Fálkinn - 12.04.1965, Blaðsíða 7

Ð HEILLAR
ALLAR
erlend flugfrejjuefni
sóknir og bíða þess með
óþreyju að mega klæðast bláa
einkennisbúningnum og svífa
af stað langt út í lönd.
AÐ eru ekki einungis ís-
lenzkar stúlkur sem dreym-
ir um að gerast flugfreyjur,
heldur einnig ungar kynsystur
þeirra um allan heim. Og nú
er svo komið, að tæplega fyrir-
finnast nógu margar hérlemd-
ar stúlkur á aldrinum tuttugu
til tuttugu og fimm ára sem
uppfylla þær kröfur er gerðar
eru til flugfreyjuefnanna, og
því hafa Loftleiðir orðið að
bæta við sig erlendum flug-
freyjum í vaxandi mæli. Á for-
síðunni sjáið þið nokkrar þeirra
þrjátíu og átta stúlkna sem ný-
lega voru valdar úr rúml. þrjú
hundruð umsækjendum í Dan-
mörku, Noregi og Þýzkalandi
og á meðfylgjandi myndum sjá-
ið þið sex þeirra af jafnmörgum
þjóðernum þar sem þær fylgj-
ast með á námskeiðinu og lesa
undir tímana í hinum vistlegu
herbergjum sínum á Hótel
Holt.
Þær eru allar fjörlegar og
aðlaðandi stúlkur, ólíkar hver
annarri innbyrðis eins og geng-
ur, en eiga það þó sameigin-
legt að hlakka til að byrja að
fljúga.
OG af hverju langar þær að
verða flugfreyjur?
„Mig hefur alltaf langað til
þess,“ segir Lize Boye. Hún er
dönsk og lítur út eins og ball-
ettdansmær eða módel, enda
reynist hún hafa verið hvort
tveggja. „Alltaf frá því að ég
man eftir mér. Mig langar að
vera flugfreyja um tíma, kann-
ski nokkur ár, og sjá mig um
í heiminum.“
„Það var ábyrgðin sem lað-
;aði mig,“ segir Renate Basse.
Hún er alvarleg stúlka og íhug-
ul, þýzk að þjóðerni og lang-
skólagengin, hefur verið í há-
skólum í London, Genf og
Barcelona og lagt stund á bók-
menntir. „Mig langar að vera
með fólki og hjálpa því, gera
fyrir það eins og ég get og vera
því til aðstoðar."
„Þú hefur ekki hugsað þér
að gerast hjúkrunarkona?“
„Nei, ænei! Pabbi var nefni-
lega læknir, og ég fékk nóg af
slíku þegar ég hjálpaði honum
á stofunni. En ég vil gjarn-
an vera með fólki og hugsa
um það — ekki hitta það í
boðum og svoleiðis.“
-jTi G hef verið ákveðin frá
”LLi því að ég var smák>-"kki,
að ég skyldi verða flugfreyja,“
segir Anne-Marie Duplaissy
sem er frönsk og skrafhreyfin,
talar enskuna með sterkum
hreim og miklu handapati.
„Mamma vinnur hjá Air
France, og ég hef flugið alveg
í blóðinu, enda þekki ég sand
af flugfreyjum og flugmönn-
um og hef heyrt allt um
betta frá blautu barnsbeini.
Ég er vitlaus í ferðalög og
finnst gaman að kynnast fólki
og helzt af sem flestum þjóð-
ernum. Mig langar að læra
siði annarra þjóða, sjá hvernig
fólkið er, hvað það borðar og
drekkur, hvernig það skemmtir
sér, hvernig heimilin eru, hvað
fæst í búðunum — sjá muninn
á mínu eigin landi og öðrum
löndum. Ég vil helzt alltaf vera
á ferð og flugi.“
1. Anne-Marie Duplaissy frá
Frakklandi: „Ég lief flugið
alveg í blóðinu.“
2. Elisabeth Paulsberg frá Nor-
egi: „Mér finnst gaman að bitta
nýtt fólk og fara í ferðalög.“
3. Astrid Krogh frá Svíþjóð:
„Ég vil vinna sjálfstætt og
standa á eigin fótum.“