Fréttablaðið - 26.06.2009, Blaðsíða 30

4 föstudagur 26. júní
Katrín Alda og
Rebekka Rafnsdæt-
ur deila öllu eins og
sönnum systrum sæmir
– meira að segja fata-
skápnum. En þær eru
ekki bara systur held-
ur líka sambýlingar og
bestu vinkonur. Saman
hanna þær föt og reka
tískuverslunina Einveru
á Laugaveginum.
Viðtal: Hólmfríður Helga Sigurðard.
Ljósmyndir: Stefán Karlsson
E
invera bættist við
f l ó r u t í s k u ve r s l -
ana á Laugavegin-
um um síðustu ára-
mót. Henni var strax
vel tekið og áttu fjaðrakragar, sér-
valdar flíkur og ljúft andrúmsloft
þátt í að byggja upp vænan fasta-
kúnnahóp á stuttum tíma.
Systurnar Katrín Alda og Re-
bekka eru heilinn og hjartað að
baki búðarinnar. Margir halda að
þær séu tvíburar, eins og sítt ljóst
hárið, stóru grænu kattaraugun og
samstæðar flíkur benda til. Fjög-
ur ár eru þó á milli þeirra. Katr-
ín Alda er að verða 26 ára en Re-
bekka er 22 ára. Aldursmunur-
inn er eiginlega það eina sem
gerir þær ekki að tvíburum. Þær
eyða flestum sínum vökustund-
um saman, eiga sömu vini, búa
saman og deila flestum hlutum.
Meira að segja fataskápnum. Það
hafa þær alltaf gert, alveg frá því
þær voru litlar stelpur á Þórshöfn,
þar sem þær ólust upp.
Ræturnar norður eru djúp-
ar og þangað fara systurnar eins
oft og tími gefst til. „Þá förum við
oftar en ekki að veiða. Það voru
engir bræður í okkar uppvexti.
Við eigum tvö eldri hálfsystk-
ini en þau ólust ekki upp með
okkur. Þannig að pabbi var ekk-
ert að gúddera það að við værum
bara inni í barbí. Við vorum farn-
ar að halda á byssu um leið og við
höfðum aldur til og veiðum fisk á
sumrin og rjúpu á veturna,“ segir
eldri systirin, Katrín Alda, og Re-
bekka skýtur inn í: „Við vorum nú
reyndar ekki orðnar nógu gamlar
til þess. Svona var þetta að alast
upp í sveitinni. Við byrjuðum líka
að keyra bíl sjö ára og svona. Pabbi
sat reyndar við hliðina á okkur í
farþegasætinu en þetta var voða-
lega frjálslegt og allt öðruvísi líf en
að alast upp í bænum.“
ÞÓRSHÖFN Í FÆREYJUM?
Katrín Alda flutti frá Þórshöfn til
Reykjavíkur þegar hún var sex-
tán ára og tími til kominn að fara
í menntaskóla. Tæpum tveim-
ur árum síðar fylgdi Rebekka
henni eftir og flutti þá inn til
stóru systur sinnar. Síðan hafa
þær búið saman, að undanskild-
um þeim árum þegar Katrín Alda
bjó í London. Þær eru sammála
um að það hafi verið frábært að
alast upp á Þórshöfn, þótt þær séu
hvorugar tilbúnar til að búa þar
núna. „Reykjavík er svo skemmti-
leg, við myndum ekki vilja missa
af henni,“ segir Katrín Alda. „En
það er furðulegt þegar fólk virðist
ekki langa til að þekkja landið sitt.
Þegar við komum í bæinn og sögð-
umst vera frá Þórshöfn kom fólk
af fjöllum eða hélt að við værum
frá Færeyjum. Það vissi enginn
hvar Þórshöfn var.“
Flest er ólíkt með lífinu fyrir
norðan og í bænum, að mati þeirra
systra. „Fólk hugsar allt öðruvísi
úti á landi og lifir meira einn dag
í einu,“ segir Katrín Alda. „Það er
líka inni í sínum þægindaramma,
þekkir allt og alla og þarf aldrei
að stíga út fyrir hann. Þetta hefur
bæði sína kosti og galla. Það er
þægilegt en maður verður að stíga
út úr þessum ramma til að stækka
hann. Þetta er svo gjörólíkt því
sem er hér í bænum. Mér finnst í
raun meiri viðbrigði að fara heim
á Þórshöfn heldur en að fara út til
London eða New York.“
NEW YORK OG LONDON
Talandi um New York og Lond-
on. Þangað fara þær systur mjög
reglulega til að versla inn fyrir
Einveru. „Við erum alltaf í útlönd-
um, sem er góður vítahringur fyrir
okkur þar sem við elskum að ferð-
ast. Við kaupum alltaf lítið í einu
því við viljum bara hafa fáar flíkur
af sömu tegund. Við handpikkum
allt sem við seljum, bæði second
hand-flíkurnar og það nýja. Við
kaupum ekkert í heildsölu heldur
bara á mörkuðum og öðrum stöð-
um þar sem við vitum að leynast
fjársjóðir.“
Vinsældir Einveru koma ekki
síst til vegna hönnunar systr-
anna, sem þær selja undir nafn-
inu Kalda. „Við hönnum flíkurn-
ar í sameiningu en það er ég sem
skokka á milli efnabúða, vinn með
saumakonunni og geri prótótýp-
urnar,“ segir Katrín Alda, sem er
meira við í búðinni þar sem Re-
bekka er í fullu námi við Háskóla
Íslands í ritlist og heimspeki. Á
milli þess sem hún veltir fyrir sér
málefnum verslunarinnar lætur
hún sig dreyma um að kollvarpa
skólakerfinu og stofna nýjan
skóla. „Mér finnst svo margt að
skólakerfinu eins og það er núna.
Til dæmis finnst mér að það ætti
að hjálpa einstaklingnum að
rækta hjá sér þá hæfileika sem
hann hefur, í stað þess að troða
endalaust ofan í hann einhverju
sem hann langar ekki til þess að
læra.“
Katrín Alda er hins vegar búin
með sitt nám en hún lærði tísku-
stjórnun í London. Eftir námið
fékk hún lærlingsstöðu hjá ungum
hönnuði, þar sem hún áttaði sig á
að hana langaði sjálfa til að fara
út í hönnun.
Áhuginn á fötum er systrunum
því sem næst í blóð borinn, en
hann fengu þær beint frá mömmu
sinni. „Mamma fór alltaf með
okkur tvisvar á ári í Evu, þar sem
hún hafði verið að vinna áður en
hún flutti á Þórshöfn. Við komum
alltaf heim með eitthvað sem var
engan veginn í tísku,“ segir Re-
bekka. Þær misstu því alfarið af
Buffalo-æðinu og öðrum mis-
fínum tískusveiflum sem marg-
ar stelpur á svipuðum aldri vildu
helst gleyma.
ÞÆGILEGT ANDRÚMSLOFT
Í Einveru er þægilegt andrúms-
loft. Þær systur leggja mikið upp
úr því að kúnnanum líði eins og
hann sé bara einn með sjálfum
sér þar inni. „Mér finnst skipta
rosalega miklu máli að fólki líði
vel inni í búðinni,“ segir Rebekka.
Katrín hlær og bætir við: „Hún er
sko ótrúleg, suma hluti má ég ekki
koma með inn í búðina því hún
segir að það sé slæm orka í þeim.
En þetta skiptir ofsalega miklu
máli, það er alveg rétt hjá henni.
Við viljum ekki að það sé ógnandi
að labba inn hjá okkur heldur bara
kósí og að fólk finni að það er vel-
komið. Við leggjum líka mikið upp
úr því að vera í góðum tengslum
við kúnnana okkar. Ég sauma til
dæmis alltaf bara einn til tvo kjóla
og læt þá í búðina, bíð svo eftir
viðbrögðum og laga þá svo eftir
þeim. Það er ótrúlega skemmti-
legt að sjá þegar fólk er ánægt
með eitthvað nýtt af nálinni.“
HVÍLD FRÁ HUGSUNUM
Systurnar segjast eiga erfitt með
að henda reiður á hvaðan þær
sæki sinn innblástur. Hann komi
helst yfir þær þegar hugurinn fái
hvíld frá stöðugum hugsunum,
á stöðum sem gefur þeim orku.
„Það er til dæmis staður sem heit-
ir Sandur fyrir norðan. Við förum
oft þangað í kuldagallanum og
bara liggjum í sandinum í marga
klukkutíma. Þegar maður gefur
sér tíma til að liggja úti í náttúr-
unni finnur maður hvað hún vinn-
ur vel með manni,“ segir Rebekka.
Þær eru líka báðar trúaðar og til í
að prófa eitt og annað á andlega
sviðinu. „Við trúum því að okkur
sé beint áfram að einhverju æðra.
Þess vegna förum við reglulega á
fundi andlega sinnaðs fólks. Ég fór
meira að segja einu sinni á trans-
hugleiðslunámskeið þar sem
kennt var að tengja sig við liðna
listamenn og fá innblástur frá
þeim. Það gaf mér eitthvað, þó ég
sé ekki að fullyrða að ég geti leitað
beint til Coco Chanel eða eitthvað
svoleiðis,“ segir hún og hlær. Re-
bekka bætir við að allt sem maður
upplifi geti verið manni innblást-
ur án þess að maður viti það endi-
lega sjálfur. Þar sjái undirmeðvit-
undin um sitt. „Og ef þú ert með
hreina hugsun á bakvið hlutina
geturðu hvað sem er. En maður
á aldrei að svíkja sjálfan sig. Ef
maður gerir það koma hinir þarna
og rústa öllu dæminu,“ segir hún
sposk á svip, án þess að fara frek-
ar út í hverjir „þeir“ eru.
NÓGU STÓRIR DRAUMAR
Það er sniðugt að vera í viðskipt-
um með systur sinni, að minnsta
kosti ef samkomulagið er eins
og hjá þeim Katrínu Öldu og Re-
bekku. „Það reynir á að vera í
svona nánum samskiptum. En ég
held að maður geti aldrei verið
alveg jafn hreinskilinn við neinn
eins og systur sína. Þegar mikið
er í húfi er gott að þurfa ekki að
halda aftur af sér,“ segir Katr-
ín Alda og Rebekka kinkar kolli.
„Við höfum alveg rifist yfir ein-
hverju sem skiptir engu máli. En
við sættumst alltaf strax aftur. Svo
ENGIN FELUFÖT TIL SÖLU
„Það voru engir bræður í okkar uppvexti. Þannig að pabbi var
ekkert að gúddera það að við værum bara inni í barbí. Við
vorum farnar að halda á byssu um leið og við höfðum aldur
til og veiðum fisk á sumrin og rjúpu á veturna.“
Katrín Alda og Rebekka
Systurnar láta sig dreyma um
frekari sigra í tískuheiminum.
Þær segjast passa sig á að
dreyma nógu stóra drauma
um framtíðina. Þannig verði
bara skemmtilegt þótt einung-
is helmingur draumanna verði
að veruleika.
FRAMHALD Á SÍÐU 6