Fálkinn - 12.12.1958, Qupperneq 53

JÓLABLAÐ FÁLKANS 1958 47
sárt að minnast á bróður sinn, sem dauðinn
hafði liklega sótt í loftinu eða á vígvellin-
um. En það hafði verið titrandi undirtónn
í röddinni þegar hann talaði um gömlu trén
og garðinn.
— Þér hafið átt margbreytilega ævi, sagði
hún. — Þér hafið framkvæmt margt.
— Talsvert margt. En mér hefir ekki tek-
ist að giftast.
— Það getur viljað til að þér giftist einn
góðan veðurdag, sagði hún létt. — Annars
er sagt að þegar menn eru komnir yfir þrí-
tugt verði þeir svo vandfýsnir, að erfitt sé
að gera þeim til hæfis.
Hann andmælti því ekki, en sagði í stað-
inn: — Já, en hugsið þér yður hve heppin
sú kona hlýtur að vera. Hún veit að hún skar-
ar fram úr öllum og á enga keppinauta. Það
eru mikil hlunnindi.
— Konan kýs fremur að vera elskuð en
að vera eins konar úrval annarra.
— Jæja, sagði hann ertandi. — Hafið þér
þegar — eftir svona stutta viðkynningu —
komist að raun um að ég eigi engar dýpri
tilfinningar? Þér hafið ef til vill rétt fyrir
yður, en mér finnst að þér hefðuð getað biðið
svo sem mánaðartíma með að mynda yður
skoðun.
Eftir mánuð, hugsaði hún með sér og fékk
sting fyrir hjartað — eftir mánuð var hún
meinlaus og gagnslaus Elisabeth Mayne og
Julian mundi líta niður á hana vegna þess
að hún hafði gabbað hann.
— Ég átti við það að ástin er konunni
mikilsverðari en manninum — að minnsta
kosti sumum mönnum. Annars hefi ég alltaf
haldið að karlmennirnir yrðu að hafa ein-
hvern til að njóta gleðistundanna með. Það
er hið mikilsverðasta í lífinu.
Hann dró við sig svarið eins og hann væri
að athuga þessa staðhæfingu eins gaumgæfi-
lega og hún ætti skilið. En tónninn var enn
ertandi er hann spurði: — Hvað viljið þér að
ég geri? Falla fyrir Elisabeth?
Hún fölnaði og beit á vörina. Hún óskaði
að Amy kæmi hlaupandi inn í stofuna, svo
að þau kæmist niður á jörðina aftur. Þetta
samtal var eins og flóðalda, sem sogaði hana
með sér án þess að hún gæti veitt mótspyrnu.
— Það var góð hugmynd, sagði hún nauð-
ug. Hún mundi eflaust verða gott lyf handa
kaldryfjuðum manni.
Letilegt augnaráð hans varð skarpara og
nasafliparnir titruðu lítið eitt. — Hispursleysi
yðar er ekki án þyrna ,sagði hann.
Nú varð stutt þögn. Hægur andvari utan
úr garðinum bærði gluggatjöldin inn í stof-
una og blómin í stofunni sveigðust.
Loks sagði hún: — Má ég bjóða yður glas?
Ég skal hringja á ís.
Nú heyrðu þau til Amy frammi í ársaln-
Jólasveinninn er ekki einn. Á myndinni eru
einnig sjö dýr. Getið þið fundið þau?
um. Hún kallaði til þeirra er hún þaut fram-
hjá, og flýtti sér upp til að skipta um föt.
— Nú man ég nokkuð, sagði Julian. —
Aðstoðarmaður föður yðar kemur með
næsta skipi. Það var óheppilegt að hann
skyldi kom einmitt meðan sir Henry er í
ferðalaginu, því að hann verður að útvega
sér bústað einhvers staðar annars staðar.
Annars vill landstjórinn helst hafa aðstoðar-
manninn búandi í húsinu en þessi ungi mað-
ur verður að bíða. Hann heitir Peter
Gilmering.
— Verður hann látinn vinna hérna í hús-
inu?
— Ekki fyrr en sir Henry kemur heim.
Hann hefir haft stöðu í Singapore og lagði
mikið á sig til þess að fá þessa stöðu. Lik-
lega er hann sæmilega fær. Hann getur orð-
ið að gagni.
Hvað var það við Julian að hann gat látið
fólk verða við óskum sínum, hugsaði hún
með sér. Líklega var helsta starf hans það,
að velja rétta menn á réttan stað. Hvað þenn-
an Peter Gilmering snerti gerði hann sitt
besta til að láta skína í gegn að maðurinn
væri ungur og áhugasamur og þess vegna
yrði að fara vel með hann.
Eftir hádegisverðinn lagði hann kapp á að
sýna þeim Bolani frá sem bestri hlið. Hann
ók þeim upp fjallveginn og sýndi þeim hvern
staðinn öðrum fallegri — ólgandi fossa,
djúpa dali og smá þorp á víð og dreif um frjó-
samt landið.
Elisabeth varð glöð er þau héldu loks heim-
leiðis aftur. Hún hafði fengið sig fullsadda
á Julian í dag, og þráði að fá að verða ein
með Amy um kvöldið.
NÝI AÐJÚTANTINN.
Það var ekki oft fyrstu vikuna, sem Elisa-
beth fékk að tala í næði við Amy. Á kvöldin
kom Amy venjulega geispandi inn til að
bjóða góða nótt, og ómögulegt að toga orð
af viti upp úr henni.
— Það er svo gaman að það væri synd
að hætta leiknum strax. Sannast að segja
tekst þér ágætlega með Julian, gullið mitt.
Hann lítur á þig sem duttlungafullan kettling
— með mjúkan bjór og hvassar klær. Og
hann er auðsjáanlega að draga sig eftir þér.
— Já, en finnst þér ekki mál til komið að
hætta þessum gamanleik? Nú fer að styttast
þangað til hann faðir þinn kemur. Við meg-
um ekki halda þessu áfram fram á síðustu
stundu.
— Þú fjasar of mikið, væna min.
— Og þú ert of gálaus.
Amy yppti öxlum. — Við skulum skemmta
okkur meðan færi er á, og láttu mig svo
um hitt. Góða nótt!
Hún lét sér allt í léttu rúmi liggja, sem
kallað er skyldur. Miðvikudag — þegar Elisa-
beth hafði boðið Celiu í tennis — lék Amy
aðeins einn leik og fór svo í sjó með yngri
starfsmönnunum. Á eftir sagði hún álit sitt
á Celiu Cartney: Mjög einkennileg stúlka,
finnst þér ekki? Sveigjanleg eins og vafnings-
jurt, en tókstu eftir hve tenniskjóllinn henn-
ar var sniðugur? Hún er líklega ekki eins
fátæk og hún lætur.
Elisabeth hafði tekið eftir tenniskjólnum.
Celia var grönn og ungleg í þessum stutta
kjól með fellingapilsi og Ijósbláum, víðum
jakka, svo að brúnu lappirnar á henni virtust
langar og föngulegar. Ungu mennirnir höfðu
sveimað kringum hana eins og flugur og
kvenfólkið hafði tekið hana gilda, brosandi
og náðarsamlegast. Celia var ansi þokkaleg,
hafði einhver sagt, og það hlaut að vera erf-
itt að eiga bróður eins og Tim. Fallega gert
af dóttur sir Henrys að bjóða henni, og hér
eftir yrðu allir að leggjast á eitt um að gera
henni lífið bærilegra.
Julian kom ekki svo snemma að hann gæti
farið í tennis, en hann hafði talað við Celiu
á svölunum á eftir. Elisabeth tók eftir hvernig
Celia studdi hendinni á handlegginn á hon-
um og horfði á hann með trúnaðartraustið
uppmálað í andlitinu. Það hiaut að vera gaman
að vera Julian og fá allt sem hann benti á,
hugaði Elisabeth með sér. Mjög gaman.
FÁLKINN — VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM. — Af-
greiðsla: Bankastrœti 3, Reykjavík. Opin kl. 10—12
og IV2—6. — Ritstjóri: Skúli Skúlason. Framkv.stj.:
Svavar Iljaltested. — Sími 12210.
HERBERTSprent.
ADAMSON
Adamson borðar
jólaeplin.