Morgunblaðið - 21.02.2007, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 21. FEBRÚAR 2007 35
þeirra Þórunni, Bergljótu og Soffíu.
Allar þær ólýsanlegu móttökur sem
ég og fjölskylda mín fengum fyrir
vestan eru sterkar í minningunni og
man ég sérstaklega eftir þegar Soffa
og Stefán tóku mig með á heimssýn-
inguna í New York. Einnig er mér
minnisstæð ökuferð þegar ég keyrði
Soffu, Stefán og dætur til Húsavíkur.
Tilgangurinn var að Soffa hafði ekki
heimsótt æskustöðvar sínar lengi og
man ég eftir hve gaman hún hafði af
að koma aftur á æskuheimili sitt,
sýslumannshúsið, og rifja upp góðar
minningar. Enn eina ferð fórum við
síðar sem stendur öðrum framar,
reiðtúr um þjóðgarðinn á Þingvöllum.
Dagurinn endaði með ,,picknic“ við
Þingvallavatn með Íslands besta veð-
ur okkur til mikillar ánægju.
Samband dóttur minnar, Þórunnar,
við Soffu var sérstakt og náið, frá
þeim degi er þær hittust fyrst og til
þess dags er Soffa féll frá.
Þú ert og verður ávallt í huga mín-
um, elsku frænka.
Þórarinn Jónasson,
Laxnesi.
Með fáeinum orðum langar mig til
að minnast Soffíu föðursystur minnar.
Þarna var sönn heiðurskona á ferð.
Hún var glæsileg, skemmtilegt, bros-
mild og létt í lund. Hún var full af lífs-
gleði og hafði mikla orku.
Þetta kemur upp í hugann þegar
hugsað er til baka.
Hún var heimsborgari og ferðaðist
mikið og sá margt skemmtilegt og
hafði gaman af.
Hún var mjög ættrækin og trygg-
lynd og var vinur vina sinna, einnig
barnagæla.
Dæmi um það má nefna að hún gaf
öllum barnabörnum systkina sinna og
börnum í fjölskyldunni afmælis- og
jólagjafir sem hún sendi til landsins til
að gleðja þau.
Við áttum margar ánægjulegar
samverustundir.
Hún var heilsuhraust og kenndi sér
ekki meins, þar til í vetur er hún fór að
finna fyrir heilsubresti.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Nú hefur Guð kallað þig til sín
elskuleg og minning þín mun ávallt
lifa á meðal okkar. Það verður mikill
söknuður við brotthvarf þitt. Megi
góður Guð styrkja dætur þínar Þór-
unni, Bergljótu, Soffíu og Gunnar
Stefán.
Hvíl í friði,
Kristín Ásta Hafstein
og fjölskylda.
Sómakona, gædd ríkum persónu-
töfrum, er fallin frá. Bar sig afburða-
vel, tignarleg í fasi, fremst meðal jafn-
ingja hvar sem hún fór.
Þótt sumir í föngulegum systkina-
hópi frá æskuheimilinu norðan heiða
hafi orðið meira áberandi í þjóðlífinu
en hún, misvirðir vart nokkur úr
frændgarði hennar þótt því sé haldið
fram að Soffía hafi, á sinn hátt, verið
leiðtogi þess hóps enda vel til forystu
fallin hvort sem var í fámenni eða fjöl-
menni, með háum eða lágum.
Síðust til náða, fyrst á fætur, forkur
dugleg, innanhúss sem utan, jafnoki
færustu matreiðslumeistara, fánaberi
hinna gömlu gilda, prýði kvenna og
fór það vel. Umvafði bróðurdóttur,
sem ung missti móður sína, örmum
sínum í faðmlagi sem hélst til æviloka.
Bjó veglegt og fagurt heimili með eig-
inmanni sínum, Stefáni Wathne, öð-
lingi og prúðmenni sem féll frá í
blóma lífsins fyrir þrjátíu árum. Róm-
aðir gestgjafar, glæsileg hjón, vin-
mörg og vinsæl, örlát og hjálpsöm og
stráðu um sig góðvild sem margir
fengu notið. Ljúft er þeim að þakka
sem nutu.
Eftir lát Stefáns helgaði Soffía sig
dætrum sínum og dóttursyni af ein-
stæðri umhyggju og ást og gladdist af
einlægni yfir velgengni þeirra allra.
Létt í lund, létt á fæti, ung í anda og
hélt fullri reisn til hins síðasta.
Í vöggugjöf fékk Soffía ómælda eðl-
isgreind. Þótt lærdómsgráður kunni
að fleyta sumum áleiðis í lífinu, jafn-
ast fátt á við þá list að láta eðlisgreind-
ina ljóma. Soffía kunni þá list. Því bar
hún af öðrum.
Nú syrgja dæturnar þrjár og dótt-
ursonur frábæra móður og ömmu.
Blessuð sé þeim öllum minning mik-
ilhæfrar konu sem dáði þau öll og lifði
fyrir þau öll.
Jakob Þ. Möller.
Í dag kveðjum við sómakonuna
Soffíu Wathne og hlýjustu kveðjur
fylgja henni í himnaför hennar sem á
táknrænan hátt hefst á afmælisdegi
hennar 21. febrúar. Soffa naut þeirrar
gæfu að ná að lifa fram á síðasta dag
við góða heilsu í félagsskap dætra
sinna og ná fremur háum aldri. En
fyrir mér var Soffa aldrei öldruð kona
heldur nánast aldurslaus í sínum
glæsileika og glaðværð. Ávallt vel til
höfð, glaðvær og einfaldlega
skemmtileg kona, en ekki síst spurul
og áhugasöm um umhverfið og fólkið
sitt. Við bræðurnir, synir Nannýjar,
bestu vinkonu hennar, vorum þeirrar
gæfu aðnjótandi að alast upp í þessari
hlýju og umhyggjusemi.
Soffa giftist ung Stefáni Wathne og
þau bjuggu lengst af í New York.
Stefán var afar hress maður og
skemmtilegur og í minningunni er
mér það kært að hann gaf sér alltaf
tíma til að leika við okkur bræður þeg-
ar hann var í heimsókn. En það er vin-
áttan og tryggðin sem er efst í huga á
þessum tíma, og í raun tel ég að mér
sé nær ógjörlegt að lýsa þeirri tryggð
sem myndaðist strax á milli þessara
ungu vinahjóna, Soffu og Stefáns og
foreldra minna, Badda og Nannýjar.
Sú tryggð og vinátta fylgdi þeim ævi-
langt og saman tókust þau oft á við
lífsins gleði og sorgir. Stefán lést árið
1975 og var mikill missir fyrir Soffu
og dæturnar. Til stóð þá að Soffa flytti
heim til Íslands, en þær systur vildu
reyna fyrir sér í viðskiptum þannig að
heimför var frestað. Velgengni þeirra
varð til þess að ekki varð af flutningi
heim í bókstaflegri merkingu, þótt
þær hafi alltaf haft sterkar rætur til
landsins og sýnt mikla ræktarsemi við
ættingja og vini.
Hláturinn spilaði stórt hlutverk í
samverustundum móður minnar og
Soffu. Ósjaldan þegar komið var í
Hlyngerðið til foreldra minna tók á
móti manni glymjandi hlátur, og þá
vissi maður að Soffa var komin, en
hún hafði oftast aðsetur hjá vinkonu
sinni þegar hún dvaldi á Íslandi. Og
megi hláturinn og glaðværðin fylgja
vinkonunum áfram, því það er full-
vissa mín að nú stendur móðir mín
handan við móðuna miklu og tekur vel
á móti sinni kæru Soffu í nýjum vist-
arverum, á sama hátt og Soffa tók á
móti móður minni þegar hún kom
fyrst nýtrúlofuð til New York eftir
mánaðarsiglingu í stríðinu til að hitta
föður minn og giftast honum þar.
Ungu hjónin bjuggu síðan hlið við hlið
um árabil í Forest Hills og þar eign-
uðust vinkonurnar sín fyrstu börn og
tengdust órjúfanlegum böndum. Þau
eru nú öll sameinuð á ný.
Við bræðurnir og fjölskyldur okkar
vottum Þórunni, Bergljótu, Soffíu og
Gunnari Stefáni dýpstu samúðar-
kveðjur og erum þakklát fyrir ómet-
anlega vináttu og tryggð milli fjöl-
skyldna sem byggist á ævilangri og
djúpri vináttu foreldra okkar.
Brynjólfur Bjarnason.
Eitt er víst í þessu lífi að öll þurfum
við að kveðja að lokum og þeir sem
eftir standa eiga góðar minningar.
Mig langar að minnast Soffu með
nokkrum af mínum minningum. Soffa
var vinkona afa og ömmu. Hún gisti
oftast hjá þeim. Það var alltaf til-
hlökkun af fara í Hlyngerðið þegar
Soffa var. Hún lumaði alltaf á ein-
hverju góðgæti og í þá daga var flott
að fá nammi frá útlöndum. Það sem er
minnisstæðast frá æskunni er þegar
við frænkurnar vorum að leika okkur
hjá ömmu. Amma átti tösku sem hafði
að geyma gamla kjóla sem gjarnan
var farið í. Þar voru skór sem Soffa
hafði skilið eftir hjá ömmu, þeir voru
rosalega flottir svartir með semelíu-
steinum, sannkallaðir demantaskór.
„Elskuleg“ er orð sem Soffa notaði
og þegar ég skrifa þetta heyri ég hana
segja það, hún sagði þetta orð „elsku-
leg“ með svo mikilli hlýju.
Það var fyrir 20 árum að ég var svo
lánsöm að fá að koma til Soffu í New
York og vera þar í nokkra daga. Ég
man að Soffa fór með mig eins og ég
væri prinsessa. Gunnar Stefán fór
með mig í skoðunarferð um borgina
og svo í bíó, Soffa hefur örugglega
verið búin að leggja honum línurnar
um að hann mætti ekki af mér líta, svo
það kæmi nú örugglega ekkert fyrir
mig í stórborginni. Þessir dagar eru
mér ógleymanlegir.
Eitt það fallegasta kort sem ég hef
um ævina fengið fékk ég í pósti síð-
ustu páska frá Soffu og verður það vel
varðveitt um ókomna tíð, þannig mun
minning mín um góða og glæsilega
konu lifa.
Ég held að ég geti sagt að miklir
fagnaðarfundir hafi átt sér stað hjá
Guði því þar hafa sameinast góðir og
traustir vinir eftir mislangan aðskiln-
að.
Í kortinu skrifar Soffa að eitt sinn
hafi ég endað bréf til hennar með
þessum orðum „mundu mig, ég man
þig“ og með þeim orðum kveð ég þig
elskuleg.
Þín
Sigrún.
Glaðværð, skapfesta og greiðasemi
eru orð sem strax koma upp í huga
mér þegar ég minnist frænku minnar
Soffíu Guðrúnar Wathne. Þessir
miklu kostir einkenndu raunar stóran
systkinahóp Soffíu sem með henni er
nú allur horfinn yfir móðuna miklu.
Þau Hafstein-systkinin og faðir
þeirra, Júlíus sýslumaður, voru tíðir
gestir á heimili foreldra minna í
Skerjafirðinum og heyra þær stundir
til minna bestu æskuminninga. Þar
ber hátt sú vinátta sem tókst á milli
móður minnar og Soffíu og aldrei bar
á nokkurn skugga, þótt nokkuð lengd-
ist á milli þeirra þegar Soffía flutti til
New York með manni sínum Stefáni
Wathne. Einkenndist vinátta þeirra
af glaðværð, skapfestu og heilindum
beggja, þótt trúlega hafi reynt meira
á greiðasemi Soffu, eins og við köll-
uðum hana alltaf, einkum þegar
mamma bað hana, held ég fyrir hver
jól, að kaupa og senda sér eitthvað
jólalegt sem fengist bara í Ameríku.
Man ég vel spennuna þegar jólasend-
ingin frá Soffu Gunnu var opnuð og
aldrei brást henni smekkvísin, sem
dætur hennar hafa svo sannarlega
erft frá henni. Enn í dag skarta jóla-
trén á heimili mínu skrauti sem Soffía
sendi mömmu fyrir rúmum 40 árum,
því Soffía var ekki bara fádæma
smekkleg, hún var líka sérfræðingur
á gæði.
Þegar ég réðist til vinnu hjá Sam-
einuðu þjóðunum í New York árið
1968, ákvað Soffía að ekki kæmi ann-
að til greina en að við Systa og 4 ára
sonur, Ásgeir, byggjum einhvers
staðar nálægt þeim Stefáni og dætr-
um, og auðvitað fann hún líka íbúð
handa okkur í Mamaroneck þar sem
þau bjuggu. Og á meðan ég beið eftir
íbúðinni og komu fjölskyldu minnar
var ekkert sjálfsagðara en að ég
dveldi hjá þeim á Soundview Drive. Á
ég þaðan ljúfar minningar enda var
heimilið fallegt og hlýtt og fjölskyld-
an, þau Soffía og Stefán, Þórunn,
Anna Bergljót og Soffía Guðrún, ein-
staklega samheldin og skemmtileg.
Eftir að við Systa höfðum komið okk-
ur fyrir í nágrenninu héldu þessi nánu
tengsl áfram og erum við ævarandi
þakklát fyrir allt það sem Soffía og
Stefán gerðu fyrir okkur á þessum
tíma.
Við Systa sendum systrunum og
Gunnari Stefáni okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Þórður Ásgeirsson
Elsku Soffa, mín kæra vinkona, í
dag kveð ég þig með söknuði og gleði
því ég veit að þú ert á góðum stað og
líður vel og ég fæ að hitta þig aftur
síðar.
Þegar ég hugsa um þig þá sé ég þig
fyrir mér hlæjandi og brosandi, þú
varst alltaf svo glaðleg, bjartsýn og
jákvæð.
Þú varst ömmu minni mjög kær
vinkona og eru minningar mínar af
ykkur saman gæddar gleði og hlátri.
Barngæska þín snerti hjarta mitt
djúpt og mun fylgja mér alla tíð.
Kæra vinkona, guð geymi þig og
varðveiti. Ég bið góðan guð að styrkja
og varðveita fjölskyldu þína í gegnum
sorgina.
Þín vinkona,
Íris Björg Birgisdóttir
og fjölskylda.
Á námsárum okkar við Háskóla Ís-
lands á 7. áratug síðustu aldar kynnt-
umst við Þórunni Wathne sem lagði
þar stund á nám í lögfræði. Urðu þau
kynni upphaf einstakrar vináttu sem
alltaf hefur haldið. Með árunum
kynntumst við einnig systrum Þór-
unnar, þeim Bergljótu og Soffíu og
móður þeirra frú Soffíu Guðrúnu
Wathne. Þau kynni urðu með tíman-
um æ nánari. Soffía var sterkur per-
sónuleiki, stórgreind og afskaplega
hlý og skemmtileg kona. Þrátt fyrir
það að hafa búið erlendis lengst af, var
hún fyrst og fremst íslensk kona, sem
bar uppruna sínum fagurt vitni. Hún
var alin upp í stórum og samhentum
systkinahópi af ástríkum foreldrum,
þeim mætu sýslumannshjónum á
Húsavík, frú Þórunni og Júlíusi Hav-
steen. Hún var trúuð kona, hún elsk-
aði allt sem íslenskt er, var mikill
sjálfstæðismaður, las alla tíð Morg-
unblaðið spjaldanna á milli og þegar
talið barst að stjórnmálum hér heima
var aldeilis ekki komið að tómum kof-
unum. Oft var okkur boðið að vera
með þeim mæðgunum á sveitasetri
þeirra á Eyri við Kollafjörð þar sem
við nutum saman landsins okkar góða
og áttum konunglegar stundir. Einn-
ig urðum við þess heiðurs og ánægju
aðnjótandi að fá að heimsækja þær
mæðgurnar á hverju ári síðastliðin ár
að heimili þeirra í Ray fyrir norðan
New York, og njóta þar þeirrar ein-
stöku gestrisni sem þeim er í blóð
borin. Þegar við vorum þar síðast
núna í desember ræddum við mikið
um liðna tíð við Soffíu sem rifjaði upp
og sagði okkur frá ýmsum atburðum í
lífi sínu. Þrátt fyrir þann mikla kraft
og innri styrk sem hún bar, var okkur
ljóst að hún gekk ekki heil til skógar.
Ekki var okkur þó ljóst að þetta væri
í síðasta sinn sem við fengjum að
njóta samvista við hana í þessu lífi.
Gengin er merk kona sem við mun-
um ávallt minnast með söknuði, ást
og virðingu. Dætrum hennar og dótt-
ursyni, Gunnari Stefáni, vottum við
okkar dýpstu samúð en vitum líka að
trúin verður þeim mikill styrkur.
Snjólaug og Haraldur Briem.
Við leiðarlok – örfá kveðjuorð.
Jarðneskri lífsgöngu elskulegrar
vinkonu, Soffíu Guðrúnar Wathne, er
lokið, en Drottinn tók hana til sín 7.
febrúar sl. Vinskapur okkar Soffíu
hófst skömmu eftir að hún, ásamt
fjölskyldu, fluttist til New York fyrir
um það bil 55 árum síðan. Ég starfaði
þá sem flugfreyja hjá Loftleiðum.
Heimili Soffíu og fjölskyldu stóð mér
ávallt opið. Ég á mér ógleymanlegar
stundir með Soffíu, Stefáni og fjöl-
skyldu og hefur vinskapur okkar ætíð
verið tryggur og góður.
Soffía var einstök. Hún var flug-
gáfuð og skemmtileg og fylgdist vel
með öllu sem var að gerast heima á
Íslandi, þó sérstaklega pólitíkinni.
Soffía hafði græna fingur og hlúði að
hverju einstöku blómi og tré í garð-
inum sínum.
Ég stend í þakkarskuld fyrir að
hafa fengið að njóta vináttu Soffíu og
fjölskyldu svo lengi. Ég veit að algóð-
ur Guð hefur tekið vel á móti Soffíu.
Ástvinum og fjölskyldu sendi ég
innilegar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning góðrar vin-
konu.
Guðrún Steingrímsdóttir.
 Fleiri minningargreinar um Soffíu
Guðrúnu Wathne bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
Höfundar eru: Jón Kristinn Snæhólm
og Þórunn Lára (Tóta)
✝
Faðir okkar,
ATLI HALLDÓRSSON
vélstjóri,
Ásholti 2,
Reykjavík,
lést föstudaginn 16. febrúar.
Útför hans verður gerð frá Garðakirkju mánudaginn
26. febrúar kl. 13.00.
Kristinn Atlason, Guðný Sigurvinsdóttir,
Ída Atladóttir,
Auður Atladóttir, Vernharður Stefánsson,
Anna Atladóttir, Sveinn Sigurmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
ÞORSTEINN ÞORVALDSSON,
Lækjasmára 4,
Kópavogi,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð mánu-
daginn 19. febrúar.
Útförin fer fram frá Digraneskirkju mánudaginn
26. febrúar kl. 15.00.
Margrét Á. Þorvaldsdóttir,
Þorvaldur K. Þorsteinsson, Guðrún Þ. Þórðardóttir,
Kristinn H. Þorsteinsson, Auður Jónsdóttir,
Óli Þorsteinsson, Guðrún Jóhannesdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
ÓLAFUR THEODÓRSSON,
Esjubraut 19,
Akranesi,
andaðist á Landspítalanum Fossvogi mánudaginn
19. febrúar.
Júlía Baldursdóttir,
Baldur Ólafsson, Auður Líndal Sigmarsdóttir,
Ellen Ólafsdóttir, Guðjón Theódórsson,
Ragnhildur Í. Ólafsdóttir, Birgir Guðmundsson
og barnabörn.