Tíminn - 17.07.1983, Blaðsíða 2

2
, . SUNNUDAGUR17. JÚLJ1983
faralds
fæti

■ Prag, höfuðborg Tckkóslóvakíu er
einstaklega falleg borg, og gamli borg-
arhlutinn þó alveg sérstaklega. Þar iðar
allt af lífi og gleði á fögrum sumardegi,
eins og ég fékk að reyna nú fyrir
skömmu, enda komst ég að þeirri niður-
stöðu, á mínum örstutta stans sem ég
gerði þar, áður en ég hélt austur til
Norður-Kóreu, að það væri ekki að
ástæðulausu sem Prag hefur svo oft verið
nefnd París þeirra Tékka. í fylgd nor-
rænna starfsfélaga, sem þekkja Prag
mætavel ráfaði ég um gamla borgarhlut-
ann dagpart að sjálfsögðu með viðeig-
andi áningum á vinalegum bjórknæpum,
þar sem til skiptis var drukkinn hinn
víðkunni „Svarti-bjór" þeirra Tékka,
eða hinn ekki síður kunni Pilsner þeirra.
í 30 stiga hita runnu báðar tegundir
jafnljúft niður.
Eftir þessa skyndiyfirreið um aðeins
lítinn hluta gamla borgarhlutans, get ég
alls ekki sagt að ég þekki Prag mun betur
en ég gerði áður, en þá þekkti ég hana
ekki neitt. Hins vegar get ég með góðri
samvisku sagt, að eftir þessa örstuttu
viðkynningu mína af borginni, langar
mig virkilega til þess að kynnast henni
vel, og hef reyndar einsett mér að það
muni ég síðar gera.
Það sem fyrst vakti athygli mína, var
hversu elskulegir í viðmóti Tékkarnir
virka. Það er sama hvar þú ert - úti á
götu, í sporvagni, í neðanjarðarlest, á
hóteli og spyrð þá til vegar. Allir eru
þess alviljugir að greiða úr spurningum
þínum, og þegar þú spyrð hvar þessi eða
hin fræga kráin liggur, þá brosa þeir í
kampinn en segja þér síðan svo nákvæm-
lega til vegar, að hægt er að nota
leiðbeiningar þeirra sem þær væru götu-
kort. Sömu undirtektir færðu, ef þú vilt
fá að vita hvar þessi eða hin sögufræga
byggingin eða klaustrið liggur, en þá
brosa þeir ekki svo mikið, heldur segja
þér til vegar, stoltir á svip.
Þótt maður sé með öllu ókunnugur í
Prag, þá er mjög auðvelt að ferðast
innan borgarirfnar, bæði er sporvagna-
kerfi borgarinnar, svo og neðanjarðar-
lestakerfi hennar aðgengilegt, ódýrt og
vel skipulagt, þannig að það er ekki
nokkrum vandkvæðum háð að notast
við þau farartæki. Hins vegar virtist mér
sém leigubílar væru heldur dýrir, enda
varla þörf á að nota þá mikið, nema þá
kannski yfir blánóttina, á meðan að
lestir og sporvagnar ganga ekki, en það
eru aðeins örfáir klukkutímar.
Annað sem gerði það að verkum að
ég myndi treysta mér til þess að ferðast
á eigin vegum, hvort sem er í Prag eða
Tékkóslóvakíu, er að það virðist vera
mjög gott að gera sig skiljanlegan í
landinu, án þess þó að maður kunni
stakt orð í málum landsmanna. Það er
varla nokkur maður sem við ræddum
við, sem ekki annað hvort talaði ensku
eða þýsku, þannig að það fór ekki mikið
■ Eins og ég segi frá í greininni var um 30 stiga hiti þennan dag í Prag, og fólk því
ekki ýkja mikið klætt. Þessi litli angi vakti athygli mína í sporvagni í Prag, er við
vorum á leið á milli hverfa. Faðir hans var með hann nákvæmlega svona, í þessum
vagni, og engin ábreiða eða nokkuð, og ég spurði því hvað litla krílið væri eiginlega
gamalt. Jú, hann var tveggja vikna gamall.
Tímamyndir - Agnes
■ Af brúnni yfir Moldá er fallegt útsýni til fomra bygginga Prag.
■ Það þarf ekki mörg orð til þess að lýsa byggingarstilnum í gamla borgarhlutanum í Prag. Myndin talar fyrir sig sjálf.
FagraPrag
PansTekka
Ráfað um gamla borgarhlutann einn
eftirmiðdag og bergt á víðfrægum bjór
þeirra Tékka
fyrir tungumálavandamálum.
Á leiðinni austur í lönd, dvöldum við
á Parkhótel í Prag, sem er prýðisgott
hótel - eitt hótelanna í Interhótelkeðj-
unni. Matur og þjónusta á þessu hóteli
er hvort tveggja til fyrirmyndar, og
verðlagningin virðist mjög sanngjörn,
eins og reyndar á öllum þeim stöðum
sem við komum á. Því miður get ég lítið
gert af því að nefna ákveðin nöfn á krám
inn á hvern staðinn á fætur öðrum, sem
allir hafa sinn sérstaka sjarma.
Til upplýsingar þeim sem vilja eitt-
hvað vita um verðlag matar og drykkjar
þá get ég sagt að í fínni veitingasal
Parkhótel snæddum við kvöldið fyrir
brottför, og fengum okkur það glæstasta
sem til var á glæsilegum matseðli, - ég
fékk mér rjómasveppasúpu, tornadeo-
steik, ís í líkjör, rauðvín og kaffi og
koníak - sem sagt hrein og klár veisla.
Herlegheitin lögðu sig á tæpa 10 dollara,
sem samsvarar um 300 krónum, þannig
að þac fer enginn á hausinn við að borða
fínt í Tékkóslóvakíu og auðvitað er
engum vandkvæðum háð að ná sér í
ágætis máltíð fyrir eins og fjórðunginn af
þessu verði.
Nú, eins og lesendur glöggt sjá, er hér
um mjög yfirborðslegt pár að ræða, þar
sem ég reyni að gefa einhverja hugmynd
um hvernig Prag kom mér fyrir sjónir á
einum sumareftirmiðdegi, í þeirri von
að þessi skyndimyndalýsing verði öðrum
hvatning til þess að sækja þessa fögru
borg heim. Þeir verða örugglega ekki
sviknir af þeirri heimsókn sinni.
■ Skipst á skoðunum yfir nokkrum
krúsum af Pilsner, á einkar vinalegri krá
í gamla borgarhlutanum. Konan fyrir
enda borðsins er þýskur ferðamaður
sem átti vart orð til þess að dásama
Tékkóslóvakíu, sem hún, ásamt manni
sínum hafði ferðast um í 3 vikur. Aðrir
á myndinni eru norrænir starfsfélagar.
■ Þegar komið er yfir brúna yfir Moldá er aðeins fimm mínútna gxngur í einn frægasta bjórkjallara Pragborgar, og þar
rennur „Schwarz-Bier“ Svarti-Bjór í lítratali niður þurrar kverkar.
og veitingahúsum, því mér láðist að
skrifa þau hjá mér, og minnið nær ekki
svo langt aftur að ég treysti mér til þess
að stafsetja nöfnin rétt. Það held ég hins
vegar að skipti ekki svo miklu máli, því
þeir sem á annað borð heimsækja Prag,
þeir sækja eflaust án undantekninga í
gamla borgarhlutann og munu þá ramba