Réttur - 01.01.1940, Qupperneq 61

ríkisráðherra. En málið var þaggað niður, landráðamenn-
imir sluppu við lögsókn og fengu að halda sínum embættum
og áhrifastöðum, eins og herforingjaklika Francos á Spánl,
sem síðar gerði uppreisn og steypti lýðræðisstjóminni þar.
Það em áveztimir af þessu, sem Frakkland er nú að upp-
skera.
Franska auðmannastéttin hefur nú komið sér upp fasista-
stjóm, sem í einu og öllu hlýðir skipunum frá Berlín, en það
er henni aukaatriði. Hún hefur bjargað forréttindum sínum
í bráð.
Hrottaleg kaldhæðni örlaganna verður það að teljast, að
nú verður Leon Blum sósíaldemókrataforingi að fara land-
ílótta sem afbrotamaður og Daladier er dreginn fyrir lög og
dóm, sakaður um landráð og að hafa verið of harður and-
stæðingur þýzka fasismans. Blum var maðurinn, sem fómaði
'Spáni, Daladier var maðurinn, sem fórnaði Tékkóslavakíu,
þessir og þeirra menn vom það, sem efldu þýzka fasismann
ámm saman að hálsi Frakklands, meðan auðvelt var að ráða
niðurlögum hans — í því em þeirra landráð fólgin í raun
og vem. Nú em þeir ofsóttir af þeirri auðvaldsstétt, sem
þeir þjónuðu, fyrir að hafa ekki verið nógu miklir landráða-
menn. Vanþakkir em veraldar laun.
Það er nú komið fram í fullum skýrleik, sem kommúnistar
'í Frakklandi og víðar sögðu fyrir um það, hverjar verða
mimdu afleiðingar „hlutleysisstefnunnar” í Spánarstyrjöld-
inni. Eins og svo oft áður er það nú viðurkennt eftir á,
jafnvel af þeim sem ákafast héldu hinu fram, að kommún-
istamir höfðu þama rétt fyrir sér.
Síðasta þætti styrjaldarinnar, baráttu Englands og Þýzka-
lands, er ólokið. Menn spyrja nú helzt, hvemig fara muni
um hina miklu sókn til Englands, sem Þjóðverjar hafa boð-
að, hvort hún muni takast eða Þjóðverjar springa á sókn-
Inni, ef þeir treystast þá til að ráðast í hana í sumar. Um
það er erfitt að spá. En augljóst virðist, að sú stjóra, sem
nú er við völd í Bretlandi, sé staðráðin í því að berjast til
þrautar og að Bretar þurfi ekki að óttast jafngífurleg svik

61