Dvöl - 01.03.1901, Blaðsíða 1

8£M«~
1. ÁK.
UEYKJAYÍK, MARZ 1901.
NR. 3.
NÝÁE 1901.
[þótt mörg og í'alleg kvæði sé þegar búið að yrkja um
nýju öldina, þá er góð vísa aldrei of oft kveðin, einkum ef
ákvæði friðar og einingar kynni einlivevju sinni að bera ávöxt
í verkinu. Ég set þess vegna hér til viðbótar mjög haglega
orktar vísur eftir stúlku um tvitugt, og er ekki ólíklegt, að
henni fari fram með aldrinum, þar sem hún fer svo vel á stað. —
Utg.]
Mýrrar aldar árdagssól,
yfir sérhvern dal og hól,
láttu skína ljós þitt bjart,
láttu hverfa myrkrið svart.
Eíl vort mál,
önd og sál,
auk vorn hug og þrótt og dug;
svo að vér með öflgri önd
afrek vinnum traustri hönd.
Tengjum saman hönd og hönd,
hnýtum traustar vinabönd:
trúum á vorn eigin mátt,
alt, sem gott er, bjart og hátt.
Vaxi þrótt,
vizkugnótt,
vakni fjör og batni kjör,
og þótt stundum þjaki’ oss þraut,
þreytum andans sigurbraut.
Ragna.
------O^Oo-O*—---
(true men) og þá íinna þeir ekki í saurnum heldur í
tæru yatni (pure water.)
Heilleiki (Integrity) er grundvöllur alís þess, sem
er hátt og gðfugt í manneðlinu. Aði'ir hæfiiegleikar
geta inikið aukið á fegurð hans (splendor), en vanti
þennan kost þá slær skugga á alt arinað. ileilleiki
vor er oss aldrei eins nauðsynlegur eins og þegar alt
bregst sem vér stóluðum uppá.
Hreinskilni án þekkingar er veik, en þekking án
hreinskiini er bæði hættuleg og voðaleg. Heilieiki í
hversu ófáguðu (rough) ástandi sem hann i ann að
yer.i er þó betri en yfirdrepsskapur. Setjum svo,
að einhver hafi það oi'ð á sér að hann sé góður og
áreiðanlegur í viðskiftum, sá hinn sanii mun vinna
traust ailra, sem þekkja hann. An þessara hæfileg-
leika munu allir aðrir reynast gagnslausir. Spyrjum
um einhvern m.ann: „Er hann starfsamur og fjölhæf-
ur?“ „Já.“ „Er hann afkastamikill, hófgefinn og reglu-
bundinn í vana sínum?" „Ójá.“ „Er hann líka ráðvand-
ur og ei óhætt að treysta honum?“ „Ó, því ver þori
ég ekki að segja, að hægt sö að stóla upp á hann;
hann er dálitið eigingjarn og verður svona að gefa
honum gætur“. „Þá vil ég ekkert hafa saman við
hann að sælda“, mun eflaust verða svarið. Hvers
vegna er þá ráðvendnin heppilegust? Af því að án
hennar verður mannorðið svo ilt, að allir vilja sem
minstu hafa við slíkan mann að skifta.
Frh.
-------<*<>><>-----
Heilleiki.
(Integrity).
Aframhald af greininni „Kraftur viijans.11
Lauslega þýtt úr ensku.
Ungu mennirnir, þegar þeir líta i kring um sig,
sjá stundum jarðnesku gæðin falla í skaut alveg stefnu-
lausra manna, þeir sjá bragðarefinn krýndan héiðri
(pubiic honouij. Þeir sjá féglæframanninn velta sér í
auðnum. Peir sjá hrappinn, hinn meiri máttar, æs-
ingamanninn, þann sem hagar seglnm eftir vindi og
þorparann komast áfram með kænsku þó luum óhiýðn-
ist siðferðislögmáiinu og l'ótum troði kurteisina, já,
ekki einungis komast hjá refsingu laganna, heldur bera
úr býtum auð og upphefð; alt þetta er vandræðalega
siðspillandi og voðaleg freistni; allur grúinn af ungu
mönnunum er heldur ekki nógu sterkur til að stand-
ast það; en þeir ættu að vita, að i þessari veröld, þó
vond só, er stórt svæði (a great deal of room) þar
sem heilleiki á heima. Þorparar (scoundrels) geta oft
orðið að ieita trausts til annara, en enginn væntir
trausts (trust) hjá þeim, og fuilkominn heilleika álíta
þeir jafnvel sjáifir verðlaunaverðan, þó þeir sýni hann
aldrei einu sinni hvorir öðrum. Það koma íyrir þá þau
tilfeili, að þeir hljóta að sækja hjálp til sannra manna
Þýðing yfír varnarræðu Sókratesar
eftir Plato.
----- (Framh.)
IV.
Nei, nei; hvorki er neitt hæft í þessu, né heldur,
ef þér hafið heyrt einhvern segja, að ég reyni að
kenna mönnupi og heirriti borgun fyrir; eigi heldur
er þetta satt; að öðru leyti sýnist mér þetta vera
fallegt, ef einhver væri fær um að konna mönnurn,
eius og Gorgias hinn Léontinski, Prodikos frá K. og
Hippías frá Ií., því sérhver af þossum, góðir menn, er
því vaxinn, nð fnra til hverrar borgar sem vera skal,
að kenna hinum ungu mönnum, sem ókeypis gætu
hnft umgengni við hvern þann, er þeir vildu af sam-
borgurum sinum; þessa tala þeii' upp til þess, að
hætta að umgangast þá og vera i samvistum við sig
mót þvi að greiða borgun, og enda i tilbót kunna
þökk fyrir. Það er hér nú líka annar vitur maður
frá P., sem ég hefi orðið var við að dvelur hér á með-
ai vor, því það hittist svo á, að ég heimsótti mann,
sem hefir borgað sofistunum meir en allir aðrir til
samans, það var Kallías llipponikosson. Þenna mann
spurði ég — hann á nefnilega 2 sonu — „GóðiKalli-
as“, sagði óg, „ef báðir synir þínir væru folar eða
káifar, þá mundum vér fá umsjónarmann handa þeim
og leigja hann til þess að hann gerði þá nýta og