Tíminn - 16.07.1982, Blaðsíða 12

12
FÖSTUDAGUR 16. JÚLÍ1982
Jumsjón: B.St. og K.L.
ff
að aka á nóttunni’'
Sigrún leigubflstjóri
■ Nýlega barst okkur á Heimilis-
tímanum í hendur grein, þar sem sagði
frá degi t lífi stúlku, sem er
leigubilstjóri í Moskvu. t>á var tilvalið
að fá scm samanburð frásögn af degi
í lífi islensks.kven-leigubilstjóra, og
varð Sigrún Guðgeirsdóttir við þeirri
bón, að segja okkur ýmislegt úr
starfmu:
Sigrún Guðgeirsdóttir er bifreiða-
stjóri á BSR. Hún er Reykvikingur,
nánar tiltekið Austurbæingur. Hún er
einstæð móðir með tvö börn, 9 ára
tclpu og 13 ára dreng, á sínu framfæri.
Hún hcfur unnið ýmsa vinnu, svo sem
við verslunarstörf o.fl., en líkar best
að aka leigubil. „Það er frjálsara,
maður ræður betur sinum vinnutima,
og hefur meira upp úr sér en að standa
i búð“, segir hún sjálf.
„Bílstjóra-fjölskyldan“
Sigrún segir svo frá:
„Eg tók bilpróf 17 ára, eins og svo
margir unglingar, sem hafa bíladellu, en
26 ára fór ég á meiraprófs-námskeið,
sem stóð i 6 vikur, og þá var ég komin
með meira próf og gat þess vegna unnið
sem leigubíIstjóri.“
Sigrún segir, að það hafi verið að
brjótast um í henni i nokkur ár, að taka
meirapróf, en mikið er um bílstjóra í
fjölskvldu hennar. „Pabbi vann sem
leigulbílstjóri yfir 20 ár og svo tók litla
systír mín af skarið og fékk vinnu sem
leigubílstjóri hjá Bæjarleiðum. Égfylgdi
svo í hennar spor rúmu ári seinna.
Námskeið fyrir meirapróf stendur í
rúmar sex vikur, og það er nokkuð erfitt,
4 timar á kvöldi - 5 kvöld í viku og svo
einn eða tveir laugardagar að auki.
- Ég fékk fyrst vinnu við leigubila-
akstur með því að leysa systur mína af,
þegar hún var í fríi, en nú ek ég á BSR.“
Sigrún Guðgeirsdóttir leigubílstjóri i Reykjavík.
Best að aka á nóttunni
Vinnudagurinn er mjög óreglulegur.
Nú, þegar bömin eru i sveit, er ég
frjálsari að vinna meira, en þegar þarf
að halda heimili fyrir þau, en annars
gengur það þannig til hjá mér, að ég ek
kannski mest að nóttunni og hvíli mig
svo þegar krakkarnir eru í skólanum. Þá
getum við verið saman þegar þau koma
heim úr skóla, og borðað saman á
kvöldin.
Um helgar er ekki óalgengur vinnu-
dagur hjá mér 16-18 timar, en virka daga
hef ég styttri vinnudag, þá læt ég 12 tima
duga.
- Ég er oft spurð að því, hvort ég sé
ekki hrædd að keyra á nóttunni en ég
svara: - Nei, alls ekki, það er ekkprt að
hræðast, farþegamir em flestir - eða
allir - gott fólk. Ef einhver er eitthvað
órólegur, þá reynist mér best að tala
rólega við hann - eða hana - og þá lagast
þetta allt yfirleitt.
- Það em allir dagar likir í þessu
starfi: Ég fer út í bíl og í eitthvert stæðið,
sem stöðin hefur. Þar byrjar vinnan,
maður bíður eftir túr. Þegar lítið er að
(Timamynd ARI)
gera er ég oftast með góða bók að lesa,
eða þá dagblöðin. Stundum nota ég
timann og bóna bilinn á meðan ég bið
eftir þvi að fá túr.
Þegar liður á nóttina er einna mest að
gera. Þá er fólk að koma heim af
skemmtistöðum eða úr heimboðum, og
milli 4-6 að morgni em margir flugfar-
þegar, sem þurfa að komast út á Hótel
Loftleiðir, að ná í rútuha á flugvöliinn,
en margar vélarnar fara í loftið um
klukkan 7 á morgnana.
Áður en vinnudegi lýkur hjá mér, -
sem oftast er snemma morguns - þá þríf
ég bilinn að utan og innan, svo ég geti
farið beint i vinnu þegar ég vakna.
Minnisstæður vinnudagur
Ég sagði áðan að í þessu starfi væri
hver dagurinn öðmm líkur, en þó er
einn dagur mér minnisstæðari en aðrir,
en það var nokkuð óvenjulegur vinnu
dagur.
Það var i júlí í fyrra, en þá vann ég á
Bæjarleiðum, að farið var i hina árlegu
ferð með eldra fólkið i Langholtssöfn
uði.
Að þessu sinni vom yfir 20 bílar af
Bæjarleiðum, sem óku með gamla
fólkið, og var ferðinni heitið austur að
Odda á Rangárvöllum.
Það var lagt af stað frá safnaðarheimili
Langholtskirkju, og var það glaður
hópur. Fyrsti viðkomustaðurinn var
Eden í Hveragerði, en síðan var ekið
austur að Odda. Þar var skoðuð hin
fallega kirkja og sögð atriði úr sögu
staðarins.
Eftir kirkjudvölina í Odda var haldið
til Hellu. Þar tóku konur úr Kvenfélagi
Bæjarleiða á móti fólkinu með hinum
myndarlegustu veitingum. Þegar fólk
hafði etið og dmkkið og rétt úr sér og
skoðað sig svolitið um að Hellu, var
haldið aftur í bílana. í einum bílnum var
góður leiðsögumaður, sem talaði í gegn
um talstöðvamar i bilnum og fræddi fólk
um merka staði og ömefni á leiðinni.
Þegar komið var i bæinn var ekið með
hvem og einn heim til sin eftir
ánægjulegan dag.
Það er orðin hefð hjá Bæjarleiðum,
að bjóða upp á eina slíka ferð á ári.
Kvenféiag Langholtssóknar heldur svo
Bæjarleiðamönnum kaffiboð seinna á
árinu sem þakklætisvott fyrir aksturinn.
,A ig vi nn
ac >ein« i á
dagim jbflstjóri
Kljena leigubflstjóri
í Moskvu
■ Nú segir frá Eljenu Kaljúsninaja,
sem er 23 ára leigubílstjóri í Mosvku og
hefur unnið við það starf i tvö ár. Í
hennar frásögn segir, að margir telji að
leigubilaakstur sé ekki við hæfi stúlkna,
en Eljena lét ekki telja sig af þessari
ákvörðun sinni. Hún segist hafa verið
hrifin af bilnum frá barnæsku.
Venjulegur
vinnudagur Eljenu
Fyrstu tíu dagana ók Eljena með
reyndum bilstjóra. Hann var í bílnum
hjá henni allan daginn og leiðbeindi
henni við starfið. Fyrstu misserin mega
nýir ökumenn ekki vinna yfirvinnu, en
8 tima vinna er látin nægja. Á stöðinni,
þar sem Eljena vinnur eru 1500
ökumenn með 750 leigubíla.
Eljena vinnur enn aðeins á daginn.
Þegar hún kemur í vinnu tekur hún
eyðublað i afgreiðslunni. Siðan fer hún
til læknis fyrirtækisins, sem mælir
blóðþrýsting, hlustar hjartsláttinn, skoð-
að er í háls og fl. Sé allt i lagi setur
læknirinn stimpil sinn á eyðublaðið.
Síðan er farið til bifvélavirkjans. Hann
fer yfir ástand bifreiðarinnar og setur
sinn stimpil á blaðið.
Nú má Eljena fara að aka. Hún fer
næstum alltaf á Kiev-járnbrautarstöð-
ina. Hún er þarna rétt hjá, og henni
þykir gaman að aka ferðamönnum sem
koma til borgarinnar.
Nú eftir 2 ár má Eljena fara að vinna
12 tima vinnudag, en þá hefur hún frí
næsta dag. Þannig vinnur hún alltaf
annan hvern dag. Eftir 12 stunda
vinnudag kemur Eljena aftur á stöðina,
þar sem hún þvær bilinn, skilar af sér
peningunum í afgreiðsluna, fer í sturtu
og síðan heim. Hún er ánægð með
launin, sem hún segir að séu góð
„karlmannslaun". Framtiðardraumur
Eljenu er að halda áfram námi i
kvöldskóla og verða bifreiðahönnuður
og hanna bifreiðar, sem ekki menga
andrúmsloftið.
■ Eljena Kaljúsjnaja, leigubílstjóri i Moskvu.
Er þetta karlmannsstarf?
Leigubílstjórar á þessari Moskvu-
stöð, sem spurðir voru, voru á því að
starfið væri karlmannsstarf, en konumar
mótmæltu þvi.Eljena segir, að sér
finnist aksturinn engu síður vera
kvenmannsstarf en karls, - en þegar
eitthvað kemur fyrir, þá hefur mér alltaf
verið hjálpað, segir hún. Einnig tekur
hún fram, að konur séu yfirleitt aldrei
látnar aka leigubil að nóttu til.
Tómstundir Eljenu
íþróttir er stór þáttur í tómstundum
Eljenu. Á veturna stundar hún skíðaí-
þróttina, en á vorin og sumrin kappakst-
ur og rally-keppni.
Eljena spilar á gitar, og fór nýlega að
spila í hljómsveit stöðvarinnar, Hún
hefur líka verið i tímum í listaskóla, og
fyrir kemur að hún tekur málaratrönurn-
ar fram og fer að mála. Hún segist alltaf
hafa góða bók í bilnum, og eftirlætishetj-
ur hennar eru persónur úr verkum Jack
London. Eljena segist vera hrifin af
starfi sínu og hafi hún ekki i hyggju að
skipta i bráð.
Hvað segir svo Sigrún?
Sigrún hló, þegar hún var spurð, hvort
hún hefði haft með sér reyndan
leigubílstjóra fyrstu dagana, sem hún
vann sem leigubilstjóri á stöð. - Það er
bara að standa sig, segir hún, ef
meiraprófið er fengið er yfirleitt fengin
það mikil reynsla, að maður fer hiklaust
i umferðina.
- En hvað með læknisskoðunina?
- Áður en meiraprófsskirteini fæst er
farið í læknisskoðun, en siðan ekki meir,
nema við endumýjun ökuskirteina, að
ég held. Bilamir era auðvitað skoðaðir,
og á hverju ári er hreinlætisskoðun á
vegum borgarlæknis á hverjum leigubíl,
- en ekki bílstjóranum!
- Finnst þér þetta
vera „karlmannsstarf"?
- Ekki finnst mér það. Ég skipti um
dekk og kíki i vélina til að sjá hvort allt
sé i lagi, svipað og aðrir leigubilstjórar.
- Hvað með fristundimar?
- Þær era fáar. Börnin og heimilið
fylla allan minn fritima.
Dagur í lífi kven-leigubflstjóra í Reykjavík og Moskvu: