Andvari - 01.01.1913, Blaðsíða 178
Fánamálið
110
hafa fullnægt skilyrðum skrásetningarlaganna 13. des.
1895, 1. gr., til notkunar danska kaupfánans, þvi að
ella hefði skipið eigi orðið tekið á skipaskrá hér á
landi. Skjöl slíkra skipa sýna, livaða þjóðerni þau
tilheyra (þjóðernisskírteini). Nú verður skjölunum
og fánanum að bera saman. En það samræmi
skortir, ef eigi fylgir löggillur fáni Iöggiltum
skjölum.
Ef skipið hefir eigi löggiltan fána, þá getur það
eigi heklur vænst verndar né aðstoðar stjórnvalda,
þar sem það kemur. Og þegar af þeirri ástæðu er
því nauðsyn að hafa Iöggiltan fána. Hitt er þar á
móti annað mál, hvort eigandi skips, sem eigi er
kaupskip, eða aðrir, sem hlut eiga að máli, verði
látnir sæta nokkurri refsingu fyrir það, þótt eigi hafi
þeir löggilta kaupfánann eða annan fána uppi. Eins
og fyrr er sagt, tekur 2. gr. skráselningarlaganna að
eins til »kaupskipa«, og skortir því heimild í ís-
lenzkum lögum til þess að refsa mönnum fyrir það,
þótt þeir hafi annan fána en danska kaupfánann á
öðrum skipum sinum.
Um skip, sem eru 30 smálestir »brulto« eða
minni, gildir sú regla, að þau skulu að vísu mæld
og fá mælingarskírteini, svo framarlega sem þau eru
12 smálestir »brutto«, tilsk. 25. júní 1869 (um skipa-
mælingar), 1. gr., sbr. lög 13. des. 1869, 2. gr., en
skrásetningar- eða þjóðernisskírteini þurfa þau ekki,
svo framarlega sem þau eru einungis höfð lil vöru-
flutninga hafna á milli á íslandi. En ef þau eru
ætluð til siglinga til annara ríkja — þar á meðal til
Danmerkureða Færeyja—, þá skulu þau hafa fengið
þjóðernisskírteini, áður en þau ern búin úr landi.
Þegar því slup frá 12 til 30 smálestir »brutto« er