánuð og það
verður spennandi að sjá viðbrögðin.“
Lekinn á Netið
Antics lak á Netið áður en platan kom út og hefur
það haft sín áhrif. „Við héldum tvenna tónleika í
London um daginn og viðbrögðin frá áhorfendum
voru frábær og það var greinilegt að þeir höfðu
hlustað á plötuna út í gegn og þekktu nýju lögin,“
segir Sam en tónleikarnir voru haldnir áður en
platan kom út.
„Við kynntum ný lög og fólk fagnaði þeim með
lófaklappi. Núna er platan að koma út þannig að
það kemur í ljós hvort þetta hafi áhrif á sölu. Ég
held samt ekki,“ segir hann og hafa áreiðanlega
margir áðdáendur áhuga á gripnum sjálfum þótt
þeir hafi heyrt lögin. Mikið er lagt upp úr hönn-
uninni og svo er líka mikið af aukaefni á disk-
inum.
Sam segir að Interpol sýni á sér fleiri hliðar á
Antics en fyrstu plötu sinni. „Lögin „Slow Hands“
og „Not Even Jail“ sýna mjög ólíkar tilfinningar.
Fyrsta platan var myrkari en við erum núna
öruggari í því að kanna eitthvað sem er ekki eins
myrkt,“ segir hann og er hægt að taka undir það.
Nýja platan hljómar ekki eins og fyrsta platan en
er samt sem áður augljóslega Interpol.
Mikill aðdáandi Molanna
Næstu mánuði verður sveitin upptekin við tón-
leikahald í Bandaríkjunum og Evrópu. Sam sam-
sinnir því að það sé kominn tími á að Interpol
sæki Ísland heim. „Ég held að það gæti gerst á
næsta ári. Þá ætlum við að einbeita okkur að
stöðum sem við höfum ekki komið til áður,“ segir
hann.
Hann segist þekkja Sigur Rós og Björk að-
spurður um íslenska tónlist en bætir við að hann
hafi verið aðdáandi Sykurmolanna. „Ég hlustaði
mikið á fyrstu plötu þeirra. Mér fannst hún frá-
bær, alveg einstök. Ég sá Sykurmolana spila
„Birthday“ í Saturday Night Live og ætlaði ekki
að trúa mínum eigin augum.“
Út úr myrkrinu
Hljómsveitin Interpol var að senda frá sér sína
aðra plötu, Antics. Trommarinn Sam Fogarino
ræðir um gerð plötunnar og sýn sveitarinnar á
lífið.
Eftir Ingu Rún
Sigurðardóttur
ingarun@mbl.is
Trommarinn Sam Fogarino segir m.a. í viðtalinu að Interpol leggi mikið upp úr allri framsetningu. „Ekki
bara hvað föt varðar heldur líka lýsingu á sviði, alla listræna vinnu í kringum plötualbúm og myndbönd.“
Las Vegas-rokkararnir í TheKillers njóta áreiðanlega ný-
fengins frama en söngvarinn
Brandon Flowers játaði þó í viðtali
við AP Radio að það væri svolítið
þreytandi að vera á tónleikaferð-
lagi. „Maður áttar sig ekki á heim-
inum sem fylgir,“ sagði hann. „Ég
verð að stilla mig inná
að þetta sé gaman því
oft er þetta alls ekk-
ert skemmtilegt.“
Flowers sagði að hljómsveitin
væri bara að reyna að njóta vel-
gengninnar en fyrsta plata sveit-
arinnar, Hot Fuss, er að skríða
upp vinsældarlistana. Hann telur
líka að fólk taki The Killers ekki
nógu alvarlega en ættu kannski að
gera það. Eða að fólk ætti ekki að
taka aðrar hljómsveitir svona al-
varlega …
Sveitin spilar nýrómantískt
popp, sem hefur slegið í gegn hjá
aðdáendum, en fyrsta smáskífa
hennar heitir Somebody Told Me.
The Killers koma fram í þætti
hinnar vinsælu þáttaraðar The
O.C. sem sýndur verður í Banda-
ríkjunum 2. desember.
  
Söngvaskáldið Sufjan Stevenshefur vakið mikla athygli fyrir
plötur sínar Greetings from Mich-
igan og Seven
Swans en sú síð-
ari kom út á
mars á þessu
ári. Sufjan
hyggst nú leggja
í tónleika-
ferðalag um
Bandaríkin og
ættu íslenskir
aðdáendur hans
á leið vestur að
líta á vefinn www.sufjan.com og
kanna hvort þeir geti séð kappann
á sviði.
Ferðalagið hefst í New York á
CMJ-tónlistarhátíðinni hinn 15.
október. Sufjan kemur svo m.a. við
í heimaríki sínu Michigan en
ferðalaginu lýkur í Washington-
borg í nóvemberlok.
  
Minning Johnny Ramone lifiren styrktartónleikar sem
hann skipulagði og haldnir voru í
gærkvöldi voru tileinkaðir honum.
Ramone vann að skipulagningu
tónleikanna þeg-
ar hann lést 15.
september en
allur ágóði renn-
ur til Krabba-
meinsrann-
sóknamiðstöðvar
Cedar Sinai.
Ramone hafði
áður en hann
lést fengið The
Strokes og
Blondie til liðs við sig. Tónleikarn-
ir gengu undir nafninu The Be
Well: Ramones Beat On Cancer og
bættist fjöldi hljómsveita á listann
en þeirra á meðal eru Sonic Youth,
fyrrum leiðtogi New York Dolls
David Johansen, Sean Lennon, Al-
an Vega úr Suicide og Josh
Homme úr Queens of the Stone
Age.
Tónleikarnir fóru fram á næt-
urklúbbnum Spirit á Manhattan og
hélt eini eftirlifandi meðlimur
Ramones, Tommy Ramone, ræðu
en bróðir Joey Ramone, Mickey
Leigh, var kynnir.
Johnny gerði sér ljóst að hann
myndi e.t.v. ekki lifa að sjá tón-
leikana en var staðráðinn í að þeir
yrðu haldnir.
Ýmsir munir tengdir Ramones
voru til sýnis á staðnum, m.a. hvít-
ur Mosrite-gítar úr eigu Johnnys
og rauðlituð gleraugu frá Joey.
Erlend
tónlist
Johnny Ramone
Sufjan Stevens
The Killers.