Morgunblaðið - 09.11.2007, Blaðsíða 34

34 FÖSTUDAGUR 9. NÓVEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Karl JóhannGunnarsson
fæddist í Vest-
mannaeyjum 22.
desember 1926.
Hann lést á Land-
spítalanum hinn 3.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru hjónin Gunnar
Vigfússon frá Flögu
í Skaftártungu, f.
13.10. 1902, d. 6.2.
1980, og María
Brynjólfsdóttir frá
Syðri-Vatnahjá-
leigu, f. 2.2. 1905, d. 16.4. 1932.
Bróðir Karls var Sveinn Páll, f.
14.3. 1929, d. 7.7. 2003.
Eftir að móðir Karls lést var
hann sendur í fóstur til föðursystur
sinnar, Ágústu Vigfúsdóttur, og
eiginmanns hennar, Ólafs Hall-
dórssonar, sem bjuggu í Suður-Vík
ásamt bróður Ólafs, Jóni Halldórs-
syni, sem Karl kallaði ávallt fóstra
sinn.
Hinn 4. júní 1949 kvæntist Karl
Oddnýju Guðbjörgu Þórðardóttur,
f. 15.8. 1929, d. 23.10. 1998. For-
eldrar hennar voru hjónin Þórður
Jónsson, f. 10.6. 1887, d. 1.2. 1939,
og Kristbjörg Stefánsdóttir, f. 12.7.
sambýlismaður Hafsteinn Snæland
Grétarsson, barn Hilmir Þór. 3)
Gunnar Már, f. 16.4. 1954, maki
Matthildur Jónsdóttir, f. 12.11.
1956. Börn þeirra: Jón Heiðar, f.
30.3. 1981, maki Bergþóra Hall-
dórsdóttir, barn Matthildur Lilja;
Karl Jóhann, f. 21.4. 1983, sam-
býliskona Anna Margrét Guð-
mundsdóttir; Bjarki Már, f. 10.8.
1988. Áður átti Gunnar Dóru
Björk, f. 25.8. 1974, maki Viðar
Einarsson, börn Elliði Snær, Arnór
og Ívar Bessi. 4) Ása Kristbjörg, f.
1.9. 1956, maki Þröstur Einarsson,
f. 23.3. 1954. Börn þeirra: Salóme
Huld, f. 18.10. 1977, sambýlismaður
Gunnar Magnússon, barn Krist-
björg Ásta; Karl Jóhann, f. 1.10.
1980; Oddur Ás, f. 23.12. 1991.
Karl starfaði í Verslunarfélagi
Vestur-Skaftfellinga frá unglings-
aldri við skrifstofustörf. Hann
stundaði jafnframt búskap í Suður-
Vík í nokkur ár. Árið 1971 fluttist
hann ásamt fjölskyldu sinni til
Reykjavíkur. Þar starfaði hann við
skrifstofustörf í Matkaupum og Ol-
ís þar til hann lét af störfum fyrir
aldurs sakir.
Útför Karls verður gerð frá
Digraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11.
1896, d. 8.3. 1984.
Karl Jóhann og
Oddný hófu sinn bú-
skap í Vík í Mýrdal og
bjuggu þar til ársins
1971 er þau fluttu til
Reykjavíkur og það-
an í Kópavog. Börn
þeirra eru: 1) Þórður,
f. 2.9. 1949, maki Þór-
steina Pálsdóttir, f.
22.12. 1942. Börn
Þórðar og Þórsteinu:
Kristbjörg Oddný, f.
9.10. 1975, d. 4.1.
1999, börn með
Arnari Richardssyni, Bertha María
og Þóra Guðný; Þórdís, f. 18.5.
1977, sambýlismaður Hörður Már
Þorvaldsson, börn Auður Krista og
Andrea Hrönn; Eyþór, f. 22.7. 1981.
Áður átti Þórsteina tvö börn: Sig-
urbjörn, f. 3.5. 1962, maki Edda
Ingibjörg Daníelsdóttir, börn Þór-
steina, Baldvin Þór og Selma Rut;
og Baldvin Þór, f. 18.5. 1968, d.
8.12. 1970. 2) Jón Ólafur, f. 6.11.
1950, maki Elísabet Sigurðardóttir,
f. 26.10. 1953. Börn þeirra: Brynja,
f. 22.12. 1974, sambýlismaður Hall-
grímur Jökull Ámundason, börn
Una og Ólafur Jökull; María, f.
26.12. 1977; Eyrún, f. 8.1. 1980,
Hugurinn leitar 32 ár aftur í tím-
ann, þegar ég kem í fyrsta sinn á fal-
legt heimili tengdaforeldra minna í
Stigahlíðinni, þar sem mér var tekið
opnum örmum. Kalli hafði mikinn
áhuga á ættfræði og var fljótur að
finna skyldleika með okkur og fræða
mig um forfeður mína.
Kalli og Didda bjuggu í Vík í Mýr-
dal og höfðu sterkar taugar til stað-
arins. Eftir að þau fluttu á mölina
voru þau með hjólhýsi fyrir austan, en
síðan byggðu þau sér sumarbústað í
Reynishverfi. Tengslin við sveitina og
vinina voru mikil og hafði Kalli alltaf
sérstaklega gaman af að fá fréttir að
austan.
Kalli var mikill fjölskyldumaður og
barnabörnin hændust að honum, og
var spennandi að fá að fara með afa
og ömmu í sumarbústaðinn. Minnis-
stæðar eru m.a. ferðirnar fram að sjó
og fjölskyldusamkomurnar í bústaðn-
um.
Tveir af kostum Kalla finnst mér
vera jákvæðni og jafnaðargeð. Við
áttum oft skemmtileg samtöl um ætt-
fræði og bækur sem að við vorum að
lesa eða hlusta á lesnar. Undir lokin
las hann aðallega Njálu og ég held að
hann hafi kunnað hana að mestu ut-
anbókar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Matthildur Jónsdóttir.
Elsku afi.
Það var alltaf svo notalegt að koma
til þín í heimsókn, hvort sem var til
þín og ömmu á Digranesveginn og
sumarbústaðinn eða í Fannborgina
þar sem þú bjóst síðustu árin án
hennar ömmu. Að sitja á skrifstofunni
þinni og gleypa í sig bókatitlana sem
voru ófáir, vitandi það að þú hafðir
lesið allar bækurnar, sumar oftar en
einu sinni. Þú hafðir svo mikinn
áhuga á ættfræði og grúski og enn á
ég útprentað blað þar sem þú raktir
saman ættir okkar Hallgríms. Ég er
ekki frá því að þú hafir smitað mig af
þessum áhuga þegar við grúskuðum
saman í Espólín-forritinu í gamla
daga. Þú varst snemma svo mikill
tölvukall og áttir skemmtilega leiki
sem við krakkarnir máttum prófa.
Það var alltaf stutt í glensið hjá þér
þegar þú varst innan um börn og al-
veg vitað að það yrði ekki langt þang-
að til afi Kalli færi að kitla eða klípa í
tásur. Enda eignaðir þú þér tásur
barnabarnanna og fannst okkur sjálf-
sagt að deila eins og einni litlutá með
þér. Langafastelpunni Unu fannst
það líka sjálfsagðasti hlutur í heimi.
Þú varst líka svo gjafmildur sjálfur og
vildir að allir fengju nú jafnt af öllu.
Óli vissi af rauða rúsínupakkanum á
borðinu hjá þér sem hann mátti alltaf
ganga í, enda skildi hann ekki alveg af
hverju þú áttir ekki líka rúsínur á
spítalanum.
Elsku ljúfi afi. Við deildum sama
afmælisdegi og það var alltaf jafn-
tnotalegt að heyra í þér eða deila með
þér afmælisveislu þegar svo háttaði
til. Nú verður afmælisdagurinn að-
eins tómlegri en ég mun hugsa til þín.
Brynja.
Barngóður, ljúfur, traustur, minn-
ingu og viðræðugóður fjölskyldumað-
ur er nú látinn. Við viljum minnast afa
með nokkrum orðum.
Á okkar bestu stundum reynum við
að líkjast afa enda var hann góð fyr-
irmynd. En afi var ekki bara góð fyr-
irmynd á tyllidögum því hann hefur
haft áhrif á hverjir við erum og hvern-
ig við högum okkur.
Við áttum margar góðar stundir
með afa sem mótuðu okkur. Frá unga
aldri tókum við í spil og reyndum okk-
ar besta á móti afa – keppnisskapið
var fljótt komið í okkur alla og tapi
tók enginn vel. Sigurvegarinn gant-
aðist gjarnan í þeim sem ekki gekk
jafnvel en gamansöm stríðni var í sér-
stöku uppáhaldi hjá afa og við höfum
hana enn í hávegum.
Ástfóstri tóku allir við Ásenda sem
þangað komu, enda lögðu afi og
amma ekki bara ómælda vinnu og erf-
iði í bústaðinn heldur ómaði þar allt af
umhyggju og ást. Frelsið þar var
ómetanlegt en ekki síður að komast í
snertingu við sveitina hans afa og all-
ar sögurnar sem henni tengdust.
Sveitin varð smám saman líka að okk-
ar sveit og nú segjum við sögur úr
sveitinni og langar að komast aftur
með tærnar í svartan sandinn og hug-
ann við allt sem við eigum í samein-
ingu.
Við kveðjum afa með söknuði og
Karl Jóhann Gunnarsson
✝ Bæring ValgeirJóhannsson
fæddist á Kirkjubóli
á Bæjarnesi í Aust-
ur-Barðastrand-
arsýslu 23. ágúst
1914. Hann lést á
heimili sínu, Geit-
landi 8 í Reykjavík,
31. október síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Guðrún
Bæringsdóttir og
Jóhann Sigurð-
arson. Hann var
sjöundi af níu al-
systkinum, fyrir átti Jóhann þrjú
börn á lífi frá fyrra hjónabandi,
sem misstu móður sína í bernsku.
Valborg er yngst systkinanna og
lifir hún bróður sinn.
þeirra eru a) Guðmundur Friðrik,
sambýliskona Eva Dyröy. b) Guð-
rún Linda, sambýlismaður Helgi
Bergvinsson, sonur hennar er
Brynjar Daði. c) Bæring Jóhann,
kvæntur Guðbjörgu Ólafsdóttur,
sonur þeirra er Ólafur Björgvin.
d) Pálína Hugrún; 2) Stella Guð-
rún, f. 2. okt. 1944, gift Jóni
Hjartarsyni. Börn þeirra eru a)
Kristín Svala, gift Jens Viktor
Kristjánssyni, dóttir þeirra er
Katrín Lára. b) Ingi Örn. c) Gunn-
ar Þór.
Bæring vann við ýmis störf í
Reykjavík til ársins 1954 er fjöl-
skyldan flutti vestur að Kirkjubóli
þar sem hann bjó ásamt systk-
inum sínum. 1959 fluttu þau að
Skálmardal og bjuggu þar til
1968 en þá flytja þau að Garpsdal
í Geiradalshreppi, þar sem þau
bjuggu til 1973. Þá fluttu þau til
Reykjavíkur, þar sem hann vann
almenn störf fram yfir sjötugt.
Útför Bærings verður gerð frá
Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Bæring ólst upp
við almenn sveita-
störf. Hann fluttist
snemma að heiman
til föðurbróður síns
að Kollabúðum í
Reykhólasveit. 16
ára gamall hóf hann
störf á Korpúlfs-
staðabúinu. Þar
kynnist hann konu
sinni, Lukku Ingv-
arsdóttur, f. 23. okt.
1910, d. 30. okt.
2001, frá Bóndastöð-
um í Hjaltastaða-
þinghá. Þau gengu í hjónaband
10. apríl 1944. Börn Bærings og
Lukku eru tvö: 1) Björgvin Óli, f.
12. júlí 1943, kvæntur Guðrúnu
Halldóru Guðmundsdóttur. Börn
Við systkinin sitjum hér og minn-
ingarnar um afa hrannast upp.
Við munum eftir mörgum ferðun-
um vestur að Kirkjubóli, sem var of-
anlega í huga afa fram á síðasta dag,
einnig styttri ferðum.
Sú síðasta var núna í ágúst þar sem
við systkinin og langafabarnið Katrín
Lára nutum síðustu ferðarinnar á
Kirkjuból með honum í yndislegu
veðri. Við tókum eftir því að aðeins
hafði hægt á honum í þessari ferð og
lét hann sér nægja að senda okkur í
berjamó í þetta skiptið, en þó eru að-
eins 5 ár síðan við fórum með honum
vestur og þá lét hann sér ekki nægja
að segja okkur hvar bestu berin væru
heldur hljóp hann með okkur út um
allt til að sýna okkur bestu staðina.
Einnig fórum við styttri ferðir hérna í
kringum borgina, nú síðast fórum við
í Kjósina og sýndum honum hvar við
ætluðum að byggja okkur sumarbú-
stað.
Afa leist vel á þann stað. Afi og
amma áttu góða ævi saman og áttum
við barnabörnin yndislegar stundir
með þeim. Alltaf gat maður komið í
heimsókn og fengið kökur og spjallað.
Og ekkert breyttist það eftir að amma
dó fyrir 6 árum síðan – afi átti alltaf til
jólaköku og annað bakkelsi, mjólk
handa þessum og gos handa hinum.
Núna síðustu mánuði hefur Katrín
Lára, langafabarnið, verið dugleg að
nýta sér það og ekki sjaldan hefur
hún tilkynnt það hátt og skýrt þegar
hún er sótt í leikskólann að núna sé
hún svöng og vilji fara til langafa og fá
jólaköku. Hún vissi að hann átti alltaf
til jólaköku – hún fékk síðan mjólk
með henni en mamma kók. Og þá var
ekki verið að nota opna flösku heldur
var ný opnuð því annað var ekki boð-
legt. Afi var ótrúlega hress fram á síð-
asta dag. Hann bjó einn eftir að amma
dó og sá um sig sjálfur. Hann dundaði
sér í bílskúrnum, keyrði á milli staða
og þótt dregið hafi úr því síðustu árin
þá kom hann í heimsókn til barnanna
sinna, fór í búðina og gat þannig stytt
sér stundir, sem var honum ómetan-
legt. Það voru ótrúlegir hlutir sem
hann dundaði sér við, hann gerði við
hitt og þetta. Í sumar fékk hann sér
nýtt rúm og þá fór hann með gamla
hjónarúmið niður í skúr og bjó til smá
náttborð og gafl úr hluta af því. Katr-
ín Lára á yndislega litla bleika komm-
óðu sem hann bjó til handa henni fyrir
rúmu ári síðan – þetta eigum við eftir
að varðveita með henni til minningar
um langafa.
Afi fylgdist vel með öllu sem var að
gerast hjá okkur og ef mann vantaði
fréttir af hinum í fjölskyldunni þá var
jú best að spyrja afa.
Þótt afi hafi verið orðinn 93 ára
þegar hann dó og maður vissi að kom-
ið gæti að kveðjustund þá gerðist
þetta snöggt og í raun átti maður ekki
von á þessu núna. Hann var hress
fram á síðasta dag sem sést t.d. á því
að hann þreif og bónaði bílinn sinn
helgina áður en hann dó, skipti um
dekk undir honum tveimur dögum áð-
ur og fór í bankann og borgaði reikn-
ingana sína um morguninn daginn
sem hann dó.
Þótt það sé erfitt að kveðja þá
huggum við okkur við það að hann
þurfti ekki að liggja veikur – svona
vildi hann fá að fara og núna er hann
kominn til ömmu.
Elsku afi, við söknum þín en við vit-
um að þið amma fylgist með okkur í
framtíðinni.
Þín barnabörn og barnabarnabarn,
Kristín, Ingi, Gunnar
og Katrín Lára.
Elsku afi, þær eru ófáar minning-
arnar sem við eigum um þig. Þú varst
ótrúlegur í alla staði og var heilsa þín
fram á síðustu stundu engu lík. Það
eru ekki mörg ár síðan þú varst fyrir
austan fjall að smala hrossum og fórst
fram úr 20 ára dreng á harðahlaup-
um. Fráfall þitt var því mikið áfall.Við
erum þó ánægð með að þú hafir feng-
ið að fara eins og þú óskaðir þér, stál-
sleginn fram á síðustu stund. Við
fengum ómetanlegt tækifæri til að
koma saman og kveðja þig áður en þú
varst fluttur burt af heimili þínu.
Við hjóluðum oft yfir til ykkar
ömmu, oft komstu röltandi á móti
okkur. Ekki þótti okkur veitingarnar
af verri endanum, Cocoa puffs með
ískaldri mjólk, jólakaka og snúður.
Eftir að amma veiktist tókst þú við
eldhúsinu og galdraðir fram heimsins
besta sveskju- og grjónagraut. Seinna
kepptist maður við að koma til þín í
hádeginu fyrripart vikunnar til þess
að fá sveskjugraut og rúgbrauð með
kæfu.
Þær voru ófáar ferðirnar suður í
Hafnarfjörð í Lödunni þar sem þú
dróst upp húbbabúbba í upphafi ferð-
ar og spurðir okkur hvort við vildum
músík eða ræðuhöld, við fórum það
oft að þú hélst því fram að bílinn rat-
aði. Þú varst alltaf til í að taka okkur
systkinin með í hesthúsin og leyfa
okkur að fara á bak í gerðinu þótt þú
vissir að sumir sæjust út fyrir.
Þótt þú værir fluttur á mölina þá
var hugurinn alltaf í sveitinni, þú
varst sveitamaður af lífi og sál, lifn-
aðir allur við þegar við töluðum um
sveitina og margar góðar sögur hafðir
þú þaðan. Farið var á Kirkjuból á
hverju sumri, þar voru rætur þínar og
þú yngdist upp um fjölda ára. Þar
þekktir þú hverja þúfu og gast sagt
okkur sögur um þær. Atburðurinn
með minkinn er okkur efst í minni,
enda var það ógleymanleg ferð.
Símtölin okkar á milli voru ómet-
anleg, því það var sama hvar við
bjuggum, alltaf var gott samband. Þú
hringdir í Gumma og Evu í sveitina til
að athuga hve mörg folöld væru fædd
og hvað verið væri að temja hverju
sinni, Hugrún beið eftir símtali frá
þér á sunnudögum þar sem þú spurð-
ir hvort hún hefði farið á ball og hvort
hún hefði fundið einhvern álitlegan.
Norðurferðirnar voru þér oft
áhyggjuefni, en þú gast fylgst með
veðri og færð í textavarpinu, hringt í
hana og upplýst. Lindu spurðir þú
hvernig námið gengi og framkvæmd-
irnar hjá Helga. Þú hringdir í Jóa til
að athuga hvort Óli og Gugga væru
hress, hvort þú gætir hjálpað honum
með bílinn, enda áttuð þið margar
góðar stundir saman í skúrnum. Þú
varst einstaklega laghentur í hverju
sem þú tókst þér fyrir hendur. Þú
varst nýbúinn að undirbúa bílinn þinn
fyrir veturinn, bóna og skipta yfir á
vetrardekkin, enda undir þú hag þín-
um best ef þú hafðir eitthvað að sýsla
og varst alltaf fyrstur til að bjóða fram
hjálp þína. Hægt var að ræða við þig
um allt milli himins og jarðar, alltaf
var stutt í gleðina.
Elsku afi, með þér misstum við
ómetanlegan, góðan vin, en við erum
þakklát fyrir að hafa fengið að njóta
samvista við þig hressan öll þessi ár.
Þú sannaðir kenninguna um að ald-
urinn sé afstæður.
Þín barnabörn,
Guðmundur, Linda,
Bæring og Hugrún.
Meira: mbl.is/minningar
Léttur í lund og léttur á sér. Það
breyttist ekki þótt árin færðust yfir.
Bæring Jóhannsson hélt þessum eðl-
iseinkennum fram á síðasta dag.
Kannski eru þetta breiðfirsk einkenni
– mark heimahaga, uppeldis og ættar?
Þar var hugur bóndans gjarnan þótt
aðstæður réðu því að síðasta æviskeið-
ið var á mölinni. Mjúkar fjárgötur
tóku malbiki fram, lyng og kjarr stóðu
hjartanu nær en steypt stétt borgar-
innar. Töðuilmur. Fallegt fé af fjalli að
hausti var stolt fjárbóndans.
Æviferill afabróður míns var far-
sæll þótt vissulega þyrfti hann að hafa
fyrir lífinu eins og aðrir af hans kyn-
slóð. Bæring þekkti ég sem bónda þótt
á yngri árum hefði sinnt ýmsum öðr-
um störfum. Ég naut þeirra forrétt-
inda á sjöunda áratug liðinnar aldar að
gerast kaupamaður hans og smali í
Skálmardal í Múlahreppi í Austur-
Barðastrandarsýslu, þeirri sömu sveit
og hann fæddist og ólst upp í, á
Kirkjubóli á Bæjarnesi. Bóndinn er
kóngur í ríki sínu. Það var Bæring í
Skálmardal. Bústofninn óx ár frá ári
sem og umsvifin. Þegar best lét var
heyjað á fimm jörðum í hreppnum.
Vinnudagurinn var langur en vinnan
skemmtileg og gefandi. Viðvaningar
lærðu handtökin undir öruggri leið-
sögn, kynntust starfi sem gengið hafði
mann fram af manni um aldir.
Kaupamaðurinn upplifði um leið
þær þjóðfélagsbreytingar sem þá áttu
sér stað. Afskekktar og einangraðar
sveitir áttu undir högg að sækja. Nátt-
úrufegurðin ein dugði ekki til. Við
fólksflóttann varð ekki ráðið. Sveitin
fór öll í eyði – bændur og búalið flutti
suður.
Hjá Bæring, konu hans Lullu og
börnum þeirra Björgvin og Stellu var
gott að vera. Umhyggjan var ósvikin
sem og kærleikurinn. Það hefur haldið
Bæring Valgeir
Jóhannsson