Tíminn - 28.11.1981, Blaðsíða 15

Laugardagur 28. nóvember 1981
15
Guðbjörn Sigurjónsson
frá Króki
Safamýri 93, Reykjavík
f. 17.9.1896
d. 21.11.1981
t dag er til moldar borinn frá
Selfosskirkju Guðbjörn Sigur-
jónsson Safamýri 93 i Reykjavik.
ÞóttleiðirokkarGuðbjörns hafi
ekki legið saman fyrr en fyrir fá-
um árum, var maöurinn slikur og
vinátta hans i m inn garð svo mik-
il að ég get ekki látið hjá h'ða að
minnast hans og heimilis hans
nokkrum orðum þegar leiðir
skilja.
Guðbjörn fæddist 17. september
1896 í tjaldi úti á túni á bænum
Sölvholti við Selfoss. Jarð-
skjálftarnir miklu á Suðurlandi
höfðu þá nýgengið yfir og fólk
þorði ekki að vera innan dyra. 1
jarðskjálftunum létust hjónin á
bænum Selfossi og Guðrún og
Ambjörn þegar þau urðu undir
baðstofuþekjunni þegar hún
hrundi og var Guðbjörn látinn
heita eftir þeim.
GiAbjörn var sonur hjónanna
Sigurjóns Steinþórssonar og Þor-
bjargar Einarsdóttur. Auk Guð-
björns eignuðust þau eina dóttur
sem nú er látin. Sigurjón og Þor-
björg bjuggu lengst af i' Króki i
Hraungerðishreppi, þar ólst Guð-
björn upp og þar hóf hann sinn
búskap.
17. júli 1921 kvæntist Guðbjörn
eftirlifandi konu sinni Margréti
Ingibjörgu Gissurardóttur frá
Byggðarhorni i Sarídvikurhreppi
f. 26. júli 1897, dóttir hjónanna þar
Gissurar Gunnarssonar og Ingi-
bjargar Siguröardóttur. Þau
Margrét og Guöbjörn hófu sinn
búskap á Króki en fljótlega
keyptu þau jörðina Jórvik i Sand-
vikurhreppi. Sú jörð var i mikilli
niðumiðslu og lá mikið verk fyrir
höndum ef þar átti að búa góðu
búi. Hafist var handa af fullum
krafti en margt fer ööruvisi en
ætlað er. Þau höfðu nýlokið við að
byggja upp jörðina, þegar Guð-
bjöm fór að kenna sjUkdöms og
þoldi ekki erfiðisvinnu. Þau uröu
þvi að selja jöröina og flytja á
Selfoss. Siðar náði Guðbjörn full-
um bata af þessum sjúkdómi á
undraverðan hátt, þegar hann
var orðinn svo langt leiddur að
hann gat ekki lengur stundaö al-
menna vinnu, en það er ekki
ætlun mín aö segja þá sögu hér. A
Selfossi byggðu þau Margrét og
Guöbjörn af stórhug og myndar-
skap húsið að Austurvegi 36, sem
nú er dagvistunarheimili bæjar-
ins. Hvorugt lá á liði sinu, hann
við bygginguna en hún við
' saumaskap. Margrét byrjaði sem
unglingur að fást við að sauma is-
lenska búninga. Það hefur hún
gert siðan af þeirri snilld að
landsþekkter, hvort heldur umer
að ræða peysuföt, upphlut, skaut-
búning eða möttul.
Til Reykjavikur fluttu þau hjón
siðan um 1960 og hafa búið þar
siðan í Safamýri 93. A Selfossi fór
Guðbjörn að vinna viö mUrverk
og eftir að hann flutti til Reykja-
vikur vann hann við þau störf hjá
Mjólkursamsölunni þar til hann
varð að hætta vegna gldurs-
marka. Það var Guðbimi ekki að
skapi né likt hans venju að sitja
með hendur i'skauti og vegna vin-
skapar fékk hann vinnu i Stálvik
h/f i Garðabæ þar sem hann gat
fengið að haga sinni viiinu eftir
þörfum og getu.
Margrétog Guðbjörn eignuöust
tvö börn, Sigrúnu og Sigurjón.
Sigrún er bUsett i Reykjavik.
Maður hennar Valdimar Karl
Þorsteinsson lést fyrir aldur fram
nú I haust. Sigurjón er kvæntur
Gunnlaugu Jónsdóttur, bUsettur i
Njarðvik.
Auk þeirra systkina ólu þau
Margrét og Guðbjörn upp tvær
fósturdætur, Rögnu Pálsdóttur
gifta Gunnari Ingvarssyni, búsett
i Mosfellssveit og Guðrúnu Guð-
mundsdóttur gifta Sigurði Jóns-
syni búsett i Asgerði Hruna-
mannahreppi. Barna- og barna-
barnabörnin eru orðin mörg og
hafa oftkomið i heimsókn i Safa-
mýrina.
Ég kynntist þeim hjónum fyrir
rúmum 10 árum siðan, þegar ég
kom til Reykjavikur til náms og
fékk leigt herbergi hjá þeim. Ekki
græddu þau mikið á leigjandan-
um, þvi fljótlega gerðist hann
heimaalningur og þáði bæði mat
og drykk af húsráðenda hálfu eins
og heimaalninga er siður. Og gott
var að fá að horfa á sjónvarp eða
fylgjast með Margrétivið sauma
og spjalla við Guöbjörn um liðna
daga eða atburði liðandi stundar.
Þau tóku mérstrax sem einum Ur
fjölskyldunni og þótt námi lyki og
ég flytti úr herberginu hef ég
ásamt fjölskyldu minni alltaf
verið velkominn til þeirra og þar
hef ég hagaö mér eins og heima
hjá mér. ófáar flatkökusneiðarn-
ar, pönnukökurnar eða sUpudisk-
ana hef ég þegið Ur eldhúsi þeirra
hjóna ogþess eins krafist af mér
að ég stæði ekki svangur upp frá
borðum.Þeir sem til þekkja, vita
að hér er ekkert ofsagt. HeimQið
þeirra eins og ég þekkti það var
einstakt rausnarheimili, þar voru
allir velkomnir, þar rikti á allan
hátt sá hugsunarháttur að sælla
er að gefa en þiggja. Þótt Guð-
björn sé nú fallinn frá og ekki
lengur til að spjalla við gesti,
heldur Margrét enn heimili og
þar munu áfram rikja sömu
gæðin og fyrir voru.
Fyrirum árisiðan fór Guðbjöm
að kenna þess sjúkdóms sem aö
lokum dró hann til dauða. Um
siðustu jól þegar ég heimsótti þau
sagðist hann ekki hafa komið þvi i
verk að skreyta jólatréð. ,,Ég
held að það boði aö við hjónin eig-
um ekki eftir að halda fleiri jól
saman”sagði hann. Þarreyndist
hann sannspár eins og svo oft
fyrr. 1 byrjun mai lagðist hann
inn á sjUkrahús og átti þaðan ekki
afturkvæmt. Aður haföi hann
veriö heima og notið þar ein-
stakrar umönnunar konu sinnar
sem siðan heimsótti hann hvern
dag á spitalann. Margrét sýndi i
veikindum manns sins sitt mikla
þrek og persónuleika sem að-
dáunarverður er.
Guöbjörn var hægur i fasi og
fjarri honum aö skipta sér af hög-
um annarra, en trygglyndur og
vinafastur. Hann var skarp-
greindur og langminnugur og
taldi sig m.a. muna örugglega
eftir atviki frá þvi aö hann var
tveggja ára. Ósjaldan fræddi
hann mig um tíðarfar og bU-
skaparhætti fyrri ára eða hann
sagöi mér frá stjórnmálaum-
ræðum og kosningabaráttu
liöinna daga. Hann fylgdist vel
meö allri þjóömálaumræðu og
hafði á þeim ákveönar skoðanir.
Guðbjörn las mikið og hafði yndi
af þjóðlegum fróðleik hvort
heldur það væru sagnaþættir,
ævisögur, kveðskapur eða gátur.
Hann var mikið náttúrubarn og
ég held að hann hafi alltaf saknað
sveitarlifsins. Ahugi hans á
skepnum og allt sem að hirðingu
þeirra laut var honum hugleikið.
Fram á siðasta dag fylgdist hann
með veðri og vildi fá fréttir af
sauðburði og heyskap,göngum og
réttum. 1 veikindum sinum sýndi
hann staka ró og æðraðist ekki.
Andlegri heilsu hans hrakaði
aldrei og hann gerði sér fulla
grein fyrir þvi aö hverju dró. Ég
vil þakka honum samveruna og
vináttuna. Hann gaf mér margt
það sem ég annars hefði ekki
fengiö og ég er maður að meiri
eftir okkar kynni. — Hvil þU kæri
vinur í guðs friði.
Ég og min fjölskylda vottum
öllum ættingjum Guðbjöms okk-
ar dýpstu samUÖ. Margrét min,
þinn ermissirinnsárasturen eftir
lifir minningin um góðan eigin-
mann. Megi góður guð gefa þér
styrk í sorginni.
Niels Ami Lund
t
28. nóvember veröur Guðbjörn
Sigurjónsson jarösunginn frá Sel-
fosskirkju. Kynni okkar voru ekki
löng aðeins einn áratugur, þaö er
ekki mikið af heilli mannsæfi en
þaö var ánægjulegur timi og lær-
dómsrikur, svo heilsteypt og for-
dómalaust voru þau bæöi gagn-
vart lifinu. Ég var þá viö nám i
þjóðbúningasaum hjá konu hans
Margréti Gissurardóttur, einni af
færustu saumakonum okkar
islendinga á þvi sviöi.
Guðbjörn var fæddur í Sölva-
holti i Hrunamannahreppi jarö-
skjálftaárið mikla. Þá höföu
bæjarhUs viöa hruniö, fólk og fén-
aöur orðiö undir og látiö lifið.
Mannfólkið haföist þvi við aö
mestu i tjöldum um nætur. For-
eldrar Guöbjörns.Sigurjón Stein-
þórsson og Þorbjörg Einarsdóttir
höföu veriö á prestsetrinu Stóra-
Hrauni þar sem að Sigurjón var
ráðsmaöur hjá prestinum Ólafi
Helgasyni.er skipaöur hafði verið
kennari heyrnardaufra og mál-
lausra 20.8. 1891.
Jarðskjálftarnir urðu meðal
annars til þess aö miklum óhug
slóá fólk og þaö var hvergi óhult
innan dyra. Þorbjörg Einarsdótt-
irflUöi þviheim til foreldra sinna
aöSölvaholtiogólþar fyrsta barn
sitt i tjaldi á þessum köldu haust-
dögum. Það var drengur og hlaut
hann nafniö Guöbjörn eftir hjón-
unum Guörúnu og Ambimi sem
höfðu búið á bænum Selfossi og
látiö bæði li'fiö þegar aö bæjar-
húsin hrundu yfir þau.
Vorið eftir flutti Guöbjörn meö
foreldrum sinum að Lambastöö-
um og siðar að Króki i Hraun-
geröishreppi þarsem hann ólst
upp viö ástriki foreldra sinna og
systur, er bar nafnið SigrUn en er
nú látin. Guðbjörn naut aöeins
farskóla kennsluiæsku. Hann var
flokkstarf
Aðalfundur
framsóknarfélags Njarðvikur verður haidinn i framsóknarhúsinu i Keflavik laugardaginn
28. nóv. 1981 kl. 14.00. Gestur fundarins verður Jóhann Einvarðsson alþingismaður.
Dagskrá:
1. Venjuleg aðalfundarstörf
2. Kosning fulltrúa á kjördæmisþingið
3. önnur mál
Stjórnin
Reykjaneskjördæmi
Kjördæmisþing framsóknarmanna verður haldið sunnud. 29. nóv.
nk. kl. 10.00 fyrir hádegi i Snekkjunni (Skiphóll) Hafnarfiröi.
Venjuleg aðalfundarstörf og ræður flytja:
Jóhann Einvarðsson
Guömundur G. Þórarinsson
Skorað er á formenn félaga að tryggja mætingu kjörinna fulltrúa.
notaö af Selfossbúum fyrir dag-
vistun barna, megi andi glað-
væröar rikja þar um ókomin ár.
Guðbjörn haföi góða söngrödd
og starfaði alla tið i kirkjukórnum
áSelfossi. Aheimili þeirra var oft
glatt á hjalla, þau voru bæði gest-
risin, en umfram allt góöar og
hjálpsamar manneskjur sem ■,
máttu ekkert aumt sjá. Tvær litl-
ar telpur tóku þau i fóstur og ólu
upp sem sin börn til fulloröins
ára, þær eru Ragna Pálsdóttir og
Guörún Guðmundsdóttir. Sjálf
eignuðust þau tvö böm Margréti
Sigrúnu fædda 28.12. 1921.
HUn var gift Karli Þorsteins-
syni er andaðist fyrir tæpum
mánuði og er þvi þungur harmur
hjáf jölskyldunum er tveir ástvin-
irfalla frá á svo skömmum tima.
Þau áttu fjórar dætur.
Sonur Guðbjörns og Margrétar
heitir Sigurjón fæddur 30.6. 1937.
Kona hans er Gunnlaug Jónsdótt-
ir þau eiga þrjú börn. A sjöunda
áratugnum bauðst Guðbimi fóst
vinna sem i'augum aldamótakyn-
slóöarinnar veitti heimilinu
örugga afkomu. Þetta var hjá
Mjólkursamsölunni i Reykjavik
og átti hann að annast viðhald og
viðgerðir. Þau kvöddu þvi' As-
heima og Selfossbúa með söknuði
og settust að í Safamýri 93, þar
sem eftirlifandikona hans býr nú.
Guðbjörn var vel látinn i starfi
og hélt þvi svo lengisem aldurinn
leyfði. Vinnuþrekið var þó ekki
búið og hann fékk starf hjá Jóni
Sveinssyni i Stálvik.
Margrét kona hans var sem
hann og hefur haldið vinnuþreki
fram á þennan dag. 82ja ára varð
hann þó að láta undan si'ga vegna
lasleika, sem að ágeröist og sið-
ustu mánuöina hefur hann legiö
þungt haldinn á Landakots-
spitala. Hann andaðist 20.11.
Við hjónin vottum Margréti,
börnum þeirra og ástvinum öllum
innilega samúð og biöjum guð aö
blessa þeim minninguna um
mætan mann.
Hulda Pétursdóttir, Útkoti.
Jón Konráð Stefánsson
Klemenzson
fæddur 1. júni. 1889.
dáinn 18. nóvember 1981.
Kveðja frá dóitturdóttur
Mig langar i fáum oröum aö
minnast afa mins Jóns Konráðs
Garöhúsum Skagaströnd, hann
var fæddur 1. júni 1889 aö Kurfi á
Skagaströnd, hann var sonur
hjónanna Þórunnar Björnsdóttur
og Klemenz Olafssonar út-
vegsbónda. Hann var næst
yngstur af 8 börnum þeirra hjóna.
Hann var kvæntur Ólinu Margréti
Sigurðardóttur en hún lést i mai
áriö 1962. Þau eignuðust 5 dætur
og eru þær, talið frá elstu
dótturinni, Sigurunn gift Guöna
Bjarnasyni og búa þau i
Hafnarfiröi. ólöf gift ólaf
Samúelsen og búa þau i
Færeyjum. Sigriöur, en hún er
látin og var hún gift Sigurjóni
Ólafssyni sem nú býr i Sandgerði
en þau bjuggu mörg ár á Reykja-
nesvita. Þá er það Guöveig Ingi-
björg móöir þeirrar er þetta ritar,
en maöur hennar var Björgúlfur
Kristjánsson, og býr hún i
Reykjavik. María gift Jóni Þór-
geirssyni, og bUa þau á Skaga-
strönd.
Afi var mikill dugnaöarmaöur,
forkur bæöi til sjós og lands og
mikils metinn af öllum sem til
hans þekktu, hann var sjálf -
menntaður og hagyröingur góður,
hann hafði sterka skapgerö og
var sannorða maður, enn fremur
hafðihann mjög mikla kimnigáfu
og var sannur vinur vina sinna,
og með afbrigðum góður barna-
börnum sinum, en þau urðu alls
43, og hafði hann þurft að sjá á.
bak 5 þeirra fyrir handan móð-
unar miklu einnig á hann heilan
hóp af barnabarnabörnum og enn
fremur varð hann langalangafi
fyrir nokkrum árum.
Þegar ég minnist afa mins, er
svo margs að minnast. Þau voru
afar samhent hjón, afi minn og
amma min og var fráfall hennar
honum mikill harmur, hann brá
ekki búi og bjó einn til æviloka.
Afi var alltaf svo kátur og hress
þegar við heimsóttum hann á
sumrin og þegar hann var aö fara
með kvæði fyrir mig, þessi löngu
kvæöi og visur þá var ég oft hissa
hvað hann mundi þetta vel og
meira segja þegar við hjónin
fórum noröur eina helgina núna I
haust, en þá var hann lagstur sina
siöustu legu, samt var hann það
léttur I lund að hann fór meö fullt
af visum fyrir mig og gerði að
gamni sinu. Þaö má með sanni
segja að hann var einstakur mað-
ur hann afi minn og hvað hann
var alltaf duglegur að hugsa um
sig sjálfur svona háaldraður eins
og hann var orðinn.
Já, söknuðurinn er mikill hjá
dætrum hans og okkur öllum sem
að honum standa, en viö vitum aö
honum liður betur núna, þvi hann
var búinn að þrá aö fá að fara,
enda hefði hann illa þolaö það að
þurfa að liggja i rúminu.
Já, ég veit að amma og barna-
barnabörnin og dóttir þeirra
Sigrlöur, sem látin eru koma og
taka á móti honum fagnandi.
Ég biö almáttugan guð aö
styrkja móöur mina og systur
hennar og alla aðstandendur og
vini afa.
Eskulegur afi minn verður
jarösunginn frá Hólaneskirkju á
Skagaströnd i dag laugardaginn
28. nóvember.
Aö lokum þakka ég afa fyrir
allar þær góðu stundir sem ég átti
meö honum er ég heimsótti hann.
Far þú i friöi, friður guös þig
blessi, hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Sigrún Björgúlfsdóttir.
viljugur og verkhagur og kom það
sér vel siðar á æfinni. 17.7. 1920
gekk hann að eiga Margréti Ingi-
björgu Gissurardóttur frá
Byggðarhorni i Sandvikurhrepp,
Gunnarssonar og Ingibjargar
Siguröardóttur frá Langholti i
Hraungeröishrepp. Ingibjörg og
Gissur eignuöust 16 börn sem
öll komust til manns. Guöbjörn
flutti brúöi sina heim að Króki,
þarsem þau bjuggu fyrstu árin
og þarfæddist fyrsta barn þeirra. -
Siðarfhittu þau að Jórvik I Flóa
en eftir 5 ára veru þar yfirgáfu
þau sveitina og settust að á Sel-
fossi, þar sem mikið lifsstarf
liggur eftir Guðbjörn. t félagi við
múrarameistara lagöi hann fyrir
þá iðn og má segja að þó svo aö
hann vantaöi skólagönguna skorti
ekkert á hæfni, verklægni eða
vandvirkni hans i starfi. Sem
dæmi má nefna aö honum var fal-
ið múrverk viö kirkjuna á Sel-
fossi, sem ekki var vandalaust
starf. Ótaldar byggingar á Sel-
fossi og Ut um nærliggjandi sveit-
ir bera vitni um handbragö Guð- *
björns. Er þó ótalið hús það er
hann byggöi yfir f jölskyldu sína
og ber nafnið Asheimar og er nU