Morgunblaðið - 15.06.2008, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15. JÚNÍ 2008 43
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is
Vaktsími: 565 5892 & 896 8242 • Sólarhringsvakt
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
Kistur • Krossar • Sálmaskrár • Duftker • Blóm • Fáni • Gestabók • Erfidrykkja • Prestur
Kirkja • Legstaður • Tónlist • Tilkynningar í fjölmiðla • Landsbyggðarþjónusta • Líkflutningar
Suðurhlíð 35 Fossvogi • www.utforin.is
Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 • Sólarhringsvakt
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís ValbjarnardóttirSverrir Einarsson
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Það sem hafa ber í huga varðandi andlát og útför
Hermann Jónasson Jón G. Bjarnason
✝
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
OLGA MARTA HJARTARDÓTTIR,
Norðurbrún 1,
Reykjavík,
sem lést á öldrunardeild L-1 á Landakoti
miðvikudaginn 4. júní, verður jarðsungin frá
Áskirkju mánudaginn 16. júní kl. 13.00.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á líknarfélög.
Heiðar V. Viggósson, Margreta Björke,
Júlía Katrín Björke, Helgi Arnar Alfreðsson,
Olga Ingrid Heiðarsdóttir,
Halldóra Björk Heiðarsdóttir,
Halldór Björke Helgason.
✝
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
LEIF ANDREAS JOHANSEN,
f. 08.06.1934,
lést á heimili sínu þriðjudaginn 10. júní.
Jarðað verður í Skoger kirke, Noregi, þriðjudaginn
24. júní.
Blóm vinsamlegast afþökkuð, en þeim sem vildu
minnast hans er bent á Krabbameinsfélag Íslands
eða önnur styrktarfélög.
Anna Björnsdóttir,
Freyr Leifsson, Heidi Gravbråten,
Arna Kristín Johansen,
Edda Áslaug Johansen, Neil Collier,
Saga Tryggvadóttir, Tekla Tryggvadóttir,
Frida Freysdóttir, Sondre Freysson.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
HALLDÓR MAGNÚS ÞORKELSSON
bifvélavirki,
Efstaleiti 71,
Keflavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut, sunnudaginn
1. júní.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Aðstandendur þakka öllum þeim er auðsýndu
samúð sína og hlýhug við andlát Halldórs og útför.
Guð blessi ykkur öll.
Eygló Sigfúsdóttir,
Ragnheiður Halldórsdóttir, Ásgeir Torfason,
Halldóra Margrét Halldórsdóttir, Hilmar Hafsteinsson
og barnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
INGIBJÖRG Þ. GUÐBJÖRNSDÓTTIR,
Norðurbrún 1,
Reykjavík,
lést miðvikudaginn 12. júní á Landspítalanum
Fossvogi.
Útförin verður gerð frá Áskirkju mánudaginn
23. júní kl. 15.00.
Fyrir hönd annarra vandamanna,
Guðbjörn Sigvaldason, Jónína M. Árnadóttir,
Kristján Jóhann Sigvaldason,
Silja Hlín Guðbjörnsdóttir,
Gísli Freyr Guðbjörnsson.
✝
Dóttir okkar, móðir, systir, tengdamóðir,
sambýliskona og amma,
VALGERÐUR MARGRÉT GUÐNADÓTTIR,
Hvannhólma 20,
Kópavogi,
andaðist á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
fimmtudaginn 12. júní.
Guðni Þórðarson, Sigrún Jónsdóttir,
Guðni Þór Scheving, Helga Rós Reynisdóttir,
Halla Sigrún Ingvarsdóttir,
Arna Fríða Ingvarsdóttir,
Jón Snævarr Guðnason, Þórdís Unndórsdóttir,
Sigrún Halla Guðnadóttir, Ólafur Ólafsson,
Einar Pétursson
og barnabörn.
✝ Sigurlína Svan-hvít Sigurðar-
dóttir fæddist í
Hafnarfirði 8. sept-
ember 1913. Hún
lést á Hrafnistu,
Hafnarfirði, 31. maí
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Sigurður Jónsson
fiskmatsmaður, f. í
Hafnarfirði 18.
ágúst 1871, d. 4. nóv-
ember 1947, og kona
hans Þórólína Ingi-
björg Þórðardóttir,
ættuð úr Fljótshlíð, f. 16. febrúar
1886, d. 24. október 1961. Alsystk-
in Svanhvítar eru Þórunn Dag-
björt f. 1915, Guðný Ágústa f. 1916,
Ásta f. 1917, Þórður f. 1919, dreng-
ur f. 1924 og Guðbjörg f. 1928.
Systkin samfeðra eru Gísli Konráð
f. 1898, Guðmundína
Margrét f. 1900, Jón
f. 1902, Kristján f.
1905 og Valgeir f.
1909. Systkin Svan-
hvítar eru öll látin.
Sonur Svanhvítar
er Egill Svanur
Egilsson, f. 11. nóv-
ember 1944, kona
hans er Maggý Guð-
mundsdóttir, f. 9.
júlí 1942. Sonur
þeirra er Sturla
Egilsson, f. 17. maí
1974, kona hans er
Hildur Erlingsdóttir, f. 24. júní
1976, þau eiga þrjá syni. Þeir eru
Egill Steinar, f. 4. júlí 2000, Erling
Orri, f. 4. mars 2003, og Eiður
Darri, f. 27. júní 2006.
Útför Svanhvítar fór fram í
kyrrþey.
Þegar hátíðarhöldin vegna 100 ára
afmælis Hafnarfjarðarkaupstaðar
stóðu sem hæst lést Svana móður-
systir mín í hárri elli. Hún var einn
elsti íbúi bæjarins, tæplega 95 ára
gömul. Svana fæddist í Hafnarfirði,
ólst þar upp og bjó alla sína ævi,
lengst af að Austurgötu 29b eða um
það bil hálfa öld. Henni þótti mjög
vænt um Hafnarfjörð, enda fylgdist
hún með bænum stækka úr fámenn-
um útgerðarbæ þar sem allir þekkt-
ust í fjölmennan bæ með margbreyti-
legu atvinnulífi. Það var gaman að
spyrja Svönu um menn og málefni og
ekki kom maður að tómum kofanum
hjá henni því að hún þekkti mjög vel
til í bænum og var ákaflega minnug
bæði á gamalt og nýtt.
Svana er sú síðasta sem kveður úr
stórum systkinahópi en hún átti sex
alsystkin og fimm hálfsystkin. Mögu-
leikar til menntunar voru ekki miklir
og systkinin byrjuðu snemma að létta
undir á heimilinu. Hún fór ung að
vinna og var enn á barnsaldri þegar
hún byrjaði í vist og vann við það á
sumrin fram á unglingsár en þá tók
fiskvinnan við eins og algengt var í
Hafnarfirði á þeim tíma. Mestan
hluta ævi sinnar vann hún við fisk-
vinnslu, lengst af hjá Jóni Gíslasyni,
frænda sínum, þar til hún hætti störf-
um fyrir aldurs sakir.
Þrátt fyrir háan aldur var hún stál-
minnug og fylgdist vel með öllum ætt-
ingjum sínum, ungum sem gömlum,
enda mjög frændrækin. Hún eignað-
ist snemma myndavél og var iðin við
að mynda vini og vandamenn og til er
ómetanlegt safn mynda sem hún hef-
ur tekið í gegnum tíðina. Eftir hana
liggur einnig mikil og ákaflega vel
unnin handavinna.
Svana var einstaklega nægjusöm
og hógvær kona og vildi aldrei láta
hafa neitt fyrir sér og var jafnan já-
kvæð þótt aldurinn færðist yfir og
heilsunni hrakaði. Svana eignaðist
soninn Egil Svan. Um árabil bjó hún
hjá honum og Maggý konu hans. Þar
naut hún líka samvista við Sturlu, son
þeirra, sem var augasteinninn henn-
ar. Hann og kona hans Hildur eiga
þrjá myndarlega syni, sem hafa verið
henni til ómældrar gleði undanfarin
ár.
Ég sendi Svani, Maggý, Sturlu,
Hildi og sonum samúðarkveðjur mín-
ar.
Sigrún Haraldsdóttir.
Svanhvít Sigurðardóttir, móður-
systir mín, kvaddi lífið af sama æðru-
leysi og hún lifði því. Hún var alltaf
sjálfri sér samkvæm. Sagði skoðun
sína umbúðalaust og af meira hisp-
ursleysi en maður á að venjast, en í
því fólst engin vandlæting. Þegar hún
sagði kannski „óttalega er þetta ljót
úlpa sem þú ert í“ var hún ekki að
hneykslast á smekkleysi úlpueigand-
ans heldur tjá sig um málið. Hún var
ærleg á öllum sviðum og tók lífinu
eins og það kom. Var hvorki upptekin
af fortíðinni né áhyggjufull um fram-
tíðina. Núið var hennar tími. Hún ólst
upp á Austurgötu 29b í Hafnarfirði,
elst fimm barna Þórólínu Þórðardótt-
ur og Sigurðar Jónssonar. Á æskuár-
um vann hún um tíma hjá Ásmundi
bakara, en starfaði lengst af sem fisk-
vinnslukona hjá Jóni Gíslasyni, út-
gerðarmanni í Hafnarfirði, en þau
voru bræðrabörn. Í þá daga var slíkt
starf erfiðisvinna og oft kalsamt, en
ekki minnist ég þess að hafa heyrt
Svönu kvarta. Reyndar man ég ekki
eftir að hún hafi nokkurn tíma verið
veik. Þegar foreldrar mínir giftust
byggðu þau við húsið á Austurgöt-
unni. Við systkinin ólumst því upp í
sama húsi og afi og amma, Svana
frænka og sonur hennar, Egill Svan-
ur Egilsson. Faðir minn var sjómaður
og langdvölum í burtu og þegar afi
féll frá árið 1947 varð Austurgata á
vissan hátt kvennahús. Þær amma,
mamma og Svana réðu þar ríkjum og
vinkonur þeirra voru tíðir gestir. Við
eldhúsborðið hjá ömmu var lengi set-
ið og mikið spjallað. Svana frænka
mín var því meira en venjuleg frænka
okkar systkinanna þegar við vorum
að vaxa úr grasi og Egill sonur henn-
ar nánast bróðir okkar. Myndavélar
voru ekki í hvers manns eigu á þess-
um árum, en Svana keypti sér eina
slíka og sparaði hana ekki. Hennar
vegna eru til skemmtilegar myndir af
okkur krökkunum á öllum aldri. Hún
fékk sér líka kvikmyndavél, sem í dag
þætti frumstæð, en af því að hún lán-
aði mér hana geta börn mín nú séð
hvernig þau töluðu, hlógu og hlupu á
barnsaldri. Þegar við Egill byggðum
okkur hús fengum við fyrir tilviljun
samliggjandi lóðir. Við búum því enn
hlið við hlið. Hann útbjó íbúð fyrir
Svönu í húsinu og þar hefur hún verið
umvafin af Agli, Maggý konu hans,
sem er einstök manneskja, og Sturlu
syni þeirra, augasteini ömmu sinnar.
Svana fór lengst af gangandi allra
sinna ferða og fylgdist vel með öllu.
Sagði til dæmis um leið og hún gekk
framhjá: „Sigþór, það vantar mold á
silfurreyninn hjá þér!“
Hún átti skemmtilegt og fallegt
ævikvöld, var mikils metin mamma,
amma og langamma og látin finna
það. Hún fylgdist með Sturlu vaxa úr
grasi og finna hana Hildi. Drengirnir
þeirra þrír kórónuðu svo lífsgæfu
fiskvinnslukonunnar frá Austurgöt-
unni. Síðustu árin bjó hún á Hrafnistu
og undi sér vel. Herbergið hennar var
eins og stássstofa og hún tók virkan
þátt í því starfi sem boðið var upp á.
Agli frænda mínum, Maggý, Sturlu
og Hildi færi ég innilegar samúðar-
kveðjur frá fjölskyldunni í næsta húsi
og bið Svönu frænku minni Guðs
blessunar.
Sigþór Sigurðsson.
Hún var elst hálfsystkina föður
míns og hét fullu nafni Sigurlína
Svanhvít, þótt hún kallaði sig aldrei
annað en Svanhvíti, en meðal systk-
inanna og frændfólksins var hún allt-
af kölluð Svana.
Systkinin í Sigurðar Jónssonar-
húsi á Austurgötunni í Hafnarfirði
voru alls 12 úr tveimur hjónaböndum,
þótt aðeins 10 kæmust til fullorðins-
ára. Nú hafa þau öll farið á vit feðra
sinna, Svana þeirra síðust og elst.
Þó að Sigurður, afi minn, hafi að
sínu leyti haft nóg að leggja fyrir sig
og sína, þá var lífsbaráttan erfið fyrir
barnmargar fjölskyldur, sem á fyrri
helmingi síðustu aldar bjuggu oftast
nær í svokallaðri þurrabúð, og var al-
gengt á þeim tíma í Hafnarfirði, og
því fá tækifærin fyrir börnin að sækja
sér nokkra menntun að ráði, þar sem
þau urðu flest að fara að vinna um leið
og aldur leyfði, sum skömmu eftir
fermingu, til þess að drýgja tekjur
heimilisins. Svana var þar engin und-
antekning. Hún bar það líka með sér
að hafa átt erfiða og annasama ævi,
enda vann hún við margvísleg störf,
m.a. fiskvinnslustörf hjá frænda okk-
ar, Jóni Gíslasyni. Þó fannst mér hún
alltaf vera vel sjálfmenntuð og lesin á
margan hátt. Hún var afar vel vinn-
andi og vandvirk við allt, sem hún
gerði, og var líka margt til lista lagt.
Það bera m.a. hannyrðirnar hennar
vott um. Það var alltaf gaman að hitta
hana og tala við, enda margfróð um
margt, sérstaklega um lífið í Hafn-
arfirði fyrr á árum, þótt öll systkinin
væru heldur þögul um æskuár sín í
bænum.
Það hefur líka verið erfitt að vera
einstæð móðir á þessum tíma, en
Svana átti góða fjölskyldu, sem studdi
hana vel, enda bjuggu margar kyn-
slóðir saman í þessu litla húsi Sigurð-
ar, afa míns, á Austurgötunni. Svana
bjó vel að því, þó að hún byggi ekki
þar nema lítinn tíma.
Ég heyrði snemma talað um þessa
frænku mína. Þótt faðir minn talaði
lítið um systkini sín og æskuárin, og
lítið sambandið milli þeirra yfirleitt,
þá minntist hann oft á Svönu, fyrir ut-
an Ágústu, systur þeirra, og mér
fannst hann halda meira upp á þær en
önnur systkini sín, enda voru þau þrjú
heldur ekki svo mjög ólík í sér.
Þó að mér fyndist ég hafa þekkt
báðar systurnar alla tíð af frásögnum
föður míns af þeim, sérstaklega þó
Svönu, þá kynntist ég hvorugri þeirra
samt neitt að ráði fyrr en seint og um
síðir og finnst ég ríkari á eftir.
Þegar komið er að þessari kveðju-
stund, eftir alltof stutta viðkynningu
að mínu mati, er mér efst í huga ein-
lægt þakklæti fyrir góða viðkynningu
og skemmtilegar samverustundir
gegnum tíðina. Ég bið Svönu allrar
blessunar, þar sem hún er nú. Guð
geymi hana og varðveiti, og veri með
afkomendum hennar, sem ég votta
mína innilegustu samúð.
Blessuð sé minning góðar frænku.
Guðbjörg Snót Jónsdóttir.
Svanhvít
Sigurðardóttir