Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1999, Qupperneq 38

Egypsk moskva.
gefa og lítið á okkur að græða. Vorum við
hreinlega setdr í skammarkrókinn.
Mútur og heilablóðfall
Ekkert bólaði á Barwilsmönnum að koma
að sækja Sigurð og var hann orðinn mjög á-
hyggjufullur og leið illa. Um sexleytið gefst
Siggi Bryn upp á biðinni og semur við einn
kaupahéðininn um að fara með Sigurð í
land. Var honum borgað með gömlum segla-
druslum og fleiru. Ég var ósáttur við þessa á-
kvörðun þar sem við þekktum hvorki haus
né sporð á manni þessum og vissum ekkert
hvað hann kynni að taka til bragðs. Að auki
leið Sigurði ekki vel. Þetta varð þó úr og
komst Sigurður heilu og höldnu í land og gat
haft samband við Barwilskrifstofuna. Þá
loksins komu þeir og fóru með hann á
sjúkrahús þar sem í ljós kom að hann hafði
fengið vægt heilablóðfall. Flaug hann svo
heim tveim dögum seinna og er hann nú úr
sögu þessari. Tók Siggi Bryn. við stjórn
skipsins og bætti einu hlutverki við mig en
það var að vera túlkur þó enskan mín sé ekki
upp á marga fiska.
Ekki fengum við kostinn sem við pöntuð-
um og höfðum þá samband við annan
höndlara og kom hann með kost til okkar.
Þeir Barwilsmenn tóku það mjög óstinnt
upp og hótuðu öllu illu. Létum við vita af
þessu öllu saman heim og var haft samband
við höfúðstöðvarnar í Óslo og þeir beðnir að
þrýsta á að hleypa okkur í gegn. Gekk það
eftir og fengum við skilaboð að við kæmumst
í gegn daginn eftir.
Alltaf komu nýir og nýir menn til að reyna
að selja okkur eitthvað. Var mikið af þeirra
varning, allskonar plattar og bolir, einnig
papírusmálverk. Leist mér vel á eitt þeirra og
keypti. Fór ég að tala við þann sem seldi og
spyrja hann ýmissa spurninga. Þá kom í ljós
að hann hafði búið í Svíþjóð í nokkur ár og
talaði sænsku nokkuð vel. Skellti ég þá á
hann norskunni minni og varð ég margs vís-
ari um hvernig málin stóðu þarna. Hann
sagði að við á þessu skipi værum ekki hátt
skrifaðir þar sem erfitt væri að pranga ein-
hverju inn á okkur. Virðist sem þessi kaup-
mennska þarna á skipalægjunum sé heilmik-
il útgerð og skipulögð.
Við höfðum keypt viðbótarskammt af sí-
garettum til að gefa í mútur því okkur var
orðið Ijóst að við yrðum þarna til eilífðarnóns
ef við gerðum það ekki. Okkur var skipað
hvað eftir annað að létta akkerum og færa
okkur og allt gert til að gera okkur lífið sem
leiðast. Einhver eftirlitsmaður kom til okkar
og átti að skoða akkerisbúnað og fleira. Viss-
um við að ekkert var að vindubúnaðinum en
samt sagði hann að spilið hífði of hægt en
myndi sjá í gegnum fingur við okkur og
sleppa okkur í gegn ef við létum hann fá
nokkur karton af sígarettum, annars myndi
hann skrifa skýrslu og kæra. Svona var allt
eftir þessu.
Þungu fargi af okkur létt
f bítið næsta morgun ræsi ég aðalvélina um
ld. 07:00 og síðan bíðum við eftir lóðsinum
sem átti að lóðsa okkur í gegnum skurðinn.
Sjáum við stóran hóp af skipum fara inn í
skurðinn en enginn virtist skipta sér af okkur
og erum við orðnir smeykir um að nú eigi að
skiija okkur eftir einn daginn enn. Það er svo
ekki fyrr en kl. 14:00 sem lóðsinn kemur til
okkar og segir okkur að hífa upp akkerið.
Einnig komu með okkur einir 6 menn sem
áttu að vera einskonar eftirlits- og aðstoðar-
menn. Var híft um borð bátsskrifli sem
gegna átti hlutverki björgunarbáts og guð má
vita hvað þurfti að borga fýrir leiguna. Var
gamla skektan hans Lúlla Kristjáns, Kisa var
hún kölluð og þótti ekki merkileg, hreinasta
glæsifley miðað við þetta bátsskrifli. Ekki
voru menn þessir fýrr komnir um borð held-
ur en þeir voru búnir að setja upp verslun í
setustofunni.
Lóðsinn tók nú við stjórn skipsins og
sigldum við hægt í átt að skurðarmynninu og
inn í hann. Heimtar hann strax sígarettur
handa sér og bað um sérstakan klefa til afnota
og var það látið eftir honum.
Við vorum skip númer 8 í 10 skipa hóp.
Tveir hópar eru teknir á dag og eru stórskip-
in tekin á undan. Við vorum í seinni hópn-
um þennan dag og var það fýrri hópurinn
sem við höfðum séð fara inn í skurðinn
snemma um morguninn. Var þungu fargi af
okkur létt þegar við vorum komnir af stað.
Nú fór að verða gaman að fýlgjast með út-
sýninu og sigldum við framhjá mörgum fal-
legum moskum. Einnig voru margir fallegir
garðar með háum pálmatrjám. Datt manni
helst í hug ævintýri úr 1001 nótt.
Myndir af fáklæddu kvenfólki
Segja má að Suezskurður sé í þrem hlutum
þar sem tvö vötn eru á leiðinni. Er annað
vatnið, nær Suez, geysistórt og skiptist í tven-
nt. Heitir annar helmingurinn EI Buheiret EI
Murra E1 Kubra (Great Bitter Lake) og hinn
E1 Buheiret E1 Murra E1 Sughra (Little Bitter
Lake). Hitt vatnið heitir Buheiret E1 Timsah
(Lake Timsalt) og er það þar sem skipalest-
irnar mætast, þ.e. skipalestin sem hafði farið
inn í skurðinn við Port Said mætti okkur
þarna. Á siglingunni gegnum skurðinn sá
maður hversu gríðarlegt mannvirki þetta er.
Spurði ég lóðsinn spjörunum úr um sögu
skurðarins sem hann svaraði fúslega milli
þess sem hann heimtaði einhverjar gjafir
handa sér.
Skurðurinn var tekinn í notkun árið 1869
og höfðu 250.000 manns dáið við að grafa
hann að sögn lóðsins. Hann er um 20 m
djúpur og rúmir 100 m á breidd. Eru miklir
sandhaugar út frá bökkunum. Tuttugu og
fimm dæluskip sjá um að dæla sandinum
upp úr skurðinum en alltaf verður að við-
halda dýptinni. Heildarlengd á skurðinum er
162 km.
Þegar við höfðum mætt skipalestinni sem
kom á móti á Timsah-vatni og komnir inn í
skurðinn á ný var heldur betur eyðilegt um
að litast á bakkanum austan megin. Öðru
hvoru sáum við ónýt stríðstól sem höfðu ver-
ið skilin þarna eftir í sex daga stríðinu. Virtist
38
Sjómannablaðið Víkingur