Vikan - 09.11.1978, Blaðsíða 27

Rugluð reyndi stúlkan að snúa sér
undan.
..Horfðu á mig þegar ég tala við þig."
..Ég læri heima."
..Skólanel'ndin athugar það. Þú tekur
þín megin í borðið eins og skot.”
Við skipun l'rú Hallet stakk Rynn
höndununt djúpt i gallabuxurnar.
„Það vill svo til að ég er formaður
skólanefndarinnar."
,.0g öll börn verða að gera eins og þú
segir?"
„Öll börn eiga að vera í skóla."
Húsgögn eif’a að vera á sinunt stað.
börn eiga að vera i skóla. Allt og allir i
vel skipulögðunt heirni frú Hallet höfðu
sinn stað.
„Skóli hefur truflandi áhrif á mennt
un ntina."
„Kenndi pabbi þinn þér að segja
þetta?"
Þegar Rynn svaraði engu þóttist frú
Hallet hafa fundiðsannlcikann.
„Mjög sniðugt. er ég viss unt. Ég er
viss unt að ykkar i ntilli segið þið faðir
þinn óskaplega ntargt sniðugt og bitandi.
Ég get ntjög svo vel intyndað mér hið
frjálsa og þægilega líf. sent þið tvö hafið
lifað i London. Ójá. En ef þið viljið búa
hér. . . " Með þvi að leggja áher/.luna á
orðið e/ gat frú Hallet gert alla franttið
ina vafasanta. „Hér hentar þér best að
muna að sum okkar, sem höfum verið i
þorpinu heldur betur lengur en þið.
erunt stolt af að standa undir þeirri
ábyrgð. sent fylgir þvi að vera góðir ná
gránnar. Ef við erunt nauðbeygð til. gct
ég fullvissað þig um. kunnum við líka
að láta aðkontna finna að þeir eru mun
ntinna en vclkontnir hér."
Frú Hallet dró upp sígarettuveskið úr
vasa sinunt. sá að pakkinn var tóntur og
fleygði honunt samanvöðluðunt i eldinn.
„Ég vil ekki heyra ntciri vitleysu frá þér.
Hvar er pabbi þinn?"
„Ég sagði þér það. í New York.”
„Nákvæntlega hvar i New York?"
„Hann fór út að borða nteð útgefand-
anunt sinunt.”
„Ég vil fá simanúnter útgefandans."
„Ég hef þaðekki."
„Jæja þá. nafn útgefandans." Frú
Hallet þreif bókina af arinhillunni og
tætti hana upp til að finna nafn útgef
andans. Bókin var ensk útgáfa og sýndi
aðeins heimilisfang i London. Hún
skellti henni aftur og fleygði henni á
arinhilluna með viðbjóði, eins og hún
hefði fundið að flest vopn hennar gegn
barninu voru orðin bitlaus. „Pabbi þinn
hringir i ntig unt leið og hann kcntur
heint. Er þaðskilið?"
Lék Ijósið á hana. eða glitti i tár i
augunt stúlkunnar?
„Svaraðu." byrsti konan sig. „svo ég
geti heyrt að þú hafir skilið þetta."
Rynn var föl en rödd hennar var
stöðug. „Þetta er mitt hús."
Frú Hallet greip tágakörfuna af
borðinu og flýtti sér út um dyrnar.
Rynn l'ór út i horn stofunnar þar sem
Litla stúlkan við
endann á
trjágöngunum
Ciordon bærði á sér i skugganum. Hún
lyfti smávaxinni verunni upp og sat og
talaði við liann lágum hljóðum.
IV. kafli.
Rynn hafði ætlað sér að l'ara inn i bæ-
inn vikuna á eftir. En hótun frú Hallet.
að hún myndi bera fjarveru stúlkunnar
fyrir skólanefndina. vakti með henni
kviða. Kvíða sem um nóttina óx og óx,
þar til hún lá glaðvakandi og skalf af
hræðslu. Hún ákvað að það myndi vera
öruggara l'yrir sig að l'ara crinda sinna.
þegar önnur börn væru á götum úti. A
laugardögum myndi enginn furða sig á
af hverju þrettán ára stúlka væri ckki i
xkóla. Á laugardögum og sunnudögum
gat hún koniið og l'arið eins og hún vildi.
Viðkomustaður strætisvagnsins var
beint á móti húsinu með járnhreindýr-
inu i garðinum. Þar stóð Rynn alein með
stóra svarta regnhlíf. sem l'aðir hennar
hafði komið með frá London. Regnið
barði regnhlifina eins og trommu. I
skjóli hennar. vafin i ullarúlpu og há
gúmmistigvél. var Rynn þurr og hlý.
Gulur strætisvagninn gusaði regn-
vatninu i allar áttir þegar hann hcmlaði
iskrandi. Dyrnar skröltu opnar og stúlk-
an hvarl' i farþegahópinn. sem með yl
sinuni þöktu gluggana móðu.
Vagninn var ekki fullur. en henni leið
illa. fannst þrengja að sér. Hún flýlti sér
fram hjá l'ólkinu og settist alein i langa
sætið aftast.
Billjós glóðu i mistrinu og marglit
Ijósaskiiti brugðu geislabaugum á móðu
vagnglugganna.
Henni fannst hún ‘vcra að kafna.
Loftið i vagninum. eins og loftið á flcst-
um almenningsslöðum i Ameriku. var
óbærilega heitt. Hún hncppti frá sér úlp-
unni. Úr vasa sinum dró hún pappirs-
kilju. Ijóð eftir Ernily Dickinson. Hún
skoðaði teikninguna á kápunni, ungu
konuna i einfalda svarta kjólnunt. dökkt
hárið skipt i ntiðju. alvarlegt og óendan-
lega viturt andlitið nteð risastórunt aug-
ununt. Að ntörgu leyti. fyrir utan aug-
un. fannst Rynn hún og Entily Dickin-
son óhentju likar hvor annarri. Rynn og
þcssi kona. sent hafði látist fyrir niutiu
árunt. og sent eins og annað skáld hafði
orðað það. hafði lagt hlustimar við
hciminum.
Hún velti bókinni fyrir sér og at-
hugaði andlitið frá öðru sjónarhorni.
Jú. hún var viss. þær voru likar.
Faðir hennar hafði sagt það.
Hún byrjaði að lesa.
A ö áslin er alll. sem er.
erþad eina. sem rid vitum uin áslina.
Í sætunum sent sneru að ganginunt
fyrir frantan hana. sátu tvær stúlkur og
skræktu af hlátri. Þær voru nteð vintpla
á prikunt sent voru skreyttir urrandi
ketti og VII.LIKETTIRNIR með æp
andi letri. Vinkonurnar tvær töluðu há
stöfum til ágóða stúlkunni. scm þóttist
vera að lesa. Það var allt um stráka og
„leikinn" og Rynn ályktaði að þær ættu
við amcriskan fótbolta. Þær sátu þétt
saman með leyndarmálin sin. flissuðu.
hvisluðu og sprungu á fárra sekúndna
fresti af nýjum hlátursrokum.
Augu Rynn mættu einu sinni auguni
stúlkunnar með gleraugun. Rynn óskaði
þéss að augu hennar væru jafn stór og
augu stúlkunnar. þó svo hún scgði við
sjálfa sig að gleraugun stækkuðu þau cf-
laust. Þegar stúlkan hló og sýndi citt
andartak spangir á tönnunum. hvarf
öfund Rynn. Hin stúlkan var mcð
óhreina húð og ekkert til að öfunda
hana al' nema rauða ullarkápan hennar.
Liturinn minnti Rynn á riddaralið
drottningarinnar.
Stúlkurnar tvær horfðu laumulcga á
stúlkuna sem sat ein. Stúlkan með gler-
augun og spangimar gerði enga tilraun
til að fela hvislið þegar hún sncri sér að
vinkonu sinni. sem var að búa sig undir
að blása bleikri kúlu af stútntynduðum
vörununt. Stúlkan ntcð kúluna hluxtaði
og kafnaði siðan næstunt i tyggigúmnti-
inu þegar hún kinkaði kolli og gróf
l'lissiðí hvitum trefli vinkonunnar.
Rynn sagði við sjáll'a sig að cf þctta
væri vinátta. þá væri vinátta timaeyðsla.
Þetta var heimskulegt.
Munnurinn ntcð spangirnar hvislaði
aftur að vinkonunni og báðar stúlkurnar
vcinuðuaf hlátri.
Rynn vissi að þær voru að tala um
Itana og hún fann hvcrnig Itenni hilnaði
i kinnunt ogenni.
Hægt fletti hún blaðsiðu og reyndi að
sýnast niðursokkin i hókina. Fftir að
Itafa þóst lesa i augnablik rakst hún á
Ijóð. sem hcnni þótti svo l'allegt. að hún
lokaði augunum og hugsaði um kvrrlátt
þorpið i Nýja Englandi. þar sem Emily
Dickinson hafði lifað og dáið. Þorpið
hennar. hugsaði Rynn. hcl'ur liklega
ekki vcrið svo frábrugðið þorpinu. sem
cg bý i. Risavaxin álmtré. hljóðlát
stræti. litil timhurhús. eldgamall kirkju-
garður. Snjór á veturna. grasflatir með
löngurn skuggunt á sumrin.
Maður gat verið viss um að Entily
Dickinson hafði ekki átt heimskulega
vini. Hún hafðiekki þarfnaxt þeirra.
Bleik tyggjókúla þandist út þangað til
hún sprakk loksins og stúlkan. scnt blés
hana slcikti bleikar leifarnar inn i munn
inn. ósnortin. Augun voru vot af Itlálri
45. tbl. Vikan 27