Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.2007, Blaðsíða 33

Samtals u.þ.b. 3 kg ajbleikju eftir daginn sem kostaði 3.000 krónur. Það gerir 1.000 kríkg. Aðeins
ódýrara kilóverð en á laxinum í Hagkaup.
ykkur! þusaði vinnufélaginn. - Flestir
laxveiðimenn teljast eflaust sæmilega
heilir á geði en þeir ganga ekki heilir til
skógar! Það eru ekki bara bankastofnanir
landsins sem eru að leggja fjármál heim-
ilanna í rúst, því ef það finnst veiðimað-
ur innan vébanda fjölskyldunnar þá er
hann í bandalagi með bönkunum um að
setja allt á hausinn með þvi að punga út
hundruðum þúsunda fyrir það eitt að
mega húka uppi í sveit í nokkra daga og
koma síðan úrvinda heint með fáein kíló
af fiski í soðið, ef heppnin er með.
-Já, það nokkuð til í því, samsinnti ég
manninum.
Þeir sem erfa skulu landið
- Veistu hvernig þeir hafa þetta í
Svíþjóð og á hinum Norðurlöndunum?
spurði vinnufélaginn íbygginn og ég þótt-
ist hafa haft eitthvert veður af því.
- Þar eru árnar og vötnin meira eða
ntinna í þjóðareign og menn kaupa bara
veiðikort eða aðgang að veiði fyrir tiltek-
inn dagafjölda og borga smámuni fyrir.
Hér eru hins vegar svivirðilega ríkir fjár-
málaguttar smám saman að sölsa undir
sig allar jarðir til sjávar og sveita og
rukka okkur siðan um offjár ef við viljum
fá að fara þar um og hvað þá ef við ætlum
að gerast svo djörf að renna einhvers
staðar fyrir fisk.
-Já, það er ljóta helvítið, skaut ég inn í
og við það færðist félaginn allur í aukana.
Hann var farinn að nota handapal lil að
leggja áherslu á orð sín, tala með hönd-
unum eins og Frakkar gera.
- Þetta endar með því að sauðsvartur
almúginn hírist dagana langa í háhýs-
um og blokkaríbúðum í Reykjavík, og
lætur einkavæðingu landsins yfir sig
ganga þegjandi og hljóðalaust. Þá verða
vegatollar á öllum þjóðvegum landsins
og ef við höfum efni á því að ferðast inn-
anlands þá munum við annað slagið reka
augun í yfirstéttina, bankastjóra, ráðherra
og hinn íslenska aðal sem stendur
prúðbúinn við laxveiðiárnar, með þjóna á
hverjum fingri, að fikta við að veiða lax!
Nú var æsingurinn orðinn svo mikill,
°g handapatið svo stjórnlaust, að félaginn
sló í gáleysi hendi i kaffibollann sinn
og sendi hann fljúgandi fram af borð-
brúninni. Ég greip hann í frjálsu falli og
kom þannig í veg fyrir að hann smylli á
flísalögðu gólfinu og brotnaði þar í þús-
und mola. Sjóðheitt kaffið frussaðist yfir
hendurnar á mér og ég þurfti að fara fram
á salerni lil að láta kalt vatn renna á þær
til að koma í veg fyrir að ég fengi blöðrur
°g brunasár.
Þegar ég kom til baka hafði félaginn
fóast olurlítið og spurði hvort ég hefði
nokkuð brennt mig. Ég reyndi að bera
mig karlmannlega og þólt aðeins hefði
sljákkað í félaganum þá var honum
ennþá mikið niðri fyrir, enda um stórmál
að ræða.
- Að borga 100 þúsund kall fyrir að
veiða í einn dag er náttúrlega bara rakin
heimska, sagði hann og virtist ekki gela
látið málið niður falla.
- Fimmtíu þúsund, sagði ég og reyndi
að bera blak af veiðimönnum. - Menn
fara oftast tveir saman um stöngina, það
er ódýrara. Og dagurinn er sjaldnast á
alveg 100 þúsund kall, oft miklu minna.
- Mér er alveg sama, svaraði félaginn.
- Heimskan er sú sama.
- Jújú, svo sem, svaraði ég og það var
ekki laust við að ég skammaðist mín
svolítið fyrir að lilheyra þeim hópi manna
sem stundar stangaveiði. Átti ég ntér ein-
hverjar málsbætur? Erum vér veiðimenn
bara heimskir með stóru hái af því að við
látum þetta yfir okkur ganga og tökum
þátt í skrípaleiknum?
Jaðartímar á góðu verði?
Hér tíðkast nú hin breiðu spjótin,
hugsaði ég með mér og ákvað að snúa
vörn í sókn. Ég kann ágætlega við ýmsa
LOGMENN
BORGARTÚNI 18
ALHLIÐA LÖGFRÆÐILEG PJÓNOSTA
■ Sérhæfing í vinnuréttarmálum
■ Innheimta vangreiddra launa
■ Innheimta slysa- og skaðabóta
■ Gallamál, fjölskylduréttur o.fl.
Jónas Haraldsson, hrl.
Jónas Þór Jónasson, hdl.
Sími: 562 9066