Vikan - 01.03.1984, Blaðsíða 37

''' ■

Kunningi okkar, sem lærði að
vélrita meö tölvuaðstoð af því tagi
sem við höfum lýst, fann ráðið.
Hann náði sér í pappakassa sem
passaði yfir lyklaborðið á tölvunni
hans, lét botninn snúa upp og skar
HUERT ER
FRUIYIEKItVROI
(ÚÚTÍíílfl
TDLDUIiCITRUNFIR?
leikur. Þar koma svífandi orð eins
og „sjáðu” (look) og „skot”
(hits), sem þarf að vélrita iétt til
þess að geislabyssan skjóti þessi
orð niður.
Báðir þessir leikir kenna
mönnum einungis að vélrita
einstök orö en ekki setningar. Öll
tölvuforrit eiga það sammerkt að í
þau vantar þetta sem fylgir vélrit-
unarnáminu í Versló, Samvinnu-
skólanum eöa öðrum slíkum —
það vantar kennarann sem segir
manni aö vera ekki að kíkja á
lyklaborðið. Aðall góðs vélritara
er nefnilega sá að hann eða hún
getur vélritað blindandi, an þess
að horfa á lyklaboröið.
úr honum fyrir höndunum. Með
því móti gat hann ekki kíkt á
lyklaborðiö.
Til að geta notað tölvur af
einhverju viti er vélritunar-
kunnátta ekki bara æskileg — hún
er frumskilyrðið.