Morgunblaðið - 09.02.2005, Blaðsíða 28

28 MIÐVIKUDAGUR 9. FEBRÚAR 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
breytni. Feginn vildi ég fella inn í
þessa smágrein þó ekki væri nema
eitt dæmi úr munnlegum sagnaforða
Sigurðar Baldurssonar. Sú upprifjun
kæmi þó að litlu haldi. Listfengi höf-
undarins yrði út undan og sjálfum
yrði „mér söngvarans dæmi“ sem
framdi list sína frammi fyrir auðum
áheyrendabekkjum, „reyndi að
syngja en gat ekki“.
Fyrir rúmlega tveim áratugum
gekk ég niður Laugaveginn á myrk-
um jólaföstumorgni í kafaldshríð, þá
nýkominn heim eftir nokkuð langa
útivist, búinn að hálfgleyma íslensku
skammdegi og fannst umhverfið
með afbrigðum þunglyndislegt. Þá
bar þar allt í einu að Sigurð Bald-
ursson hæstaréttarlögmann geisl-
andi af góðvild og sagnagleði. Við
tókum tal saman á gangstéttinni og
um það bil stundarfjórðungi síðar
var ég kominn niður í Bankastræti
sannfærður um að vorjafndægri
væri í nánd og jafnvel farið að hilla
undir sumarsólstöður. Slíkur var
töframáttur orðsins hjá Sigurði að
hann gat á svipstundu veitt vorbirtu
inn í svartasta skammdegi. Húmor
hans hef ég fyrir löngu skipað í sér-
stakan gæðaflokk þó að ég þykist
vita að sá flokkur eigi sér andhverfu í
fremur þungri alvöru. Hugrenningar
af þessu tagi munu ætíð fléttast inn í
minninguna um sérstæðan vin sem
nú er úr heimi horfinn.
Við Margrét vottum eiginkonu
Sigurðar, frú Lilju, og skylduliði
hans öllu innilega samúð.
Haraldur Bessason.
Enn einu sinni hefur myndast
skarð í vinahópinn. Sigurður Bald-
ursson, fornvinur og félagi, er horf-
inn af sviðinu. Leiðir okkar munu
fyrst hafa legið saman við gagn-
fræðapróf vorið 1938. Hann var þá í
Menntaskólanum í Reykjavík, en við
Kristinn bróðir hans í Gagnfræða-
skóla Reykvíkinga. Næsta vetur vor-
um við allir saman í þriðja bekk B í
MR. Í þeim bekk voru einungis
strákar, 25 að tölu. Það var góður fé-
lagsskapur og oft glatt á hjalla. Þeir
bræður áttu heima á Laugavegi 66
og þangað komum við oft og hlutum
ævinlega góðar móttökur. Siggi var
þá þegar orðinn hrókur alls fagnaðar
á gleðifundum og næsta leikinn í að
„finna kímni í kröfum skaparans og
kankvís bros í augum tilverunnar,“
eins og skáldið segir.
Það er margs að minnast þegar
Siggi Bald, eins og hann var ávallt
kallaður, er kvaddur hinstu kveðju,
en flestar eru þessar minningar
tengdar glaðværð og gamanmálum
sem lífguðu upp á líðandi stund.
Um miðja síðustu öld stofnuðu
fjórir félagar í Breiðfirðingakórnum
kvartett sem kallaði sig Leikbræður
og var undirritaður einn þeirra.
Þessi kvartett varð allþekktur og
ferðaðist nokkuð í frístundum sínum
með tónkvíslina eina upp á vasann.
Þegar ferðast var í fimm manna
leigubíl var eitt sæti laust. Okkur
söngfélögunum kom saman um að
bjóða vini okkar Sigga Bald þetta
sæti, þótt hann gæti ekki orðið okkur
til aðstoðar með undirleik. Píanóleik-
ari var hann ekki en aðspurður
kynnti hann sig þá sem „þjálfara“
liðsins og lék á als oddi. Á einni
skemmtun var honum tjáð að gott pí-
anó væri á staðnum. Gæti hann að
sjálfsögðu fengið það ef hann vildi
leika undir sönginn. „Nei, ég æfi þá
alltaf án undirleiks,“ svaraði Siggi að
bragði. Þannig varð honum sjaldan
svarafátt. Siggi var mörgum kostum
búinn og traustur vinur vina sinna.
„Það tekur tryggðinni í skóvarp, sem
tröllum er ekki vætt,“ segir í góðu
kvæði. Nú er öldin önnur og orðið
nokkuð kvöldsett. Bræðurnir, Krist-
inn og Sigurður, báðir horfnir og að-
eins helmingur Leikbræðra á lífi. En
tónkvíslin gamla er þó enn á sínum
stað. Og víða má sjá sólskinsblett í
heiði. Á kveðjustund þakka ég Sig-
urði Baldurssyni vináttu og tryggð á
langri leið og votta konu hans, son-
um, ættfólki og vinum einlæga sam-
úð.
Friðjón Þórðarson.
Það mætti skrifa langt mál um
Sigurð Baldursson. Hann var litrík-
ur maður og átti fjölbreytta ævi.
Sigurði Baldurssyni var flest vel
gefið í vöggugjöf, en ekki allt fremur
en öðrum mönnum. Hann var alhliða
námsmaður og tók ágæt próf, enda
var minni hans gott. Hann varð
snemma vel menntaður og fjölfróð-
ur. Hann var einstaklega vel máli
farinn, skýrmæltur og prýðilega rit-
fær.
Nákvæmni Sigurðar var annáluð.
Hann gerði sér far um það í frásögn-
um sínum að fara rétt með nöfn, dag-
setningar, ártöl og aðrar staðreynd-
ir. Þessi nákvæmni nýttist honum
vel í lögfræðinni og var til dæmis frá-
gangur hans á skjölum jafnan til fyr-
irmyndar.
Vinátta okkar hófst fyrir aldar-
fjórðungi. Ekki skil ég enn hvað dró
okkur saman svo ólíkir sem við vor-
um og að auki 30 ára aldursmunur.
Þá höfðum við andstæða sýn á
heimsmálin, annar kommúnisti en
hinn sjálfstæðismaður. Engu að síð-
ur risti vinátta okkar djúpt. En við
áttum reyndar tvennt sameiginlegt,
meðfædda íhaldssemi og mikinn
áhuga á sagnfræði og góðum sögum
af mönnum og málefnum.
Sigurður hafði yndi af því að segja
frá og næmt auga fyrir skemmtileg-
um sögum. Hann var hafsjór af fróð-
leik, enda víðlesinn og minni hans
sem fyrr segir afburðagott. Hann
hafði líka kynnst mörgu frásagnar-
verðu í starfi sínu og ekki síður í af-
skiptum sínum af pólitík.
Sigurður hreifst snemma af hug-
myndafræði kommúnismans, gerðist
fylgismaður Brynjólfs Bjarnasonar
og hélt tryggð við kommúnismann til
hinstu stundar. Hann hafði skömm á
fyrrverandi félögum sínum í komm-
únistahreyfingunni sem sífellt voru
að þvo af sér Stalín og Sovétríkin.
Sigurður var alla tíð staðfastur og
einlægur í trú sinni á Stalín.
Það sem er mér þó efst í huga þeg-
ar ég minnist Sigurðar er heiðarleiki
hans. Hann mátti ekki vamm sitt
vita, svo sem farsæll lögmannsferill
hans er til vitnis um. Aldrei féll hið
minnsta kusk á nafn hans og aldrei
drógu viðskiptamenn hans í efa
áreiðanleik hans.
Þá var tryggð hans við fólk aðdá-
unarverð. Hann yfirgaf ekki við-
skiptamenn sína, þó að þeir gætu
ekki borgað honum eða hefðu mis-
stigið sig illa á einstigi dyggðar og
velsæmis og hlotið ámæli samfélags-
ins.
Af þessum mannkostum sínum
hlaut Sigurður vinsældir samferða-
manna sinna. Hann átti stóran hóp
viðskiptavina sem leituðu til hans
þegar vandræði steðjuðu að eða til
að fá almennar ráðleggingar og jafn-
vel til sáluhjálpar. Alltaf var Sigurð-
ur reiðubúinn að hlusta og leggja
gott til málanna.
Sigurður lifði hrekklausu lífi, jafnt
í störfum sínum og einkalífi. Á yf-
irborðinu virtist hann skorta metnað
fyrir sjálfan sig og hamlaði það hon-
um vissulega í öflun fjár og á svokall-
aðri framabraut. En metnaður hans
kom fram í öðru – umhyggju og vel-
ferð sona hans, Baldurs og Gísla.
Hann bjó þeim, ásamt fyrri konu
sinni, Önnu Gísladóttur, gott menn-
ingarheimili. Þar fengu piltarnir
verðmæta leiðsögn út í lífið.
Að skila af sér góðum afkomend-
um er hin mesta dyggð, sagði Sig-
urður eitt sinn við mig – og það auðn-
aðist honum. Synirnir, og síðar
konur þeirra og börn, voru stolt
hans. Og hann gat vel verið montinn.
Líf hans hefur borið góðan ávöxt.
SIGURÐUR
BALDURSSON
Hjartans þakkir til allra þeirra er sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför okkar ást-
kæru
HALLDÓRU JÓHANNSDÓTTUR,
Hjallabraut 88,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir færum við Óskari Þór Jóhanns-
syni, lækni, séra Braga J. Ingibergssyni og Bryn-
dísi Valbjarnardóttur, útfararstjóra.
Fyrir hönd aðstandenda,
Einar Gíslason.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð, hlýhug og vináttu vegna andláts
og útfarar eiginkonu, móður, tengdamóður og
ömmu okkar,
GUÐRÍÐAR FRIÐGEIRSDÓTTUR,
Nausti,
Stöðvarfirði.
Sérstakar þakkir til allra þeirra, sem
önnuðust hana í veikindunum.
Björn Pálsson,
Páll Björnsson, Jóhanna Guðveig Sólmundardóttir,
Þorsteinn Mýrmann Björnsson, Jóhanna Margrét Agnarsdóttir,
Elsa Jóna Björnsdóttir, Agnar Ásgeirsson,
Hrefna Björnsdóttir, Sverrir Rafn Reynisson
og barnabörn.
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug vegna andláts eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður, afa og lang-
afa,
STEFÁNS RUNÓLFSSONAR
bónda,
Berustöðum.
Fanney Jóhannsdóttir,
Sigrún Hrafnsdóttir,
Anna Guðrún Stefánsdóttir,
Jóhanna Gyða Stefánsdóttir,
Steinunn Inga Stefánsdóttir,
Magnea Bára Stefánsdóttir,
Ingibjörg Ósk Stefánsdóttir,
tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabarn.
Við þökkum hlýjan vinarhug og hluttekningu
vegna fráfalls ástkærrar eiginkonu, dóttur,
móður, tengdamóður og ömmu,
ÖNNU GARÐARSDÓTTUR,
Vorsabæ 3,
Reykjavík.
Innileg þökk fyrir ástúð og virðingu sýnda
henni og minningu hennar.
Þorvarður Örnólfsson,
Móeiður Helgadóttir,
Helga Móeiður Arnardóttir, Haraldur Pétursson,
Örnólfur Þorvarðsson, Guðlaug Þóra Kristjánsdóttir,
Garðar Þorvarðsson, Gunnhildur Jónsdóttir,
Arnþór Jón Þorvarðsson,
Pétur Þór, Andri Þór, Anna Þöll, Guðrún Sara,
Þorvarður Snær, Jón Hákon og Kristján Sölvi.
Hjartkær sonur okkar,
ÓLAFUR BJÖRGVINSSON,
Barðavogi 19,
Reykjavík,
sem lést fimmtudaginn 3. febrúar sl., verður
jarðsunginn frá Áskirkju á morgun, fimmtu-
daginn 10. febrúar, kl. 13.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á
Styrktarfélag vangefinna.
Ragnheiður S. Jónsdóttir,
Björgvin Kristófersson.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
JÚLÍANA JÓNSDÓTTIR
(Lúlla í bókabúðinni),
Garðvangi, Garði,
áður til heimilis á Aðalgötu 5,
Keflavík,
verður jarðsungin frá Keflavíkurkirkju föstudag-
inn 11. febrúar kl. 14.00.
Elsa Lilja Eyjólfsdóttir,
Sigurfríð Rögnvaldsdóttir, Axel Birgisson
og fjölskyldur.
Ástkær eiginkona mín, dóttir okkar og systir,
ÓLÍNA BEN KJARTANSDÓTTIR,
Langholtsvegi 196,
sem lést laugardaginn 29. janúar, verður
jarðsungin frá Langholtskirkju fimmtudaginn
10. febrúar kl. 15.00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á
Karitas, Krabbameinsfélagið eða deild 11E,
LSH.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Guðjón Ben Sigurðsson,
Kjartan Helgason, Ingibjörg Einarsdóttir,
Kristín, Björg og Einar Helgi.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐRÚN SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR,
áður Hlaðhömrum,
Mosfellsbæ,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Eir aðfaranótt
sunnudagsins 6. febrúar.
Útförin fer fram frá Lágafellskirkju þriðjudag-
inn 15. febrúar nk. kl. 13.00.
María Guðmundsdóttir, Haukur Þórðarson,
Jón Guðmundsson,
Dóra Guðrún Wild, Árni Árnason,
Egill Þorkelsson,
Agnes Þorkelsdóttir,
Árni Haukur Árnason.