Réttur - 01.05.1937, Qupperneq 29

virðingarverðum tilraunum til þjóðnýtingar á ríkis-
fjármagninu til styrktar hinum smáa manni í lífsbar-
áttu hans. Enn hefir Framsóknarflokkurinn beitt sér
fyrir þjóðnýtingu á kjöti og mjólk. Loks hefir hann
beitt sér fyrir beinum ríkisrekstri á ýmsum þýðingar-
mestu greinum utanríkisverslunarinnar og ríkis-
rekstri á íslenzkum stóriðnaði, þar á meðal „hrundi
Framsóknarflokkurinn í framkvæmd.... stærsta fyr-
irtækinu, sem ríkið starfrækir“, eins og formaður
Framsóknarflokksins kemst að orði af réttmætu stolti
um síldarverksmiðjuna á Siglufirði, í dagblaði flokks-
ins 20. apríl 1937.
Ég held að það sé ógerningur fyrir nokkurn vinstri-
foringja að koma því inn hjá vinstrikjósendum í land-
inu að ágreiningur um þetta efni geti orðið vinstri-
fiokkunum að samvinnuslitum. Ágreiningur um þetta
mál innan vinstrifylkinganna er tilbúinn íoringja-
ágreiningur, sem á sér engar rætur í þjóðinni.
Annað lagafrumvarp sem vinstriforingjarnir hafa
forðazt að koma sár saman um, er um vinnulöggjöf.
Vitanlega er í frumvarpi því sem Framsókn hefir lagt
fram, margt sem vinnandi menn, félög þeirra og flokk-
ar geta ekki fallizt á. Það er utan umgerðar þess sem
hér er sagt að fara að gagnrýna einstök ákvæði í þessu
frumvarpi. Ég ætla að láta mér nægja að benda á
þetta frumvarp sem skýrt dæmi þess, hvernig vinstri
flokkur getur stundum talið hagkvæmt að rétta í-
haldinu, ef ekki alla höndina, þá að minnsta kosti
litla fingurinn, í von um að halda friði við þá og hafa
þá góða. Eiga nú aðrir vinstriflokkar að rjúka upp til
handa og fóta og segja Framsókn upp hollustu og
trúnaði fyrir bragðið, en taka í þess stað upp baráttu
gegn henni eins og illvígum hægriflokki?
Ég held að það væri mjög illa ráðið.
Um vinnulöggjöf er það að segja, að vitaskuld er
það ekki nema æskilegt að til sé slík löggjöf, og að
109