Nýtt kirkjublað - 01.04.1910, Side 14

86
NÝTT KIRKJUBLAÐ
andlegum svæðum sjáum vér það svo áþreifanlega, hvernig
þekkingarsvæðið færist út, og lífsskoðanirnar mótast hægt og
hægt — alt háð eilífu og alvitru lögmáli framþróunar og
fullkomnunar.
Hinn hugsandi rannsóknarandi vorra tíma nær og að
sjálfsögðu til trúarbragðanna, hann hefir auðvitað gert það
meir eður minna á öllum tímum, en nú, með hinni stórum
auknu þekkingu á svæðum allra þeirra fræða, eru margir trú-
aðir kristnir menn vorra tíma að gera sér og öðrum svo sem
auðið er Ijóst og lifandi hið óumræðilega undur mannkyns-
sögunnar, komu Krists, og alt það er lýtur að hinni fyrstu
myndun og mótun kristins félags í kenning og lífi. Sjálft
upprisuundrið hefir þá eigi sízt verið rætt og rakið eftir því
sem það speglar sig í hinum elztu ritum og trúarmeðvitund
frumsafnaðarins. Og eins og sjálfgefið er, þá sæta skýringar
eða vitnisburðir þessara manna misjöfnum dómum. Frá rök-
legri íhugun og igrundun er svo stutt sporið til efasemda,
og til efasemda-ásökunarinnar.
Fyrir fám árum hefir komið út eitt höfuðrit til skýringar
Nýja testamentinu, eftir helztu guðfræðinga vorrar kirkju:
„Rit Nýja testamentisins, þýdd og skýrð fyrir kynslóðina,
sem nú er uppi“. Ekkert rit af þvi tagi mun nú jafnmikið
notað við lúterska háskóla sem það rit, og hefir því eðlilega
líka komið til lesturs og meiri og minni nota við vorn eigin
prestaskóla. Alstaðar er ritið vekjandi til hugsunar og próf-
unar, hvort heldur til samsinningar eða andmæla. Þar er
svo sem afdráttarlaust um það talað, og rök færð að því,
að í guðspjallafrásögum vorum um upprisuna komi fram
munnmæli og sögumótan hins elzta safnaðar, sem alt vildi
hafa sem áþreifanlegast og sögulegast. Segi þar um hver fyrir
sig! Mér er slíkt tilfinningamál. Þó að t. d. allir lærðir guð-
fræðingar heimsins færðu rök að þvi að frásagan í Jóhann-
esar guðspjalli um fundi þeirra Jesú og Maríu frá Magdölum
hjá gröfinni væri munnmælasaga, þá mætti eg eigi með neinu
móti missa þá ástúðlegu mynd úr trúarmeðvitund minni, og
kærleiksmynd minni af frelsaranum, og eg slepti henni því
ekki. En svo les eg aftur í þessu merka riti mér fremur til
trúarstyrkingar en efasemda hinar itarlegu skýringar á upp-
risukapítulanum hjá Páli í 1. Korintubréfi. Óhikað er þar