Fálkinn - 26.07.1940, Blaðsíða 7

F Á L K I N N
7
Mark Helimger:
Sagan endurtekur sig.
AU sátu í bifreiðinni' og þar
var engin birta nema skím-
an frá mæliborðinu. Og þau hjetu
hvort öðru trú og trygðum.
— Er það vist, að þú elskir
mig, Larry?“
— Jeg elska þig meira en nokk
uð annað í veröldinni, sagði ungi
maðurinn. Svo hristi liann liöf-
uðið. — En jeg licfi engan rjetí
til að segja það, Martha. Það get-
ur ekki orðið neitt af því. Allir
mundu lilæja að þjer ef þú gift-
ist bílstjóranum bennar móður
þinnar.
En Martba þrýsti sjer að hon-
um og horfði í augun á honum.
— Mig varðar #elckert um hvað
a.ðrir segja, livíslaði liún. — Hvað
gerir það til. Jeg veit bara, að jeg
elska þig og meira heimta jeg
ekki.
Hálftima síðar kom bíllinn á
aðalveginn og rann i spretti þang-
að til hann staðnæmdist fyrir ut-
an lítið hús. Yfir dyrunum stóð:
Friðardómari. Þau stigu bæði út.
Larry ljet bílstjórabúfuna liggja
i bílsætinu. Þau börðu á dyrnar
og friðdómarinn sagði, að þau
yrðu að borga tvo doilara auka-
^ega fyrir giftinguna, þvi að þau
hefðu vakið hann og þetta væri
næturvinna. Marta lánaði Larry
pússunartollinn.
Þau fóru til Evrópu og öll
blöðin sögðu frá brúðkaupsferð-
inni á fyrstu síðu. Ung miljóna-
mær giftist bílstjóra móður sinn-
ar! Móðir Mörtu fjell í yfirlið
reglulega á hverjum klukkutíma,
næstu dagana. Og pabbi hennar.
varð svo reiður, að hann rak þrjá
bestu bankagjaldkerana sína úr
vistinni.
Blaðamennirnir eltu ungu hjón
in á röndum og svifu á þau þeg-
ar tækifæri gafst. Larry sagði
hreinan sannleikann:
„Jeg giftist Mörtu af þvi að jeg
elskaði hana, og ástæðan var sú
sama lijá henni. Ef Grahams-
hjónin halda, að við ætlum að
lifa á sníkjum frá þeim, þá
skjátlast þeim. Konan mín verður
hjá mjer í þjónaibúðinni og ef
frú Graham rekur mig, þá fæ jeg
mjer stöðu annarsstaðar og
Marta fer með mjer. Við skulum
lcomast af.“
Blaðamennirnir slcrifuðu þetta
og fójkið las það og þótti gott.
Undir eins og Larry og Marta
komu vestur aftur flýtti Marta
sjer heim til móður. sinnar. Og
Iiún faðmaði hana að sjer.
„Blessað barn, livað hefir þú
gert? Var þetta nauðsynlegt,
lambið mitt? Hann hlýtur að
hafa dáleitt þig, strákurinn! Hefi
jeg eklci altaf sagt þjer, að þú
ættir að forðast ófínt fólk?
Svona hjónabönd verða aldrei
farsæl .... En töluð orð verða
ekki aftur tekin og jeg verð víst
að reyna, að fá hann pabba þinn
til að gera eitthvað fyrir strák-
inn.“
„Hann er svo indæll, manna.“
Svo ypti hún öxlum. „Annars get
ur vel verið, að þú hafir rjetl
fvrir þjer. Jeg fer að verða þreytt
á lionum úr þessu . . . . “
Þegar Larry kom upp til mála-
fiutningsmannsins lyfti hann
mjóum vísifingri og sagði: „Það
versta við þetta leiðindamál er,
að þið skulið eiga barn í vonum.
Ef þetta hefði ekki verið, liefði
ungfrú Graham .... jeg meina
konan yðar — blátt áfram sótt
um skilnað og þar með búið. En
barnið gerir málið flóknara. Ef
þjer viljið slcrifa undir þetta
skjal, um að þjer afsalið yður
öllum rjetti til barnsins, þá greið-
ir mr. Graliam yður allstóra fjár-
upphæð . . . .“
Larry hallaði sjer yfir skrif-
borðið: „Jeg heimta aðeins tvent
af mr. Graham. í fyrsta lagi, að
barnið bafi full rjettindi, þar á
ineðal erfðarjettindi, -gagnvart
mr. Graham. f öðru lagi, að þau
fari vel með það. Ef jeg fæ
tryggingu fyrir þessu, þá skal jeg
skrifa undir .... annars ekki!“
Málaflutningsmaðurinn ljóm-
aði 'eins og sól: Þá tryggingu
skuluð þjer fá,“ sagði liann. „Ger
ið þjer svo vel, að skrifa hjer.“
Hann ýtti skjalinu til Larry og
rjetti honum lindarpenna.
- Larry skrifaði undir og leit svo
upp: „Nú fæ jeg þá ekld að sjá
barnið framar,“ sagði hann hægt.
„En jeg lield að jeg geri það,
sem því er fyrir bestu.“
„Og svo eru peningarnir . .. . “
sagði málaflutningsmaðurinn.
„Heilsið mr. Graham frá mjer,
og segið, að hann geti átt aurana
sína sjálfur!“ sagði Larry og
fór út.
Marta ól barnið í Frakklandi
og það var skýrt Millicent. Svo fór
hún lil Parísar undir eins og hún
varð ferðafær — hún var boðin
í stórt samkvæmi, og frá París
fór hún til Róm. Hún fjekk
fóstru og hjúkrunarkonu handa
Millicent litlu. Marta kom aftur
eftir mánuð, en stóð svo stutt
við, að það var rjett svo, að liún
hafði tíma til að kyssa barnið.
Svo fór hún til London og
giftist barón.
Millicent dafnaði og var lagleg
og tilfinninganæm telpa, sem var
altaf lirædd og lá altaf við gráti.
•Móðir liennar kom til að sýna
nýja manninum sínum barnið.
Hann var langur og rassstór með
svart yfirskegg. Milicent hneigði
sig, en þegar maðurinn ætlaði að
kyssa hana hljóp hún út grát-
andi.
Mai-ta kallaði barnið vanþakk-
látan kenjakopp og fór undir eins
aftur. Millicent grjet alla nótt-
ina ....
Þegar Millicent var sextán ára
skrifaði liún móður sinni, að sig
langaði að koma til Ameriku.
Hún liafði aldrei sjeð ættjörðina
hinum megin liafsins, en hún
hafði lesið um hana og langaði
til að sjá liana.
Marta vissi ekki hvernig hún
átti að snúa sjer í þessu. Hún var
nú háttsett dama- og miðdepill
samkvæmislífsins, tignuð og til-
beðin. Eiginlega var lienni óljúft
að fara að auglýsa, að hún aetti
svo gott sem uppkomna dóttur.
Þessvegna skrifaði hún Millicent
l'allegt brjef og-sagði, að eins og
sakir stæðu gæti hún ekki komið
vestur, en seinna .... siðar meir
Og hún lagði fallega ávísun
inn í brjefið.
Tveimur árum seinna sat
Marta beima hjá sjer, í miljóna-
mæringahverfinu í Florida, þeg-
ar símskeyti kom frá Sviss. Það
var frá forstöðukonu skólans,
sem Millicent var á. Skeytið
liljóðaði svo:
Millicent strokin giftist
veitingaþjóni farin til París.
Hvað skal gera?
Marta vissi ekki sitt rjúkandi
rgð. Blöðin náðu í frjettina sama
daginn og sögðu frá með stórum
l’yrirsögnum, og unr kvöldið þeg-
ar gestirnir komu í eina af þess-
um frægu veislum Mörtu, vissu
allir livað gerst hafði.
Þeir reyndu að lmgga Mörtu, og
Marta tólc upp kniplingaklútinn,
feldi eitt tár og sagði með grát-
stafinn í kverkunum:
„Jeg gaf henni alt .... Jeg
Ijet dóttur mína njóta liverrar
einustu mínútu, sem jeg liafði af-
lögu. Jeg gaf henni fyrsta flokks
uppeldi, sá um, að hana skyldi
ekkert vanta .... varaði hana
þúsund sinnum við að fara xit
með ungum mönnum. Og nú ...
og nú . . . . “
Nú kom aftur tár.
„Og nú .... já, þetta er þakk-
lætið, sem maður fær! Mig hafði
átt að gruna þetta, jeg liefði átt
að liugsa út í, að hún mundi lílcj-
ast föður sínum .... hann var
lika vanþakklátur, einþyklcur og
dóni . . . . “
Egsls ávaxtadrykkir
er miðstöð verðbrjefavið-
skiftanna.
GOÐ SAMTÍBARINNAR
Uaino Tannzr.
Eftir að Pasikivi hafði farið hina
fyrstu ferð sína til Moskva i haust,
var Vaino Tanner þáverandi fjár-
málaráðherra sendur með honum til
frekari sainninga. Var það gert vegna
þess, að Tanner taldist til þess
fíokks, sem næst stóð Rússum al'
þingflokkunum og auk þess persónu-
lega kunnugur Stalin. En Stalin hefir
ekki lagt mikið upp úr þeim kunn-
ingsskap, þvi að þegar friðarsamn-
inganefndin k°m til Moskva í mars,
liafði Slalin sagt við Pasikivi, að það
hefði farið betur, að Tanner hefði
aldrei komið með honum, því að þá
hefði engin styrjöld orðið, en samn-
ingar náðst í haust.
Tanner er helsti jafnaðarmaðurinn
í nýju stjórninni, sem mynduð var
er styrjöldin hófst, undir forsæti
Ryti bankastjóra, og varð Tanner þar
utanríkisráðherra. Hafa Rússar ráð-
ist freklegar á hann en íhaldsmenn-
ina í Finnlandi, og mun það koma
af því, að þeim kemur illa, að aðal-
áhrifamaður stjettarinnar, sem Rúss-
ar þóttust ætla að „frelsa" sitji í
sljórn landsins. Það er líka ekki
hentugt til rússnesks áróðurs, að
það var frú Tanner, sem hjálpaði
Lenin, þegar hann var í Finnlandí.
Tanner er verkamannasonur frá
Helsingfors og vann fyrir sjer sjálf-
ur meðan hann stundaði nám. Hann
er lögfræðingur. Hefir hann unnið
mikið starf fyrir samvinnufélags-
skapinn finska og er forstjóri sam-
vinnusambandsins Elanto.
Tanner er maður fjölfróður. Hann
er málamaður mikill, talar öll norð-
urlandamál nema íslensku, og auk
þess þýsku, ensku, frönsku rússnesku
og estnesku. Hefir lionum komið sú
kunnátta vel, þvi að hann er mesti
„kongressamaður“ Finnlands. Hann
tók þátt í friðarsamningunum við
Rússa í Dorphat forðum, ásamt
Pasikivi. Árið 1920 varð hann for-
sætisráðherra um skeið og árið 1937
varð hann fjármálaráðherra í stjórn
Cajanders, þeirri sem sat til desem-
berbyrjunar síðasta ár. Tanner hefir
hefir tekið drjúgan þátt í hinni
norrænu samvinnu norræmi fjelag-
anna.
ttbreiðið Fálkann!

Drekkiö Egils-öl
I
t
.♦