Andvari - 01.05.1961, Blaðsíða 71

ANDVARI
BEÉF FRÁ ÍSLANDI
69
Séð heim að Skálholtsstað.
þær eyjar, sem við sáum. Oransay og
Colums-kill eru þeirra merkastar sakir
fornminja, Scarba fyrir vatnsdrög sín og
Staffa vegna stuðlabergsins, sem fram að
þessu hefur verið ókunnugt og ber af
öllu öðru, sem menn þekkja af því tagi.
Minn herra veit, að eyjarskeggjar og
flestir Háskotar tala sína eigin tungu, sem
þeir kalla erse og er leifar keltnesku. Á
því máli eru liinir frábæru söngvar Ossi-
ans ortir, og þó að landsmenn hafi ekki
lengur af slíku að státa, vona ég þó að
geta við heimkomuna sýnt það svart á
hvítu, að enn kunna þeir að rita bæði
fagurt og viðkvæmt. Það liggur i augum
uppi, að tunga þessi er mjög forn, svo að
mínum herra þætti kannski ekki ófróð-
legt að vita, hve víða hún er töluð. Vil
ég gjarnan verða við því og vona að
nokkuð megi græða á frásögn minni, því
að upplýsingarnar hcf ég frá herra
Macpherson, hinum eina Englendingi,
sem lagt hefur stund á þessa tungu að
ráði.
Á austurströndinni er hún töluð frá
Nairn, um þvert land og um allar Suður-
eyjar. Nyrðra eru takmörkin um Kata-
nes, þar sem aðeins fjórir söfnuðir af tíu
tala málið. Hinir sex tala betri ensku en
annars staðar er töluð á Skotlandi. Á
írlandi er töluð önnur mállýzka af tungu
þessari og sama máli gegnir um Wales
og Bretagne. Munur er þó ekki meiri en
svo, að fólk frá einum staðnum getur
sæmilega bjargað sér á hinum. Ef ég
kynni Dalamál, hefði ég getað athugað,
hvort 'um er að ræða þann skyldleika,
sem mér fannst vera með þessum tveim
tungum.
Hér úir allt og grúir af norrænum forn-
minjum: höllum, virkjnm, ættarhcmgum,
bautastéinum o. s. frv. íbúarnir eru góð-