Eintak - 10.02.1994, Blaðsíða 39

Hefðir þú
rekið Arthúr
Björgvin?
Hannes Hólm-
steinn Gissur-
arson dósent
„Nei, ég hefði veitt
honum áminn-
ingu.“
Hildur Jóns-
dóttir ritstjóri
„Hefði ég verið út-
varpsstjóri, hefði
ég ekki látið málin
þróast svo langt
að hann hefði haft
ástæðu til að skrifa þetta bréf. En
hefði það gerst, hefði ég látið áminn-
ingu nægja og rukkað hann síðan
fyrir bréfsefnið."
Indriði G. Þor-
steinsson rit-
höfundur
„Nei, því Arthúr
má hafa sínar
skoðanir og Sjón-
varpinu veitir ekk-
ert af skoðunum. Það hafa ýmsar
skoðanir verið í gangi og ef aðrir
kvarta yfir því að þær séu að bera þá
ofurliði verða þeir bara að koma sín-
um eigin á framfæri. Það vínnst ekk-
ert með því að reka menn.“
Ellert B.
Schram ritstjóri
„Nei, ég hefði ekki
rekið hann fyrir að
hafa skoðanir."
Páll Magnússon
sjónvarpsstjóri
„Já, af því hann
hefur ekki umboð
til að senda svona
bréf.“
En hefðir
þú ráðið
hann?
Hannes Hólm-
steinn Gissur-
arson dósent
„Nei. Hvað hefur
hann eiginlega
gert í þessa tíu
mánuði?"
Hildur Jóns-
dóttir ritstjóri
„Ég er sannfærð
um Ríkisútvarpið
hefur haft þörf á
góðum skipulags-
og dagskrárráð-
jjafa. Arthúr Björgvin þekkir innviði
itofnunarinnar mjög vel, enda bæði
;tarfað þar við sjónvarp og hljóðvarp.
Jtvarpsstjóri með enga reynslu af
svona stórum vinnustað hefur þurft
ilíkan ráðgjafa sér við hlið. Arthúr
lefur eflaust verið ágætt val."
Indriði G. Þor-
steinsson rit-
höfundur
„Ég á erfitt með að
svara þessu því ég
veit ekki hvernig
Ríkisútvarpið starf-
ar. En hefði ég verið ráðamaður þar
hefði ég nú viljað ráða mínum málum
sjálfur en ekki hafa aðra til þess.
Ellert B.
Schram ritstjóri
„Ég get lítið dæmt
um það. Ef það
vantar mann í ein-
hverja stöðu, er
_____________hann þá nokkuð
verri en hver annar? Er þetta ekki
ágætis maður?"
Páll Magnússon
sjónvarpsstjóri
„Nei, ég hefði valið
mér annan."
Guðrún líklegust í Árnastofnun O Lœknar á Landspítala safna undirskriftum gegn stimpilklukkunni ©
Dansmennt Verzlunarskólanema ábótavant ©
Spenna ríkir nú
innan Háskóla
íslands um
það hver verði
ráðinn forstöðu-
maður Árnastofn-
unar í stað JÓN-
ASAR KRIST-
JÁNSSONAR. Þeir
sem sótt hafa um
stöðuna eru þau
SVERRIR TÓMASSON,
Gudrún Nordalog
Stefán Karlsson.
Guðrún og Sverrir eru
bæði doktorar en
Stefán er aðeins
með MA-gráðu.
Hann hefur á hinn
bóginn unnið
lengst umsækj-
endanna þriggja á
Árnastofnun. Flestir
nemenda styðja Stef-
án þótt þeir veðji á Guð-
rúnu, sem er víst á svipuð-
um aldri og systir hennar Bera
var, þegar henni hlotnaðist staða
forstöðumanns Listasafns íslands.
Svo er hún náttúrlega ekki Nordal
fyrir ekki neitt...
Ekki eru liðnar margar vikur
síðan yfirlæknar á Landspít-
alanum hófu að fara að lög-
um og tóku að stimpla sig inn. En
nú fer fram mikil undirskriftasöfn-
un meðal þeirra gegn stimplun-
inni. Hún kemur þeim mörgum
hverjum afskaplega illa og þá sér-
staklega þeim sem eru með stofu
út í bæ og eru kannski trúnaðar-
læknar einhverra fyrirtækja að
auki. Þá er náttúrlega ekki hlaupið
að því að vera að stimpla sig signt
og heilagt...
Mikið hefur borið á Versl-
ingum í fjölmiðlum að
undanfömu vegna upp-
færslu þeirra á Jesú súperstjörnu.
í gagnrýni í Morgunblaðinu var vel
skrifað um sýninguna og var sér-
staklega haft orð á því hversu
mikil breidd hæfileika væri meðal
nemenda og bæri þar hæst dans-
atriðin. í tónlistarþætti á Stöð 2
fyrir skömmu kom hins vegar fram
að hörgull hefði reynst vera á
dansfólki í skólanum og varð því
að leita út fyrir hann til að fylla í
hópinn...
Hið íslenzka Bartafjelag
Efri röð frá vinstri: Matthías Ólafsson hagyrðingur og áróðursmeistari, Björn Brimar Hákonarson aðstoðarforseti, Helgi Ólafur Jakobsson
formaður húsnefndar og yfirmaður Securitate (öryggisráði félagsins) og Guðmundur Erlingsson æðstiprestur og sáluhjálpari. Neðri röð frá
vinstri: Jón Ingi Þorvaldsson yfirumsjónarmaður nýyrða- og vísindadeildar, Sigurður Már Harðarson Hvalfjörð forseti og Bjarni Kristófers-
son aðalritari.
Hið íslenzka Bartafjelag
„Hið ísienzka Bartafjelag“ er
félagsskapur sjö ungra manna og
hefur verið við lýði í fimm ár.
Helstu markmið félagsins er að
vernda „íslenzka" tungu og safna
börtum. Kveðið er á um það í lög-
um þess að einn félagsmaður verði
að hafa barta hverju sinni.
„Hið íslenzka Bartafjelag“ er
upprunnið úr Fjölbrautarskólan-
um á Akranesi. Ýmsir gamlir,
góðir, íslenskir siðir eru félags-
mönnum ástfólgnir og gera þeir sér
til dæmis ætíð far urn að heilsa að
hætti glímumanna þó þeir stundi
nú ekki íþróttina sjálfir.
Félagsmenn reyna jafnframt að
hittast reglulega og er árlegur há-
tíðarfundur haldinn í nóvember.
Auk hans er haldin góugleði,
hundadagahátíð og næst verður
liðinu hóað saman til að fagna
þorra. Áður fyrr voru haldnar
miklar samdrykkjur að fornum sið
en þær hafa að mestu leyti lagst af
eftir að aldurinn fór að færast yfir
félagsmenn og þeir hættu að þola
jafnmikla drykkju og áður. Tekið
skal fram að innganga kvenna er
ekki leyfð í „Hið íslenzka Bartafje-
lag“ enda kemur bartasöfnunin í
veg fyrir að þær uppfylli kröfur
félagsins.
ÉQ VEIT PAÐ EKKI
EFTIR HALLGRÍM HELGASON
TÆKI
VIKUNNAR
Tæki vikunnar að þessu sinni er
það, sem enskumælandi menn
nefna „trackball“ en hér með er
stungið upp á að nefrit verði „snúð-
ur“á íslensku. Þetta apparat kemur
i stað músa þeirra, sem notaðar eru
við tölvur, en smærri útgáfur snúð-
anna erþegarað finna á flestum
kjöltutölvurn. I stað þess að færa
mús á borði renna fingumir til kúlu,
sem erá stærð við billjardkúlu (en
framleiðandinn segir að hæglega
sé unnt að setja billjardkúlu i stað
þernar, sem fýrireri tækinu). Kostur
snúðsins umfram mýs ersá,að
mun minna reynir á höndina við
tölvuvinnslu og þvi minni hætta á
sliti handar, nákvæmnisvinna er
þægitegri og menn eru mun Hjótari
að færa bendilinn yfír skjáinn með
einni hreyfingu. Tækið er framleitt af
bandariska fyrirtækinu Kensington
og kostar99 dali eða um 10.000
krónur hingað komið, efkeypter
um póstvenslun. Við mælum með
Mac’s Place (901-406-758-8000) og
þeir taka bæði við Visa og Evrókorti,
sem þeir kaila reyndar MasterCard.
Það að toka vitlausa
Ég veit ekki alveg hvers vegna,
kannski af því ég hef gaman af
skemmtilegum uppákomum í
hversdagslífinu eða kannski af því
að ég var eitthvað þrútinn í höfði
eftir þennan heilsdagstúr frá KEF
til LUX til PAR. Anyway, þá tók ég
vitlausa tösku af færibandinu í far-
angurssalnum á Charles de Gaulle-
flugvelli sem er svo skemmtilega
staðsettur hér rétt norðan við Par-
ísarborg. Þetta var nýleg svört
Delsay-taska með hjólabúnaði, al-
veg eins og mín. Álíka þung, þó að-
eins léttari ef eitthvað var. En það
gerist nú oftast að töskurnar virka
léttari á meginlandinu en upp á
þessari Miðnesheiði sem ísland er.
Það gerir þyngdaraflið. Því nær
heimskautinu, því meira togar
jörðin í. Þetta hefur víst eitthvað
með segulskautin að gera, segja mér
stjörnuspekingar. Enda er alkunna
að norðlægari þjóðir eru þunglynd-
ari en suðrænar þar sem jörðin létt-
ir fremur undir mönnum en að
draga þá niður. Margir Islendingar
eiga ákaflega erfitt með að slíta ö!l
tengsl við Iandið, þó þeir búi ára-
tugum saman erlendis. Það togar
svo sterkt í þá. En allavega, ég er
þarna á Du Gól að næla mér í ranga
tösku af færibandinu, kem henni
upp á burðarvagn og inn í leigubíl
og svo loks upp stigann í íbúðina
mína hér í París sem er prýðileg í
alla staði, eins og þeir fjölmörgu
landar er hingað hafa komið hafa
staðreynt. Bæði er íbúðin rúmgóð
og auk þess í henni hreint, renn-
andi vatn, heitt og kalt, bæði í eld-
húsi og tveimur baðherbergjum.
Það er alltaf gaman að koma heim
til sín erlendis og alltaf einhver
aukaspenna með í för þegar maður
kippir með sér rangri tösku. 1 þetta
skipti er taskan ómerkt og eftir
stutta lagningu, rétt til að ná úr mér
þotutakinu, stenst ég ekki lengur
mátið og opna hana. Hver skyldi
nú eiga þessa tösku? Ég renni frá og
upp stígur fjarrænn ilmur kven-
manns, í töskunni er ýmiss konar
kvenfatnaður, einkum heillar mig
bleikur náttkjóll fögrum blúndum
búinn, dúnmjúkur og ilmandi þeg-
ar ég ber hann upp af vitum mér,
þefandi. Hvílíkur unaður að dýfa
andlitinu ofan í annarra manna lífi
Eiga litla, spennandi stund í per-
sónu annarrar manneskju, mann-
eskju sem maður veit ekki hver er,
hvar er, né hvaðan er. Hér eru eng-
ir pappírar. Kein passport. Einung-
is nærföt, sokkabuxur, áðurnefnd-
ur silkiblúndunáttkjóll og skart-
gripir. Grófgerð og gyllt hálsmen
sem færu vel við brúnt hold. Þetta
er suðræn eldri kona. Skálastærð:
ja...svona dálítið venusarleg. Klass-
ísk brjóst a la Grikkland til forna.
Þetta virðist ætla að verða óvenju
skemmtileg töskuskipti að þessu
sinni. Það getur nefnilega verið
mjög gaman að taka vitlausa tösku
á flugvöllum erlendis. Og nú var
tösku áflugvöllum erlendis
„Ogsvoþarfég
að útskýrafyrir
henni hvers
vegna allt ungt
fólk á íslandi er
með hring í nef-
inu og neðar og
hver Magnús
Scheving sé. “
i
I
o
z
>
l
o
komið að mest spennandi hluta
leiksins. Að skila töskunni. Hringi
út á flugvöll, farangursdeild silvú-
ble, og...jú, einhver kona hringdi
hérna áðan og hafði tekið vitlausa
tösku. Sem sagt, jöfn skipti. Fæ
númerið hennar og hringi: Ma-
dame Hassid, Hotel France, Bou-
chardel í í. hverfi Parísar, herbergi
númer 239, grískur hreimur,
...” yese, I come from Athens ton-
ight for the shows, I have a shop
myself, in Athens...“ Sem sagt,
Töskueigandi er tískubúðareigandi
í Aþenu. Frú Hassid er á háum hæl-
um þegar hún kemur niður í lobbý
þar sem ég bíð með allt hennar dót
í Delsay-tösku og hún með rnitt í
Delsay-tösku, pelsuð og puntuð,
pen, með gull í eyrum og silfur í
tönnum, en kannski full loðin um
augun. Afskaplega fegin og „sorý,
sorý“ að hafa tekið vitlausa tösku.
Ég: „No problem...“ Hún: „En þú
veist nú hvernig þetta er þegar
maður er á svona þeytingi á milli
landa og alltaf allt á síðustu stundu,
eins og núna á ég að vera mætt í
dinner, hvað er klukkan? Hvaðan
ertu eiginlega? Islandi? Nú? But the
Newspaper you got, eintak, ice-
landic? 1 think maybe a russian.
Very nice ...“ Eitthvað virkar EIN-
TAKShausinn orþódox á frúna. Og
svo þarf ég að útskýra fyrir henni
hvers vegna allt ungt fólk á íslandi
er með hring í nefinu og neðar og
hver Magnús Scheving sé. Hún
hafði greinilega farið betur í gegn-
um mitt dót en ég hennar, því hún
virtist búin að lesa grein Guð-
mundar Andra um karlmennsku-
ímyndina í EINTAKI og sérstaklega
er henni minnisstæð myndin af
vöðvakarlinum og spyr sérstaklega
um hann „...very nice ..." en ég veit
því miður ekkert um Mr. Scheving
nejna hvað hann sé íslandsmeistari
í þolfimi eða bólfimi eða einhverju
slíku og þetta kætir kvenmanns-
pels, svo mjög, að brátt má ég af-
þakka boð um fylgd í dinner. „No?
You sure?“ Þessi flugvallaleikur get-
ur undið upp á sig. Getur endað
með bolvindu. Sem er kannski fyrir
suma, ég er hins vegar að þessu
meira upp á sportið og spenning-
inn. Allt og sumt sem þið þurfið til
að geta tekið þátt í þessum
skemmtilega leik er: Nýleg og al-
geng gerð af hágæða ferðatösku.
(Þó fer þetta eftir smekk viðkom-
andi; eftir því sem taskan er fínni,
því ríkara fólk er um að ræða. Best
er að vera með nýlega svarta
Delsay-tösku, ómerkta, en þær eru
mjög algengar nú til dags). Þessi
leið er kjörin fyrir einstæða ferða-
menn sem hyggja á ævintýri á er-
lendri grundu. Maður kynnist
fólki.
j~ FIMMTUDAGUR 10. FEBRÚAR 1994
39