Morgunblaðið - 06.11.2004, Blaðsíða 37

bilið. Léttur málsverður í Kirkjulundi eftir
messu. Prestur sr. Sigfús Baldvin Ingva-
son. Kór Keflavíkurkirkju syngur. Organisti
og stjórnandi Hákon Leifsson. Sjá: kefla-
vikurkirkja.is
HVALSNESKIRKJA: Sunnudagurinn 7.
nóvember – Safnaðarheimilið í Sandgerði:
Gospelguðsþjónusta kl. 16:30. Kór Hvals-
neskirkju syngur. Organisti Steinar Guð-
mundsson. NTT – Níu til tólf ára starf er í
safnaðarheimilinu í Sandgerði á þriðju-
dögum kl.17. Foreldrastundir eru á þriðju-
dögum, kl. 13.00 í safnaðarheimilinu í
Sandgerði. Sóknarprestur.
ÚTSKÁLAKIRKJA: Gospelguðsþjónusta
kl. 20:30. Kór Útskálakirkju syngur. Org-
anisti Steinar Guðmundsson. Garðvang-
ur: Helgistund kl. 15:30. NTT – Níu til tólf
ára starf er í safnaðarheimilinu á fimmtu-
dögum kl.17. Sóknarprestur.
BORGARNESKIRKJA: Barnaguðsþjónusta
kl 11.15. Messa kl 14. Sungin verður
Englamessan . Einsöngur í athöfninni,
Gísli Þorsteinsson. Organisti er Steinunn
Árnadóttir. Sóknarprestur.
SIGLUFJARÐARKIRKJA: Kirkjuskóli kl.
11.15–13. Almenn guðsþjónusta (allra-
sálnamessa) kl. 14. Látinna minnst. Sig-
urður Ægisson.
ÍSAFJARÐARKIRKJA: Messa kl. 11. Kór
Ísafjarðarkirkju syngur undir stjórn Huldu
Bragadóttur. Kirkjuskóli á sama tíma.
Sóknarprestur.
ÓLAFSFJARÐARKIRKJA: Guðsþjónusta
sunnudag kl. 14. Sr. Sigríður Munda Jóns-
dóttir verður sett inn í embætti sóknar-
prests í Ólafsfjarðarprestakalli.
MÖÐRUVALLAKIRKJA: Fjölskylduguðs-
þjónusta verður fyrir allt prestakallið
sunnudaginn 7. nóvember kl. 11:00 f.h.
Afmælisbörn september og októbermán-
aðar fá sérstakan glaðning. Mikill og
skemmtilegur söngur fyrir alla fjölskyld-
una. Kirkja full af trú og gleði. Allir vel-
komnir. Sóknarprestur.
AKUREYRARKIRKJA: Sunnudagaskóli kl.
11. Messa kl. 11. Látinna minnst. Sr.
Jóna Lísa Þorsteinsdóttir. Ritningarlestur:
Rósa Kristjánsdóttir djákni. Kór Akureyr-
arkirkju syngur. Organisti: Eyþór Ingi Jóns-
son. Fræðsla og veitingar eftir messu.
Rósa Kristjánsdóttir djákni á Landspítala
– Háskólasjúkrahúsi flytur erindi: „Dauð-
inn, sorgin og stofnunin.“
GLERÁRKIRKJA: Barnasamvera kl 11.
Söngur, leikrit, tilbeiðsla og lofgjörð. Öll
börn ásamt foreldrum velkomin. Messa
kl. 14. Allra heilagra messa – látinna
minnst. Sr. Gunnlaugur Garðarsson þjón-
ar. Kór Glerákirkju syngur. Organisti Eyþór
Ingi Jónsson. Fermingarbörn ásamt for-
eldrum sérstaklega velkomin. Kaffi í safn-
aðarsal eftir messu.
HJÁLPRÆÐISHERINN á Akureyri: Almenn
samkoma kl. 11. Níels Jakob Erlingsson
flytur ræðuna. Sunnudagaskóli kl. 11.
Gospel Church kl. 20. Allir velkomnir.
LAUFÁSPRESTAKALL: Grenilundur: Guðs-
þjónusta kl. 16. Minnst látinna. Sval-
barðskirkja: Kyrrðarstund sunnudags-
kvöld kl. 21. Grenivíkurkirkja: Kyrrðar-
stund mánudagskvöld kl. 20.
EGILSSTAÐAKIRKJA: Sunnudagaskóli kl.
11. Messa kl. 14. Kyrrðarstund mánudag
kl. 18. Sóknarprestur.
VÍKURKIRKJA í Mýrdal: Guðsþjónusta
sunnudag kl. 15. Allra heilagra messa,
látinna minnst. Sóknarpestur, kirkjukór og
organisti Selfosskirkju koma í heimsókn
og annast helgihald ásamt heimafólki. Sr.
Haraldur M. Kristjánsson prédikar og sr.
Gunnar Björnsson þjónar fyrir altari.
Kirkjukórar Víkur- og Selfosskirkna syngja.
Organistar og stjórnendur eru Kristín
Waage og Glúmur Gylfason. Væntanleg
fermingarbörn næsta vors sérstaklega
hvött til að mæta ásamt foreldrum sínum
og forráðamönnum. Eftir guðsþjónustuna
býður sóknarnefnd Víkursóknar öllum við-
stöddum í vöfflukaffi á Ströndinni, veit-
ingasal Víkurskála. Vinsamlega athugið
breytta tímasetningu. Fjölmennum og tök-
um vel á móti góðum gestum. Sóknar-
prestur. Kirkjuskóli laugardag kl. 11.15–
12 í Víkurskóla.
STÓRA-NÚPSPRESTAKALL: Sunnudaginn
7. nóvember nk. verða guðsþjónustur í
báðum kirkjum prestakallsins. Kl.11.00 í
Stóra-Núpskirkju og kl. 14:00 hefst guðs-
þjónusta í Ólafsvallakirkju á Skeiðum.
Minnst verður sérstaklega þeirra sem lát-
ist hafa í prestakallinu á síðasta ári.
Sóknarprestur.
SKÁLHOLTSDÓMKIRKJA: Messa verður
sunnudag 7. nóvember kl. 14.00. Allra
heilagra messa. Skálholtskórinn og
Kammerkór Biskupstungna syngja. Ferm-
ingarbörn aðstoða í messunni. Látinna
verður minnst sérstaklega og kveikt á
kertaljósum í minningu þeirra. Sóknar-
prestur.
SELFOSSKIRKJA: Messa sunnudag kl.
11. Allraheilagramessa. Látinna minnst.
Sunnudagaskóli hefst kl. 11.15 í lofti
safnaðarheimilisins. Léttur hádegisverður
að lokinni messu. Morguntíð sungin
þriðjudag til föstudaga kl. 10. Kaffisopi á
eftir. Foreldramorgnar miðvikudaga kl. 11.
Sr. Gunnar Björnsson.
EYRARBAKKAKIRKJA: Barnaguðsþjón-
usta kl. 11.
GAULVERJABÆJARKIRKJA: Guðsþjón-
usta kl. 14.
HVERAGERÐISKIRKJA: Barnastarf og
messa, altarissakramenti, kl. 11. Beðið
fyrir minningu látinna. Sóknarprestur.
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 6. NÓVEMBER 2004 37
MINNINGAR
✝ Guðjón Jónssonfæddist á Núpi í
Vestur-Eyjafjalla-
hreppi 13. september
1950. Hann lést á Sel-
fossi 31. október síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru hjónin Jón
Einarsson, f. 30. apríl
1902, d. 22. maí 1979,
og Auðbjörg Jónína
Sigurðardóttir, f. 25.
apríl 1910, d. 15.
mars 1985. Systkini
Guðjóns eru: Guðrún,
f. 5. apríl 1930, Jón-
as, f. 4. apríl 1931, d.
2. maí 1931, Kristín, f. 24. maí
1932, sveinbarn, f. 9. ágúst 1933,
d. 8. september 1933, Sigurður, f.
15. október 1934, d. 9. febrúar
1997, Jóna Vigdís, f. 9. jan. 1936,
Einar Ingi, f. 1. mars 1937, Páll
Ingi, f. 20. febrúar 1939, Sigríður
Júlía, f. 7. nóvember 1940, Guð-
laug, f. 17. apríl 1942, Jóhanna, f.
21. júní 1944, Ben-
oný, f. 3. feb. 1946, d.
24. apríl 1946, Rúna
Björg, f. 25. ágúst
1947, og Oddur
Helgi, f. 3. janúar
1955.
Guðjón kvæntist
28. maí 1977 Ástu
Sveinbjörnsdóttur
frá Miðmörk, f. 3.
febrúar 1956. Börn
þeirra eru: 1) Jón
Kristinn, f. 4. nóvem-
ber 1974, sambýlis-
kona hans er Linda
Bára Finnbogadóttir
og á hún einn son. 2) Hanna Val-
dís, f. 25. janúar 1976. 3) Guð-
mundur Ingi, f. 13. október 1983,
sambýliskona hans er Bryndís
Hrund Brynjólfsdóttir. 4) Svan-
hildur Ósk, f. 31. júlí 1987.
Útför Guðjóns verður gerð frá
Ásólfsskálakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Okkar elskulegi Guðjón, nú ert þú
fallinn frá löngu fyrir aldur fram.
Minningin um góðan dreng lifir að
eilífu.
Við sendum Ástu, Jóni Kristni,
Hönnu Valdísi, Guðmundi Inga og
Svanhildi Ósk okkar innilegustu
samúðarkveðjur og biðjum guð að
varðveita þau í sinni djúpu sorg.
Guð geymi þig, elsku bróðir, mág-
ur og frændi.
Guðlaug, Guðgeir,
Bergur og fjölskylda.
Elsku Guðjón bróðir. Við kveðjum
þig í hinsta sinni í dag. Mikið er erfitt
að hugsa til þess að þú sért ekki
lengur á meðal okkar, en allar þær
fallegu minningar sem við eigum um
þig lina sársauka okkar.
Mér finnst ég varla heill né hálfur maður
og heldur ósjálfbjarga, því er ver.
Ef værir þú hjá mér, vildi ég glaður
verða betri en ég er.
Eitt sinn verða allir menn að deyja.
Eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það, en samt ég verð að segja,
að sumarið það líður allt og fljótt.
Við gætum sungið, gengið um,
gleymt okkur með blómunum.
Er rökkvar ráðið stjörnumál.
Gengið saman hönd í hönd,
hæglát farið niðŕá strönd.
Fundið stað, sameinað beggja sál.
Horfið er nú sumarið og sólin,
í sálu minni hefur gríma völd.
Í æsku léttu ís og myrkur jólin,
nú einmana ég sit um vetrarkvöld.
Eitt sinn verða allir menn að deyja.
Eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það, en samt ég verð að segja,
að sumarið það líður allt of fljótt.
Ég gái út um gluggann minn
hvort gangir þú um hliðið inn.
Mér alltaf sýnist ég sjá þig.
Ég rýni út um rifurnar
ég reyndar sé þig allsstaðar,
það næðir hér og nístir mig.
(Vilhj. Vilhj.)
Við kveðjum þig með sorg í hjarta.
Hafðu þökk fyrir allt, elsku bróðir.
Sæll að sinni.
Elsku Ásta, Jón Kristinn, Hanna
Valdís, Guðmundur Ingi og Svan-
hildur Ósk. Megi góður Guð styrkja
ykkur og okkur öll.
Ástar- og saknaðarkveðjur.
Systkinin.
Eftir yndislegt sumar og fallegt
haust kólnar skyndilega. Hann Guð-
jón frændi okkar á Núpi er dáinn.
Þessi ljúfi drengur með sitt góða
skap, sinn græskulausa húmor sem
engan skemmdi og stríðnisblik í aug-
um. Hvað maður á eftir að sakna
þessa alls. Að fá að alast upp heima á
Núpi með Guðjóni, Helga, Nonna og
öllum hinum var ævintýri líkast. Og
minningarnar streyma fram. Alltaf
vorum við tvær og Nonni á eftir hon-
um. Tróðumst með honum inn í
traktor hvert sem hann fór, allar
ferðirnar austur að Skarðshlíð í búð-
ina til Tomma, austur á Skógasand
með Siggu og Viffa að ræna veiði-
bjölluna og finna nokkur vel stropuð
egg, fjöruferðirnar. Allt þetta og
miklu meira þvældumst við með hon-
um á Eyjólfi (Land Rovernum
gamla) innan um mélpoka og lamba-
spörð. Alltaf virtist hann skemmta
sér best. Átti það til á miðjum hey-
slætti niðri á Keldubakka að drífa sig
úr sokkum og skóm og fara að vaða
með okkur í Djúpálnum. Aldrei varð
hann reiður við okkur, í mesta lagi
hótaði hann að setja frímerki á rass-
inn á einni okkar og senda hana heim
með póstinum ef hún yrði ekki þæg!
Hann leit á okkur sem jafningja sína,
gerði það reyndar við alla. Enda
hændust allir að honum, börn jafnt
sem fullorðnir.
Á þessum árum var nú ekkert allt-
af verið að fara í bað, það dugði bara
að skreppa í Seljavallalaug af og til
og „sjæna“ sig þar. Því hlaut að búa
eitthvað undir þegar Guðjón allt í
einu fór að dubba sig upp og lykta af
þessum líka fína rakspíra. Jú, Eyj-
ólfur sást grunsamlega oft á ferðinni
uppi á Merkurbæjum. Nánar tiltekið
á Miðmörk. Þar kynntist hann henni
Ástu. Það var mikið gæfuspor í hans
lífi. Með henni eignaðist hann börnin
sín fjögur sem hann var svo stoltur
af. Í sameiningu bjuggu þau sér fal-
legt heimili og glæsilegan garð sem
þau lögðu mikla vinnu í.
Guðjón var mikill fjölskyldumaður
og hann elskaði veislur. Honum leið
afskaplega vel innan um fólk sem
honum þótti vænt um. Veislurnar
heima á Núpi, spikfeitt hrossakjöt,
risavaxnar sparikartöflur úr garðin-
um hans og bestu rófur í heimi frá
Jónu systur hans. Hann vissi ekkert
betra. Svo maður tali nú ekki um
sveskjugrautinn, eða slumsugraut-
inn hennar Stínu eins og hann kallaði
hann, með rjóma og ís í eftirrétt. Og
hinar árlegu fýlaveislur! Þær voru
frábærar. Nú eru jólin á næsta leiti
en til þeirra hlakkaði Guðjón alltaf.
Hann var mikið jólabarn og naut þá
samvista með fjölskyldunni.
Ekki er víst að allir geri sér grein
fyrir því að sennilega var Guðjón
einn mikilvægasti hlekkurinn í
Núpskeðjunni. Hann var svo dugleg-
ur að safna fólkinu saman.
En eitt er víst, þegar við svo förum
að tínast eitt og eitt yfir, þá bíður
Guðjón með rjúkandi spikfeitt
hrossakjöt og fýlskrika. Þangað til
biðjum við guð að geyma hann og
passa hana Ástu og börnin hans.
Þínar frænkur
Jóna og Heiða.
Mig langar að minnast frænda
míns með nokkrum orðum. Þegar ég
hugsa um Guðjón þá minnist ég helst
hversu góður eiginmaður og faðir
hann var. Guðjón og Ásta voru ung
þegar þau eignuðust fyrstu tvö börn-
in sín, Jón Kristin og Hönnu Valdísi,
og ég á unglingsaldri var himinlif-
andi yfir að fá þessi tvö litlu börn til
að passa og leika með. Ég var mikið
hjá fjölskyldunni á efri hæðinni í
miðbænum og fékk að vera mikið
með krakkana. Nokkrum árum
seinna eignuðust þau Guðmund Inga
og Svanhildi Ósk.
Mamma hefur alltaf sagt að ekki
væri hægt að fá betri nágranna en
hann Guðjón í miðbænum. Þegar
hann var unglingur hjálpaði hann
mömmu mikið í garðinum og alla tíð
síðan hefur hann verið boðinn og bú-
inn að hjálpa henni ef hún bað hann
og alltaf með góðum hug. Núna ekki
fyrir löngu tók hann stein úr gang-
stéttinni í Gamla bænum og flutti
hann í nýja gangstíginn hennar á
stóra traktornum sínum og verður
hún honum ævinlega þakklát fyrir
það. Guðjón átti allar þær græjur
sem hægt var að hugsa sér og flott-
asta jeppann í sveitinni. Hann hugs-
aði líka vel um allt sitt og fór vel með.
Þau Ásta bjuggu sér til afskaplega
fallegan garð og þegar hann var
fullbúinn og ekki hægt að gera meir
þá fluttu þau sig vestur fyrir hús og
hlóðu veggi og gróðursettu tré, þau
voru ekki á leiðinni að hætta, alltaf
þegar maður hitti þau á hlaðinu voru
þau með nýjar hugmyndir, sem þau
ætluðu að framkvæma. Oft sá maður
þau að vinna að þessum fram-
kvæmdum fram á nætur á sumrin.
Guðjón var líka einstakur matmaður.
Á hverju ári héldu þau hjónin fýla-
veislu fyrir systkini Guðjóns og börn
þeirra. Var mikil eftirvænting ár
hvert fyrir veisluna og hún umtöluð
lengi á eftir .
Guðjón var næstyngstur af
stórum systkinahópi og átti hann
mörg systkinabörn. Mörg þeirra
voru í sveit á Núpi. Öllum þótti vænt
um hann, hann var afskaplega hlýr
maður, kátur og einstaklega orð-
heppinn.
Síðustu árin höfðu þau Ásta
minnkað við sig búskapinn og voru
bara með fáeinar kindur og unnu þau
bæði annars staðar með bústörfun-
um. Guðjón var afburða fjárbóndi og
virðist það liggja í fjölskyldunni.
Að deyja um fimmtugt er alltof
snemmt og óvæntur og mikill missir
fyrir konu hans og börn. Ég og fjöl-
skylda mín sendum ykkur Ástu,
Hönnu Valdísi, Jóni Kristni, Svan-
hildi, Guðmundi Inga og systkinum
hans innilegar samúðarkveðjur.
Guðbjörg B. Guðmunds-
dóttir (Bugga).
Í dimmum skugga af löngu liðnum vetri
mitt ljóð til þín var árum saman grafið.
Svo ungur varstu, er hvarfstu út á hafið,
hugljúfur, glæstur, öllum drengjum betri.
Og því varð allt svo hljótt við helfregn þína
sem hefði klökkur gígjustregur brostið.
Og enn ég veit margt hjarta, harmi lostið
sem hugsar til þín alla daga sína.
En meðan árin þreyta hjörtu hinna,
sem horfðu eftir þér í sárum trega,
þá blómgast enn, og blómgast ævinlega,
þitt bjarta vor í hugum vina þinna.
(Tómas Guðm.)
Guðjón frændi er dáinn. Þar er
stórt skarð komið í okkar tilveru,
skarð sem ekki verður bætt því að
enginn var eins og Guðjón. Hann var
gull af manni, alltaf tilbúinn til að
gera hvað sem hann var beðinn um
með bros á vör. Við grátum það sem
var gleði okkar og svo sannarlega
var alltaf gaman þegar við hittum
Guðjón. Hann reyndist okkur svo vel
þegar pabbi dó, boðinn og búinn til
að gera allt og, elsku Guðjón, hafðu
þökk fyrir það. Ég er ekki viss um að
lífið hjá okkur fjölskyldunni hefði
gengið eins vel og reyndist nema
vegna þinnar hjálpar.
Ég minnist líka allra ferðanna
okkar á fjöru, að ræna veiðibjölluna,
að smala, að sækja okkur stelpurnar,
alltaf varst þú tilbúinn. Mikið óskap-
lega á ég eftir að sakna þessa alls.
Sem betur fer er ekki hægt að taka
minninguna um þennan mæta mann
frá okkur. Styrkur okkar allra, þó
sérstaklega ykkar, elsku Ásta, Jón
Kristinn, Hanna Valdís, Guðmundur
Ingi og Svanhildur Ósk, er í minn-
ingunni og við skulum halda í hana
um ókomna tíð.
Guð blessi minningu Guðjóns
frænda.
Rósa, Kjartan, Bergþóra
og Bjargey.
Glettinn, skemmtilegur, hjálpsam-
ur, duglegur, góðhjartaður og alltaf
hrókur alls fagnaðar. Þannig var
hann Guðjón „bróðir“ eins og við
kölluðum hann bróður hennar
mömmu, í stuttu máli. Þær eru
margar minningarnar sem streyma
fram, eins og fýlaveislurnar, stóraf-
mæli, fjölskylduboð eða bara að hitta
Guðjón og Ástu að Núpi á hvers-
dagslegum nótum. Fyrir allar þær
stundir sem við höfum átt með Guð-
jóni verðum við ævinlega þakklát.
Það að þurfa að kveðja hann er eitt
það erfiðasta sem við höfum þurft að
gera. Takk fyrir allt og allt, kæri
frændi. Við kveðjum þig með miklum
trega en fallegar minningar um þig
geymum við alltaf.
Sæll að sinni, elsku frændi.
Elsku Ásta, Jón Kristinn, Hanna
Valdís, Guðmundur Ingi og Svan-
hildur Ósk, okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Ástar- og saknaðarkveðjur.
Kristín Auður og Jón Gísli.
Hinn 31. október sl. fékk ég mjög
leiðinlega upphringingu frá mömmu.
Hún var að segja mér að Guðjón
væri dáinn. Ég trúði þessu varla og
var lengi að átta mig á þessum frétt-
um. Nú kveðjum við einstakan ung-
an mann sem var tekinn frá okkur
allt of fljótt, næstyngstur af stórum
systkinahópi. Hann var vinur allra
og sagði alltaf já við alla sem báðu
hann um að gera eitthvað fyrir sig.
Elsku Ásta, Jón Kristinn, Hanna
Valdís, Guðmundur Ingi og Svan-
hildur Ósk, ég bið góðan guð að
styrkja ykkur á þessum erfiðu tím-
um og veita ykkur styrk til að takast
á við lífið fram undan.
Um þig eigum við bara góðar
minningar. Þín verður sárt saknað,
elsku Guðjón.
Guð geymi þig, elsku frændi.
Aðalbjörg, Valtýr og Helga.
Kær æskuvinur minn, Guðjón
Jónsson á Núpi, hefur lagt upp í
ferðina löngu.
Þetta ótímabæra fráfall hans kom
illa að mér, ekki síst fyrir það að fáir
dagar eru síðan við hittumst nokkrir
sveitungar. Í þeim hópi var Guðjón,
hress og kátur að venju.
Þegar maður spyr sjálfan sig hver
sé tilgangurinn verður fátt um svör,
staðreyndin talar, henni fáum við
ekki breytt. Í minningunni er og
verður Guðjón mér ljóslifandi, hlýr
og glaðlyndur að eðlisfari, sem stráði
allt í kringum sig perlum mann-
gæsku og hjartahlýju. Guðjón ólst
upp í stórum systkinahópi við ástríki
yndislegra foreldra. Man ég alltaf
hve gott var að koma í miðbæinn á
Núpi.
Við Guðjón vorum nágrannar í
rúm þrjátíu ár. Á þeim árum sköp-
uðust vináttubönd sem ég minnist
með þakklæti og gleði. Guðjón var
þeim kostum búinn að sjá broslegu
hliðarnar á lífinu. Minnist ég ekki að
hann hafi velt sér upp úr óþarfa
vandamálum hversdagsleikans né
öðrum smámunum, það var ekki
hans eðli.
Guðjón unni jörðinni sinni í ná-
grenni góðra granna, sáttur og glað-
ur, því búskapurinn var líf hans og
yndi. Hann umgekkst náttúruna
með virðingu, lifði í sátt og samlyndi
við umhverfi sitt, menn og málleys-
ingja.
Mesta gæfuspor Guðjóns var þeg-
ar hann hitti sína góðu konu, Ástu
Sveinbjörnsdóttur frá Mið-Mörk.
Saman gengu þau lífsveginn og helg-
uðu uppeldi barna sinna alla sína
krafta af ástúð og umhyggju. Heimili
þeirra stóð öllum opið og fóru allir
glaðir af þeirra fundum. Samrýnd
voru Guðjón og Ásta í öllu því sem
þau tóku sér fyrir hendur, sem end-
urspeglast í umgjörðinni kringum
heimili þeirra. Þau ræktuðu svo
sannarlega garðinn sinn. Guðjón var
maður sem lét gott af sér leiða. Hann
var gott að eiga að samferðamanni.
Fyrir það þakka ég heils hugar.
Nú hefur ský dregið fyrir sólu.
Með sárum söknuði kveðjum við
góðan dreng sem allt of fljótt var frá
okkur tekinn.
Megi góður guð styrkja fjölskyld-
una á þessum erfiða tíma.
Hugi Magnússon.
GUÐJÓN
JÓNSSON