Tíminn - 20.02.1988, Blaðsíða 23

Laugardagur 20. febrúar 1988
' Tíminn 23
VIÐBURÐARIK ÆVI
SSPSIfll
íí
: - .
■ ■ ■ ■■■'':

■
.
:
Í1
'
.. Mki
i
■
|BllftS?!S|jsS8SBS5íS
í
*
'l“P~i~lTnrr!iir~Í>"l~lh'u‘'-‘r’l ~.'í?
■
I
SwffilispiiiM
' :.
!
■' ■
HE^' :
■■■:■■■'■■:..

■y; í'i-
Joan Sims heitir bresk leikkona,
sem margir kannast við, einkum fyrir
leik sinn í hinum fjölmörgu „Áfram“-
myndum, sem við höfum fengið að
sjá hér heima, bæði í kvikmyndahús-
um og sjónvarpi. Þó við þekkjum
hana best fyrir að koma fólki til að
skellihlæja, hefur henni ekki alltaf
verið hlátur í hug. Líf hennar hefur
verið viðburðaríkt í meira lagi og þeir
viðburðir ekki allir af því tagi, sem
fólk kýs.
- Ég hlýt að hafa verið skrýtinn
krakki, segjr hún, sem er nú 57 ára.
- Pabbi var stöðvarstjóri í lítilli
jámbrautarstöð í Essex og það var
einmitt á stöðvarpallinum, sem ég
uppgötvaði ánægjuna af að koma
fram. Starfsmenn og lestarfarþegar
voru fyrstu áheyrendur mínir. Fátt er
um leikfélaga í grenndinni, svo ég
klæddi mig í ýmsa búninga og byggði
upp skrautlegan hugmyndaheim í
kring um mig. Ég man vel að mamma
hafði miklar áhyggjur af, hvemig færi
fýrir mér síðar á ævinni.
Nýlega hefur Joan leikið í tveimur
framhaldsþáttum og hyggst taka að
sér bamadagskrá bráðlega. Hún
hefur verið viðriðin leikhús og
kvikmyndaver áratugum saman,
en það var ekki fyrr en í fjórðu
tilraun að hún komst í leiklistar-
skóla. Það var besti vinur hennar
og umboðsmaður, sem gekkst fyrir
því.
- Ég var aldrei neinn lærdómshaus
í skóla, segir hún. - Mér gekk ekkert
vel, nema að koma öðmm til að
hlæja. Seinna urðu óhöpp og slys til
að grafa gjörsamlega undan sjálfs-
trausti mínu. Einhvem veginn fékk
ég Jtó aukaskammt af orku til að lifa
það allt af. Ég var ofvemduð sem
bam, jafnframt því að uppeldi mitt
var strangt. Raunar var ég orðin
Það er dásamlegt að geta aftur tekist á við daglega lifið, segir Joan Sims, sem tilveran hefúr ekki leildð við.
rígfullorðin að árum, áður en ég varð
sjálfstæð á nokkum hátt.
Árið 1979 varð harmkvælaár fyrir
foan. Fyrst lést vinur hennar og
umboðsmaður skyndilega. Þrisvar
var brotist inn á heimili hennar og á
Þorláksmessukvöld stakk þjófur af
með allar jólagjafimar. Fyrir utan
húsið hennar var framið vopnað rán
og ofan á allt saman fyrirfór nágranni
hennar og góðvinur sér.
- Þá gafst ég upp, segir Joan. - Ég
varð að flytja. Varla var hún þó
búin að jafna sig eftir áföllin, þegar
vintkonaj hennar og starfssystir
varð bráðkvödd og móðir henar
skömmu síðar.
Ég fékk á tilfinninguna, að ég væri
slitin úr samhengi við allt og alla, segir
Joan. Hún leitaði hjálpar víða, en
ekkert tókst betur til en svo, að það
spurðist út og slúðurblöðin reyndu að
gera sér mikla matarkássu úr vand-
ræðum hennar.
- Vissulega hefði ég getað komist
upp að altarinu oftar en einu sinni,
segir hún. - Ég hef verið í sambúð,
en sá rétti hefur bara ekki birst á
sjónarsviði mínu ennþá. Nú orðið kýs
ég að vera frjáls. Framtíðin er bjartari
en hún hefur lengi verið og ég get litið
um öxl, án þess að íyllast skelfingu.
Svo mörg vom þau orð frá Joan Sims,
sem hefur leikið allt frá flissandi
skólastelpum og þokkafullum
ljóskum, til virðulegra eldri frúa.
Ég hef leildð flissandi skólastelpur,
þokkafullar Ijóskur og virðulegar
eldri dömur. Hér er hún í nýjum
framhaldsþætti.
' í

i ■ ■

Loretta alvarleqa veik
—— .
Loretta á sviði. Að-
dáendur verða nú
að láta sér nægja
plötur hennar.
[ minningu Bette
Sú manneskja, sem þekkir
Hollywood einna best, með kost-
um sínum og göllum, er að líkind-
um Bette Davis. Nú hefur hún
ánafnað Hall of Fame í Los Ange-
les allar ljósmyndir sínar og
bréfum, eftir sinn dag. Það mun
fylla heila deild í safninu. - Auðvit-
að verða einhverjir ekki alls kostar
ánægðir með þetta. segir Bette. -
Hins vegar vilja margir áreiðanlega
gjarnan að nöfn þeirra séu nefnd í
sambandi við mig. Ég hef tekið allt
burt, sem gæti beinlínis sært ein-
hvern. Líf mitt hefur verið stór-
kostlegt og ég iðrast einskis, segir
hin aldraða stjarna. - Ég vil full-
vissa mig um að ég og myndirnar
mínar verði um alla framtíð til að
minna fólk á glæsitímabil Holly-
wood.
Með Doolittle, manni sínum.
- Við gerðum aldrei ráð fyrir að
ég yrði á ferðalögum alla ævi,
en nú er það líka búið.
Þjóðlagasöngkonan margfræga,
Loretta Lynn, hefur árum saman
bitið á jaxlinn og hundsað veikindi
sín og kvalir til að koma tónlist
sinni á framfæri við trygga aðdá-
endur. Nú getur hún ekki meira og
hefur sagt vinum sfnum, að hljóm-
leikaferlinum sé lokið. Loretta er
52 ára og hefur verið lengi að.
Skömmu fyrir jól kom hún heim
af sjúkrahúsi, þar sem hún hafði
legið vegna blæðandi magasárs og
ofþreytu. Kunnugir segja, að hún
sé búin að fá nóg af linnulausum
ferðalögum. Auk þess hefur hún
átt við erfiðleika að stríða í einka-
lífinu.
Eftir haustferðalag sitt hvíldi
hún sig í tvo mánuði á Hawaii og
hugsaði alvarlega um, hvort hún
ætti að halda streðinu áfram. Hún
tók þá ákvörðun að vera betri við
sjálfa sig eftirleiðis, en hætta þó
ekki alveg að syngja, bara að
ferðast.
Vinkona hennar segir hana hafa
kvalist óskaplega vegna magasárs-
gæti alls ekki haldið 200 hljómleika
á ári lengur. Héðan í frá syngi hún
aðeins inn á plötur og gerði sjón-
varpsauglýsingar.
Loretta, sem giftist 13 ára og átti
fjögur börn 18 ára, vill helst ekki
vera fjarri eiginmanni sínum, Doo-
little. Hann fer sjaldan með henni
nú orðið. - Við Doo gerðum aldrei
ráð fyrir að ég entist svona lengi,
en nú er það líka búið, segir hún.
Hún hefur haft magasár í ein tíu
ár, en aðeins blæðandi, þegar álag
er sérlega mikið. Hún hefur líka
mjög lágan blóðsykur, sem stöku
sinnum veldur minnisleysi. Þessu
brá fyrir í myndinni „Dóttir kola-
námumannsins“ sem gerð var um
ævi hennar.
Ekki bætir úr skák, að einkalífið
hefur verið erfitt. Fyrst lést móðir
hennar af lungnaþembu, síðan
fékk yngsti sonur hennar dularfull-
an nýrnasjúkdóm, sem læknar
botnuðu ekkert í í heilt ár. Þá
ins og langi síst til að ganga gegnum
það aftur. Læknar segja, að eina
leiðin til lækningar, sé hvíld og
afslöppun.
Þegar hún var lögð inn, var hún
einnig á barmi taugaáfalls. Loretta
sagði vinkonu sinni að annað hvort
hrykki hún upp af eða missti vitið,
ef hún héldi áfram þessum þreyt-
andi hljómleikaferðalögum. Hún
drukknaði elsti sonur hennar, eftir
fall af hestbaki ofan í Duck-ána,
sem rennur um landareign Lorettu
í Tennessee.
Aðalvandinn, að sögn vinkon-
unnar, Loudillu Johnson, er þó sá,
að Loretta hefur bókstaflega van-
rækt heilsu sína og látið sem sár-
saukinn væri ekki til, þó hún kveld-
ist langtímum saman. Loudillahef-
ur verið náin vinkona Lorettu í
rúm 20 ár og segist aldrei hafa
skilið. hvar manneskjan fengi orku
til að standa í öllu því, sem hún
hefur þurft að gera.