Vikan - 10.05.1972, Blaðsíða 14

NAUÐLENDING VID
VATNAJÖKUL
K
aldra maður ávarpaði mig á þýzku,
kynnti sig og sagðist lieita VER-
BRUGGER, vera Hollendingur með
konu sína með sér. Þau væru í
brúðkaupsferð, og hér i setustof-
unni væru eintómir útlendingar,
Hollendingar, Þjóðverjar og nokkr-
ir Austurríkismenn. Hann dásam-
aði fegurðina við Mývatn, hreina
loftið á íslandi o. þ. h., spurði mig
um staðai’heiti við Mývatn.
Eg bað hann afsökunar á því
hvað ég væri takmarkaður í landa-
fræði þar um slóðir, en lxann tók
ekkert mai-k á því. Við ræddum
saman fram yfir miðnætti, af nógu
var að taka. Hann var flugmaður í
stríðinu, var með 6.500 flugtíma að
haki sér, en frúin var rafmagns-
verkfræðingur hjá rafveitunni i
Amsterdam, liafði unnið þar í 10
ár. Þau kvöddu mig með heimboði
ef ég kæmi til Ilollands. Ég svaf
vært um nótlina, án þess að gera
mér minnstu grein fyrir þvi hvað
næsta nótt bæri í skauti sér, mér
til handa.
Eftir að liafa fengið upplýsingar
um veður á Vopnafirði lagði ég af
stað fx-á Mývatni og var kominn
eftir 45 minútur á áfangastað.
Mér datt ekki í hug að ónáða
veiðifélaga mína, heldur fór ég beint
að veiða, ég var með allan búnað
með mér, og þekkti hvern veiðislað
í ánni. Mér fannst þessar mínútur
fram að hvíldartíma vera mjög dýr-
mætar, enda fljótar að líða. KI. eitt
hitti ég félaga mína, var það mik-
i 11 fagnaðarfundur, enda var ég
með mjög hrothættan pakka til
þeii-ra; veiðin var góð i ánni, þó ég
l'engi ekki mikið, það var alveg
sama, ég gat þá allavega huggað
mig með því að hafa komið í ána.
Sá litli vildi líka koma með.
Ég ákvað að leggja af stað klukk-
an 6 til Keflavíkur, en koma við á
Egilsstöðum og taka hensín. Veiði-
félagar mínir voru þeir Pétur Gests-
son mágur minn úr Reykjavik og
Sigurður Alhertsson félagi minn úr
Karlakór Keflavíkur. Þeir voru
háðir með syni sína með sér, sonur
Péturs, Gestur 14 ára, en sonur Sig-
urðar, sem Sigurður heitir, 8 ára.
Þeir Sigurður og Pétur voru búnir
að vera viku að lieiman og kominn
hálfgerður leiði i drengina. Þegar
ég var að húa mig undir að fara
spurði Pétur mig Jivort ég gæti tek-
ið farþega suður. Ég sagði það ekki
nema sjálfsagt. Bað liann mig þá að
taka Gest fyrir sig suður, en þá
varð sá lilli órólegur og vildi koma
líka með. Ég var með fjögurra
manna flugvél, og ekkert á móti
því að taka þá háða. Sigurður hafði
aldrei komið upp í flugvél áður.
Nokkra laxa tók ég einnig með suð-
ur.
Var lagt af stað og flogið lil Eg-
ilsstaða. Flug tók um 30 mínútur
þangað. Á Egilsstöðum stönzuðum
við þó nokkra stund, á meðan bens-
ín var sett á vélina, einnig fengum
við okkur að borða í flugafgreiðsl-
unni. Þar gerði ég flugáætlun til
Keflavíkur, spurðist fyrir um veð-
ur o. þ. h. Við lögðum af stað klukk-
an 20.48. Ég var húinn að ákveða að
fljúga fyrir norðan jökla, þ. e. a. s.
Hofsjökuls og Langjökuls. Um veð-
ur á þessari flugleið félck ég þær
upplýsingar að það sé mjög þokka-
legt fyrir sjónflug, en skúraleiðing-
ar á stöku stað i uppsveitum norð-
anlands með noi’ðveslan golu. Ég
flaug nú i nokkra hringi og ldifraði
í 4000 fet (eins og sagt er á flug-
máli), yfir Langafljóti. Flaug í suð-
vestur að svokölluðu Ódáðahrauni
fyrir botni Berufjarðar. Nú sá ég
gi’einilega hornin við Ilornafjörð,
en sýndist hins vegar norðurleiðin
dimmri, var ég nú á báðum áttum
hvort ég ætti að fara syðri leiðina
eða þá nyrðri, eins og ég hafði
ákveðið. Ég kallaði upp Egilsstaði,
talaði við flugumferðarstjórann þar
um að ég sé að liugsa um að fara
syðri leiðina. Hann sagðist álita að
betra væri að halda áætlun, sem bú-
ið sé að tilkynna, enda Iiafi 4 flug-
vélar flogið þessa leið i dag. Við
lcvöddumst og ég þakkaði fyrir,
bauð góða nótt og tók stefnu rétl
austan við Öskju.
Svartur skýjabakki nálgast.
Við Gestur tókum nú tal saman.
Hann sat frammí við hliðina á mér,
en Sigurður litli hægra megin afturí
hjá löxunum. Við ræddum um
landafræði, flugið o. þ. li. Eklci
höfðum við flogið lengi, jiegar við
sáum fyrstu rigningarskúrina í
norðvestri. Ég heygði aðeins í ausl-
ur, og þegar rigningarskúrinn var
kominn framhjá sá ég Öskjuvatnið
á vinstri hönd. Við vorum að virða
fyrir okkur Ódáðahraun. Okkur
fannst það vera illt yfirferðar fyrir
fótgangandi. Sigurður var svo stutt-
ur að liann náði ekki upp i glugg-
ann til að geta liorft niður. Nú
Frá vinstri: Gestur Pétursson, Jóhann Líndal og Sigurður Sigurðsson.
14 VIKAN 19. TBL.