Nýtt kirkjublað - 01.04.1910, Side 15

NÝTT KIRKJUBLA©
87
upprisan viðurkend að vera hinn virkilegasti virkileiki. Þeg-
ar lærisveinarnir af sjón og heyrn sannfærast um það, að
hinn dáni drottinn þeirra og meistari lifir, þá er það, sem
þar gerist ekki neinar ímyndanir eða missýningar. Trúin
lætur aldrei taka frá sér þann dóm, a.ð þá hefir eilíft sann-
leiksljós skinið inn í sálir postulanna, og fært þeim hinn
mikla sannleika, að Jesús væri lifandi og væri með þeim alt
til enda heims með allri fylling anda síns.
Eg veit að margt og margt í þessu riti getur orðið góðu
guðsbarni til ama og ásteytingar, og þá eins í skýringu þessa
hins elzta og langábyggilegasta vitnisburðar um upprisuna —
frá sjónarmiði biblíuskýrenda —; en það er eitthvað annað
en þar sé neitun upprisunnar.
Og eitt er víst, að á vorri rannsakandi guðfræðisöld, þá
skilur það mjög mikið á við önnur undangengin rannsóknar-
skeið, að nú er af öllum trúuðum rannsóknarmönnum sjálf
persóna Jesú Krists boðuð og birt fyrst og síðast, og eg segi
þá, góðrar vonar, með Páli postula, að enginn getur sagt
„Jesús er drottinn41, nema í heilögum anda. Þar sem per-
sóna hins krossfesta og upprisna frelsara Jesú Krists er
höfuðinntakið, þá lifum vér enn 'í einingu andans við hina
elztu kristni, og við hið bezta í vorri eigin kristni, þótt þekk-
ingar- og skilningssvæðið sé að ýmsu annað. — —
Páskaboðskapurinn er þessi: Hann er vpprisinn! —
Fyllir sá boðskapur sálu þína hjartanlegri páskagleði, kristni
vin? Tekur þú undir það orð fyrir sjálfan þig? Er hann
þér upprisinn, svo að dásemdarkraftur dauða hans og upp-
risu dreifist nú inn til hjarta þíns, og verði þér lífskraftur
til hreysti og djörfungar til að lifa og til að deyja?
Austur frá, á hinum fornu stöðvum kristninnar, sem svo
mjög hafa gengið saman, og þar sem oss finst að enn meiri
deyfð og dauði nki yfir, en i vorri eigin kristni, er varðveitt
hið fornkristilega kveðjuávarp kunnugra og ókunnugra, sem
finnast við uppkomu sólar hinn fyrsta dag vikunnar, páska-
morgun:
„Jesús Kristur er upprisinn!"
„Já, sannarlega er hann upprisinn!“
Það fagnaðarorð bergmáli nú í sálum vor allra: