Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1952, Blaðsíða 14

Helgi frá Súöavík
Formannavísur;
fluttar á ísafirði á siómannadaginn 1952
Upp skcd telja ýta þá,
ísafirði er stýra frá,
fleytum út á lýsulá,
lukkan æ þeim veri hjá.
*
Röskur Páll um ránartorg
renna lætur Sólarborg,
stormsins hátt þó heyri org
og himinskýja sjái korg.
Frækinn mjög um sjávarsvið
sitt með íturt kappalið,
út á stýrir yztu mið,
aflaföngin klókur við.
¥
ísborg rennir ramefldur
á reiðarkórinn Guðmundur,
hátt þó tóni hræsvelgur,
hræðist engar smábárur.
Slyngur afla finnur föng,
fram um úfin sílagöng.
Forðast háskaráðin röng,
þó reiði togni og svigni stöng.
*
Ösla lætur áls á frón,
afla við ei hræddur tjón,
Kári þó að hvessi tón,
Kristjáns niður frækinn Jón.
Fjörugt yfir flyðrurann,
Finnbjörn skeiða lætur hann,
afla góðan ætíð fann,
allir telja 'hann hugprúðan.
¥
Ágúst stýrir Ásúlfi
ötull fram á skarfsheiði,
hjörfameiður hugdjarfi,
hræðist varla stórsjói.
Afla sækir áls á svið,
ötult hefur kappalið,
störfin sjávar vanur við,
víst ei hræðist bárunið.
Fram á heiði úfna áls,
eflda meður hlyni stáls,
allar stundir frí og frjáls
Freydís leiðir Gunnar Páls.
Aflaföngin ötull fann,
ákafinn í hjarta brann,
lofið allra kjósa kann,
kapp méð forsjá gleður hann.
*
Hátt þó risi haföldur,
Hafdís’ stýrir Guðmundur,
háfs á mýri hugdjarfur,
hraustur, gætinn formaður.
Afla sækir ötull hann,
út á breiðan síldarrann,
aldan þó að auki bann
ekki letur fullhugann.
V
Ásbjörn leiðir áls um svið
ítur Jón með kappalið,
aldrei hræðist öldurið,
aflastandið heppinn við.
Þegar láin lyftist ströng,
liðugt skríður liafs um göng
ítur gnoð, með aflaföng,
þó ymji í reiða og svigni stöng.
Gunnbirni með gæðalið,
Garðar stýrir út á svið,
við störfin varla gefur grið,
gnauðar bylgjan súðir við.
Hetjan slynga hafs um slóð,
hittir sjávarföngin góð,
hans úr augum gneistar glóð,
þó grenji Kári í jötunmóð.
Kristján Jóns með kappsemi
kafar dröfn á Sæbirni,
192
VIKINGUR