Tíminn - 22.03.1973, Blaðsíða 12

12
TÍMINN
viltu að pabbi þinn giftist
mömmu? — Vissulega ekki, sagði
Pia. Hvers vegna ekki? Þú verður
að búa.hjá ömmu þinni. Caddi
gat ekki hugsað sér ömurlegra
hlutskipti.
Ekki mömmu þinni, flýtti Pia
sér að segja. Það gat ekki talizt
hrós.
Af hverju ekki?” spuröi Caddie
fjörlega: — Hún er ekki elegant.
— Hvað þýðir elegant? — Hún er
ekki smart — Hvað þýðir smart?
Þú hefur ekki vit á þvi, vegna
þess að þú ert ekki smart sjálf,
sagði Pia, og það var satt.
Caddie fann mikið til þess hvað
hún var sjálf barnaleg og klaufa-
leg, i samanburði við Piu. Pia
haföi allt i röö og reglu. Sá endi
herbergisins, sem Pia bjó i, var
alltaf snyrtilegur. A borðinu hjá
rúminu hennar var nýjasta leyni-
lögreglusagan við hliðina á
messusöngsbókinni, sem hún las i
á hverju kvöldi, myndin af
vininum, sem Caddie fékk ekki að
vita, hvað hét og vasi meö
blómum, sem Pia hafði látið þar.
Hún hafði einnig reglubundnar
lifsvenjur. Hún fór venjulega á
fætur, meðan' Caddie lá hálf-
sofandi vafinn innan i rúmfötin
eins og múmia. Pia klæddi sig að
nokkru leyti undir náttkjtflnum,
en það hefði Fanney talið galla.
Það var lika annað i fari Piu. Hún
þvoði sér ekki vandlega. Hún ber-
háttaði ekki til þess að geta
nuddað sig með handklæði hátt og
lágt, eins og Darrell hafði skipað
Caddie og Hugh. Hugh var farinn
að spara sér ómakið, en Caddie
hélt enn áfram af trúmennsku.
En Pia gætti þess einnig, þegar
hún fór i háleistana, að þeir færu
vel. Hún var hætt að vera i sokka-
buxupum. Hún tók pilsið sitt og
jakkann af herðatrénu. Caddie
hafði séð meðaumkunarsvip á
andlitið hennar, þegar hún,
Caddie, fleygði kjólnum sinum
eða pilsinu á stðl, um leið og hún
afklæddi sig, og skildi stundum
jakkann sinn eftir með ermarnar
úthverfar. Pia haföi jafnvelt
hengt fötin upp fyrir Caddie. A
fötum Piu sást aldrei hin minnsta
hrukka.
Hún burstaði stutta háriö lengi
og stóö fyrir framan gluggann á
meðan en ekki var unnt að ráða
af svip hennar, um hvað hún var
að hugsa. Glugginn var eitt af þvi,
sem þeim kom ekki saman um.
Pia vildi sofa við lokaða glugga
og með hlerara fyrir. Caddie vildi
hafa þá galopna. Fanney lagðist á
sveif með Caddie. — Veðrið er
blitt og þetta yndislega öldu-
gjálfur er svæfandi, sagði hún i
lokkandi rómi við Piu, en Pia leit
aðeins á hana með þessum aug-
um, sem minntu á brjóstsykurs-
mola. — A nóttunni stendur
vindurinn af fjöllunum. Þá
kemur „tramontana.”
Ég álit enn að þú
ættir að hafa gluggann
opinn. Pia svaraði með þvi að
vefja hvitu langsjali um höfuðið
og skrifa ömmu sinni langt bréf.
Þegar Pia var búin að klæða sig
og bursta hárið, kraup hún á kné
og baðst fyrir. Annað hvort af
nærgætni eða feimni lézt Caddie
alltaf sofa, en hún gægðist undan
augnalokunum og horfði á
hendurnar á Piu, sem hún kross-
lagði eins og englarnir á helgi-
myndunum, og Caddie hugleiddi,
hvernig það væri að vera alltaf
sannfærður um, að guð hlustaði.
— Pia, biðurðu guð um að láta
þetta ekki verða? spurði Caddie
dag nokkurn. — Pia þurfti ekki að
spyrja, hvað „Þetta” væri.
— Ég bið fyrir föður minum —
Ekki fyrir móður minni. — Nei.
Er ekkert, sem við getum gert,
spurði Caddie.
Pia yppti öxlum, en það var
samt hún, sem uppgötvaði
vopnið. Það var daginn, sem
Caddie hafði ekki tekizt aö eggja
Hugh. — Ég hef tekið eftir þvi,
sagði Pia hugsandi, að fullorðna
fólkið verður áhyggjufullt, ef
börnin vilja ekki borða. Setjum
svo, að við reyndum að borða
bara pinu-pinulitið. Það verður
samt erfitt fyrir þig, sagði hún og
leit snöggvast á Caddie, en
Caddie var þegar reiðubúin að
ganga feti framar. — Setjum svo,
að við borðum alls ekkert. Við
skulum gera hungurverkfall,
sagði hún.
— Börn fara i verkfall, sagði hún
við Hugh, sem fannst hugmyndin
heimskuleg. Skömmu seinna kom
hún með dagblað til hans. — Kór-
drengir gera verkfall gegn
sóknarprestinum. Þeir vildu ekki
syngja, af þvi að þeir fengu ekki
að hafa með sér bækur til þess að
lesa i kirkjunni, sagði Caddie.
Það stendur lika i blaðinu, að
skólabörn hafi gert verkfall. Þau
settust og neituðu að standa upp,
af þvi að drengur var rekinn. —
Já, en að vera matarlaus, sagði
Hugh. — Það væri gagnslaust. Þú
gætir það ekki heldur til lengdar.
— Ef Pia getur það, þá get ég það
lika.
— Þú veizt sjálf, hvað þú ert
mikill mathákur. En Caddie var
ekki aðeins gefin fyrir mat, hún
var sisvöng. Þau voru það öll i
þessu fjallalofti nema Hugh.
Celestina var lika framúrskar-
andi i matreiðslu. Þó að hungurs-
verkfall væri áhrifamikið, var
það vissulega geigvænlegt, þegar
til kastanna kom. — Það er reglu-
leg fórn, sagði Pia, eins og fórnin
gerði það einkum lofsvert.—Við
getum byrjað núna við hádegis-
verðinn. Þau áttu að fá „Gnocchi
alla Romane” Caddie hafði horft
á, meðan þessi réttur var mat-
reiddur kvöldið áður og hún fann
ilminn af honum. A ttaliu var ekki
siður að fá sér hinn notalega
aukasopa klukkan ellefu, svo að
þau höfðu ekki bragðað neitt,
siðan þau fengu kaffið og
brauðhnúðana um morguninn. —
Þú borðaðir fjóra brauðhnúða,
tvö epli og banana, sagði Hug við
Caddie. — Já, en það eru tveir
klukkutimar siðan, sagði Caddi
við Piu. Við getum borðað svo
mikið, að við þurfum ekkert i
kvöld. — Ég kæri mig kollótta,
sagði Pia. — Þarna sérðu, sagði
Hugh við Caddie. Þú getur þetta
aldrei. — Við skulum byrja um
hádegið, sagði Caddie. Pia hristi
höfuðið. Giulietta rétti Caddie
fatið, en Caddie hristi höfuöið.
Giulietta hélt enn á fatinu og
horfði spyrjandi á Fanneyju. —
Ekki Gnocchi? — Nei, takk? — En
ég hélt að ykkur þætti það gott. —
Okkur finnst það gott en okkur
langar ekki i það i dag. — Eruð
þiö ekki vel frisk. — Við erum
gallfrisk, þakka þér fyrir. — Takk
fyrir. Jæja Giulietta. Legðu fatið
á borðið. — „Posalo sulla tavola,”
sagði Rob og eins og siður var við
hádegisveröinn, setti Giulietta á
borðið þennan ilmandi ostarétt
með brúnni skorpu, sem beinlinis
bað um að borða sig. —Fatið lenti
hjá Caddie. — Beint fyrir framan
nefnið á mér, eins og hún sagði
seinna. Garnirnar i henni ráku
upp hátt gaul. Þú ert svöng, sagði
Fanney. — Láttu ekki eins og flón.
Fáðu þér gnocchi. — Nei, takk.
Þau eru kannski orðin leið á
osti, hugsaði Fanney. Hún mundi
hvað Hugh hafði sagt, en það var
bara þvermóðska, hugsaði hún,
enda fékk hann sér smábita. —
Fáið ykkur brauðhnúða með
smjöri og saladi, sagði hún við
Caddie og Píu. — Nei takk. — Þið
ætlið þá ekki að bragða á matn-
um?
— Nei takk. — Lagnar ykkur
þá ekki til að standa upp? Caddie
og Pía þáðu það með þökkum. —
Ég átti bágt með að standast
freistinguna, sagði Caddie við
Piu, en hún svaraði vingjarnlega
Gnocchi alla Romana er mjög
góður matur.
Dagurinn var lengi að liða.
Þeim fannst maginn galtómur. —
Hver hafði getað imyndað sér, að
það munaði svona mikið um eina
máltið, sagði Caddie. — En svona
heldur það áfram máltið eftir
máltið, sagði Pia. Fanney þurfti
að fara i pósthúsið fyrir Rob. Hún
lofaði telpunum með sér til
Malcesine og fór með þær i
veitingahúsið hjá höfninni, þar
sem Caddie, og Pia afþökkuðu
köku og rjómais Ritu til mikillar
undrunar. Þær vildu meira að
segja hvorki kaffi né ávaxtasafa.
— Eruð þið báðar veikar? spurði
Fanney I annað sinn. — Okkur
langar bara ekki i neitt. Fanney
gat skilið þetta, hvað Piu snerti.
Þessi fölvi stafaði ef til vill af
magatruflunum. En Caddie? Hún
var hin hraustlegasta, en samt i
fölara lagi. — Ef til vill þurfið þið
báðar að laxera, sagði Fanney, en
þá fengu þær hláturhviðu. — Ertu
að gera að gamni þinu? —
Nei, alls ekki. En þær litu alltaf
hvor á aðra i hvert sinn, sem þær
afþökkuðu, og Caddie var búin að
temja sér þennan sama sið og Pia
að láta ekkert ráða af svip sinum.
Þær virtust vera orðnar sam-
rýmdar, en það var i fyrsta sinn
siðan daginn, sem þau fóru til
Riva. — Þér er óhætt að gera ráð
fyrir, að þau verði reið, þegar þau
skilja, hvernig á þessu stendur,
sagði Pia við Caddie, svo að hún
yrði ekki óviðbúin.
Við kvöldverðinn fékk Fanney
grun um, að ekki væri allt með
1365
1365. Krossgáta
Lárétt
1) Veður.- 6) Sauma,- 10)
Fornafn.- 11) Utan.- 12) Dyr,-
15) Púa,-
Lóðrétt
2) Hnöttur,- 3) Gyðja,- 4)
Andúð.- 5) Viðbrennda.- 7)
Beita.- 8) Kjark.- 9) Stuldur,-
13) Fljót,- 14) Svar,-
Ráðning á gátu No. 1364
Lárétt
I) Þústa.- 6) Seinlát.- 10) TT.-
II) LV,- 12) Rangali.- 15)
Brokk,-
Lóðrétt
2) Oði.- 3) Tál,- 4) Ostra,- 5)
Atvik,- 7) Eta.- 8) Nag,- 9)
Áll.- 13) Nýr.- 14) Ask.-
m fl ni
Við komum varla til
meö að ráfa um og
dáðst að útsýninú.X
Medusa:^
aðgerðin
A morgun
Þeir lita allt öðruvisi
útaf yfirborði.
MedusaJ
^\gast ströndina
^Þeir ráðast iá vini
mina. Moriana víð'
^^ströndina.: ^
Dreki þeysir .til aö aðstoða1
vini sina, hina friðsömu
Morimenn.
Fimmtudagur 22. marz. 1973.
ll Íf 11111,
Fimmtudagur
22. marz
7.00 Morgunútvarp.Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og for-
ustugr. dagbl.), 9.00 og
10.00. Morgunbæn kl. 7.45.
Morgunieikfimi kl. 7.50.
Morgunstund barnanna kl.
8.45:
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 A frivaktinni. Margrét
Guðmundsdóttir kynnir
óskalög sjómanna.
14.15 Við sjóinn (endurt. þátt-
ur). Sigfús Schopka fiski-
fræðingur talar um sjávar-
rannsóknarleiðangur með
Bjarna Sæmundssyni.
14.30 Grunnskóiafrumvarpið
— sjötti og siðasti þáttur.
Umsjón hafa Þórunn Frið-
riksdóttir, Steinunn Harðar-
dóttir og Valgerður Jóns-
dóttir.
15.00 Miðdegistónieikar:
Gömul tónlist. Mia Loose
leikur á flautu, Louis Gilis á
óbó, Hans Bol á viólu da
gamba og Reymond
Schroyens á sembal tónlist
eftir Jean-Baptiste Loeillet
og John Loeillet. Milan
Turkovic og Ysaye-
strengjasveitin leika
Fagottkonsert i C-dúr eftir
Jóhann Baptist Vanhal;
Bernhard Klee stj. Simone
Vierset eikur á sembal verk
eftir Josse Boutmy og
Joseph-Hector Fiocco.
16.00 Fréttir.
16.15 Veðurfregnir. Til-
kynningar.
16.25 Popphornið.
17.10 Barnatimi: Soffia
Jakobsdóttir stjórnar. a.
Æsir og Asynjur. Goðfræði-
leg kynning i ljóðum og
lausu máli, meö söngvum úr
nýju leikriti eftir Böðvar
Guðmundsson. Flytjendur
með Soffiu: Ágúst Guð-
mundsson og Kristin Ólafs-
dóttir. b. Tvær vorvlsur
eftir Erlu. c. Ctvarpssaga
barnanna: „Nonni og Manni
fara á sjó” eftir Jón Sveins-
son.Hjalti Rögnvaldsson les
(6).
18.00 Eyjapistill. Bænarorð.
Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.20 Daglegt mál. Indriði
Gislason lektor flytur þátt-
inn.
19.25 Glugginn.
20.05 Samleikur i útvarpssal.
Konstantin Krechler,
Vladimir Dedek, Allan
Williams og Pétur Þor-
valdsson leika Strengja-
kvartett nr. 6 i F-dúr op. 96’
eftir Dvorák.
20.30 Leikrit: „Ást Don
Perlimplins á Belisu i garði
hans” eftir Frederico
Garcia Lorca. Þýðandi:
Guðbergur Bergsson. Leik-
stjóri: Gisli Halldórsson.
Persónur og leikendur::
Don Perlimplin, Rúrik Har-
aldsson. Belisa, Valgerður
Dan. Marcolfa, Sigriður
Hagalin. Móðir Belisu,
Magrét ólafsdóttir. Húm-
) vofur, Margrét Helga Jó-
hannsdóttir, Soffia Jakobs-
dóttir.
21.15 Ctvarpskórinn i Riga
syngur, lettnezk lög.
Söngstjóri: Edgar
Rachevský.
21.40 Er vcrið að útrýma
Indiánum? Haraldur
Ólafss. lektor flytur erindi.
22.00 Fréttir
22.15 Veðurfregnir. Lestur
Passiusálma (27)
22.25 i sjónhending. Sveinn
Sæmundsson talar við Jón
Ásmundsson i Hafnarfirði,
sem rifjar upp ýmislegt frá
ferli sinum til sjós og lands.
22.55 Manstu eftir þessu?
Tónlistarþáttur i umsjá
Guðmundar Jónsson pianó-
leikara.
23.40 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.