Tíminn - 07.02.1971, Blaðsíða 3

SUNNUDAGUR 7. febrúar 1971
TIMINN
3
STUNDAGLÁSIÐ
f gamla daga notuðu rnenn
stundaglas til að mæla tímann.
Og sío'an er stundaglas, efcki
sízt ef það er rneð örfáum
sand’koirnum tákn hverfleikans
og dauðans, endisins.
En svo er ekki annað en
snúa glasinu, þá gæti það eins
verið táton upphafsins, fæðing-
arinnar lífsins.
Við öll támamót og þá ekki
sízt áramót er stundaglasið
heppilegt til að vekja hugsun.
Sandkornin í glasinu gætu
tákna?S daga ársins þessa 365
daga og nætur.
Hver minnist þeirra allra
nú, daganna sem liðnu árin
hafa veitt ofckur. Jafnvel dag-
ar ársins 1970 eru flestir
horfnir úr huga, gjafiir þedrra
eins og visnuð lauf, sem fuku
meS stormum haustsins og
finnast aldrei meir.
Einu sinni voru þessir dag-
ar þrungniir lrfi, gieði og á-
hyggjum, vonum og vonbrigð-
um, unaði og þrautum, fögn-
uði og sorgum. „Það allt er á
fljúgandi ferð liðið hjá“. Horf-
ið, eins snjókornin á rúðunni
einhvem táma í fyrra. En er-
um vi?s efcki alltaf að bveðja
eitthvao'?
„hryggjast og gleðjast
hér um fáa daga,
hefisast og kveðjast
það er lífsins saga“,
sagðí etnhver spekingurinn
fyirir nofcfcrum árum og þótti
snjall.
Bn hafið þið ekki tekið eftir
því, að stundum verður það,
sem hverfur augum líkamans
eða fjarlægist sýn, þeim mun
stærra og þýðingarmeira í hug
og hjarta, þeirn mun stærra í
augum sáiarinnar, sem það
færist fjær?
Þannig veröur mörgum
gagnvart föðurlandi, ástvinum
og vinum. Þetta allt, sem
hversdagsleikinn gat gert svo
smátt, að það kom ekki einu
sinni í hugann sem verandi
nokkurs virði, getur orðið allt,
bófcstaflega allt, þegar komið
er í annað umhverfi fjarlægt
land, aðra aðstöðu?
Nýtt og lifandi ljómar bros
ástirnar í fjarlægð, þótt það
hafi aildrei vakiö þá spurn í
nánd, hvort það væri fallegt
eða ljótt, hryggt eða glatt,
eða dimmt. Þannig verkar
edminig smúningiur stundiaglass-
ins. Það, sem vart vakti at-
hygli , meðan það var yfir-
standandi, getur orðið svo
magnað í minningunni. Og
annað, sem alveg sást yfir í
nánd, verður allt í einu og svo
undursamlegt. Það er fjarlægð
in sem mótar og lætur hið
leyoda fá ljóma sinn og dýrð.
„Við sjáumst svo sjaidan" var
eiginmaður notofcur í einhverju
leifcriti, látinn segja við fcon-
una sína. Þau unnu á sarna
vinnustað og voru heima á
hverju kvöldi. Þetta átti að
vera fyndni til að hlægja að.
En hive mikinn og beizfcao
sannleika hefur það samt að
geyma.
Það getur veriö nauðsynlegt
að horfa heim úr fjarlægðinni,
sjá það korn í stundarglasinu,
sem fjarlægast er og vininn,
sem nálægastur er í bláma
fjarlægðar.
,,Fjarlægðin gerir fjöllin blá
og mennina hiifclá'“. “ ‘ '* '
Þetta er eitt af því, sem
áramótin þurfa að kenna okk-
ur.
Árið liðna verður allt annað
í minningunni en það var,
meðan dagar þess drjúpa af
himni yfir ofcbur sem geislar
og döggvar. Og sé litiö til
baka, mefj ofurlítið af hugsun
og svolítið af tilfinningu, þá
sjáum við hve atvik, sem '-'nd-
ust einskisvirði eru undarlega
rík og þau sem voru þyngst
verða furðulega blessunarrík
og eiga sinn tiilgang, sem nú
ber ávöxt á hinn fegursta hátt.
Og við finnum einnig að all-
ir þessir tímar, sem aðeins
voru yfirfylltir af þreytandi
skyldu urðu svo mikils virði,
ef þeir voru helgaðir tak-
marki og hugsjón, en annars
svo frámunalega tómir og hé-
gómlegir.
Eins var eða verður með
skemmtistundir eða tómstund-
ir eigi þær sér ekkert takmark,
þá verða þær einskisvirði og
hættulegar ræna bæði mann-
dómi, þrótti og heilsu.
En tómstundariðkanir, sem
helgaðar eru tafcmarki hvort
heldur þjónustu, félagslegri
uppbyggingu eða fórnandi kær
leika verða dýrmætustu stund-
ir lifsins og bera mestan ávöxt
til blessunar bæði sjálfum okk
ur og öðruim.
Þanmig iiggror frækorn ei-
Mfðar við hjartastað hverrar
stundar.
„Hvorki gleði, hryggð
ná haigur,
heitir takmark Mfs um skeið,
heldur það að hver
eán dagur
hrífi oss lengra fram á leið“
sagði skáldspekingurinn Long-
feilow forðum.
Og allt, sem er unnið und-
ir merkjum kærleikans, allt
sem er stimplað merki elsku
og sjálfgleymi, það er eilífð-
inni vígt. Þannig verða korn-
in í stundarglasinu dýrmæt í
augum Guðs við hjartaslátt lífs
ins.
Og með hækkandi sól við
geisla nýja ársins ættum við
að helga kornin í stundarglas-
inu í okkar eigin barmi, hjarta
slög og blóðdropa bæn, sem
amma og afi kenndu að flytja
í gamla daga:
Láttu nú ljósið þitt,
lýsa inn í hjarta mitt.
Hafðu þar sess og sæti
signaði Jesú mæti.
Jesú mér varni vanda.
Veittu mér styrk þíns anda.
Árelíus Níelsson.
Veljið yður i hag - Úrsmiði er okkar fag
OMEGA
Niuada
©lispfs
JUpina.
pitRPom
Magnús E. Baldvlnsson
Laugavcgi 12 — SímÍ 22804
lá , , „

AMERICA’S
Enjoyed in over 70 countries around the vvorld.
HOUSE OF EDGEWORTH
MAKERS OF FINt IOBACCOS SINCE 1B77
Arrierica's Largest Éxpprters ofSmokíng Tobaccos.
SANDVIK
snjónaglar
Snióned|ldir hiólbarðar veita öryggi
í snjó og hólku.
Lótið okkur athuga gömlu hiólbarðana
yðar og negla þó upp.
Góð þiónustó — Vcrnir menn
Rúmgotí athafnasvaeði fyrir alla bíla.
BARÐINN HF.
Ármúla 7. — Sími 30501. — Reykjavík.
Sjóvinnunámskeið
Ný námskeið hefjast fimmtudaginn 11. febrúar
kl. 7 e.h. að Lindargötu 50. Upplýsingar á skrif-
stofunni alla virka daga kl. 2—8 e.h. Sími 15937.
Æskulýðsráð Reykjavíkur
TVÆR STARFSSTÚLKUR
vantar að Héraðsskólanum að Núpi, Dýrafirði.
Upplýsingar gefur skólastjórinn.