Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1977, Qupperneq 61

Bergsteinsson í Tjörnum undir
Eyjafjöllum falaður til for-
mennsku fyrir bátinn, og tók hann
því.
Lagði Bergsteinn af stað fót-
gangandi til Reykjavíkur, því ekki
voru þá bílar til þess að ferðast
með. Ætlaði hann svo að fara með
skipi til Eyja. Þegar til Reykjavík-
ur kom brá Bergsteinn sér suður
til Hafnarfjarðar til þess að heilsa
upp á Guðbjörgu systur sína, sem
þar átti heima og býr þar nú á
Selvogsgötu 3. Dvaldist hann hjá
sys'tur sinni nokkra stund.
Þegar hann kvaddi Guðbjörgu
sagði hann: „Þetta er nú í síðasta
sinn, sem við sjáumst.“
„Heldur þú það, Bergsteinn
minn?“ svarar hún.
„Já, það er áreiðanlegt,“ segir
Bergsteinn. „Mig dreymdi áður en
ég fór að heiman, að ég væri ríð-
andi á bleikum hesti fyrir austan
Elliðaey við Vestmannaeyjar.“
Síðan kvaddi Bergsteinn og hélt
til Vestmannaeyja.
Þegar til Eyja kom vantaði alla
háseta og beitumenn á „ísland“.
Gekk Bergsteini vel að fá menn,
en þó vantaði vélamann. Friðrik
Jónsson í Látrum hafði pantað sér
nýjan bát fyrir þessa vertíð, en
hann var enn ókominn og ekki
væntanlegur fyrr en seint í mars. Á
þann bát var Ólafur Jónsson í
Landamótum ráðinn vélamaður,
þegar hann kæmi. Fór Bergsteinn
nú til Ólafs og falar hann fyrir
vélamann hjá sér. Lofar Ólafur að
vera hjá honum, þar til „Islend-
ingur“, hinn nýi bátur Friðriks,
komi.
Byrjaði nú Bergsteinn róðra á
„íslandi“, og gekk allt vel. Sótti
hann mikið sjó og kom oft seint að
landi, oftast síðasti bátur.
Leið nú svo fram á seinni hluta
marsmánaðar. Kom þá bátur
Friðriks, og varð Ólafur þá að fara
af „íslandi“ yfir á þann bát. Um
sama leyti brotnaði vélin í vél-
bátnum „Skarphéðni41, og fékk þá
VÍKINGUR
Bergsteinn vélamanninn af hon-
um. Var það Sigbjörn Davíðsson
frá Norðfirði.
Gekk nú allt sinn vanagang, og
líður svo fram til 11. apríl. Hitti þá
Bjarni Eiríksson í Ásólfsskála
undir Eyjafjöllum Bergstein að
máli og falast eftir að fá að róa
með honum næsta dag, því Bjarni
„gekk með skipum“, eins og kall-
að var. Tók Bjarni það fram, að
þetta yrði ekki nema þennan róð-
ur, því hann ætlaði til Stefáns
Þórðarsonar, sem þá var formaður
með „Jóhönnu“. Bergsteinn sagði
Bjarna, að þetta væri velkomið.
Klukkan tvö þennan dag, 11.
apríl, kallaði Bergsteinn skipshöfn
sína. Var þá farið að róa á kvöldin
og legið úti yfir nóttina og komið
að landi morguninn eftir. Klukk-
an þrjú lagði „ísland“ af stað út úr
höfninni og hélt austur á milli
eyja, þ.e.a.s. Elliðaeyjar og
Bjarnareyjar. Veður var þá hið
besta, logn og blíða, hélst svo allan
daginn, alla næstu nótt og allan
næsta dag, en þó grúfði myrk
þoka yfir legi og landi.
Ekki kom „ísland“ að landi
daginn eftir. Þó var ekki óttast um
bátinn, bæði vegna þess hve veðr-
ið var gott, og svo líka vegna hins,
að eins og áður er sagt, sótti Berg-
steinn mikið sjó og kom yfirleitt
með síðustu bátum að landi. Var
því ekki hafin leit að bátnum, eins
og ef til vill hefði annars orðið.
Ekki var „ísland“ enn komið að
landi að kvöldi næsta dags. En um
klukkan tólf þá nótt gerði versta
veður á suð-vestan, með brimi.
Af „íslandi“ hefur ekkert
spurst, síðan báturinn lagði upp í
þennan róður, að öðru leyti en
því, að löngu seinna rak eitt bjóð
frá bátnum vestur á Torfmýri.
Mörgum getum var að því leitt,
hver orðið hefðu afdrif „íslands“.
Sumir álitu að þeir hefðu villst í
þokunni, en aðrir álitu að leki
hefði komið að bátnum. En hvort
tveggja er ágiskun ein.
Fórust þarna aðrir sex menn,
sem störfuðu við þennan sama
bát, á þessari sömu vertíð. Voru
það þessir: Bergsteinn Bergsteins-
son frá Tjörnum undir Eyjafjöll-
um, Páll Einarsson frá Fornu-
söndum undir Eyjafjöllum, Páll
Pálsson frá Hrísnesi í Skaftár-
tungu, Bjarni Eiríksson frá Ás-
ólfsskála undir Eyjafjöllum,
Guðmundur Eyjólfsson, ættaður
úr Árnessýslu, og Sigbjörn
Davíðsson frá Norðfirði, en hann
var vélamaðurinn, eins og fyrr er
sagt.
Bergsteinn Bergsteinsson var
fæddur að Tjörnum undir Eyja-
fjöllum 16. október 1877. For-
eldrar hans voru Bergsteinn
Einarsson og Anna Þorleifsdóttir.
Ólst Bergsteinn upp með foreldr-
um sínum ásamt stórum systkina-
hóp.
Bergsteinn hóf snemma að
stunda sjómennsku, fyrst undan
Fjallasandi og síðan frá Vest-
mannaeyjum á vertíðarskipinu
ísak. Þegar vélbátarnir komu til
sögunnar hóf hann strax að
stunda sjómennsku á þeim. Hann
var mesti dugnaðarmaður, kapp-
samur og fylginn sér við öll störf.
Kona hans var Sigríður Jónsdótt-
ir, og sonur þeirra var Bergsteinn,
fiskimatsstjóri.
Elzta og stærsta
skipaviðgerðarstöð
á íslandi.
Tökum á land skip allt að
2500 smálesta þung.
Fljót og góð vinna.
SLIPPFÉLAGIÐ
í REYKJAVÍK
Slmi: 10123 (6 llnur)
Simnefni: Slippen
445